Πέμπτη, Ιουλίου 16, 2015

Να 'μαστε πάλι εδώ Ανδρέα

Δεν είμαι βουλευτής ώστε να ήμουν υποχρεωμένος να αναμετρηθώ με κάποιο υπαρξιακό δίλημμα. Δεν είμαι καν μέλος κανενός κόμματος. Είμαι όμως ένας άνθρωπος που έβαλα μπροστά μου πεντέμιση χρόνια έναν μεγάλο κακό που τον είπα μνημόνιο και τον μίσησα και τον πολέμησα λεκτικά και που έγινε μέρος της σκέψης μου, της ταυτότητάς μου, της ζωής μου. Είμαι ένας άνθρωπος που κατεξοχήν θεώρησα ότι ο μεγάλος εχθρός είναι η «πραγματικότητα», ότι αυτή είναι μια πολιτική κατασκευή, ότι το ΤΙΝΑ είναι ένα είδωλο που λατρεύουν οι Γεωργιάδηδες, οι Βενιζέλοι, οι Πρετεντέρηδες και οι Μπογδάνοι. 
Το χειρότερο, είμαι ένας άνθρωπος που ακούω χθες την πύρινη ομιλία της Κωνσταντοπούλου και ναι, συγκινούμαι εν μέρει, αλλά την ίδια ακριβώς ώρα αναρωτιέμαι: όλα αυτά συνεπάγονται τελικά τι;
Το χειρότερο, είμαι ένας άνθρωπος που ακούω χθες τον Τσίπρα να προσπαθεί να κάνει το άσπρο μαύρο, έχοντας τελικά ως όπλο στην φαρέτρα του τι; Ότι το προσπάθησε ως το τέρμα και το πήγε ως εκεί που δεν πήγαινε και τώρα δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική; Πώς να θυμώσω με αυτό, αφού αυτό ήθελα κι εγώ, να δω πού θα οδηγούσε η έμπρακτη αμφισβήτηση του μονοδρόμου τους; Κι εκεί οδηγεί τελικά; 
Και ταυτόχρονα πώς να μην θυμώσω με αυτό, αφού αν η αρχική στρατηγική σύλληψη είναι πως ναι μεν δεν θέλουμε εμείς να βγούμε από την ευρωζώνη αλλά ταυτόχρονα δεν το θέλουν κι εκείνοι, κι άρα τελικά μπορεί να μην χορέψουν στα νταούλια μας, αλλά θα κάνουν υποχωρήσεις και θα πάρουμε κάτι αρκετά ως πολύ καλύτερο από αυτό που έπαιρναν οι προηγούμενοι, κάτι που δεν θα μοιάζει με μνημόνιο,
κατά τη δική τους πλέον ομολογία γνώριζαν από τον Μάρτιο από πρώτο χέρι ότι αυτό δεν ισχύει, ότι ισχύει το ακριβώς αντίθετο, ότι ένας ισχυρότατος, αν όχι και ο κύριος, παίκτης, αντί να τρέμει την έξοδό σου, την επιθυμεί και την επιδιώκει.
Αν η αρχική στρατηγική μας ήταν να τραβήξουμε το σχοινί ως την άκρη ώστε να πάρουμε όσα περισσότερα μπορούμε, πώς είναι δυνατόν να παρέμεινε η ίδια, όταν ο κύριος παίκτης της απέναντι πλευράς τρεφόταν από το τράβηγμα του σχοινιού κι έκανε κι ο ίδιος ό,τι μπορούσε ώστε να καταστήσει αδύνατο κάθε ενδιάμεσο ανεκτό συμβιβασμό, φέρνοντας κι ο ίδιος τα πράγματα στο όλα ή τίποτα. Αλλά όλα υπέρ του. 
