«ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΗ ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΑΥΤΗ ΤΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΔΙΑΚΩΜΩΔΙΣΗ ΚΑΙ Ο ΧΛΕΥΑΖΩΝ ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ»

Μερικές μαγευτικές σκέψεις μου για το λόγο που στην περίπτωση του Σοφοκλή Σχορτσανίτη ο χρυσαυγίτικος ρατσισμός έχασε τη μπάλα μπορείς να βρεις εδώ.

Όταν ήρθαν για τον Φωτόπουλο δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν διαπλεκόμενος αρχισυνδικαλιστής, όταν κυνήγησαν τον Βαξεβάνη σιώπησα γιατί δεν καταπάτησα ποτέ προσωπικά δεδομένα, όταν ήρθαν για μένα δεν είχε μείνει κανείς να με υπερασπιστεί παρά μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι.

(Αυτό το έγραφα χθες βράδυ προσπαθώντας να μπω στη θέση και στο στυλ του Protagon, συναισθανόμενος την ανάγκη του να τηρήσει μια φλου αρτιστίκ απόσταση τόσο από τον συγκεκριμένο δημοσιογράφο που καταζητούνταν όσο και από τις αρχές που τον καταζητούσαν).

 

Fargo - Fargone - Far Gone.

Αλλά είμαι πάντα πίσω από τις εξελίξεις. Πηγαίνοντας πιο μακριά από τον καθένα, ο Ανδρέας Πετρουλάκης επισημαίνει σήμερα για τη λίστα Βαξεβάνη:

«Η τρίτη κατηγορία ενδιαφερομένων είναι οι υποψήφιοι απαγωγείς. Μία ποικιλία που στις μέρες μας πυκνώνει επικίνδυνα και η οποία αντιμετωπίζει πάντα ένα θεμελιώδες πρόβλημα. Πώς εντοπίζεις μία οικογένεια με ρευστότητα, σε μια εποχή που κανείς νικητής του λαχείου ή του προπό δεν εμφανίζεται δημοσίως, που κανείς δεν δημοσιοποιεί μια προσοδοφόρα συναλλαγή, που ακόμα και οι παλιοί πλούσιοι το πιθανότερο να μην έχουν μετρητά. Η λίστα είναι βούτυρο στο ψωμί αυτών των καλών ανθρώπων και νομίζω αν κάποιος κάτοικος της λίστας πέσει θύμα απαγωγής έχει από πού να ζητήσει τα λεφτά του πίσω. Από αυτόν που σκέφτηκε ότι είναι καλό για την κοινωνία και την ενημέρωση να πληροφορήσει τους ενδιαφερόμενους ότι απλώς κάποιο συνάνθρωποί μας έχουν λεφτά στην τράπεζα».

Ένα ακόμη χθεσινοβραδυνό και κλείνω: Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων, που αν έβρισκε ας πούμε απόψε η αστυνομία τον Βαξεβάνη κι αυτός έτρεχε να ξεφύγει και για να τον πιάσουν του έσπαγαν και πέντε πλευρά, πάλι θα επιχειρηματολογούσε ότι εφαρμόστηκε ο νόμος, ότι δεν γίνεται να υπάρχει επιλεκτική εφαρμογή των νόμων, ότι άλλο θέμα το πώς χειρίστηκαν οι πολιτικοί τη λίστα κι άλλο θέμα το πώς θα χειριστεί η έννομη τάξη τον κάθε πολίτη που παραβιάζει το νόμο. Που θα έλεγε δηλαδή να μη λαϊκίζουμε, να πάψουμε να κραυγάζουμε ημι-άναρθρα, να μάθουμε να διακρίνουμε τα μήλα από τα πορτοκάλια. Που τελικά θα επαινούσε την σύλληψη και το σπάσιμο των πλευρών ως κράτος που λειτουργεί και νόμο που εφαρμόζεται, ως στοιχεία απεξαρτημένα εντελώς από την μεγαλύτερη εικόνα, ωσάν η αφήγηση της ιστορίας μας να ξεκινά από το τεύχος του περιοδικού και πιο πριν να μην έχει προηγηθεί τίποτα.

 ~~~

Και κατεξοχήν δεν προηγήθηκαν βέβαια και βασανισμοί στη ΓΑΔΑ. Μην διαβάσεις τι λένε εδώ οι ιατροδικαστές και ο ανακριτής. Το Νικόλα το Δένδια να ακούς που ετοιμάζεται να μηνύσει τον Guardian. Το BBC θα το μηνύσει ο Βρούτσης. Την Humanite ο Στυλιανίδης. Ο Γιάννης Στουρνάρας δεν προλαβαίνει να μηνύσει κανέναν, αφού είναι απασχολημένος έξω από το Μαξίμου κάνοντας δηλώσεις ως εκπρόσωπος της τρόικας και λέγοντας μας πόσο εύλογα είναι αυτά που ζητούν, οπότε τoυς Νew York Times μπορεί να τους μηνύσει προσωπικά ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Χτίζουμε αξιοπιστία στο εξωτερικό, χτίζουμε καλή εικόνα. Και στο βάθος υπάρχει και μια γλυκιά ελπίδα, όπως θα έλεγε κι ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων, για ακόμη καλύτερη μελλοντικά εικόνα.