Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 10, 2012

Το Λόμπι της Σφαγής

Είμαι ένα ανερμάτιστο παραζαλισμένο κοτόπουλο. Είμαι ένα τσουλάκι της Ιστορίας. Είμαι ένας παρατηρητής της Ιστορίας. Είμαι αυτός που βρίσκεται πάντα δυο σελίδες πίσω από το έργο. Όσο οργίζομαι με τη σελίδα οκτώ, η σελίδα δέκα γράφεται. Φτάνω απεγνωσμένος στη σελίδα δέκα και η δώδεκα είναι πια ολοκληρωμένη. Δώδεκα. Η ελπίδα μου κρεμάστηκε. Είδες; Το έριξα στην πλάκα. Ή στην πλάκα θα το ρίχνω ή στην κακομοιριά. Όχι στη δράση. Ακόμα χειρότερα, όχι στην κατανόηση. Δεν με ενδιαφέρει να καταλάβω. Είναι πολύπλοκο πράγμα η κατανόηση. Απαιτεί προσπάθεια διαρκή. Κι ίσως δεν με συμφέρει να καταλάβω. Γιατί αν καταλάβω, θα καταλάβω ότι έφταιξα, ότι έφταιξα πολιτικά, ότι έφταιξα ως πολίτης. Αν καταλάβω θα καταλάβω ότι φταίω και τώρα. Αυτήν την στιγμή. Ειδικά αυτήν τη στιγμή. Ότι φταίω τώρα για όλους τους επόμενους μήνες και χρόνια, που τώρα, αυτή τη στιγμή, διαμορφώνω. Με το να μην σηκώνομαι να δράσω. Και με το να μην κάθομαι να καταλάβω.
Αν σου τη δίνουν όλοι αυτοί που λένε «στα 'λεγα», κακώς σου τη δίνουν. Να σου τη δίνουν όλοι αυτοί που δεν στα 'λεγαν. Εγώ λοιπόν δεν στα ΄λεγα. Γιατί δεν τα ήξερα. Γιατί πάντα έπαιζα τις νότες της σελίδας που η Ιστορία άνοιγε μπροστά μου. Οκ, άλλοι σου τα έλεγαν. Ο Γιαννίτσης και ο Μητσοτάκης από την μία. Οι κομμουνιστές από την άλλη. Παραδόξως είναι ταυτόχρονα δικαιωμένοι. Το ως τώρα σενάριο δικαιώνει τις αφηγήσεις και των μεν και των δε.
Μέχρι πριν ελάχιστους μήνες παίζαμε όλοι το παιχνίδι μνημόνιο. Τώρα το έχουμε αφήσει κάπως στην άκρη (κάπως, γιατί τελείως και να θες δεν γίνεται) και παίζουμε ένα από τα πολλά του απότοκα: το παιχνίδι φασισμός - αντιφασισμός, νεοναζισμός - αντινεοναζισμός. Μετά μπορεί να το αφήσουμε κι αυτό στην άκρη και να παίξουμε ακόμα πιο ακραία παιχνίδια. Επιστρέφοντας απ' τους νεκρούς ο Ανδρέας Λοβέρδος μιλάει στο νέο του βιβλίο για τη «Δημοκρατία της Έκτακτης Ανάγκης». Ο πρωθυπουργικός συνομιλητής Φαήλος Κρανιδιώτης τα λέει κι αυτός, αλλά στο πολύ πιο γλαφυρό, ορίστε πάρτε ένα άρθρο του Συντάγματος για πρόσχημα και καταλύστε το για όσο χρειαστεί.
Και σίγουρα όσο έχουν αμολυθεί τα μαύρα σκυλιά στους δρόμους και αλωνίζουν ολοένα και πιο προκλητικά, ολοένα και πιο ασύστολα, το να γίνει με την οποιαδήποτε αφορμή ένα γενικευμένο μπραφ και να αρχίζουμε να σφάζουμε οι μεν τους δε για κάνα δυο μερόνυχτα, κάθε άλλο παρά με επιστημονική φαντασία μοιάζει πια. Και να μην έρθει τότε η συνταγματικοφανής χουντίτσα να βάλει λίγο τάξη; Να