Πέμπτη, Νοεμβρίου 08, 2012

Aν δεν μπορείς να αποφύγεις τον βιασμό της λογικής, απομαγνητοφώνησέ τον.

«... έχουμε μπροστά μας και καλούμαστε να ψηφίσουμε ένα πακέτο μέτρων, που όμοιο του δεν έχει γνωρίσει άλλο ευρωπαϊκό κράτος. Και θυμούμαι όλους αυτούς τους διατεταγμένους αναλυτές και τους φοβερούς ειδικούς που υποστήριζαν στην αρχή της κρίσης, ότι πολύ σύντομα, αν προβούμε σε διαρθρωτικά μέτρα και περικοπές, η οικονομία η ελληνική θα έχει βγει άμεσα στις αγορές χρήματος. Σήμερα έχουμε ξεπεράσει κάθε όριο στην ύφεση, και όχι απλά δεν βλέπουμε φως, αλλά βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή της κρίσης. Το νομοσχέδιο που μας παραδόθηκε προχθές το βράδυ θα εξετάζεται στο μέλλον από τους παγκόσμιους οικονομολόγους ως το εγχειρίδιο των πλέον ανερμάτιστων οικονομικών μέτρων, γιατί πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηρίσει κάποιος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτα τα μεγέθη της ύφεσης, της ανεργίας, της σωρευτικής μείωσης των εισοδημάτων και της ευημερίας των Ελλήων πολιτών. Μέσα σε αυτό το κλίμα, με την Ευρώπη των ανάξιων και μικρών πολιτικών, του Μπαρόζο, του Ρομπάι, της Μέρκελ, του Σόιμπλε, μας ζητούν να ψηφίσουμε -και το κόμμα μου, δεν το βγάζω απ' έξω- ένα άρθρο 300 σχεδόν σελίδων με περικοπές, μέσα από τις οποίες  δήθεν η ελληνική οικονομία θα δει το φως της ανάπτυξης και θα αποτινάξει από πάνω της τις αμαρτίες του παρελθόντος.
Καλό το παραμύθι σας κύριε Στουρνάρα, αλλά πλέον δεν σας πιστεύει κανείς, ούτε εσάς ούτε τον κύριο Σαμαρά. Από πού να ξεκινήσει κανείς; Από τις απολύσεις, από τις περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις, στα οικογενειακά επιδόματα, στις παροχές του κράτου πρόνοιας, από τα κατάπτυστα εργασιακά μέτρα, που δεν είναι δίχως άλλο παρά τα ανομολόγητα χρέη του κυρίου Στουρνάρα, του συντάκτη των καρφωτικών non papers στην τρόικα, ή του προστάτη του από τον κύριο Σαμαρά, που βρήκε στο πρόσωπό του τον τέλειο υπηρέτη των συμφερόντων. 
Τα διλήμματα, κύριες και κύριοι συνάδελφοι, είναι παρ' όλα αυτά πολύ μεγάλα και εξηγούμαι. Έχουμε μπροστά μας έναν πρωθυπουργό που από την πρώτη στιγμή της διακυβέρνησής του προσέφυγε στην τρόικα και τη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Γερμανίας με όρους απόλυτης υποταγής και εθνικής αναξιοπρέπειας. Ο κύριος Σαμαράς όχι μόνο δεν διαπραγματεύτηκε, αλλά έβαλε στο τραπέζι και θέματα όπως τα εργασιακά που δεν υπήρχαν καν στο τραπέζι του Μαρτίου και φυσικά δεν έχουν σε τίποτα να κάνουν με το έλλειμμα και την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, καθώς το εργασιακό κόστος στη χώρα μας είναι από τα χαμηλότερα της Ευρώπης, είναι περίπου στο 8%. Μέρα με την ημέρα τα μέτρα αυξάνονταν και από τα 6 δις περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις τον Μάρτιο, μετά από δύο ακριβώς εκλογικές αναμετρήσεις, οι οποίες διενεργήθηκαν στη βάση ακριβώς ότι τα μέτρα θα είναι ηπιότερα για τον ελληνικό λαό, πήγαμε σε 9,3 δις μέτρα, περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, και μαζί με τις μειώσεις δαπανών αποτελούν ένα πακέτο μέτρων 18 δις ευρώ και σε αυτά βεβαίως έρχονται να προστεθούν και τα πρόσθετα, αδιευκρίνιστου χαρακτήρα, μέτρα 5 περίπου δις ευρώ για το μέλλον. Η προβολή της ύφεσης σχεδόν στο 5% είναι κι αυτή για γέλια, καθώς είναι ήδη στο 7% και οι οικονομολόγοι λένε πως μπορεί να φτάσει ακόμη και στο 10%.
Ωστόσο αυτό δεν απασχολεί καθόλου τον υπάλληλο του ΣΕΒ και τον άνθρωπο που έκανε τα πάντα για να γίνει Πρωθυπουργός. Ποιός μπορεί να ξεχάσει τη θεατρική παράσταση που ανέβασε ο κύριος Σαμαράς επί κυβέρνησης Παπαδήμου ως ο προστάτης των συνταξιούχων και των αδυνάτων; Ποιός μπορεί να ξεχάσει το Ζάππειο 1, 2 και 3 και τα 18 δις ισοδύναμα, ποιός μπορεί να ξεχάσει τις προεκλογικές υποσχέσεις του Πρωθυπουργού, που γύρισε το κουμπί του ψεύδους αμέσως μόλις έκλεισαν οι κάλπες; Ποιός μπορεί να ξεχάσει τις καταγγελίες του για ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, ενώ μόλις προχθές μας ζήτησε να στείλουμε σε πιάτο τον πλούτο του ελληνικού λαού να τον ξεπουλήσει δίχως καμιά προϋπόθεση και δίχως κανέναν έλεγχο από το ελληνικό κοινοβούλιο; Ποιός μπορεί να ξεχάσει την κοροϊδία για το κούρεμα των δανείων των ελληνικών νοικοκυριών, που μετά τις εκλογές έγιναν εκκλήσεις από προβεβλημένα στέλεχη της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ, για πλειστηριασμό ακόμα της πρώτης κατοικίας;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με ακούτε αυτή τη στιγμή να ομιλώ τη γλώσσα της αλήθειας, κι όλοι ξέρετε, ακόμα και οι σχεδιαστές αυτού του προγράμματος που πρόθυμα εκτελεί ο κύριος Σαμαράς, ότι οι πιθανότητες να βγει είναι σχεδόν αδύνατες, ωστόσο σας λέω ευθαρσώς ότι, έχοντας επίγνωση τι σημαίνει αυτό το πρόγραμμα για τον ελληνικό λαό,
θα το ψηφίσω ...».

