Ο Σαρούλια και η Ζαβιόλα
H μπουζού και η πρεζού, το μωρό της Κέιτ και o Άδωνις, η Χριστίνα Ταχιάου και ο Άρης Δημοκίδης, ο προταγκονζαμπουνισμός κι ο Τζέρι Σπρίνγκερ στο καλοκάγαθο κι ακριβοδίκαιο, ο Σταμάτης Κραουνάκης βάζει κόκκινα γυαλιά κι επιβιβάζεται σε ένα κόκκινο μοτοσακό στο Κόκκινο 105,5, ο Πέτρος Τατσόπουλος τα έβαλε κι επιβιβάστηκε ένα χρόνο πριν, ο Ρέμος κι ο σακάτης, ο Μαχαιρίτσας ως τσίτι της Φρειδερίκης που λέει κι ο Τραμπούλης, ο Σαβιόλα και η Ζαρούλια, o Σαρούλια και η Ζαβιόλα, γυρνάω και σε βλέπω, πραγματικότητα, και αναστατώνομαι, αν είσαι αυτό που δείχνεις, εγώ σκοτώνομαι, όχι στ' αλήθεια όμως, ίσως ούτε καν μεταφορικά, πέθανε ο Νίκος Μαμαγκάκης, αλλά αυτό είναι όλο το νόημα του σημαντικού καλλιτεχνικού έργου, πως πεθαίνεις μεν, αλλά μόνο κυριολεκτικά, αφού μεταφορικά συνεχίσεις να βρίσκεσαι εν ζωή και να ακούγεσαι, μήπως και καλύψεις τις λέξεις μπουζού και πρεζού που ξερνάει στο κοινοβούλιο σαν την τελευταία καριόλα η εκπρόσωπος του κόμματος που γαμεί στις δημοσκοπήσεις, γαμώ τον ελληνικό λαό, μήπως και καλύψεις τις νον στοπ μνημονιακές τομές που ψηφίζονται στο κοινοβούλιο από τους εκπροσώπους των κομμάτων, τα οποία για κάθε Τόμσεν που έφεραν στη χώρα, είχαν και μια Ζαρούλια δώρο.
posted by Old Boy @ 6:13 μ.μ.
23 comments
23 Comments:
Στο κοινοβούλιο έχουμε ακούσει πολύ χειρότερα: (μη) ευθύνη υπουργών, παραγραφή, σωτηρία, κινητικότητα, εφεδρεία, διαθεσιμότητα, απομάκρυνση...
Εκεί μου σηκώνεται η τρίχα - δεν μου σηκώνεται με το "μπουζού" και "πρεζού". Το "μπουζού" και "πρεζού" είναι η φυσική εξέλιξη.
And the winners are, εκείνοι που θα καταφέρουν να βγουν αλώβητοι μέσα απο όλη αυτή την οχλοβοή του παραλογισμού, δίχως να χάσουν την ψυχή τους που λέει και ο Φίλιπ ο Ντικ, δίχως να καταντήσουν μισάνθρωποι ή ''άνιωθοι'' όπως λέει κ ένας φίλος, σε μία χώρα που -όπως δυστυχώς αποδεικνύεται-, ο μέσος όρος iq του Έλλην, είναι όση η γνώση πυρινικής φυσικής διαθέτει ο Μιχαλοβλάχος.
Ωραία ποστια παρά ταύτα. Παίρνω τη γκρίνια μου και φεύγω.
Το μωρό της Ρόζμαρι λείπει για να οδηγηθούμε με διαβολική ταχύτητα σαν ποιητές χέστες στο νοηματοδοτικό κενό αυτή την εποχή. Αν δεν πεθάνουμε από την προσμονή,έχοντας ιδία αντίληψη και αντί τέλος πάντων να βρεθούμε αγκαλιά με το προσωρινό τόξο της ελπίδας, να ζούμε μέσα από αυτούς που την πρέζα την κουβαλάνε στο DNE τους.Τreme lae giati Το πάθος σου για Χρήμα δεν θα σε κάνει Παύλο Τσίμα, αλλά μετανάστη στην ίδια σου τη χώρα.
Δανείστηκα τους τίτλους των αναρτήσεών σου Old γιατί πιστεύω ότι αποτελούν επίκαιρη συνέχεια της αθλιότητας που ζούμε.