έρθει. Όλοι θα την δεχτούν με αγαλλίαση. Στα Νέα, το Βήμα, την Καθημερινή και το Protagon η άφιξή της θα γίνει δεκτή περισσότερο ως αναγκαίο καλό παρά ως αναγκαίο κακό. Η υπόμνηση πάντως πως θα χρειαστεί η χουντίτσα να έχει σύντομη διάρκεια και να γίνουν σεβαστές οι προβλέψεις του Συντάγματος, θα συνοδεύει κάθε σωστό εντιτόριαλ. Οι ευθύνες θα διαμοιραστούν στη μέση: η παλαβή Αριστερά δια της μεταπολιτευτικής ιδεολογικής της ηγεμονίας μπόλιασε με ανομία το έδαφος, με αποτέλεσμα όταν σε αυτό βγήκαν και τα φυτά του ακροδεξιού χώρου η σύγκρουση να είναι αναπόφευκτη. Καταδικάζαμε τη βία από οπουδήποτε κι αν προέρχεται και δεν μας ακούγατε και μας λοιδορούσατε; Τώρα φάτε τα αποτελέσματά της. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας θα εκδώσουν καμία γεμάτη ανησυχία και νουθεσίες ανακοίνωση, αλλά, στην Ευρώπη που έχτισαν, το βασικό τους ζητούμενο θα είναι η επίπτωση που θα έχει το νέο καθεστώς στο κοινό μας νόμισμα. Εφόσον βέβαια θα είναι ως τότε ακόμα κοινό μας. Μπορεί πάλι να χρησιμοποιηθεί και ως άλλοθι για να μας πετάξουν έξω. Θα πουλήσουν και δημοκρατία έτσι.
Τίποτα από όλα αυτά δεν θα συμβεί βέβαια, γιατί το είπα και στην αρχή: προσπαθώ να ερμηνεύσω την Ιστορία διαβάζοντας την τωρινή της σελίδα και μόνο. Με τα τωρινά της εργαλεία προβλέπω τα μελλούμενα. Τρίχες λοιπόν προβλέπω. Τα πράγματα εξελίσσονται πάντα με τρόπο διαφορετικό από ό,τι περιμένουμε (εκτός αν είμαστε κομμουνιστές ή νεοφιλελεύθεροι). Όπως όμως και αν εξελιχθούν, το γεγονός παραμένει πως αν η οικονομική κρίση μας βρήκε σε κατάσταση άρνησης μία φορά, η έξοδος των μαύρων σκυλιών στους δρόμους μας βρίσκει σε κατάσταση άρνησης πενήντα.
Από το «Δεν είναι τόσο επικίνδυνοι ώστε να αντιδράσουμε» ως το «Είναι πάρα πολύ επικίνδυνο τώρα πια να αντιδράσουμε» είναι μια αδράνεια δρόμος. Ένας δρόμος μερικών ημερών, βδομάδων, μηνών. Όχι παραπάνω. Και άσχετα με το τι κάνει ο καθένας από μας, η αδράνεια θεσμών, φορέων, κομμάτων -και δη αριστερών κομμάτων- είναι εξίσου και περισσότερο εφιαλτική. Όσο για την αδράνεια του κράτους, θα μπορούσα μέχρι πρότινος να δεχτώ -και να υπερασπιστώ ακόμη- την άποψη περί ανεκτικότητας της δημοκρατίας (ανεκτικότητας ίσως μαζοχιστικής, ίσως όμως και ενδεικτικής του ανώτερου ήθους της ως πολιτεύματος). Πλέον είναι προφανές πως τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά με τα οποία αντιμετωπίζει όσους φορούν κουκούλες και όσους βάζουν γκαζάκια από την μία, κι όσους μαχαιρώνουν και τραμπουκίζουν με την ελληνική σημαία στο χέρι ως όπλο από την άλλη, είναι ενδεικτική