Καλασνίκοφ

Όχι μία, αλλά δύο φορές, ο Πρετεντέρης λέει στον Αλιβιζάτο, πως αν βγει η Βουλή και πει πως ο Παπακωνσταντίνου δεν μπορεί να διωχθεί λόγω παρέλευσης της προβλεπόμενης από το Σύνταγμα αποσβεστικής προθεσμίας, τότε «θα βγουν και θα τους πάρουν με τα καλάσνικωφ». Και οκ, πίστεψέ με, πρώτος εγώ αντιλαμβάνομαι ότι δεν έχει νόημα να επαναλαμβάνω συνέχεια τα ίδια με διαφορετικά λόγια. Αλλά παραείναι σουρεαλιστικό. Παραείναι. Παραείναι σουρεαλιστικό οι ίδιοι άνθρωποι που εξετάζουν πόσο κατηγορηματικά και πόσο απερίφραστα καταδικάζει ο ΣΥΡΙΖΑ την μία ή την άλλη πράξη βίας, οι ίδιοι άνθρωποι που πριν ελάχιστα λεπτά της ώρας ψάχνουν να βρουν αιτιώδη σύνδεσμο ανάμεσα στην έκφραση πολιτικής θέσης και την εντός ή εκτός εισαγωγικών τρομοκρατική ενέργεια, οι ίδιοι άνθρωποι που ψάχνουν να βρουν ποια υποσημείωση ποιάς δήλωσης δίνει άλλοθι στη βία, να βγαίνουν και να λένε σε έναν συνταγματολόγο πως αν εφαρμοστεί η κατά τη γνώμη του -που είναι και η μάλλον κρατούσα- ορθή ερμηνεία του Συντάγματος, τότε θα βγουν και θα πάρουν τους βουλευτές με τα καλάσνικωφ. Αν είχε κάνει την ίδια δήλωση βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ θα είχαν ζητήσει να βγει το κόμμα εκτός νόμου. Αλλά βρίσκουν και τα κάνουν. Και δεν εννοώ βρίσκουν και τα κάνουν επειδή δεν φοβούνται την εις βάρος τους βία. Εννοώ βρίσκουν και τα κάνουν επικοινωνιακά. Να βγάλουν να παίζουν το απόσπασμα της φράσης του πενήντα φορές την μέρα, μέχρι να απομακρυνθεί από την τηλεόραση αυτός ο σκαιός φίλος των τρομοκρατών, αυτός που χαϊδεύει ξεδιάντροπα τα παιδιά με τα καλάσνικωφ, αυτός που νομιμοποιεί με τις εκφράσεις του τη Σέχτα, την Πέχτα και την Πάχτα Επαναστατών.