Old-boy ήθελα καιρό να σε ρωτήσω μήπως ξέρεις να μου απαντήσεις για ποιό λόγο εσύ και όλοι οι ιδεολογικοί σύμμαχοί σου δεν έχετε καταφέρει να εκπροσωπηθείτε από ένα κοινοβουλευτικό κόμμα της προκοπής, αλλά αντί αυτού οι κλεπτοκράτες που κυβερνούν καθώς και οι φασίστες που προελαύνουν έχουν πιάσει στασίδι στην συνείδηση του κόσμου που τους προτιμά και δεν απευθύνεται σε εσάς για να σωθεί;
Ποια εξήγηση δίνεις; Ο pitsirikos π.χ. λέει πως εκείνο που φταίει είναι η ίδια η φύση του λαού (του ελληνικού κυρίως) που είναι χαλασμένη. Άλλος ίσως πει οτι η εγχώρια διαπλοκή αλλά και τα ξένα κέντρα είναι πολύ καταφερτζήδες στο να παραμυθιάζουν τον λαό, ενώ εσείς πληρώνετε την ειλικρίνεια και την αγνότητά σας που δεν μπορεί να συναγωνιστεί το καλοδουλεμένο ψέμα των απέναντι. Εσύ λοιπόν πού θα εστίαζες; Που αποδίδεις το φαινόμενο; Γιατί ο λαός στα πολύ δύσκολα ζητάει βοήθεια και κατευθύνσεις από τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο ή τους Παναγιωταροκασσιδιάριδες και όχι π.χ. από ανθρώπους όπως ο Ζίζεκ;
Δυο οι λόγοι, Βασίλη, και με συγχωρείς που παρεμβαίνω.
Old Boy και σια α) δεν είναι έτοιμοι να προσφέρουν απλουστευτικές λύσεις γιατί αντιλαμβάνονται πως ο άνθρωπος και οι κοινωνίες του είναι κάτι πολύ πιο περίπλοκο από μερικά σλόγκαν και ορισμένες κούφιες υποσχέσεις και β) γιατί δεν απευθύνονται στα ζωώδη ένστικτα των κοινωνιών, ούτε χαϊδεύουν αυτιά.
Το κόμμα πάντως που προσφέρει μια πιο απλοποιημένη βερσιόν των όσων λένε ο οικοδεσπότης και οι "ιδεολογικοί του σύμμαχοι" μια χαρά τα πάει και αποτελεί το τελευταίο ανάχωμα πριν την επέλαση των βαρβάρων. Όσο για τους κυβερνώντες, Σαμαράς και Βενιζέλος δεν υπάρχουν. Απλώς δεν έχει βγει κάποιος να τους το πει και επίσημα και έτσι μένουν να κοροϊδεύουν οι ίδιοι τους εαυτούς τους.
Υ.Γ. Δείξτε κατανόηση για την κυρία Ζαρούλια. Η χρόνια επιχειρηματική της ενασχόληση με τα τσοντάδικα επηρέασαν τον προφορικό της λόγο.
Ούτε ο γόρδιος δεσμός ήταν απλός κόμπος αλλά ο τρόπος που λύθηκε ήταν απλούστατος. Το ερώτημα παραμένει: υπάρχουν άνθρωποι σοβαροί, μετρημένοι και με πλούσιο πνευματικό υπόβαθρο στον προοδευτικό χώρο και στην ευρύτερη αριστερά, που παρουσιάζουν σχέδια για έξοδο από την κρίση. Άλλοι εντός ευρώ, άλλοι εκτός ευρώ ή και Ευρώπης. Και στις δυο περιπτώσεις, η πλειοψηφία την κρίσιμη στιγμή δεν εμπιστεύεται τέτοιες λύσεις από την αριστερά, αλλά πέφτει με τα μούτρα όταν του τις προτείνουν ακροδεξιοί, δεξιοί ή απλοί οπορτουνιστές κεντρώοι. Πάντως ακόμα και σε παγκόσμιο επίπεδο, ο ανεπτυγμένος κόσμος αναθέτει την ηγεσία του σε ανθρώπους όπως ο Ομπάμα, η Μέρκελ ή ο Πούτιν και όχι σε συγγραφείς, φιλοσόφους ή ποιητές. Και η ερώτηση παραμένει: γιατι; Αφού οι πρώτοι είναι κακοί ενώ οι δεύτεροι καλοπροαίρετοι και γεμάτοι θετική ενέργεια, ελπίδα, υψηλή αισθητική και βαθιά κατανόηση της ηθικής τάξης των πραγμάτων. Τι είναι εκείνο που κάνει τους ανθρώπους, ειδικά σε περιόδους κρίσεων και δύσκολων στιγμών, να καθοδηγούνται από αγέλες λύκων ή αλεπούδες ενώ τα λευκά περιστέρια ή τις αντιλόπες τα λαμβάνει μερικώς υπόψη του μόνο σε περιόδους σχετικής ομαλότητας, ηρεμίας και μιας κάποια ευημερίας; Πολλές απορίες, ψάχνω να βρω απάντηση αλλά εις μάτην.
