Καταναλωτή μου, sorry.

Η ανακοίνωση της "ΦΑΓΕ" που δημοσιεύθηκε σε όλον τον τύπο ολοκληρώνεται ως εξής "Το Τοtal αποτελεί το καύχημα της Ελληνικής Βιομηχανίας Τροφίμων και έχει κατακτήσει όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης και τις ΗΠΑ. Αυτή ακριβώς η ευθύνη του ηγέτη επιβάλλει να ζητήσουμε από τους καταναλωτές του Τotal, για την αναστάτωση που δημιουργήθηκε, ΣΥΓΝΩΜΗ".

Έτσι είναι, μόνο οι ηγέτες έχουν το μεγαλείο να ζητούν συγγνώμη (ας μου συγχωρεθεί που εξακολουθώ να χρησιμοποιώ το αχρείαστο δεύτερο γάμα στη συγγνώμη, όπως το εξίσου αχρείαστο και αντιπαραγωγικό δεύτερο λάμδα στην μπάλλα ή την τρέλλα, αλλά -ω της παιδικότητος- ποτέ δεν συμφιλιώθηκα με τους αποχωρισμούς, είτε πρόκειται για σύμφωνα, είτε για κακές συνήθειες, είτε για ανθρώπους). Και λογικά αν το πάρουμε άλλωστε, η συγγνώμη, όταν δεν αποτελεί υπεκφυγή και δεν λέγεται απλώς για να ειπωθεί, προϋποθέτει ανωτερότητα του σφάλλοντος. Ανωτερότητα ώστε να αναγνωρίσει το λάθος του, να το παραδεχθεί και να ζητήσει συγχώρεση. Μόνο λοιπόν οι ανώτεροι όλων των λοιπών πληβείων, μόνο οι ανώτεροι μας, μόνο οι ηγέτες μας μπορούν να ζητήσουν μια αυθεντική συγγνώμη. Αυτοί έχουν να χάσουν, αυτοί πρέπει να ταπεινωθούν, να κατέβουν στο επίπεδό μας, να γίνουν προσωρινά ίσοι με μας, να μας κοιτάξουν στα μάτια και να μας πουν το μεγαλειώδες σόρρυ τους. Τα μεταξωτά σλιπ των ηγετών μας γνωρίζουν ότι οι κώλοι που ντύνουν είναι κάτι παραπάνω από επιδέξιοι. Και πράγματι, στη δύσκολη ώρα, στην ώρα της διαχείρισης της κρίσης, όχι μόνο η ΦΑΓΕ, αλλά και ο κάθε ένας από τους ηγέτες της ελληνικής κοινωνίας, θα συναισθανθεί αυτήν ακριβώς την ευθύνη του που θα του επιβάλλει να πράξει τα δέοντα. Γιατί ο ηγέτης όπως ακριβώς ξέρει να ηγείται, έτσι ξέρει και να εξηγείται, όπως ακριβώς ξέρει να γαμά όσους τον ακολουθούν, έτσι ακριβώς ξέρει και να απολογηθεί αν οι σεξουαλικές του υπηρεσίες δεν ήταν οι συνήθεις. Παραδέχομαι ότι έως τώρα δεν το είχα σκεφθεί το θέμα από τη διάσταση της ανακοίνωσης της ΦΑΓΕ και πίστευα ότι η συγγνώμη είναι δικαίωμα και των απλών ανθρώπων, των μη ηγετών, των ακολούθων. Έτσι στην πορεία της ζωής μου και ζήτησα και δέχθηκα συγγνώμες, από ομοίους μου πάντα. Αναθεωρώ και εφεξής αφενός δεν ξαναζητώ συγγνώμη από κανέναν πούστη, γιατί δεν φέρω το βάρος της ηγετικής ευθύνης και αφετέρου δεν θα δεχθώ και καμία συγγνώμη. Μάλλον, για να ταλαιπωρήσω και να εκδικηθώ όποιον μου τη ζητήσει, θα τον ρωτήσω τα κίνητρά του. Αν μου πει ότι μετάνοιωσε, λυπάται, δεν ήθελε να με πληγώσει κι άλλα ηχηρά παρόμοια, θα κουβαλώ πάντοτε μαζί μου στο πορτοφόλι μου το απόκομμα της ανακοίνωσης και θα του το τρίψω στη μούρη. Ως τότε, θα παρακολουθώ ανελλιπώς κάθε χρόνο τα βραβεία "Leader of the Year", όπου βραβεύονται οι Ηγέτες και Αυθέντες μας, ο Leader δημοσιογράφος μας, ο Leader ηθοποιός μας, το Leader γιαούρτι μας.

Leaders μουχλιασμένοι, πάντα συγχωρεμένοι.