άλλων πραγμάτων. Θα μπορούσε η Χρυσή Αυγή να είχε βγει εγκαίρως εκτός νόμου, με το εγκαίρως να είναι ας πούμε, αν όχι από παλιότερα, πάντως σε έσχατη λύση όταν τα γκάλοπ άρχισαν να δείχνουν πως μπαίνει στη Βουλή; Θα μπορούσε. Καλή θέληση να υπήρχε και θα μπορούσε. Από τα σώματα ασφαλείας τουλάχιστον -η δράση των οποίων καθορίζει και σε μεγάλο βαθμό το ποιό έγκλημα εξιχνιάζεται και ποιό όχι- μόνο τέτοια θέληση δεν έχει επιδειχθεί. Οι δεσμοί άλλωστε ένστολου κράτους και δήθεν αντισυστημικού παρακράτους είναι εντονότατοι. Μπορεί να φανταστεί κανείς αντίστοιχη ακροαριστερή οργάνωση που θα είχε τέτοιο παρελθόν καταγεγραμμένης βίας και η οποία θα είχε την αντιμετώπιση νόμιμου πολιτικού κόμματος; Όχι. Ναι, αλλά δεν θα ωρυόταν η ΧΑ αν την απέκλειαν απ΄ τις εκλογές; Θα ωρυόταν. Αλλά θα ωρυόταν μια ιστορία που ως τότε αφορούσε λίγους. Που εν πάση περιπτώσει το πόσους πολλούς αφορούσε πλέον στην Ελλάδα που έσωσε ο Γιώργος Παπανδρέου δεν θα είχαμε την ευκαιρία να το μάθουμε. Αλλά τελικά δεν μας ενοχλούσε και τόσο να το μάθουμε. Και όχι, δεν τα βάζω με την αφορμή, αντί για την αιτία. Γιατί πέραν του πόσο φασίστας είναι ο καθένας, έχει τεράστια σημασία το αν του απενοχοποιείς τον φασισμό ως θεωρία και πράξη, έχει τεράστια σημασία το αν του λες, οκ ανερμάτιστε απολιτίκ καταναλωτή, είναι κι αυτή μια επιλογή σου, θεμιτή προς πολιτική κατανάλωση όπως όλες οι άλλες.
Αντιγράφω από έναν καλό φίλο: «όσο δεν κατανοούμε ότι και "η ερμηνεία και η ανάλυση" είναι οι ίδιες καταστατικές μιας κοινωνικής συνθήκης - επομένως οφείλουν να ανακαλύπτουν τη συγχρονικότητα του λόγου τους αλλά και να δημιουργούν το αύριο, θα παραμένουμε εγκλωβισμένοι σε βολικά παραμύθια που εξηγούν τα πάντα αλλά δεν αλλάζουν τίποτα». Ίσως δηλαδή όλη αυτή η μεμψιμοιρία και ο πεσιμισμός να λειτουργούν ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Ίσως όσο μιλάμε για το ενδεχόμενο να έχουμε νεκρούς στους δρόμους, πολιτειακές εκτροπές κλπ, αντί να προειδοποιούμε, να συνεισφέρουμε στη δημιουργία ενός χειρότερου αύριο. Ωστόσο δεν μπορούμε νομίζω και να συνεχίσουμε να καμωνόμαστε ότι είναι υπερβολικό να ασχολούμαστε τόσο με τα τάγματα εφόδου.
Μέσα στα πάρα πολλά πράγματα για τα οποία ντρέπομαι στη ζωή μου, εξέχουσα θέση καταλαμβάνει πια ότι «επί των ημερών μου», ότι «στη βάρδια μου», οι φασίστες βγήκαν και βρώμισαν τη ζωή μας και την Ιστορία μας. Είναι επιτακτική ανάγκη να πολεμηθεί η ιδεολογία τους και οι πρακτικές τους. Είναι ήδη αργά. Ας κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην είναι πολύ αργά.