Επίσης ως υποσημείωση στον όλο συλλογισμό, νομίζω πως τη στιγμή που ο άλλος πνίγεται κι εσύ αντί να του πετάξεις σωσίβιο ρίχνεις δίπλα του εγχειρίδιο εκμάθησης κολύμβησης, όσο καλές προθέσεις κι αν έχεις οι πιθανότητες να τον σώσεις (πόσο μάλλον να τον κερδίσεις) δεν μοιάζουν πολλές. Θα προτιμήσει εκείνον που θα του ρίξει σωσίβιο, ακόμα κι αν πρόκειται για υστερόβουλο τομάρι και το σωσίβιο τρύπιο, λιγδιασμένο ή ακόμα και βαμμένο με αίμα αθώων ανθρώπων και παράπλευρων απωλειών.
Αλλοπρόσαλο πράγμα η ζωή πάντως. Εκεί που ατενίζεις λ.χ. ένα ωραίο ηλιοβασίλεμα και σε πιάνει διάθεση να την δοξολογήσεις, σου κάνει κάτι τέτοια και -εκπληρώνοντας το «μηδέν»- σου χαλάει τη διάθεση.
Η άποψη οτι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προσφέρει απλουστευτικες λύσεις και δεν χαϊδεύει αυτιά μόνον ως αστείο μπορει να εκληφθεί, Μαικλ! Καλή η προσπάθεια, αλλα χρειάζεται σοβαρότερο απάντηση.
Βασίλη, ο Γόρδιος Δεσμός και η λύση του είναι μύθος. Δεν νομίζω πως μας βοηθάει να κατανοήσουμε την πραγματικότα. Αλλά δεν καταλαβαίνω, εσύ ρωτάς γιατί δεν κυβερνούν φιλόσοφοι ή γιατί δεν κυβερνά η αριστερά. Αν είναι το πρώτο, σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας αυτό να συνέβη λιγότερες φορές από τα δάχτυλα του ενός χεριού. Τι λέω, ούτε 1-2 φορές εκτός της σφαίρας του μύθου. Αν πάλι ρωτάς για την αριστερά, τότε το συζητάμε.
Μια παρατήρηση, πάντως, η ΧΑ και η κάθε ΧΑ κάθε άλλο παρά σωσίβιο πετάει. Γιατί με το σωσίβιο υποτίθεται πως σώζεσαι. Δεν βλέπω πως μπορεί η Ελλάδα να σωθεί, αν τα αυγά βγούνε παγανία.
Νίκο, με έπιασες. Πήγα να περάσω την προπαγάνδα μου για τον Σύριζα, αλλά χάρη στο άγρυπνο φακτ τσέκινγκ σου δεν τα κατάφερα. Πέρα από την πλάκα, ο Σύριζα τελευταία έχει βάλει πολύ νερό στο κρασί του. Πάρα πολύ. Και εξάλλου το είπα. "Μια πιο απλοποιημένη βερσιόν των όσων λένε ο οικοδεσπότης και οι 'ιδεολογικοί του σύμμαχοι'" λέω.
Αλλά σε καμία περίπτωση μη μου συγκρίνεις το οργουελιανό σαξές στόρυ και το θα έρθει η ευτυχία αφού κάνουμε όλα όσα λέει η τρόικα ή το όλα θα γίνουν καλά όταν πνίξουμε τους μετανάστες με τα όσα λέει ο Σύριζα περί ανάγκης αλλαγής της κοινωνίας. Τα δυο πρώτα είναι απλοϊκά στη λογική πως αν κάνουμε το α ή το β θα επανέλθουμε στα παλιά καλά. Το γ του Σύριζα προδιαθέτει πολλές αλλαγές στην κοινωνία και γι' αυτό εκείνη το αντιμετωπίζει με ιδιαίτερη επιφύλαξη (και ο Σύριζα για να μην της χαλάσει χατήρι, ακολουθεί αυτό το μονοπάτι).