Και να που η μεγάλη ειρωνεία είναι πως την προηγούμενη Κυριακή έχουν πραγματοποιηθεί σχεδόν όλα θα ήθελε η δική μας πλευρά. Δεν υπάρχει πια μέτωπο εναντίον μας, έχει επέλθει έστω και προσωρινά ρήγμα, έχουν έρθει με το μέρος μας αρκετοί. Αλλά με το μέρος μας πώς; Για να πάρουμε κάτι καλό; Όχι. Για να πάρουμε το εξοντωτικό και να μην εξοντωθούμε άτακτα. Κι όλο αυτό το λέμε πραξικόπημα. Και είναι. Και το νομιμοποιούμε κοινοβουλευτικά πουλώντας το ταυτόχρονα ως αποτροπή του. Και αυτή η αδιανόητη εκδοχή του αριστερού μνημονίου και της για μια ακόμη φορά- κι αυτή τη φορά βαρύτερα παρά ποτέ- υποταγής της δημοκρατίας και της εθνικής ανεξαρτησίας, έρχεται να υπερασπίσει τον εαυτό της λέγοντας, να, αυτές οι τρεις επιλογές υπάρχουν, αν προτιμάτε τις άλλες δύο πείτε το μου. Και πώς να το πούμε; Πώς να μη γίνουμε ΓΑΠ και Σαμαράδες και Βενιζέλοι, πώς να μην πούμε ότι η χώρα δεν κάνει να καταστραφεί; Και πώς να μη γελάνε θριαμβευτικά και δικαιωμένα όλα τα καθάρματα του παλιού κατεστημένου; Πώς να μην λένε ότι η δεξιά είναι για να κυβερνάει και η αριστερά για να λέει ωραία μεγάλα λόγια σαν αυτά τα χθεσινά της Ζωής; Και τώρα ποιός κυβερνάει; Η αριστερά ως δεξιά; Η αριστερά που έδωσε την τεράστια μάχη της προσπαθώντας να πετύχει το ακατόρθωτο, αφήνοντας το ισχυρότατο στίγμα της παγκοσμίως, έχοντας σπείρει τους σπόρους της, και τώρα ταπεινωμένη μεν αλλά ακόμη τίμια, θα τα βάλει με τη ντόπια σαπίλα προσπαθώντας να εξιλεωθεί σε αυτό το μέτωπο; Ας γελάσω; Ας κλάψω; Ας πάψω επιτέλους να ωρύομαι; Ας ζητήσω συγγνώμη από τα ντόπια καθάρματα για πεντέμιση χρόνια οργής; Ας παραδοθώ κι εγώ στην πραγματικότητα; Ας πάω στον Ράμφο να μου εξηγήσει γιατί με ενοχλεί τόσο; Ας παραδεχθώ πως όλο αυτό ήταν κάπως προδιαγεγραμμένο και πως σε έναν κόσμο που λειτουργεί με έναν τρόπο δεν θα ήταν ποτέ δυνατό μια χώρα να κατάφερνε να λειτουργήσει αλλιώς, όσο τουλάχιστον επιθυμούσε να παραμείνει εντός του;
Κι όμως η ίδια η προ εξαετίας πραγματικότητα και μερικές βασικές συντεταγμένες της έχουν ήδη αλλάξει με πολιτικές αποφάσεις. Μόνο που είναι πολιτικές αποφάσεις των ίδιων των διαχειριστών του συστήματος. Μόνο που είναι μετατροπές της πραγματικότητας προκειμένου να κερδίσει το σύστημα ως έχει μερικά ακόμη χρόνια ζωής. Και μετά βλέπει. 
Όλοι αυτοί οι πρόσφυγες στις ακτές, τα νησιά, τις πόλεις μας. Όλος αυτός ο ξεριζωμός. Όλη αυτή η καταστροφή στα δικά τους μέρη. Όλη αυτή η κάτω του οριακού συνθήκη. Όλο αυτό το μέλλον μας. Που δεν το εισάγουμε. Που πια το παράγουμε έχοντας χρεοκοπήσει, έχοντας αποδεχθεί ότι ο μονόδρομός μας είναι ο κάτω του οριακού, αφού όλοι οι άλλοι δρόμοι είναι απαράσκευοι, εν πολλοίς αδιανόητοι, εν πολλοίς να είχαμε να τους λέγαμε και να φτιαχνόμαστε από αριστερά, όσο η εξουσία θα ασκείται πάντα δεξιά.