33 Comments:

At 9/10/2012 08:43:00 π.μ., Blogger ο δείμος του πολίτη said...

Τόσα πολιτικά μηνύματα με τέτοια δόση ειρωνείας και λυρισμού... Και φυσικά συμφωνώ απολύτως. Ίσως καιρός όμως να βγούμε στους δρόμους, αρκετά περιμέναμε...

 
At 9/10/2012 11:02:00 π.μ., Anonymous Α.Ν. said...

Το Βήμα, τα Νέα, η Καθημερινή και το Protagon θα χαιρετίσουν τη χούντα??

Η βλακώδης εξομοίωση των πάντων -στο πλαίσιο της προπαγάνδας- αποτελεί ένα από τα στοιχεία του προ-φασιστικού σταδίου.

 
At 9/10/2012 12:35:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

χρεος του καθε ανθρωπου ειναι να υπερασπιστει πανω απ ολα την ανθρωπια στην οποια επιτιθενται λυσαλεα οι φασιστες

 
At 9/10/2012 02:13:00 μ.μ., Anonymous Συμεών said...

Σαν να εισακούστηκες , μετά από την σημερινή απόφαση , να παύσει η διάθεση αστυνομικών για τη φύλαξη βουλευτών της Χ.Α. ...

Διαφωνώ βέβαια εντελώς και με την απόφαση αυτή αλλά και με τη γενικότερη λογική του πολέμου απέναντι στη Χ.Α. . Υπό το φως του κλίματος της γενικευμένης απαξίωσης του πολιτικού συστήματος ( αλλά και του δεμένου με αυτό μιντιακού περιβάλλοντος ) , ο πολεμός απέναντι στη Χ.Α. δεν μπορεί παρά να γυρίσει μπούμεραγκ, αφού θα αντιμετωπίζεται δυστυχώς ως πογκρόμ του συστήματος εναντίον της δήθεν αντισυστημικής νησίδος εντιμότητας και καθαρότητας. Η φωτιά , αντί να σβήσει , θα φουντώνει.
Έχω τη γνώμη, ότι θα πρέπει να συμβιβαστούμε με την ιδέα , ότι η Χ.Α. δεν πρόκειται να φύγει από το πολιτικό προσκήνιο τόσο βιαστηκά όσο μπήκε σε αυτό. Αυτό που συν τω χρόνω θα μπορούσε ίσως να βοηθήσει στην ανάσχεση της δυναμικής της , αν όχι στην αποδυνάμωσή της είναι ,όχι το κουκούλωμα , αλλά η ευρύτατη κάλυψή της από τα μίντια , καθώς και , όχι η θεσμική περιθωριοποίησή της΄, αλλά η ισότιμη μεν , δυναμική δε στο επίπεδο των επιχειρημάτων και της πολιτικής αντιπαράθεσης , αντιμετώπισή της από το δημοκρατικό τόξο του πολιτικού συστήματος . Ίσως κατ'αυτόν τον τρόπο , κάποιοι , κάποτε ξυπνήσουν.

 
At 9/10/2012 02:21:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

"Ας κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην είναι πολύ αργά"

Να κάνουμε ό,τι μπορούμε. Όπως... τι;
Διαβάζω, σε γενικές γραμμές, ό,τι διαβάζεις. Είμαστε θεατές του ίδιου έργου. Συγγενεύουμε σε σκέψεις και αισθήματα - εσύ, εγώ, κι άλλοι πενήντα, εκατό, χίλιοι, όσοι, τέλος πάντων, άνθρωποι. Φρικάρουμε. Μας δίνεις -άλλη- μία εκπληκτική ανάρτηση, τη διαβάζω, τη στέλνω σε φίλους, τη συζητάω, αφήνω σχόλιο, μέχρι όλο αυτό να σκεπαστεί από άλλη μία εκπληκτική ανάρτηση, άλλο ένα σχόλιο, άλλη μία -ή δύο ή όσες- συζήτηση. Στο μεταξύ, αυτοί που μάς παγώνουν το αίμα οργανώνουν την "αγαθοεργία" της ημέρας, ελέγχουν τις άδειες των μικροπωλητών, ξεκοιλιάζουν τους σκουρόχρωμους, χορεύουν καρσιλαμά πάνω σε συνειδήσεις και θεσμούς ανύπαρκτους ή ανάπηρους.
Πολύ φοβάμαι πως έχει περάσει (ανεπιστρεπτί;) η εποχή που ο Λόγος ήταν η κατεξοχήν ανθρώπινη πράξη, και τώρα πρέπει "να κάνουμε ό,τι μπορούμε, για να μην είναι πολύ αργά". ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙ; (Μακάρι να ήταν ρητορικό το ερώτημα.)
Δεν λείπουν η οργή, η πίκρα, η συναίσθηση, η διάθεση για αντίδραση, η τόλμη. Πώς όμως, ρε γαμώτο, όλο αυτό οργανώνεται και ενσαρκώνεται στις σημερινές συνθήκες; Ειλικρινά δεν ξέρω. Θεωρώ, ωστόσο, βέβαιο, ότι τέτοιος πρέπει να είναι ο προσανατολισμός μας από δω κι εμπρός: είπαμε τον πόνο μας, διατυπώσαμε τις ανησυχίες μας, εκφράσαμε τον αποτροπιασμό μας. Ραντεβού σε ποια πλατεία θα δώσουμε;
m.s.