Σε ευχαριστώ για την απάντησή σου old-boy, μιας που πήρες φόρα και έχεις όρεξη για διάλογο επίτρεψέ μου κι άλλη μια ερώτηση, τελευταία αν θέλεις: Γιατί οι νεοναζί και οι γαμημένες καριόλες παρουσιάζουν μεγαλύτερη δυναμική στον λαό από τους Πυρήνες της Φωτίας και τους ακροατές Μότσαρτ –ή «πρωτοχριστιανούς» κατά την πιτσιρίκειο οπτική- τη στιγμή που οι πρώτοι υπόσχονται απλά και μόνο ευημερία, τάξη και ασφάλεια ενώ οι πυρήνες Ελευθερία (με έψιλον κεφαλαίο, φωτάκια νέον και γύρω-γύρω μέλισσες) αλλά και την πολυπόθητη Μέθεξη που αποτελεί και καημό του κυρ-Αντώνη απ’ τα Πατήσια;
Υ.Γ) Και για να το σοβαρέψω: κάποια στιγμή, κάποιοι θα λογοδοτήσουν για το γεγονός οτι στον πολιτικό χάρτη της χώρας στρογγυλοκάθισε ο φασισμός. Άλλοι πρακτικά ως υποστηρικτές και συνεργοί κι άλλοι ιστορικά ως ηθικοί αυτουργοί δια της προκλητικής τους απουσίας και άρνησης να αφουγκραστούν τον πόνο των Ελλήνων πολιτών, που όταν έπρεπε να αποτελέσουν σοβαρό αντίπαλο δέος και να διατυπώσουν δυο-τρεις θέσεις της προκοπής, έπαιζαν να μη πω με τι.
Ο συλλογισμός σου Βασίλη είναι λογικός. Απάντησες μόνος σου, διαλέγουν το σωσίβιο ας είναι τρύπιο, η εκμάθηση είναι άχρηστη εκείνη τη στιγμή γιατί σημαίνει όπως έστρωσα ας κοιμηθώ[πνίξιμο]. Ούτε την πρόληψη θέλουν οι περισσότεροι να μάθουν κολύμπι μήπως και χρειαστεί, έχουν μάθει να περιμένουν να πάρει φωτιά ο δικός τους κώλος και τότε να αρχίσουν να ανησυχούν.
Οι σοβαροί με πνευματικό υπόβαθρο από τον προοδευτικό χώρο για να γίνουν πειστικοί χρειάζεται να πείσουν τον προοδευτικό χώρο. Όπως θα παρατηρήσουμε ,ενώ όλοι οι προοδευτικοί είναι αντίθετοι στην πολιτική που εφαρμόζεται, δεν μπορούν να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι για να βρουν κοινά σημεία δράσης.
Σήμερα οι πνευματικοί άνθρωποι στην πλειοψηφία τους είναι τόσο σιωπηλοί που νομίζουμε ότι είναι ανύπαρκτοι , πρακτικά είναι πνευματικοί χωρίς ψυχή .
Ο τρόπος που η κοινωνία μας αποδέχεται χωρίς αντίδραση τα μέτρα ενώ η μεγάλη πλειοψηφία διαφωνεί, σύμφωνα με τα αμφιβόλου αξιοπιστίας γκάλοπ είναι ανεξήγητος,εξωγήινοι ψηφίζουν σε αυτή τη χώρα. Οι άνεργοι δείχνουν στην μεγάλη τους πλειοψηφία τέτοια αποχή από διεκδικήσεις που απορείς. Θα μου πεις ότι οι αλλαγές από τις μειοψηφίες γίνονται, ναι, αλλά οι πλειοψηφίες βγάζουν κυβερνήσεις[από τους συμμετέχοντες].
Αν με βάση τον γόρδιο δεσμό με μια σπαθιά λύθηκε.Τώρα οι σφαλιάρες στην ζωή μας πέφτουν ασταμάτητα, από την ανύπαρκτη κυβέρνηση και το οικονομικό κατεστημένο εσωτερικού και εξωτερικού. Εμείς πάμε όπου υπάρχει διαμαρτυρία αλληλέγγυοι πριν φτάσει το πρόβλημα σε εμάς η για να μη φτάσει σε εμάς ,αλλά ο γόρδιος δεσμός της συνήθειας στη σφαλιάρα είναι γεγονός , και τα ερωτηματικά μας τρώνε τα σωθικά .
Η άποψη σου michael ,ειδικά στο α] και β] με βρίσκουν σύμφωνο, τα υπόλοιπα είναι μεγάλη κουβέντα.
Τα φαινόμενα Ζαρουλισμού γενικότερα χρυσαυγητισμού υπήρχαν γιατί κανένας από τους δυο που κυβέρνησαν δεν ήθελαν να αλλάξουν.Τώρα έχουν υπηρεσία εκτός και εντός υπονόμου[διπλή ].Δεν πρόκειται να σκίσουν κανένα καλτσόν όσο και να διαμαρτύρονται οι υποκριτές της κυβέρνησης,τους βολεύει η φασιστοσυμμορία.