27 Comments:

At 11/08/2012 06:09:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Έχω ένα προαίσθημα ότι η επανάσταση θα αρχίσει από τους υπαλλήλους της Βουλής.

Συμπαράσταση,λοιπόν, στα δίκαια αιτήματά τους!

 
At 11/08/2012 06:56:00 μ.μ., Blogger Astero said...

Είπα κι εγώ...

 
At 11/08/2012 07:20:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ευχαριστώ ΟΒ. Αλλιώς δεν υπήρχε περίπτωση να κάτσω να την δω.

 
At 11/08/2012 07:54:00 μ.μ., Anonymous Ζωή said...

Βιασμό της λογικής διαπράττει και μόνον η εκλογή της συγκεκριμένης τέτοιας σε θέση εκπροσώπου του λαού στο κοινοβούλιο. Όσο γι αυτά που είπε, παραιτούμαι από κάθε έλλογη αναζήτηση νοήματος.

 
At 11/08/2012 09:37:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Χαρά στην υπομονή σου! Ελπίζω να συνόδευσες την απομαγνητοφώνηση με πολλά ποτά...

 
At 11/08/2012 09:44:00 μ.μ., Blogger oneinchman said...

Το πιστόλι στον κρόταφο αποκτά ουσία μόνο όταν εκπυρσοκροτεί. Νισάφι, γαμώ την παναγία σας

 
At 11/08/2012 09:55:00 μ.μ., Blogger SFILTROS said...