 
At 9/10/2012 02:25:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Χμ, τώρα είδα τον "δείμο". Έτσι! Το ίδιο λέμε -με λιγότερη φλυαρία αυτός :)
m.s.

 
At 9/10/2012 02:57:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

«Το Βήμα, τα Νέα, η Καθημερινή και το Protagon θα χαιρετίσουν τη χούντα??».
Δεν θα χαιρετίσουν τη χούντα. Θα χαιρετίσουν την «κατάσταση πολιορκίας» που προβλέπεται στο Σύνταγμα υπό αυστηρότατες προϋποθέσεις. Όπως ακριβώς χαιρέτισαν όλο το τσαλακωμα που έπαθε το πολιτευμα (με τα μνημόνια, με την κυβέρνηση Παπαδημου) στην κανονική υποτίθεται λειτουργία του, έτσι θα χαιρετίσουν και το τσαλάκωμα των όρων υπό τους οποίους προβλέπεται ο προσωρινός δημοκρατικός γύψος.

«Η βλακώδης εξομοίωση των πάντων -στο πλαίσιο της προπαγάνδας- αποτελεί ένα από τα στοιχεία του προ-φασιστικού σταδίου».
Καλά.

 
At 9/10/2012 03:39:00 μ.μ., Blogger Кроткая said...

κάνοντας αυτοκριτική πάντως, θα πω οτι προς το παρόν γράφουμε ωραία κείμενα, πίνουμε ποτάκια και κουβεντιάζουμε. δλδ δεν κάνουμε τπτ κι ολο λεμε ότι κάτι πρέπει να κανουμε

 
At 9/10/2012 03:42:00 μ.μ., Anonymous Σωτήρης said...

Τριανταοκτώ χρόνια πέρασαν κι ακόμα δεν καταλαβαίνω το στιγμιαίο και το διαρκές.
Συμπάθα με που δεν καταλαβαίνω. Εργάτης είμαι.
‘Όπως δεν καταλαβαίνω αφού δεν είμαι κουμμουνιστής, γιατί δεν είμαι αντικουμουνιστής, αλλά είμαι και αντιφασίστας και δεν είμαι φασίστας. Αλλά θα μου πεις, εργάτης είμαι που να ξέρω από εξισώσεις. Μάλλον πρέπει να ρωτήσω κάποιον αριστερό. Αυτοί ξέρουν. Κοίτα τι έγραφαν στις είκοσι δύο του Απρίλη του εξήντα επτά:
“Μέσα στα πάρα πολλά πράγματα για τα οποία ντρέπομαι στη ζωή μου, εξέχουσα θέση καταλαμβάνει πια ότι «επί των ημερών μου», ότι «στη βάρδια μου», οι φασίστες βγήκαν και βρώμισαν τη ζωή μας και την Ιστορία μας. Είναι επιτακτική ανάγκη να πολεμηθεί η ιδεολογία τους και οι πρακτικές τους. Είναι ήδη αργά. Ας κάνουμε ότι μπορούμε για να μην είναι πολύ αργά.”

Αυτή η αφορμ, με την οποία δεν τα βάζεις, ποια είναι;

 
At 9/10/2012 04:04:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Πως να διαφωνησεις με το Σωτηρη, τον m.s τον Ανωνυμο 2:21:00, το Συμεων, τον old boy? Και μετα? Και υστερα. . . ηρθαν μελισσες!
Πετρος.

 
At 9/10/2012 04:23:00 μ.μ., Anonymous Σωτήρης said...

“Θα ρίχνω εκεί που περπατάς
τον όρκο μας να τον πατάς
κι ας με πονούν οι μέλισσες
κι εσύ που δε με θέλησες”

Πέτρο, είναι ωραίο τραγούδι.

 
At 9/10/2012 05:30:00 μ.μ., Blogger J95 said...

εγώ σας τα λέω εδώ και χρόνια αλλά εσείς είστε "ο καλός λαούλης που τόσα ξέρει τόσα κάνει και δε φταίει, όπως ακριβώς τα τρίχρονα".