Δηλαδή, Μαικλ, ο ΣΥΡΙΖΑ πηγαίνει με τα νερά της κοινωνίας και δεν εμφανίζεται τόσο γουναρας όσο θα έπρεπε;
Ευτυχώς ομως υπάρχει το κρυφό σχέδιο που θα μας σώσει: μετεκλογική συνεργασία με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τους Πυρήνες της ΦΩτιας! Και μετά απορείτε που ο κόσμος σας γυρίζει την πλάτη!
Βασίλη, ελπίζω εκ παραδρομής να ευχαρίστησες τον Old-Boy για την "απάντηση". Ο άνθρωπος δεν έχει μπει στη συζήτηση και εγώ βεβαίως δεν μιλάω εκ μέρους του.
Τέσπα, δεν καταλαβαίνω και την σύγκριση που κάνεις μεταξύ αυγών και πυρήνων. Οι μεν είναι νεοναζί με τη βούλα με κάτι ωραίες γλυκές φατσούλες. Οι άλλοι ούτε που ξέρω τι πραγματικά είναι, ούτε τι υπόσχονται. Το ότι επιζητούν την "Ελευθερία (με έψιλον κεφαλαίο" μου φαίνεται αρκετά υπερβολικό και σουρεαλιστικό το να τίθεται έτσι στη συζήτηση.
Συμφωνώ με το υστερόγραφο. Πρέπει να βγει κάποιος να γράψει το αντίστοιχο Guilty Men για την Ελλάδα του σήμερα.
Ζάχο, επέτρεψε μου να παρατηρήσω πως ο "πνευματικός άνθρωπος" μου μοιάζει με έναν από τους μεγαλύτερους αχυρανθρώπους των ελληνικών ευημισμών. Ποιος αλήθεια είναι αυτός και πως ορίζεται; Μην περιμένουμε από το φάντασμα της Ελένης να επέλθει η σωτηρία.
Πάντως, καταλαβαίνω απόλυτα αυτό που λες για την ελληνική κοινωνία. Αν και είμαι από αυτούς που θεωρούν γελοία τα μαζί τα φάγαμε και τις άλλες παπαρίες του οι Έλληνες δεν δουλεύουν και μόνο κομπίνες κάνουν (σοβαρά τώρα όσοι τα λένε αυτά, έχετε προσπαθήσει να βγάλετε άκρη σε δημόσια υπηρεσία ευρωπαϊκής χώρας και τα καταφέρετε εύκολα; Έχετε ζήσει σε Γαλλία, Βέλγιο ή Γερμανία και τους έχετε δει όλους να δουλεύουν ακατάπαυστα; Ζήσατε ποτέ Αμερική και διαφθορά ήταν άγνωστη λέξη;), παρόλα αυτά με τρελαίνει η παντελής έλλειψη αλτρουισμού. Δεν μπορώ να σκεφτώ πουθενά αλλού που ο κοινωνικός αυτοματισμός να έχει λειτουργήσει τόσο άψογα και σε τόσο απόλυτο βαθμό. Όταν το παράλογο "έχουν χαθεί χ δουλειές στον ιδιωτικό τομέα, άρα γιατί να μη χαθούν και χ στον δημόσιο, αυτοί είναι παιδειά άλλου θεού" παπαγαλίζεται με τέτοια ευκολία, αντιλαμβάνεσαι γιατί κανείς δεν αντιδρά μέχρι κάτι να τον αγγίξει πολύ προσωπικά.
ανώνυμε, από που και ως που συμπέρανες ότι το "Το γ του Σύριζα προδιαθέτει πολλές αλλαγές στην κοινωνία και γι' αυτό εκείνη το αντιμετωπίζει με ιδιαίτερη επιφύλαξη" που ανέφερα είναι γουναράδικα (όπως εσύ τα εννοείς) και πυρήνες; Θράσος που το έχετε εσύ και οι υπόλοιποι της λέσχης φίλων φασιστών να διαστρεβλώνετε τις έννοιες και να βγαίνετε και από πάνω μωρές παρθένες. Αντε στον Κασιδιάρη ή τον Βορίδη τις γλύκες. Ο πρώτος τουλάχιστον δεν κρύβεται, αλλά ο δεύτερο κάνει να το γκρίζο χρώμα του λύκου κάτω από την προβιά. Άντε σε αυτόν να σε σώσει.
michael το αντιλαμβάνομαι ,πολλές φορές ρωτάμε αυτά που είδη γνωρίζουμε, για να ακούσουμε τον διπλανό μας να σιγουρευτούμε ότι και άλλοι έχουν παρόμοιες σκέψεις.