Το έβλεπα ζωντανά και δεν ήξερα αν έπρεπε να βάλω τα γέλια ή τα κλάματα.
Πιο κωλοτούμπα πεθαίνεις...

 
At 11/08/2012 10:09:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Το απολυτο θεατρο του παραλογου.. ΒΑΣΩ

 
At 11/08/2012 10:20:00 μ.μ., Anonymous Khlysty said...

Αν μου αρέσει κάτι είναι η φράση της "για μένα τα διλήμματα έφθασαν στο τέλος του". Πού πα', ρε θεια!!!

 
At 11/09/2012 12:47:00 π.μ., Blogger Τηρήματα said...

"...έχοντας επίγνωση..." ;;; Του πολιτικού της μεγέθους ίσως;

 
At 11/09/2012 01:22:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

καραμπινάτη σχιζοφρένεια λέγεται αυτό νομίζω ή απλώς χυδαίος πολιτικαντισμός..?



Ταο Ταο Μουτζαχεντιν

 
At 11/09/2012 09:47:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Απίστευτο φίλε! Τϊ μπορεί να πει κανείς; Μένω άναυδος...
Panyassis

 
At 11/09/2012 10:41:00 π.μ., Anonymous Ζωή said...

Θυμήθηκα μία φράση του Μακ Μέρφι (Τζακ Νίκολσον) στη "Φωλιά του Κούκου": "I must be crazy to be in a loony bin like this". Γιατί μου ήρθε στο μυαλό; σχετικό; άσχετο; λογικό; παράλογο;
Σε όλο αυτό που ζούμε υπάρχει διάκριση έτσι κι αλλιώς;

 
At 11/09/2012 12:43:00 μ.μ., Blogger costinho said...

είσαι άρρωστος.

 
At 11/09/2012 02:22:00 μ.μ., Anonymous arkoudos said...

Σιχαίνομαι όταν το κάνω αυτό, αλλά...

...αλλά έχει τρεις τελείες μετά από το θα το ψηφίσω.

Ούτε με την Τζάκρη είμαι, ούτε με το ΠΑΣΟΚ, ούτε με την ΝΔ, ούτε με την τρόικα.

..αλλά αυτό που λέει μετά, έχει σημασία.

Ο βιασμός της λογικής, αποκτά περισσότερο νόημα μετά. Δεν έχει έναν εχθρό, έχει μία ολόκληρη κατάσταση εχθρό. Εκατέρωθεν.

Νομίζω λοιπόν ότι λείπει ένα σημαντικό κομμάτι από την απομαγνητοφώνησή σου. Αυτό μόνο έχω να σχολιάσω.

 
At 11/09/2012 03:34:00 μ.μ., Blogger Fri said...

Γιατί μας το έκανες αυτό; Γιατί δε μας αφήνεις στην άγνοια μας; Πού του βρίσκουμε ρε π@#στ$ μου όλους τους βλαμμένους και τους μαζεύουμε στη Βουλή;

 
At 11/09/2012 04:13:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

ΠαλιοΠαιδο, φτανει να σου πω πως πρωτα διαβασα το κειμενο, αφου ειδα τη φατσα της κεριας και δεν θελησα να πατησω play, και μετα το βιδεο. τρελαθηκα μαλακα μου, λεω, δε γινεται..
Ειχα παρατηρησει τα εισαγωγικα, τον τιτλο, αλλα λεω 'μπααα...καμια αλχημεια του παλιοπαιδου θα ναι'.
Παρανοια, σουρεαλισμος και σχιζοφρενεια.
Ρε συ, αυτη να τη παρουμε, φινα τα λεει.

Λαός σκατέας.