20 Comments:

At 7/16/2015 05:19:00 μ.μ., Anonymous Σωτήρης said...

Με τη διευκρίνιση πως δεν σε αφορά ούτε μια λέξη

“Στο σαλονάκι όπως μπαίνεις αριστερά,
τον καφέ μου το πρωί στο Φίλιον πίνω
το μεσημέρι στο Οικείο απολαμβάνω γεύσεις
και στη Σκουφά την Ιπποκράτους την Τρικούπη
τα βράδια τους περαστικούς κοιτώ και κρίνω.
Δεν είμαι τέκνο της ανάγκης
περίπτερο να διοικώ εργάτης να ξενοδουλεύω
της γνώσης είμαι μαχητής της νόησης διαπραγματευτής
μέσα στο λόγο το δικό μου ολ’ η ανθρωπότητα πονεί
με λέξεις παρηγόρια φτιάχνω φως
αλλάζοντας τες φτιάχνω χώμα,
στο σαλονάκι όπως βγαίνεις δεξιά.”

 
At 7/16/2015 05:52:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

σε αυτό το κείμενο περιγράφονται και οι δικές μου σκέψεις επ' ακριβώς. Και μετά την ολοκληρωτική συντριβη των εσωτερικών εχθρων την περασμένη Κυριακή, φτάσαμε στο να επερωτούμε, και με υπαρξιακό ακόμα τρόπο, το τι μπορεί να επιδιώκει να κερδίσει η αριστερά σε ένα τόσο οργανωμένο συστημα που τα έχει μονά ζυγά δικά του...και οτι αν επιλέξει να διαχειριστεί την υπάρχουσα δύσκολη κατάσταση αν συνεχίζει να είναι αριστερά

 
At 7/16/2015 10:06:00 μ.μ., Blogger Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. said...

Είναι καλοκαίρι, μη στραμπουλάς άλλο το μυαλό σου με τόση ζέστη. Διασκέδασε με τις τάπες του Παπαμιμίκου πάνω στους μέχρι πριν λίγο ΤΙΑ που τελείωσαν την ψυχοθεραπεία τους και συνειδητοποίησαν πως ΤΙΝΑ.

 
At 7/17/2015 12:05:00 μ.μ., Anonymous panos said...

Για τους διαφωνούντες στον ΣΥΡΙΖΑ:
για όσο διάστημα τα μέτρα θα ψηφίζονται και από την αντιπολίτευση αυτοί θα είναι αντιμνημονιακοί. Όταν θα στριμώχνονται τα πράγματα, θα το ξεχνούν το μνημόνιο και θα ψηφίζουν τα μέτρα εκείνης της στιγμής. ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΑΠΌ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ.Σε κάθε περίπτωση την καρέκλα τους δεν θα την αφήσουν. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο συμφεροντολόγοι είναι αυτοί οι δήθεν(πρώην) αριστεροί.

 
At 7/17/2015 01:03:00 μ.μ., Blogger Ξωτικό said...

καλοκαίρι μέσα σε κινούμενη άμμο ειναι όλο τούτο

 
At 7/17/2015 07:49:00 μ.μ., Anonymous Thrass said...

Old, δε θα γράψω τίποτα να σε στενοχωρήσω περαιτέρω.

Αν σε παρηγορεί καθόλου: και οι δικοί μας τέτοιοι είναι.

 
At 7/18/2015 05:02:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Τίμιο κείμενο. Ως δεξιός θα ήλπιζα να κάνεις το βήμα παραπάνω και να παραδεχθείς ότι τα δεξιά καθάρματα έχουν δίκιο τελικά, ναι δεν υπάρχει άλλος δρόμος και ναι η αμφισβήτησή του είναι αντιπαραγωγική και όπως μόλις αποδείχτηκε και εξαιρετικά βλαπτική για τον τόπο

 
At 7/18/2015 06:28:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Έτσι είναι και ή απογοήτευση μεγάλη. Τελικά το 2015 στην Ελλάδα η κυβερνώσα αριστερά μπορεί και να είναι το συντομότερο ανέκδοτο. Όμως στα αλήθεια υπάρχει άλλος που θα μπορούσε να διαχειριστεί τη σημερινή πραγματικότητα και να δημιουργήσει, οποιες ωφέλειες μπορεί, για την μεσαία και χαμηλή τάξη? Θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη απογοήτευση αν εγκατέλειπαν το εργαλείο αυτό που ο λαός τους έδωσε για πρώτη φορά, το εργαλείο της διακυβέρνησης για ένα ανθρώπινο μέλλον αυτού του ερήμου τόπου