Δεν τον ευχαρίστησα εκ παραδρομής αλλά εξ ειρωνείας γιατί εδώ και καιρό αρνείται να συμμετέχει σε τέτοιου είδους συζητήσεις, προκειμένου να δείξει με την εκκωφαντική σιωπή του στα σχόλια πόσο απογοητευμένος και σπασμένος είναι. Έχει όμως την ικανότητα να δικαιολογεί σχεδόν τα πάντα με λογοτεχνικές ασκήσεις ύφους και ανάλυση συνθηκών που οδηγούν ανθρώπους να φερθούν έτσι, αλλιώτικα ή πασαλιμανιώτικα, όμως όταν του ζητάς να αναγνωρίσει,εκτός από τις εύκολες και βολικές, τις άβολες γι' αυτόν αιτίες που οδήγησαν σήμερα μεγάλο μέρος του λαού στον εκναζισμό της συμπεριφοράς του, υπεκφεύγει ή στρεψοδικεί και αρνείται να το πράξει, ενστερνιζόμενος περίπου το ανώριμο μοτό «ο φασισμός δεν είναι αποτέλεσμα αλλά αιτία». Πράγμα που θα περίμενα να διαβάσω ως σύνθημα γραμμένο σε τοίχο έξω από τον Κάβουρα ή σε ανάρτηση του indymedia, αλλά από τον old-boy είχα συνηθίσει αλλιώς.
Και για να μιλήσω συγκριμένα, ο (κατά γενική ομολογία συντηρητικός) ελληνικός λαός δεν θα αποζητούσε λαϊκή αποσυμπίεση από την ακροδεξιά, αν η αριστερά είχε προτείνει πράγματα όπως τα εξής απλά και –εκ πρώτης όψεως ελάσσονα:
1) Ναι μεν να ζητήσουμε κατάργηση των Δουβλίνο Ι&ΙΙ και σε επόμενο χρόνο να τα βάλουμε με τις πλανητικού μεγέθους αιτίες που οδηγούν στη λαθρομετανάστευση, αλλά στο μεταξύ να σφραγίσουμε και τον Έβρο καθώς και να αυξηθούν οι περιπολίες στις θάλασσες. Αιτήματα ασύλου θα εξετάζονται μόνο για εκείνους που έρχονται με οικογένεια από εμπόλεμες ζώνες, και αυτοί ας μας συγχωρούν αλλά δεν χωράνε όλοι. Για τους υπόλοιπους μόνο ηθική συμπαράσταση, τσάϊ και συμπάθεια γιατί, προς ώρας, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.
2) Ναι στην αποποινικοποίηση των ελαφρών ναρκωτικών αλλά όποιος κάνει δημόσια χρήση ειδικά σε χώρους υψηλής όχλησης, θα του κόβεται ο κώλος γιατί εδώ είναι Ελλάδα, χώρα με παράδοση στην έλλειψη μέτρου και το τελευταίο που θα θέλαμε είναι να γεμίσει ο τόπος με κόκκινα μάτια να χαζογελάνε ή να τριπάρουν χύμα στα πάρκα χωρίς μέτρο και σύνεση. Οι άγραφοι νόμοι στην χρήση του οινοπνεύματος έχουν «φιλτραριστεί» κοινωνικά 5000 χρόνια και ο μεθυσμένος άνθρωπος μέρα μεσημέρι στη μέση του δόμου αποτελεί αντικείμενο χλεύης. Στις υπόλοιπες ουσίες όμως ο κόσμος μόλις απελευθερωθούν θα πέσει με τα μούτρα και αυτή την αισθητική παράμετρο ως αριστερά την αναγνωρίζω και παίρνω νομικά τα μέτρα μου.
3) Ναι στην κοινωνική απενοχοποίηση του ερωτισμού και στα LGBT parades, αλλά όποιος βγάζει π.χ. το καυλί του έξω και το κουνάει δημόσια θα τρώει κράξιμο γερό. Δεν θα τον ανεβάζουμε περήφανα φωτογραφία στη Lifo κιόλας. Ομοφυλοφιλία και ελεύθερη σεξουαλικότητα δεν είναι ούτε πρέπει να γίνουν έννοιες ταυτόσημες με την ανηθικότητα και την αναίδεια.
4) Αντιπαθούμε τον υπέρμετρο και αδικαιολόγητο αυταρχισμό στον Ε.Σ. αλλά σεβόμαστε έμπρακτα τον θεσμό της στρατιωτικής θητείας. Γιατί στο κεφάλι μας υπάρχει μυαλό και όχι άχυρο.
