Σύννεφα και Καταιγίδες
Ακολουθεί κινηματογραφική πανδαισία, με υπόλοιπα κι από προηγούμενες εβδομάδες. «Το Κυνήγι» εδώ, «J.A.C.E» & «Skyfall» εδώ, «Σκότωσε τους γλυκά» εδώ. Γύρω στις 3.500 λέξεις το όλον, όπου o φανατικός αναγνώστης να διαβάσει για θέματα, όπως το σύννεφο που ακολουθεί τον καθένα και την καθεμία από εμάς εν αγνοία μας, την ποπ κουλτούρα ως έναν απενοχοποιημένο τρόπο μέσα από τον οποίο αναγνωρίζει η Αγγλία τον εαυτό της, καθώς και μια αμφισβήτηση του ψυχεγερτικού λόγου του Ομπάμα όταν κέρδισε τις πρώτες εκλογές, μέσα από τα λόγια ενός επαγγελματία δολοφόνου.
3 Comments:
Με όσα γράφεις για το Skyfall θα κάνω την υπέρβαση να δω την ταινία. "Ποτέ μη λες ποτέ" επομένως μια και είχα δηλώσει ευθαρσώς το "ποτέ στον James Bond".
Το "Σκότωσέ τους γλυκά" μου άρεσε πάρα πολύ, σχεδόν όσο οι ταινίες του Ταραντίνο. Η έκπληξη όμως ήταν για μένα η υποκριτική του Pitt. Τελικά είναι ηθοποιός.
Το Skyfall είναι ο καλύτερος Μποντ έβερ. Και αν αυτό μοιάζει φτωχό, είναι μια εξαιρετική ταινία του είδους της. Και αν αυτό την κατηγοριοποιεί είναι μια εξαιρετική ταινία tout court.
Το «Σκότωσέ τους γλυκά» δεν το είδα ακόμη αλλά ότι ο Πιτ είναι ηθοποιός το ξέραμε ήδη από το «Καυτό απόρρητο» των Κοέν. Όταν βγήκα αναρωτιόμουν μήπως ρε είναι πραγματικά βλαμμένος; δεν μπορεί...
skyfall, εντάξει το είδα. Καλό αλλά θα μπορούσε να είναι κανένα εικοσάλεπτο μικρότερο. Με κούρασε λίγο.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home