Τα τρίχρονα όμως δε ζυγίζουν 150 κιλά ούτε φοράνε στολές ούτε τσαταλιάζουν φυλετικούς εχθρούς στο ξύλο.

 
At 9/10/2012 06:01:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

«Αυτή η αφορμ, με την οποία δεν τα βάζεις, ποια είναι;»

Θενκς, διορθώθηκε :)

 
At 9/10/2012 06:07:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Συμεών, χωρίς να μπορώ να αποκλείσω το να έχεις δίκιο από πλευράς στρατηγικής, νομίζω πως το να τους δίνεις το λόγο σημαίνει πως ρίχνεις το δημόσιο λόγο στα τάρταρα. Και ταυτόχρονα πως νομιμοποιείς έτσι ως ισότιμο και θεμιτό τον ρατσισμο, το φασισμό, το νεοναζισμό.

 
At 9/10/2012 06:27:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Διόρθωση λοιπον: «Τα πράγματα εξελίσσονται πάντα με τρόπο διαφορετικό από ό,τι περιμένουμε (εκτός αν είμαστε κομμουνιστές ή νεοφιλελεύθεροι ή ο J95) ;)

 
At 9/10/2012 06:31:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

«κάνοντας αυτοκριτική πάντως, θα πω οτι προς το παρόν γράφουμε ωραία κείμενα, πίνουμε ποτάκια και κουβεντιάζουμε. δλδ δεν κάνουμε τπτ κι ολο λεμε ότι κάτι πρέπει να κανουμε»
Κάνοντας κριτική θα πω ότι το σχόλιό σου είναι το κερασάκι στην τούρτα την οποία ακριβώς περιγράφει ;)

 
At 9/10/2012 07:32:00 μ.μ., Anonymous Συμεών said...

Όχι , το δημόσιο λόγο στα τάρταρα τον έριξε και νομιμοποίησε έτσι ως ισότιμο και θεμιτό το ρατισμό , το φασισμό και το νεοναζισμό , ο ίδιος ο κυρίαρχος λαός . Καλώς ή κακώς , με την έννοια αυτή, η ύπαρξη της Χ.Α. στο πολιτικό προσκήνιο είναι προϊον της δημοκρατίας μας και, ως εκ τούτου , ο εξοβελισμός της από αυτό υπό οποιαδήποτε μορφή ( π.χ. αποκλεισμός της από τα μέσα ενημέρωσης , στέρηση από τη Χ.Α. των προνομίων που απολαμβάνει ως πολιτικό κόμμα ) θα συνιστούσε αυτοαναίρεση της δημοκρατίας.

 
At 9/10/2012 07:51:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Όπως έγραφα εδώ (http://old-boy.blogspot.gr/2012/07/e.html)το ποσοστό που πήρε η ΧΑ στις δεύτερες εκλογές συνιστά για μένα ένα πολιτειακό αδιέξοδο. Στο υποθετικό παράδειγμα που η ΧΑ πάρει ποσοστά κυβέρνησης, βάσει της λογικής σου (που δεν είναι και τοσο ξένη με τη δική μου δηλαδή) πρέπει να μας κυβερνήσει, ειδάλλως θα αυτοαναιρεθεί η δημοκρατία. Από την άλλη αν μας κυβερνησει πάλι αυτοαναιρειται, απλά πιο υπόγεια.