 
At 11/09/2012 04:47:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Φίλε Αρκούδε, τα περί πιστολιού στον κρόταφο και τα δεν με εκφράζουν ιδεολογικα τα μέτρα, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, τα ακούμε δυόμιση χρόνια τώρα. Σε κάθε δόση η Βάσω Παπανδρέου και πολλοί άλλοι έβγαινε και έλεγε ακριβώς αυτό το τροπάρι. Οπότε το κρίσιμο για μένα στην παρούσα φάση δεν ήταν να ξανασυζητήσουμε για χιλιοστή φορά αυτό το δίλημμα. Έτυχε να δω την Τζάκρη την ώρα που εκφωνούσε την ομιλία της, στο κανάλι της Βουλής. Είχα ακούσει ότι είναι από τους βουλευτές που αμφιταλαντεύονται, οπότε όταν την άκουσα να τα χώνει ΜΕ ΤΕΤΟΙΟΝ ΑΠΟΛΥΤΟ ΤΡΟΠΟ και ΜΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ, περίμενα να ακούσω το συμπέρασμα. Και ακούω ξαφνικά να λέει ότι θα ψηφίσει. Μπορεί να λέει κι άλλα μετά, αλλά το κομμάτι που έχω απομαγνητοφωνήσει είναι ακέραιο. Υπάρχει ένα δριμύτατο κατηγορώ που ξαφνικά καταλήγει εντελώς σουρεαλιστικά στο ότι θα ψηφίσει. Αυτός ο λόγος είναι βγαλμένος από Μόντι Πάιθον. Υπάρχει σε κάθε λόγο ένα σκεπτικό και ένα δια ταύτα. Όταν το δια ταύτα αναιρεί τόσο κραυγαλέα το σκεπτικό φεύγουμε από το πεδίο των πολιτικών διλημμάτων και πάμε σε ένα άλλο πεδίο. Πολιτικός είναι πράγματι αυτός που καλείται να σταθμίσει καταστάσεις και να πάρει αποφάσεις. Αυτό που περιγράφει η Τζάκρη δεν είναι στάθμιση κατάστασης, είναι χάσαμε τον πόλεμο, μπήκε ο εχθρός στην πρωτεύουσα και παραδίνομαι.

 
At 11/09/2012 06:05:00 μ.μ., Anonymous arkoudos said...

Ρε συ Ολντ, καταλαβαίνω τι λες. Τα λέει όλα μία χαρά, κατανοητά, και μετά πετάει το μπουγέλο.

Γιατί;

Ξέχνα ότι το λέει η Τζάκρη. Ξέχνα ότι είναι, ξέρωγω, ΠΑΣΟΚ. Ξέχνα ότι έχει ξαναψηφίσει, ξέχνα ότι μετά θα κάνει πλάκα στο "καφενείο της Βουλής", ξέχνα ότι κοιτάχτηκε στον καθρέπτη και είπε τι γαμάτα που τα λέω. Ξέχνα ότι είναι ένας λογύδριο που μοιάζει να το απαγγέλλει 15χρονο.

Άκου τι λέει:

Αυτό το πράμα είναι τελείως σκατά, τελείως, δεν έχει άλλο - και θα το ψηφίσω, γιατί η άλλη πρόταση είναι ανύπαρκτη. Πάπαλα. Κενό. Μηδέν. Κούφια.

Εγώ με τους άλλους είμαι, όχι μ' αυτήν, αλλά, επειδή έχω ξέρωγω καλή καρδιά και είμαι καλός άνθρωπος, το καταλαβαίνω ρε συ:

Φαντάσου να πρέπει να ψηφίζεις ότι πιο σκατό σου έχουν δώσει, απλώς και μόνο γιατί κοιτάς πιο κει, και δεν βλέπεις τίποτα.

Δεν λέω ότι δεν λέει τίποτα ο Σύριζα. Λέω ότι δεν το βλέπει η Τζάκρη.

Πες μου ότι η Τζάκρη είναι μαλάκας, τυφλή, ότι είναι κοθώνι, ότι δεν έχει σκεφτεί μέχρι το τρία στην ζωή της. Ότι οι άλλοι ΕΧΟΥΝ πρόταση, εκεί είναι, με μεγάλα γράμματα, καθαρή, ελπιδοφόρα - αυτή δεν την βλέπει.

Εγώ βγάζω νόημα όμως από αυτό που λέει.