 
At 7/18/2015 09:44:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Πραγματικά αριστερή λύση δεν υπάρχει εντός καπιταλισμού και εντός ΕΕ. Υπάρχει λόγος που το λέει αυτό το ΚΚΕ τώρα, και δεν το έλεγε π.χ. πριν από 30 χρόνια. Δεν είναι βλάκες. Είναι γιατί πλέον τα οικονομικά περιθώρια του "ευρωπαϊκού οικοδομήματος" έχουν στενέψει απίστευτα γιατί ο παγκόσμιος ανταγωνισμός έχει οξυνθεί σε βαθμό χωρίς προηγούμενο. Εντός καπιταλισμού υπάρχει πλέον μόνο η δεξιά, και στο βάθος φασισμός. Το κείμενό σου μου δείχνει χωρίς αμφιβολία ότι και εσύ ο ίδιος το έχεις συνειδητοποιήσει κατά βάθος, όπως και πολύς κόσμος. Το θέμα είναι να συνειδητοποιήσουμε όλοι και τι σημαίνει αυτό στην πράξη άμεσα: 1. έξοδος από ΕΕ και ΝΑΤΟ *χτες*, 2. αλλαγή οικονομικού συστήματος με κατάργηση ιδιωτικής ιδιοκτησίας στις μεγάλες επιχειρήσεις (= αναγκαστικές εθνικοποιήσεις), 3. εργατικός έλεγχος με πραγματική δημοκρατία και ανακλητότητα αιρετών αντί κοινοβουλευτικού τσίρκου. Όλα αυτά με παράλληλη συνεχή και ακούραστη ταξική αλληλεγγύη ώστε να μην μείνει κανένας μόνος του στις δύσκολες μέρες που έρχονται.

Η εναλλακτική δυστυχώς είναι να μπούμε εμείς στις βάρκες και να πνιγόμαστε. Δεν υπάρχει κανένας αυτόματος πιλότος που να το εμποδίσει αυτό. Θα έρθει πολύ φυσιολογικά, όσο φυσιολογικά έρχεται ένα "δε βαριέσαι".

Η μελαγχολία και η απογοήτευση δεν βοήθησε ποτέ κανέναν. Ψηλά το κεφάλι, είμαστε πολλοί και έχουμε το πλεονέκτημα ότι εκατομμύρια κόσμος μας κοιτάνε και περιμένουν από μας κάτι. Αν καταστραφούμε, παίρνουμε πολλά όνειρα μαζί μας στον πάτο. Αν νικήσουμε, δίνουμε φτερά σε πολύ κόσμο και δημιουργούμε σίγουρα αλυσιδωτές αντιδράσεις. Μένει να το θελήσουμε και εμείς οι ίδιοι, και να πάρουμε τις τύχες μας πραγματικά στα χέρια μας.

Νίκος SB

 
At 7/22/2015 03:11:00 μ.μ., Anonymous Σωτήρης said...

Τον κύριο Αλέκο Φλαμπουράρη δεν τον γνωρίζω προσωπικά. Ούτε θυμάμαι , αν και είναι χοντρά κοφτά συνομήλικος μου , να έχω ταυτίσει στο παρελθόν το όνομα του με κάτι ιδιαίτερα σημαντικό. Γνωρίζω όμως την πολιτική του πορεία. Ξεκίνησε ως στέλεχος του ΚΚΕ, μετά ως στέλεχος του ΚΚΕ Εσωτερικού, μετά ως στέλεχος του ΚΚΕ Εσωτερικού Ανανεωτική Αριστερά , μετά ως στέλεχος του Συνασπισμού και τώρα είναι στέλεχος του Σύριζα. Αν συνεχίσει να πολιτεύεται , να είναι καλά ο άνθρωπος και να συνεχίσει, προβλέπω που θα καταλήξει η πολιτική του πορεία αλλά αυτό δεν έχει καμιά σημασία, άλλωστε ποιος από μας τους απλούς πολίτες μπορεί σήμερα να κάνει προβλέψεις.
Ο εν λόγω κύριος λοιπόν έδωσε συνέντευξη στο “Κόκκινο” το νόημα της οποίας συμπυκνούται στη τελευταία του φράση,

“Όσο υπάρχει κυβέρνηση της αριστεράς θα ξέρουμε ότι είναι η μοναδική που μέσα από τις άσχημες συνθήκες θα αγωνίζεται για το καλύτερο.”

Και με ρωτάω , έτσι για να αυτοεξασκούμαι στην κριτική σκέψη, σε τι διαφέρει αυτό που λέει ο κύριος Φλαμπουράρης από αυτό που έλεγε η κυρία Τρέμη τα τελευταία δύο χρόνια.

 
At 7/23/2015 01:15:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Αν ειχες χιουμορ θα τιτλοφορουσες αυτο το ποστ "Το μνημονιο κερδισε". Δε χρειαζεται να εισαι βουλευτης ωστε να εισαι υποχρεωμενος να αναμετρηθεις με καποιο υπαρξιακο διλημμα. Ζητα συγνωμη για τη προπαγαντα τωρα.

 
At 7/29/2015 12:27:00 μ.μ., Anonymous Σωτήρης said...

Σήμερα ο Μίκης Θεοδωράκης συμπληρώνει ενενήντα χρόνια αγώνα για την πάρτη του.
Ας είναι πάντα καλά.

