Δυο λόγια για το τέλος του κόσμου

Μια σειρά από πεταλούδες κούνησαν μαζί τα φτερά τους, μια σειρά από χάη συνέβησαν ταυτόχρονα, το συνολικό αποτέλεσμα βγήκε εντελώς εκτός ελέγχου κι ο κόσμος τελείωσε με τρόπο που δεν πρόλαβε να σχολιάσει ούτε η επιστήμη ούτε η θεολογία, καθώς αμφότερες τελείωσαν μαζί του.
Το τέλος του κόσμου οδήγησε στην αναβάθμιση του στάτους άλλων κόσμων, που ως τώρα είχαν μείνει στο περιθώριο του δικού μας. Για την ακρίβεια αποκαλύφθηκε πως στα κοσμικά εργαστήρια, εκτός από τον δικό μας (που οι ειδικοί αποκαλούσαν «Κόσμο των Πεταλούδων»), είχαν παραχθεί τρεις ακόμη πιο ατελείς μορφές του· κατά φθίνουσα σειρά ολοκλήρωσης: ο «Κόσμος των Χρυσαλλίδων», ο «Κόσμος των Προνυμφών» και ο «Κόσμος των Αυγών».
Στον κόσμο των αυγών οι άνθρωποι δεν είχαν τόσο αναπτυγμένο εγκέφαλο ώστε να μπορούν να εξαπατούν ο ένας τον άλλο, στον κόσμο των προνυμφών δεν είχαν τόσο αναπτυγμένο εγκέφαλο ώστε να μπορούν να εξαπατούν τον εαυτό τους, ενώ στον κόσμο των χρυσαλλίδων δεν είχαν τόσο αναπτυγμένο εγκέφαλο ώστε να μπορούν να εξαπατούν συνειδητά τον εαυτό τους. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φαντασία για να καταλάβει κανείς πως το επίπεδο του πολιτισμού των τριών κόσμων διαμορφωνόταν σε πλήρη αντιστοιχία με αυτά τα στάδια εξελικτικής υστέρησης. 
Όταν έγιναν γνωστά τα νέα του τέλους του κόσμου των πεταλούδων, οι άνθρωποι στον κόσμο των χρυσαλλίδων θεώρησαν πως είχε έρθει η ώρα τους για μια θέση στον ήλιο (στο ηλιακό σύστημα του δικού τους κόσμου εν πάση περιπτώσει). Δεν ήταν φτιαγμένοι με τέτοιο τρόπο ώστε να καταλαβαίνουν πως λέγοντας το εξαπατούσαν τον εαυτό τους, πως αυτά τα πράγματα δεν γίνονται και πως στη ζωή πρέπει να συμβιβάζεσαι με το ρόλο που σου αναλογεί ειδάλλως τα τρως τα μούτρα σου. Έτσι πολύ σύντομα μια σειρά από χρυσαλλίδες κούνησαν μαζί τα φτερά τους κι όλα τέλειωσαν και για αυτόν τον κόσμο.
Όταν έγιναν γνωστά τα νέα του τέλους του κόσμου των χρυσαλλίδων, οι άνθρωποι στον κόσμο των προνυμφών θεώρησαν πως είχε έρθει η ώρα τους για μια θέση στον ήλιο (στο ηλιακό σύστημα του δικού τους κόσμου εν πάση περιπτώσει). Στον ως τότε σχετικά φιλειρηνικό τους κόσμο επικράτησε μεγάλη αναταραχή, καθώς άρχισαν να εξαπατούν ο ένας τον άλλο προσπαθώντας να αποκτήσουν προνόμια στο νέο καθεστώς. Δεν ήταν φτιαγμένοι με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να εξαπατούν τον εαυτό τους, έτσι σύντομα όλοι τους γνώριζαν πως αυτό που έκαναν ήταν πανάθλιο και οι ίδιοι όχι κάτι ευγενικό και υψηλό αλλά κοινοί απατεώνες. Μια σειρά από προνύμφες δεν χρειάστηκε να κουνήσουν τα φτερά τους, καθώς ο κόσμος τους αυτοκαταστράφηκε με καύσιμη ύλη την ενοχή, την μεγάλη δηλαδή μάνα όλων των καυσίμων υλών.
Όταν έγιναν γνωστά τα νέα του τέλους του κόσμου των προνυμφών, οι άνθρωποι στον κόσμο των αυγών θεώρησαν πως είχε έρθει η ώρα τους για μια θέση στον ήλιο (στο ηλιακό σύστημα του δικού τους κόσμου εν πάση περιπτώσει). Και πράγματι είχε έρθει. Οι κοσμικοί παρασκευαστές κατάλαβαν τότε πως το λάθος τους ήταν πως είχαν κάνει το κατασκεύασμα υπερβολικά πολύπλοκο και πως έπρεπε να είχαν σταματήσει στην πρώτη προσπάθεια. Μακάριοι οι αυγοί, ότι αυτοί τελικά κληρονόμησαν το τέλος όλων των υπόλοιπων κόσμων.