5) Εθνικόν το αληθές, αλλά επειδή δεν είμαστε Ελβετία και Λουξεμβούργο, ας μείνει και κανένας μύθος όρθιος για την ώρα και όσοι είναι να χαθούν ας σβήσουν όμορφα με την πάροδο του χρόνου. Προς το παρόν δεν χρειάζεται να μας πιάνει και η λύσσα. Μετά το Λύκειο, στο πανεπιστήμιο λέμε φυσικά στους ανθρώπους τα πράγματα απολύτως και επ' ακριβώς ως έχουν. Και στο κάτω-κάτω υπάρχει και το ιντερνετ. Σε κάθε περίπτωση όσους απομυθοποιούμε να μη το κάνουμε απρόσεκτα, ασεβέστατα και με κακεντρεχές ή τρολλιάρικο πνεύμα.
Θα ήθελα να γράψω κι άλλα ουσιαστικότερα αλλά επίτηδες διάλεξα να αναφερθώ σε αυτά που, εκτός από το πρώτο, μοιάζουν ασήμαντα. Όμως με άλλη διάθεση θα σε εκλάμβανε ο μέσος φοβικός και συντηρητικός Έλληνας αν είχες κινηθεί ως αριστερά πάνω σε τέτοιους άξονες, ενώ τώρα σου κλείνει την πόρτα γιατί έχει χεστεί απάνω του με αυτά που ακούει και βλέπει από εσένα. Από την μαξιμαλιστική διάθεση της αριστεράς, στον μαξιμαλισμό της δεξιάς και τούμπαλιν, κι όλοι μαζί στον γκρεμό.
Επίσης για όσους κατηγορούσαν συλλήβδην τον συντηρητικό χώρο ως φασιστικό, έχω να πω οτι τώρα που είδαν το βρώμικο μάτι του Κασιδιάρη και τα υγρά μπαταρίας που τρέχουν από το στόμα του Παναγιώταρου, ελπίζω να κατάλαβαν τι σημαίνει «φασίστας» και στο μέλλον να κάνουν προσεκτικότερη και λιγότερο ανεύθυνη επιλογή χαρακτηρισμών.
«Δεν τον ευχαρίστησα εκ παραδρομής αλλά εξ ειρωνείας γιατί εδώ και καιρό αρνείται να συμμετέχει σε τέτοιου είδους συζητήσεις, προκειμένου να δείξει με την εκκωφαντική σιωπή του στα σχόλια πόσο απογοητευμένος και σπασμένος είναι».
Όχι, Βασίλη, το ότι εδώ και καιρό γενικα δεν απαντάω σε σχόλια, και ναι ειδικότερα πάρα πολύ σπάνια μπαίνω σε τέτοιου είδους συζητήσεις, αφενός δεν είναι ούτε πόζα αφετέρου -και κυρίως- δεν είναι κάτι για το οποίο θα υπερηφανευθώ και θα ισχυριστώ πως καλά κάνω. Δεν κάνω καλά. Απλά δεν βρίσκω τη διάθεση, το κουράγιο, πες το όπως θες, να μπαίνω σε αυτή τη διαδικασία. Προφανώς το να έχεις ένα μπλογκ, να σου σχολιάζει ο άλλος και δη ρωτώντας σε κάτι και εσύ να μην απαντάς είναι κάτι σόλοικο και κάτι διόλου τιμητικό. Ωστόσο έτσι είναι. Όχι ως απόφαση συνειδητή. Αλλά ως αίσθηση ματαιότητας. Που δέχομαι ότι είναι κι αυτή σόλοικη, αφού αν θεωρούσα το όλο θέμα μάταιο, τότε δεν θα έπρεπε καν να γράφω ποστ.
Εν πάση περιπτώσει, επί της ουσίας, ένα κόμμα του 3 έως 5 τοις εκατό εκτοξεύθηκε στο 17 και στο 27 τοις εκατό. Παρά λίγο να ήταν πρώτο, να είχε το μπόνους των πενήντα εδρών κλπ. Όλο αυτό δεν το λες και τίποτα. Από εκεί και πέρα για να στο πω και πιο συγκεκριμένα ειδικά την περίοδο ανάμεσα στις πρώτες και τις δεύτερες εκλογές ήταν τόσο πάρα πολύ έντονες και πιεστικές οι ερωτήσεις προς όλους τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ του τι θα κάνουν, πώς θα κυβερνήσουν, τι θα κάνουν, πώς θα κυβερνήσουν, τι θα κάνουν, πώς θα κυβερνήσουν, τι θα κάνουν, πώς θα κυβερνήσουν, τι θα κάνουν, πώς θα κυβερνήσουν, που ακόμα και εκατό τοις εκατό έγκυρες να ήταν, υπάρχει η εξής πολύ μικρή αλλά και πολύ ουσιώδης διαφορά: ότι ας πούμε ο ΣΥΡΙΖΑ και συνεκδοχικά η αριστερή προοπτική της εξουσίας έπρεπε προκαταβολικά να έχει ένα λυσάρι απόλυτων λύσεων για να πειστεί ο μέσος καθεστωτικός δημοσιογράφος, την ίδια ώρα που ποτέ των ποτών το μαχαίρι στον λαιμό δεν μπήκε με αντίστοιχο τρόπο στους εκπροσώπους της άλλης πλευράς. Είναι τόσο συγκλονιστικές οι αντιφάσεις των νεοδημοκρατών και των πασοκτζήδων, τόσα τα λέω ξελέω, τόσα τα σήμερα μέρα αύριο νύχτα, που αν υπήρχε η ίδια επιμέλεια θα έπρεπε να φεύγουν από κάθε συνέντευξη κλαίγοντας. Και πριν τις εκλογές του Ιουνίου τέθηκε τελικά το εξής δίλημμα: θα κυβερνήσουν αυτοί που θα συνεχίσουν να υπακούν τις εντολές της τρόικας και που άρα δεν θα χρειαστεί να κάνουν κάτι μόνοι τους ή θα κυβερνήσουν κάποιοι θεωρητικά ανυπάκουοι.
