Το Μεγάλο Κακό
Μάλλον ψέμματα· δεν κυριαρχεί απλώς. Είναι το αποκλειστικό επιχείρημα, είναι το μέρος που αρχίζει και τελειώνει κάθε σκέψη, κάθε λόγος, κάθε αντίλογος. Για να ακριβολογήσουμε, ο αντίλογος δεν αποκλείεται· αντίθετα οι ίδιοι τον προκαλούν: Συμφωνώ με τις διαπιστώσεις σας, συμφωνώ με την περιγραφή της κατάστασης, αλλά -σοβαρά τώρα- έχετε να προτείνετε κάτι άλλο; Υπάρχει άλλος δρόμος; Υπάρχει άλλος δρόμος ρεαλιστικός; Πρώτος εγώ θα ήθελα να τον μάθω. Μα ελάτε, αυτά που λέτε δεν γίνονται. Δυστυχώς έτσι είναι η κατάσταση. Κι αφού είναι έτσι, δεν μπορούμε στα αλήθεια να κάνουμε αλλιώς.
Δυόμιση χρόνια τώρα ολοένα και περισσότερος κόσμος βγαίνει στην ανεργία, αυτοκτονεί, μεταναστεύει, παθαίνει κατάθλιψη, απελπίζεται, βιώνει μια ατελείωτη ψυχολογική βία, το ρίχνει στο νεοναζισμό και αρχίζει κυριολεκτικά να πεινάει, στο όνομα του να μη συμβεί το Μεγάλο Κακό.
Και τελικά, πού ξέρεις, μπορεί και να τα καταφέρουμε χωρίς το μεγάλο κακό να συμβεί ποτέ, μπορεί αυτή η μέθοδος να είναι η αποτελεσματικότερη, μπορεί αν τα πάντα είναι θέμα ορισμών να συμφωνήσουμε πως ό,τι κι αν έχει συμβεί στην μεταμνημονιακή Ελλάδα και ό,τι θα συνεχίσει να συμβαίνει δεν είναι το Μεγάλο Κακό, είναι η δόση με τη δόση απομάκρυνση -αντί για έλευση και σταδιακή εγκαθίδρυση- του Μεγάλου Κακού.
posted by Old Boy @ 1:09 π.μ.
5 comments
5 Comments:
Πρώτο που αυτοί αποφασίζουνε πως κινδυνεύομε και πότε και πως θέλομε θα μας "ενώσουv" .
Δεύτερο που απ' τις αξίες προτιμούν τα αξιώματα,
τι να τις κάνουμε τις παλιατζούρες .
Τρίτο γεγονός το ανάστημά σου που τους καταργεί , το εύρος σου που αχρηστεύει τις μονάδες τους και τα ισόπεδα τοπία τους .
Τέταρτο που οι εύπιστοι , που να τους πάρει ο διάολος ,χειροκροτούν το φίμωτρο για τις "φωναστίες των
πληβείων" κι ούτε θέλουμε να δούνε πωωως κόψε αποδώ κόψε απ' εκεί σε τεμαχίσανε σε οικόπεδα και
μυρμγκότρυπες οι άψωλοι .
Γεγονός προχωρημένο που στους δρόμους σου ένα Απρίλη χύθηκε το έμπυο , οι μειοδότες περιφέρανε ό,τι πελώριο : τ' ατίμητά σου , το αίμα σου αιώνων στα διεθνή χρηματιστήρια σ' αγοραστές βορά της φτήνιας
και που πιάσανε τα υψώματα σου οι φαύλοι κι οι αχρείοι στίφη και που εσύ πικρός απήγανος , του τάφου άκρη άκρη και της λεηλασίας ό,τι περίσσεψε δοσμένο στη
φυγή , νους ενδοφλέβιος και μάτια ν' ανασκάβουν την
αντάρα .
Γεγονός έσχατο η εκατόχρονη οργή σου που αρνιέται τη μετάσταση και δεν πάει πιο πέρα παρά εδώ,μονάχη της,χωρίς καψούλι συνωμοτεί
και δέρνεται με το βυθό της .
(Έκτωρ Κακναβάτος)
"Το Πέρασμα του Μίλλερ", τί απίθανη, τί τεράστια ταινία! Πες μου αλήθεια, κατά την γνώμη σου, την ξεπέρασαν ποτέ σε επίπεδο οι Κοέν;
Το θέμα μου όμως είναι, ότι την ίδια ώρα που ήταν στο μυαλό σου χθες το βράδυ, που έψαχνες να βρεις το καρέ - μα πού θυμόσουν ακριβώς αυτά τα λόγια, πόσες φορές την έχεις δει δηλαδή; - την ίδια ώρα ήταν και στο δικό μου και την αναζητούσα στο δίχτυα!
Δεν την βρήκα χθες, αλλά να, την είδα μπροστά μου τώρα, τί ωραία!
Μιλούσα με έναν φίλο Αιγύπτιο, και οι δύο είμασταν απογοητευμένοι από τους λαούς μας. Όταν του είπα "τουλάχιστον οι Αιγύπτιοι επαναστάτησαν", μου απάντησε εύστοχα "οι Αιγύπτιοι ζούσαν εξαθλιωμένοι επί 30 χρόνια πριν αποφασίσουν να επαναστατήσουν". Η Ελλάδα είναι στα δύο. Ελπίζω να μη χρειαστούν άλλα 28.
Προσωπικά έχω διαβάσει αρκετά οικονομικά, και όχι μόνο, για να μπορέσω να καταλάβω ως ένα σημείο τι γίνεται σήμερα. Οι περισσότεροι δεν το έκαναν.
Γενικά είναι δύσκολο να αλλάξεις έναν τρόπο σκέψης 65 ετών ενός λαού (βάζω αφετηρία το τέλος του πολέμου).
Όπως πολύ επιτυχημένα είπε ένας φίλος μου η εξουσία έχει κυριαρχήσει στην σκέψη της κοινωνίας. Το πρόβλημα είναι καθαρά ιδεολογικό.
Κώστα, εμένα η αγαπημένη μου είναι το «Barton Fink». Aλλά συμφωνώ ότι είναι από τις πάρα πολύ καλύτερές τους. Πάντως δεν θυμόμουν ακριβώς τα λόγια, έψαχνα για άλλο σκοπό μια φωτογραφία από την ταινία κι όταν έπεσα πάνω σε αυτήν, λέω πως πρέπει να αξιοποιήσω αυτό το διάλογο :)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home