Γλυφοί κόκκοι

Πάνω στην άμμο την ξανθή

έγραψε τ' όνομά της·

ωραία που φύσηξεν ο μπάτης

και σβήστηκε η γραφή.

~~~

Μέσα στο λάπτοπ του ξανά

έγραψε τ' όνομά της·

ωραία που φύσηξεν ο μπάτης

και πάτησε ντιλίτ.

Αίφνης το όνομά της φάνταζε απροστάτευτο από τα στοιχεία της φύσης, τόσο στην άμμο όσο και στην οθόνη του υπολογιστή του. Ωστόσο το όνομά της στην άμμο ήταν ταυτόχρονα όνομα και άμμος, ενώ το όνομά της στην οθόνη του ήταν μόνο το όνομά της. Στο περιγιάλι το κρυφό κι άσπρο σαν περιστέρι, αμέσως μετά το φύσημα του μπάτη τ΄όνομά της σηκώθηκε στον αέρα κι ήρθε όλο στα χείλια του. Το ήπιε και ξεδίψασε απ' το γλυφό νερό. Στο ποστάκι το φανερό κι άσπρο σαν τη σελίδα, αμέσως μετά το φύσημα του μπάτη τ' όνομά της έκανε να βγει από την οθόνη, έκανε να φτάσει στα χείλια του, αλλά εν αντιθέσει με την άμμο τα πίξελ δεν πετούν, δεν πίνονται, δεν ξεδιψούν, παρόλη την καρδιά, την πνοή, τους πόθους και το πάθος, με τα οποία είχε πάρει τη ζωή του· λάθος· καμιά φορά πετούν.

Παραταύτα άλλαξε ζωή, γράφοντας εφεξής μόνο στην άμμο· λάθος· δεν άλλαξε ζωή, αφού ονόματα εξακολουθούσε να γράφει.

Έτσι ξανάλλαξε ζωή, γράφοντας εφεξής μόνο στην άμμο κι οτιδήποτε άλλο από ονόματα· λάθος· ούτε τώρα άλλαξε ζωή, αφού εξακολουθούσε να γράφει.

Τη στιγμή ακριβώς που το συνειδητοποιούσε, ο μπάτης άρχισε να φυσά για μια ακόμη φορά ωραία, σβήνοντάς τον στα εξ ων συνετέθη, σηκώνοντάς τον σαν άμμο ή σαν πίξελ στον αέρα και διασκορπίζοντας τους γλυφούς του κόκκους σε άλλα διψασμένα στόματα.