Προσοχή στο κενό

H φωτογραφική σύνθεση "Omonia beach" από την έκθεση "Future Athens" είναι του Δημήτρη Τσουμπλέκα και την βρήκα στο

http://www.athinorama.gr/afierwmata/athens/

Όλα είναι στο μυαλό, όλα είναι ψεύτικα, μην πιστεύετε στο μπετόν, το μόνο που υπάρχει είναι γαλάζια νερά και καθαρός αέρας.
Η πραγματικότητα είναι αυτή που επιθυμούμε εμείς να είναι.
Αφήστε το τσιμέντο στους δειλούς και βουτήξτε βαθιά.
Από κάτω σας θα δείτε να περνά ο υποβρύχιος ηλεκτρικός.
Είναι βαμμένος κίτρινος και μέσα του ο Λέννον ζει.
Επιβιβαστείτε και ταξιδέψτε μαζί του.
Επόμενη στάση Μοναστηράκι. Προσοχή στο κενό μεταξύ ειρμού και φαντασίας.
Αποβιβαστείτε και δείτε τον νεκραναστημένο σούπερμαν να πετά και την μπέρτα του με το μεγάλο S να αιωρείται πάνω από το αναπηρικό του καροτσάκι.
Αφού κάνετε το απαραίτητο διαφημιστικό διάλειμμα, μπορείτε να επιστρέψετε.
Το υπομαρίνιον θα σας περιμένει. Πάντα, ανά πάσα στιγμή, θα είναι εκεί και θα σας περιμένει.
Αν τυχόν έρθει ο ελεγκτής, μην φοβηθείτε. Έχετε ψυχή και πνεύμα απεριορίστων διαδρομών.
Αν τυχόν δεν έχετε, θα βρούμε άκρη. Εδώ είναι Ελλάδα του 2005 και όλοι τα πιάνουν.
Πιάστε κι εσείς την εικόνα στον υπολογιστή, μην φοβηθείτε την ακτινοβολία, ψηλαφίστε την αλήθεια της ανάγκης του καλλιτέχνη που δεν άντεξε την πραγματικότητα και την κατήργησε και την ανέτρεψε και δημιούργησε την δική του και να τη που τώρα στέκεται ενώπιον μας.
Πλύνετε τα χέρια σας δι ελέου και φόβου στο Ομόνοιον πέλαγος, στα νερά της τέχνης.
Είναι η μόνη δυνατή κάθαρση, η άλλη ανήκει στα μίντια και στους ταγούς.
Με τα βρεγμένα χέρια σας σχηματίστε σταυρούς στο μέτωπο, στο πηγούνι και στα μάγουλά σας, σαν εκτός χρόνου ευχέλαιο.

Μετά βάλτε στο cd ακόμη και αν δεν το έχετε -ιδίως αν δεν το έχετε- ακόμη και αν δεν ξέρετε τι σημαίνει -ιδίως αν δεν ξέρετε τι σημαίνει- το παλιό ιταλικό τραγούδι.
Sapore di sale, sapore di mare

che hai sulla pelle, che hai sulle labbra

quando esci dall'acqua e ti vieni a sdraiare

vicino a me, vicino a me.
Εν συνεχεία, είτε μαθαίνετε ιταλικά, είτε μαθαίνετε να πιστεύετε ότι Ομόνοια δεν είναι μόνο αυτή που θα μας ορίσουν οι άλλοι, αλλά και αυτή που επιλέγουμε να ορίσουμε εμείς.
Αν η πίστη μετακινεί βουνά, τότε μπορεί να μετακινήσει και μπετά, κι αν η θάλασσα μπορεί να καταπιεί παραγκοχώρια και υπερπολυτελή θέρετρα, τότε μπορεί να καταπιεί και να εξορίσει το γκρίζο απ' την καρδιά της πόλης.
Η δική μας καρδιά θα είναι πάντα εξόριστη και πάντα με το όνειρο της επιστροφής.
Πού, δεν ξέρω.
Ίσως στον τόπο που δεν θα υπάρχει πόνος, βρώμα, έκπτωση, τρυπημένα μπράτσα, αιθάλες, Αρχιμανδρίτης Μαρκέλα, ποινικολόγοι ύαινες, δίψα για αίμα, συμπλέγματα, νωθρότητες, ματαιώσεις, αμφιβολίες, ψυχικές διχοτομήσεις, ανάγκη για χορτάτους σκύλους και πίτες ολάκερες, παζάρια, δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος, ιοί στα κομπιούτερ και στα σώματα, άνθρωποι μόνοι, οδηγοί καμικάζι, κορίτσια της συγγνώμης, κοπέλες παχιές κι εγκαταλελειμμένες, κοντολίζες ράις, πολυλογία, αφασία, κρεβάτια που τρίζουν, αρπαχτές, ανέμπνευστες ταινίες, αναπάντητες κλήσεις για προσοχή, αγένειες, μαζωνάκηδες με πουτανιά και τσαχπινιά, χάχανα, χαχόλοι, γιατροί που εκείνο που θέλουν είναι "να τους τα ακουμπάει η κάθε καριόλα", κεντέρηδες που πέφτουν απ' την μηχανή, παναγόπουλων μειδιάματα, νικοπολίδηδες στα κόκκινα, ξεχασμένες θείες, ξεχασμένοι παππούδες, ξέπλυμα μαύρου χρήματος, αδυναμία συνεννόησης, αυτιστικές επαφές, ξεσκισμένες σημαίες, καρκίνοι καλπάζοντες, μαλλιά χαμένα, γατόνια, νερό που δεν πίνεται, τροφή που πετιέται, τροφή που δεν φτάνει, φωνές βοώντων εν τη ερήμω.