Χτυπώντας τις καρύδες

Οι "Ιππότες της Ελεεινής Τραπέζης" των Monty Python αρχίζουν. Ο Βασιλιάς Αρθούρος εμφανίζεται από το βάθος του πλάνου να καλπάζει σε μια πεδιάδα. Η διαφορά είναι ότι δεν καλπάζει πάνω σε άλογο, αλλά μόνος του. Χοροπηδά και κρατά αόρατα χαλινάρια. Πίσω του ο υπηρέτης του χτυπά δυο κομμάτια καρύδας για να παράγεται ο ήχος του καλπασμού. Φτάνουν κάτω από ένα κάστρο και ζητούν να μπουν μέσα. Μέχρι εδώ έχουμε μια εξαιρετική κωμική σύλληψη. Ο ιππότης πάνω στο κάστρο όμως δεν κλείνει τα μάτια του στο παράλογο που βλέπει μπροστά του. Και η ιδιοφυία παίρνει τη θέση της κωμικής σύλληψης.

- Γιατί δεν είσαι πάνω σε άλογο;
- Μα είμαι.
-΄Οχι δεν είσαι, απλώς προσποιείσαι και ο υπηρέτης σου χτυπάει δυο καρύδες.
Στον κόσμο των Python τα άλογα (όπως και το ά-λογο) δεν είναι απόντα. Υπάρχουν άλογα, απλώς για κάποιο μυστήριο λόγο οι ιππότες δεν τα καβαλούν και οι υπηρέτες τους χτυπούν τσόφλια καρύδας.
Να όμως και η ιδιοφυία: Ο ιππότης πάνω στο κάστρο αρχίζει μακροσκελή διάλογο με τον Βασιλιά Αρθούρο προσπαθώντας να του αποδείξει ότι δεν στέκει λογικά και δεν υπακούει στους κανόνες της λογικής αυτό που κάνει.

Γιατί;
Επειδή δεν υπάρχουν καρύδες στην Βρετανία.
Πού τις βρήκε λοιπόν τις καρύδες; Μήπως οι καρύδες είναι αποδημητικά φυτά; Μήπως τις μετέφεραν αποδημητικά πουλιά; Μα κι έτσι να ήταν δεν θα μπορούσαν να τις μεταφέρουν. Είναι όλα θέμα βάρους, θέμα νόμων της φυσικής.

Ναι, αλλά αν τις μετέφεραν δύο - δύο πουλιά μαζί;
Το παράλογο δεν απουσιάζει, το παράλογο αναγνωρίζεται από τους Python, αλλά παραλείπουν σαν ήσσονος σημασίας θέμα την απομίμηση της ιππασίας και επικεντρώνονται στο πού βρέθηκαν οι καρύδες.
Στο τέλος της ταινίας, μια αστυνομική κλούβα μπουζουριάζει τους Λανσελότους, τους Γκάλαχαντ και τους Αρθούρους και τους πάει γραμμή για το τρελλάδικο.