Και ξέρεις τι; ΑΝ έχω δίκιο [*] τότε πικραίνομαι πάρα πολύ, γιατί ΑΝ έχω δίκιο, ακόμα και άνθρωποι που βλέπουν, ξεκάθαρα, ότι είναι ένα σκουπίδι και μισό αυτό το πράγμα, δεν έχουν να εμπνευστούν από πουθενά αλλού, και το ψηφίζουν.

Όχι αυτή; όχι. Ένας άλλος, πιο ήσυχος, με λιγότερες φαμφάρες; Αυτός.

Και με τρομάζει αυτό, περισσότερο από την πιθανότητα να έχω άδικο.

[*] Δέχομαι απολύτως εγώ να είμαι λάθος βέβαια, και να μαγεύτηκα απο τα σαγηνευτικά πασοκικά λόγια.

 
At 11/09/2012 09:49:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Σέβομαι όσα λες κι ακόμα περισσότερο την καλή σου προαίρεση.

 
At 11/09/2012 11:34:00 μ.μ., Blogger Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. said...

Αρκούδε,
μην παιδεύεσαι να ερμηνεύσεις την κυρία και να συνηγορήσεις υπέρ τής τάχα δύσκολης απόφασής της, μεταθέτοντας την ευθύνη, για την προκλητική της στάση-παράσταση, στους "μη έχοντες πρόταση". Όπως ξέρεις δεν έχει καθόλου δυσκολευτεί να ψηφίζει μεσοπρόθεσμα, και να υπερψηφίζει ένα, και δύο, και τρία Μνημόνια υπογράφοντας, μεταξύ άλλων και, την καταδίκη αδύναμων συμπολιτών της. Την θυμάσαι πόσο μαχητικά στήριζε όλα τα προηγούμενα;

Ψήφισε "ναι" όχι επειδή η άλλη πρόταση είναι ανύπαρκτη. Ούτε επειδή έχει εχθρό μία ολόκληρη κατάσταση. Αγχωμένη από το αβέβαιο μέλλον των βουλευτών του θνήσκοντος κόμματός της, ο μόνος εχθρός της είναι ο φόβος της πως θα χάσει τον παχυλό μισθό της αν διαλυθεί αυτή η κυβέρνηση-έκτρωμα. Και, ως "διάσημη" για τα πανάκριβα σινιέ μοντελάκια της, για τις καθημερινές πρωινές επισκέψεις της στο κομμωτήριο πριν αρχίσει "δουλειά", για τις τσάντες της που καθεμιά τους έχει τον διπλάσιο του βασικού μισθού, που ΑΥΤΗ επιβάλλει ψηφίζοντας αλλεπάλληλα Μνημόνια, δεν μπορεί να αντέξει στην σκέψη ότι θα λαμβάνει μηνιαίο εισόδημα μικρότερο από το ετήσιο εισόδημα ενός μέσου εργαζόμενου.

Λίγο ακόμα και θα μας πεις ότι πρέπει να την λυπηθούμε κιόλας λόγω δυσχερούς θέσης. Ελεεινή παράσταση από βήματος Βουλής έδωσε, και ότι δεν ένιωθε ΤΙΠΟΤΑ από όσα είπε φάνηκε από το ότι τα παπαγάλιζε από γραπτό κείμενο. Τα λόγια από καρδιάς ρέουν αβίαστα και ανεπιτήδευτα - δεν τα γράφεις παρέα με τους συμβούλους σου για να τα απαγγείλεις στη "σκηνή¨.

Καμμία κατανόηση, μόνον χλεύη και κοινωνική καταδίκη για τέτοιες συμπεριφορές.

 
At 11/10/2012 05:11:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

την ακουγα λαιβ και δεν το πιστευα!μετα δεν ξανακουσα.....

Ζεππελιν

 
At 11/11/2012 01:05:00 π.μ., Anonymous arkoudos said...

Κατερίνα, τρεις μόνο παρατηρήσεις.