Ο Μανώλης Γλέζος είναι ενενήντα τριών ετών και θέλει να επιστρέψουμε στη δραχμή
για να χαρεί τα γεράματα του όπως χάρηκε τα νιάτα του. Ας είναι πάντα καλά.

Το παπάκι που είχα αγοράσει το 1985 δεν λειτουργεί πια. Ο Μητσοτάκης ζει;

 
At 7/30/2015 01:29:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Σε λίγο θα ψάχνουμε να βρούμε και τα φλάι μπουφάν που φορούσαμε. oldboy ο κόσμος πάει μπροστά και εμείς παλεύουμε με τους ανεμόμυλους

 
At 7/30/2015 02:50:00 μ.μ., Anonymous Σωτήρης said...

Έχουμε πήξη από αριστερούς. Άνθρωποι που αν πριν έξι επτά χρόνια τους έλεγες αριστερούς θα σου έκαναν μήνυση, σήμερα μιλούν εξ ονόματος της αριστεράς. Εκτός βέβαια από τον Έναν και Μοναδικό, αφού και η αριστεροσύνη του Μπελογιάννη ωχριά μπροστά στη δική Του. Τώρα που ανέφερα τον Μπελογιάννη θυμήθηκα και το βιβλίο του Το Ξένο Κεφάλαιο στην Ελλάδα. Δεν είναι κακό, κάτι θα κερδίσουν, όσοι θέλουν και μπορούν να υποβιβάσουν το επίπεδο της διανόησης τους, να το μελετήσουν. Βέβαια, δεν είναι διάσημο, δεν είναι ευπώλητο, δεν ασχολείται με το Χάος. Με απλά λόγια όμως εξηγεί πως το ξένο κεφάλαιο, χρησιμοποιώντας την Ελληνική αστική τάξη ως εργαλείο, δημιουργεί στην Ελληνική κοινωνία χάος ώστε να την απομυζεί.

 
At 8/02/2015 02:13:00 π.μ., Anonymous Σωτήρης said...

Ο Αντρέας επειδή ήταν αρχιτέκτων έπαιζε στα δάκτυλα το παιχνίδι μπες βγες με το θείο βρέφος. Ο Αλέξης προσπαθεί αλλά δεν. Βλέπεις ο Αντρέας δεν προσπαθούσε,ήταν.

 
At 8/02/2015 11:40:00 μ.μ., Anonymous RP said...

Κουράγιο, η απελπισία σήμερα εμποδίζει να δούμε οτι αυτός λαός έχει τσαγανό, αρκεί να δει κάποια χαραμάδα στον ορίζοντα. Αυτή η παρτίδα μας έμαθε πολλά νέα πράγματα.Ισως ειναι νωρίς να εκτιμηθεί.

 
At 8/05/2015 01:02:00 π.μ., Anonymous Σωτήρης said...

Δηλαδή τώρα, ο Πανούσης είναι δεξιός, ο Λαφαζάνης αριστερός κι ο Τσίπρας κεντρώος;
Κι εγώ τι στο διάολο είμαι;

“ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε”

Θα ήθελα να ζούσε η μάνα μου, να είχε διακόσια χιλιάρικα, να τα είχε στο σπίτι και να με χτύπαγαν ανελέητα τα συστημικά Μέσα.

 
At 8/13/2015 01:32:00 μ.μ., Anonymous Σωτήρης said...

“Ο μεν δειλός της πατρίδος, ο δε φιλόδοξος της πατρώας ουσίας εστί προδότης.”

“Αγάπη μου, οι φίλες σου είναι μεγάλες καριόλες”

“Προδοσία μεν, αλλά και τρελό κονόμι δεν.”

 
At 8/19/2015 02:57:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Παλιά σε διάβαζα. Στα μη πολιτικά έχεις πολλά και ωραία να πεις. Στα πολιτικά έχεις κολλήσει σε τρυφερή ανώριμη ηλικία.
Πάντα με σεβασμό.
Άγνωστος.

 
At 8/19/2015 10:09:00 μ.μ., Anonymous Σωτήρης said...

Πήγα στο Μαξίμου και στις τουαλέτες δεν υπήρχε χαρτί, σκέτη εγκατάλειψη.
Να ιδιωτικοποιηθεί το Μαξίμου άμεσα για να σωθεί.

Λακοπελούζα.

Η καύση των νεκρών είναι πολύ καλή μπίζνα. Νέξτ τάιμ.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home