24. Ώρα πρώτη.

07:00 - 08:00

Δε φόλοουιν ιβέντς τέικ πλέις μπιτουίν σέβεν έι εμ εντ έιτ έι εμ:

Επτά ακριβώς και το κινητό του Ιάκωβου Μπαούρα αρχίζει να κουδουνίζει σαν γαμώ το κέρατό του. Ο Ιάκωβος πρέπει να είναι στη δουλειά του στις οκτώ το αργότερο, πράγμα που σημαίνει ότι θα έπρεπε να ρυθμίζει το ξυπνητήρι του τουλάχιστον είκοσι λεπτά νωρίτερα. Ο Ιάκωβος όμως ακολουθεί πάντοτε στη ζωή του την πιο ακραία αισιόδοξα εκδοχή, γι΄αυτό το βάζει στις επτά, με τη σκέψη ίσως ότι έξω θα είναι Αύγουστος και όχι Φεβρουάριος. Ωστόσο είναι Φεβρουάριος και το κινητό χτυπά. Πατάει ό,τι κουμπί βρει. Δέκα λεπτά μετά ξαναχτυπά. Πατάει ό,τι κουμπί βρει. Δέκα λεπτά μετά ξαναχτυπά. Πατάει ό,τι κουμπί βρει. Τρία λεπτά μετά ανοίγει τα μάτια του πανικόβλητος. Πετάγεται. Σήμερα θα αργήσει. Κατά μέσο όρο τρεις ημέρες το χρόνο (οι δύο Αύγουστο, η τρίτη πασπαρτού) φτάνει εγκαίρως. Ο ήχος του ξυπνητηριού όμως δεν είναι για εκείνον ένας απλός ήχος, είναι το σάουντρακ του «πρέπει» που ηχώντας τον τραβάει από κάπου πολύ βαθιά, από έναν χώρο ολόδικό του, διαμορφωμένο αποκλειστικά με τα δικά του κριτήρια, τους δικούς του τρόμους και τις δικές του προσδοκίες, τον τραβάει από τον κόσμο του και τον ξαναφέρνει στον κόσμο των άλλων. Γι' αυτό ακριβώς τα λεπτά εκείνα που πατάει ό,τι κουμπί βρει είναι τα πιο ηδονικά λεπτά της ζωής του, είναι η τελευταία πράξη αντίστασής του σε μια πραγματικότητα που κανείς δεν τον ρώτησε πριν του την πετάξει στα μούτρα. Από τις 7:23 που σηκώθηκε περνούν δεκαέξι λεπτά πλυσίματος δοντιών, μούτρων, βρεξίματος μαλλιών να κάτσουν κάπως, εξαγωγής πιτζαμών, εισαγωγής ρούχων, κλειδώματος πόρτας και στις 7:39 βγαίνει από το διαμέρισμά του, από το διαμέρισμα που ζει μόνος του, σε ηλικία 38 ετών, ενώ στον από πάνω όροφο μένει η μοναχομάνα του, η οποία του πλένει, μαγειρεύει, καθαρίζει, σιδερώνει και του μουρμουράει διακριτικά, όχι όταν ο Ιάκωβος είναι μπακούρι όπως τώρα, αλλά όταν ο Ιάκωβος πάει να κάνει σχέση. Ο πατέρας του, μηχανικός στα καράβια, πνίγηκε σε ναυάγιο όταν ο Ιάκωβος ήταν επτά και όλες του οι πραγματικές αναμνήσεις από αυτόν έχουν πια αλλοιωθεί από φωτογραφίες και διηγήσεις της μάνας του (διηγήσεις που ανά εξάμηνο περίπου τροποποιούνται ουσιωδώς), όλες του οι πραγματικές αναμνήσεις πλην της μυρωδιάς που είχαν τα γένια του όταν τον έπαιρνε αγκαλιά. 7:39 με 8 ο Ιάκωβος είναι πηγμένος στην κίνηση ακούγοντας αθλητικά ραδιόφωνα, σκαλίζοντας την μύτη του, αγχωμένος που έχει παρααργήσει, υποσχόμενος στον εαυτό του να σταματήσει να παίρνει το αυτοκίνητο στη δουλειά και αναπολώντας ξανά εκείνη.

Σε απόλυτη αντίθεση με χθες, σήμερα την αναπολεί με γλύκα.