Ενα, μπορεί να έχεις απόλυτο δίκιο για την Τζάκρη. Το θέτω και πριν, μπορεί να πίνει καφέδες, και να γελάει, ή να πανηγυρίζει για την τηλεοπτική της εμφάνιση. Μπορεί να πήγε στα μπουζούκια. Δεν ζητάω να λυπηθεί κανένας την Τζάκρη, ούτε, πολύ περισσότερο, έχω άγνοια τι σημαίνει η στήριξή της, όχι μόνο τώρα, αλλά και στα προηγούμενα. Ούτε, πολύ περισσότερο, έχω διάθεση αγιοποίησής της. Κάθε άλλο. Το θέμα όμως δεν είναι το πρόσωπο - είναι τα λόγια.

Δύο, αν δεχθούμε ότι το θέμα είναι τα λόγια, το κείμενο, τότε βρισκόμαστε μπροστά σε ένα παράδοξο. Το διάβασα, με προσοχή, είναι ακριβές και θα μπορούσε να με βρει, σε γενικές γραμμές σύμφωνο. Όσα περιγράφει ισχύουν, ή, πιο σωστά, ελπίζω να μην ισχύουν γιατί είναι εφιάλτης. Δεν είναι ένα "αρνητικό" κείμενο - είναι ένα επιθετικό κείμενο. Αν διαβαζόταν από Συριζαίο, ή μέλος του ΚΚΕ, (ή, δεν βαριέσαι, από έναν ΑνΕλ), θα ήταν ένα κείμενο πιστό σε κάθε αντιπολιτευτική γραμμή που έχει τεθεί μέχρι τώρα. Δεν είναι πεταμένες λέξεις στην σειρά: Είναι καλογραμμένο, σαφές, ουσιώδες. Σωστό, λάθος, δεν έχει σημασία σ' αυτήν την φάση, είναι όμως αντιπολιτευτικά τίμιο.

Τρία, αν δεχθούμε ότι το κείμενο είναι άξιο αναφοράς, τότε ο/η συντάκτης του είναι ψυχασθενής. Εδώ, ερχόμαστε στο προκείμενο, που είναι αποτέλεσμα της κρίσης μας. Το γεγονός είναι πως γράφτηκε, ειπώθηκε, και χρεώθηκε. Τώρα, αν πιστεύεις ότι γράφτηκε από κάποιον που σκέφτεται τον μισθό του, θαυμάσια, δεν έχω καμία αντίρρηση, δεν μπορώ να ξέρω, μπορεί κάλλιστα να έχεις όλο το δίκιο του κόσμου. Εγώ θεωρώ ότι ένας άνθρωπος που έχει την αντίληψη, αν όχι να γράψει, τουλάχιστον να εκφωνήσει, όπως εκφώνησε, ένα τέτοιο κείμενο, με αυτό που εκλαμβάνω ως πανικό, έχω (δική μου εκτίμηση, ξαναλέω) την υποχρέωση να δω εκεί που δείχνει.

Στο κομμάτι που, επειδή δικαιολογημένα του έπεσε το σαγόνι, δεν απομαγνητοφώνησε ο Old Boy.

Για μένα είναι κραυγή απόγνωσης, και δεν αστειεύομαι ούτε σε ένα γράμμα.

Αν έχεις δίκιο, που το εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου, τότε είναι μία μπίμπο που της δόθηκε τηλεοπτικός πράημ τάημ χρόνος, και τον αξιοποίησε όσο πιο εντυπωσιακά μπορούσε, διαφυλάσσοντας όπως καταλάβαινε το πολιτικό της συμφέρον. Πολύ πιθανό να δικαιωθείς στο πέρας του χρόνου, και να γυρίζουμε σ' αυτό το ποστ και να λέμε ρε κοίτα τι μαλακίες έγραφε ο αρκούδος και να γελάμε πίνοντας τσίπουρα - ή βλέποντας αυτόν τον κόσμο να διαλύεται.

Αν έχω έστω και ελάχιστο δίκιο, τότε η άλλη άποψη δεν μπόρεσε να εμπνεύσει ούτε αυτόν που γράφει τόσο σαφή αντιπολιτευτικό λόγο, τότε έχουμε ακόμα σοβαρότερο πρόβλημα από όσο νομίζαμε, και τότε πρέπει, αν έχουμε συναίσθηση της κατάστασης, να το λύσουμε, ως πολίτες, ή ως αντιμνημονιακοί, ή ως καλά σκεπτόμενοι, όσο πιο γρήγορα μπορούμε.