Όχι μόνο η ελληνική αλλά πιθανότατα οι κυβερνήσεις όλων των χωρών εκλέγονται με μια γενική εντολή προς μια γενική κατεύθυνση και πέντε βασικές υποσχέσεις - γραμμές, και από εκεί πέρα κυβερνάνε με το βλέποντας και κάνοντας. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως αν δεν είχε μια λύση μαγικό φίλτρο που θα κάλυπτε τα πάντα ήταν ό,τι πιο επικίνδυνο και ανεύθυνο και ουτοπικό είχε προκύψει.
Ανά τρίμηνο πέφτουν όλες οι προβλέψεις της τρόικας έξω και δεν τρέχει τίποτα, βλέπουν, κάνουν, μοντάρουν, μαντάρουν, η ζωή συνεχίζεται.
Αν εκλεγόταν η αριστερά η ζωή θα τελείωνε.
Με αυτό το δίλημμα μην σπεύδεις να πεις πως ο λαός τόσο συνειδητά προτιμάει αυτούς που προτιμάει.
Tα δυο σχόλιά μου τα έγραψα μην έχοντας δει το τελευταίο δικό σου.
Ωιμέ, καημένο Ψυχικό. Τι πόνος. Από τον Καρούζο κατευθείαν στον Μπιθαρά.
Παν τα Πράντα για πάντα. Σκέψου να έρθει κι ο Σύριζα.
Και επί της ουσίας της συζήτησης που μόλις διάβασα…Αριστερά σε είπανε και στην υγειά σου ήπιανε…α ρε Αντώνης που μας χρειάζετε.
Μπραβο Old boy που γραφεις παλι αριστουργηματα..
Και πιο πολυ μπραβο που καταφερνεις να ασχολεισαι με ανουσια σχόλια - νομιζω οτι αυτα που γραφεις πανε χαμένα στους σχολιαστες - αλλα θυμισου οτι για 1000 που διαβαζουν, ο ενας θα σχολιασει..
Χρίστος
@ Βασιλης κλπ -
οι διανοητικοι συμμαχοι του old boy απεναντι στους εγκληματιες ναζιστες της ΧΑ ειναι ολοι οι μη - ελληνες , ευρωπαιοι, αμερικανοι, αφρικανοι - γενικως ολως ο υπολοιπος κοσμος ("πολιτισμενος¨η μη ) που ανατριχιαζει με την Weimar-by-the-sea και τους γραφικους island-nazis συμπολιτες σας...
Χρίστος
Χρίστο με γιώτα: από την πόρτα σου περνώ και τηγανίζεις ψάρια
"Και για να μιλήσω συγκριμένα, ο (κατά γενική ομολογία συντηρητικός) ελληνικός λαός δεν θα αποζητούσε λαϊκή αποσυμπίεση από την ακροδεξιά, αν η αριστερά είχε προτείνει πράγματα όπως τα εξής απλά και –εκ πρώτης όψεως ελάσσονα:"
Μα τι το διαφορετικό κάνει το σημερινό συστημα από αυτα που προτασεις;
Το άτομο ως κομμάτι μιας άβουλης μαζας που πιστευει σε ψέματα,δογματα, μυθους,διαταγές και κάθε λογής ετερονομία.Υποταγή και πολτοποίηση γιατί ο ανθρωπος γενικα και αόριστα ειναι ανωριμος και κακός από τη φύση του.Ωριμη και καλή ειναι μονο η καθε λογης εξουσία.
Στο βάθος αχνοφαίνεται ακόμα η χριστιανικη ηγεμονία , αλλά δε θα το κάνω θέμα.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home