Ποιμένας Γουρουνιών

"Αυτά όλα όμως είναι γυμνάσματα για το μυαλό, στην καθημερινότητα θα σου πω ένα καλημέρα, θα σου φτιάξω έναν καφέ, να σου δώσω κάτι να φάς,να ξεκουραστείς, να μην σε δυσκολέψω με κουβέντες, να μην σε στενοχωρήσω αναίτια, να φτιάξω καμμιά φωτογραφία για τον Κουκουζέλη να του δείξω ότι σκέφτηκα να τον ευχαριστήσω και ας μην τον ξέρω".
Γεώργιος Χοιροβοσκός

Από πού έρχεσαι Χοιροβοσκέ και σε ποιόν γαλαξία να σε βρω;
Στ' αλήθεια είσαι γέννημα του ωκεανού του Σολάρις και της ταραγμένης μας συνείδησης;
Δεν υπάρχεις στ' αλήθεια;
Τι είσαι τελικά, φτωχούλη μπλόγκερ του Θεού;
Άλλοι ορκίζονται ότι είσαι ο Νάνι Μορέτι πάνω στη βέσπα του την ώρα που βολτάρει στην αιώνια πόλη.
Άλλοι πως είσαι το αστρικό μωρό που γεννιέται στο τέλος του "2001".
Για κοίτα πόσο μεγάλωσες κιόλας!
Άλλοι θα πουν ότι είσαι ο Φέργκους στο "Παιχνίδι των Λυγμών" κι ότι θα πας στη φυλακή για τα δικά μας ανομήματα, επειδή κάποτε αγάπησες τη Ντιλ νομίζοντας ότι είναι γυναίκα και παρότι έκανες εμετό όταν είδες ότι δεν είναι και παρότι σε ενοχλεί που δεν είναι, εσύ εξακολούθησες ωστόσο να την αγαπάς, γιατί όταν αγαπάμε έναν άνθρωπο δεν έχει γυρισμό, γιατί η αληθινή αγάπη δε γνωρίζει όρια, κανόνες, φραγμούς και δεν περιμένει σωματική ανταπόδοση.
Άλλοι πάλι λεν ότι δεν είσαι ένα πράγμα αλλά πολλά ταυτόχρονα:
δάκρυ σε μάτια μελιά, έαρ γλυκύ, αφηρημένο κι αναίτιο χαμόγελο ερωτευμένου, μεθυσμένο ρεφρέν, αδέσποτος κόπρος, διαπεραστικός πόνος στη ρίζα της παλάμης μας όταν συντονιζόμαστε με το βλέμμα και τη φωνή ενός δίχρονου παιδιού, όνειρο που μας κάνει να πεταγόμαστε απ' τον ύπνο μας γελώντας κι αδυνατώντας να θυμηθούμε το γιατί ακριβώς.

Δεν χρειάζεται να διαβάσουμε όσα γράφεις και παραθέτεις στο μπλογκ σου. Αρκούν μερικές γραμμές για να αισθανθούμε την πνευματικότητα να διαχέεται στο χώρο και να κοινωνήσουμε λίγη παρηγοριά. Δεν είναι οι διαυγέστατες συνομιλίες με το βάθος των πραγμάτων, δεν είναι οι εικόνες, δεν είναι οι λέξεις, είναι η μυρωδιά τους. Πολλοί γράφουν καλά, κάποιοι ακόμη καλύτερα, εσύ όμως δεν γράφεις, εσύ είσαι.

Αν ποτέ νιώσετε αποκαμωμένοι ή αν απλώς θέλετε λίγη συντροφιά -ό,τι ώρα κι αν είναι-χτυπήστε του Χοιροβοσκού την πόρτα. Θα σας ανοίξει, θα σας υποδεχθεί και like a bridge over troubled water he will lay himself down. Ό,τι κι αν είναι αυτό που συνιστά τον εαυτό του.
Πάντα να επισκέπτεστε το http://xoirovoskos.blogspot.com και να ανάβετε εκεί ένα κεράκι.
Κάνει καλό.