Το θέμα λοιπόν δεν είναι αν θα χλευάσουμε την Τζάκρη, κατ' εμέ, (χέστηκα για την Τζάκρη, btw) αλλά αν το δάκτυλο δείχνει ΟΝΤΩΣ το σκοτάδι, και τι μπορούμε να κάνουμε για να το φωτίσουμε όσο καλύτερα δυνατόν.

Αυτό είναι και το νόημα της παρέμβασής μου.

 
At 11/12/2012 03:39:00 π.μ., Anonymous Χάρης said...

Ρε Αρκούδε, εμάς πέφτουν τα σαγόνια με αυτά τα ανεκδιήγητα "κραυγή απόγνωσης", "η άλλη άποψη δεν μπόρεσε να εμπνεύσει ούτε αυτόν που γράφει τόσο σαφή αντιπολιτευτικό λόγο" κλπ. που γράφεις... Σοβαρά τώρα, αυτό το τσόλι, αυτό το γελοίο υποκείμενο πρώτη φορά το παρατηρείς; Τους 180° αντίθετους και ξεφτιλισμένους λόγους της επί ΓΑΠ στη βουλή τους έχεις ξεχάσει;


Και κάτι άλλο: όταν έχεις πέσει στον υπόνομο και σου πατάνε το κεφάλι μέσα στα σκατόνερα, δε σε ενδιαφέρει να "πειστείς" από κάποιον τέλειο που κομίζει την ιδανική λύση. Οτιδήποτε άλλο από μια μπότα στο κεφάλι, ΕΙΝΑΙ λύση, είναι το πρώτο απαραίτητο βήμα (ν' αρχίσεις ν' ανασαίνεις ξανά). Ας βγάλουμε το κεφάλι έξω να πάρουμε δυο ανάσες (όσο -και όσοι- θα έχουμε μείνει ζωντανοί, πριν πνιγούμε όλοι) και αργότερα θα βρούμε τρόπο να βρούμε και το πως θα βγούμε απ' τα σκατά. Και στα παπάρια μου που ο λαός έδειξε ότι είναι ραγιάς και ξανάβγαλε ΠΑΣΟΚ-ΝΔ κυβέρνηση να τον σώσει. Προκειμένου να μη μας ξεκάνουνε, κάθε μέρα θα φωνάζω και θα ζητάω εκλογές. Εκτός αν υπάρχει καλύτερη πρόταση (να σηκωθούμε κι οι εναπομείναντες να μεταναστεύσουμε; να αυτοκτονήσουμε ομαδικώς μήπως; να πάρουμε τις καραμπίνες;)

 
At 11/13/2012 04:09:00 μ.μ., Blogger Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. said...

Αρκούδε, δεν στοχεύω σε δικαίωση, οπουδήποτε συζητώ - την άποψή μου εκφράζω και την ώρα που το κάνω πιστεύω όχι πως έχω δίκιο, αλλά πως είμαι δίκαιη.

θα κλείσουμε, λοιπόν, με διαφωνία. Αντιπολιτευτικά τίμιο δεν μπορεί να είναι ένα κείμενο που κλείνει με συμφωνία στην συμπολίτευση. Εκεί που δείχνει είδα, όχι εκεί που ήθελε να δείξει.

 
At 11/19/2012 07:05:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Η γυναίκα πιάστηκε στα πλοκάμια του Κάφκα και βλέπει τα μνημόνια σαν το φύλακα. Το γράφει και το μπλογκ στον τίτλο: Η ορθή αντίληψη ενός ζητήματος και η παρανόηση ενός ζητήματος δεν αποκλείονται αμοιβαίως.

 
At 11/13/2013 02:11:00 μ.μ., Blogger Unknown said...

Οπως λενε εδω στην Βρετανια, "I can only hear what you say after you say "but""...

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home