 
At 9/10/2012 08:15:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Με τον Συμεων συμφωνω στο μερος που εχει να κανει πως η αντιμετωπιση της τη δεδομενη χρονικη στιγμη θα γυρισει μπουμερανγκ. Οσο υπαρχουν οικονομικοι παραγοντες στη μεση που οδηγουν στην αβεβαιοτητα, οσο μεγαλο μερος της απαιδευτης αστυνομιας κυριως αδρανει κ εν μερει περνει μερος (δεν ξερω ποιο από τα δυο είναι χειροτερο, να συμμετεχεις ή να αδρανεις όταν σκοπος είναι να παρεχεις ασφαλεια), οσο κυριαρχει ο φοβος στον λαο για το αυριο, ο λαος θα κανει ότι ξερει να κανει καλυτερο από όλα. Θα βολευτει.. η χρυση αυγη είναι η μονη ενεργεια που κινειται αυτή τη στιγμη στη χωρα δυναμικα κ αυτο για τους αδαεις είναι κατι γοητευτικο..κατι κινειται..λιγο από μοδα (ηλικιες 16-25), λιγο από αγνοια, λιγο από την στιγμη που δεν αντιμετωπιζονται οι πολιτικοι, να ασχοληθουμε τουλαχιστον με ότι ειναι πιο ευκολο να αντιμετωπιστει, τους μεταναστες. Τουλαχιστον να φυγουν αυτοι( μεταναστες) που κ αυτοι εχουν μεριδιο από την πιτα της εξαθλιωσης που μας σερβιρεται σημερα. Δεν συμφωνω αλλα αυτή είναι η ιδεα που αντιλαμβανομαι ότι κυριαρχει.. Κ οσο οι φασιστες δεν «εισβαλουν» στα δικα μας τα σπιτια θα βολευομαστε κ εμεις σε οποιο βαθμο κ αν είναι ο καθενας μας αντιφασιστας. Μακαρι για κάθε αρνητικο κοινωνικο φαινομενο που δημιουργειται η λυση να βρισκοταν ετσι ρομαντικα στους δρομους. Μοναδικη μου ελπιδα είναι πως ειμαστε μια χωρα που παρολα τα στραβα μας κ την νοοτροπια μας, τετοιου ειδος φασιμου δεν θα το ανεχτουμε για καιρο ακομα. Υπομονη χρειαζεται για την ωρα μεχρι να πληθυνουμε. Αυτή τη στιμη εχει το ρευμα με το μερος της, αν δεν μπορουμε να την αντιμετωπιζουμε αποτελεσματικα λογω το οτι ειμαστε ακομα λιγοι για να δρασουμε, τουλαχιστον να μην την δυναμωσουμε. Όταν ανασανουμε εστω κ λιγο , ακομα κ αν αργησουμε, τοτε η ηττα της Χ.Α θα είναι αναποφευκτη. Κ στην βουλη κ στους δρομους. Ως τοτε μονο μεμονομενα μπορουμε να λειτουργουμε..

 
At 9/10/2012 08:21:00 μ.μ., Anonymous aerosol said...

Δεν συμμερίζομαι τα περί αυτοαναίρεσης της δημοκρατίας. Όταν καθημερινά καταπατούνται οι νόμοι δεν πρέπει να αποδίδουμε δικαιοσύνη επειδή οι ένοχοι δρουν υπό την αιγίδα ενός κόμματος;
Στις δημοκρατικές κοινωνίες ο φόνος, ο ξυλοδαρμός, ο εκφοβισμός και οι απειλές βίας δεν είναι θέμα απόφασης του εκλογικού σώματος. Όλοι οφείλουν να υπακούν τους νόμους ή να τιμωρούνται όταν τους παραβαίνουν.

 
At 9/10/2012 08:22:00 μ.μ., Anonymous Συμεών said...


Σίγουρα το έχεις ψάξει καλύτερα μέσα σου , ενώ εγώ ήμουν μάλλον βιαστικός . Το θέμα δεν είναι καθόλου απλό.

 
At 9/10/2012 08:32:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Ανώνυμε, όσο αφήνουμε το υπαρκτό ή μυθολογημένο ρεύμα να δυναμώνει αναπάντητο, επειδή τάχα είμαστε λίγοι, τόσο η δύναμη θα γεννά μίμηση και υποταγή. Δεν έχουν δύναμη, ένα τσούρμο βγαίνει στους δρόμους. Τη δύναμη τους την αντλούν από την αδράνεια των πολλών και κυρίως των αρμόδιων θεσμών.

 
At 9/10/2012 10:09:00 μ.μ., Anonymous Δημήτρης said...

Olb Boy, συμφωνούμε σίγουρα στην ανάγκη αντίδρασης. Νομίζω ότι ίσως όμως να μπορούσαμε ως κοινωνία να κάνουμε κάποια πράγματα διαφορετικά.

Συγκεκριμένα, νομίζω ότι η ανάγκη για αντίδραση στη ΧΑ προέρχεται κυρίως από δύο χώρους, την ευρύτερη αριστερά αφενός και το κέντρο μαζί με ένα κομμάτι της δεξιάς αφετέρου. Ενώ και οι δύο αυτοί χώροι θεωρητικά τουλάχιστον συμφωνούν στην ανάγκη εξάλειψης του φασισμού, στην πράξη δεν συνενοούνται.

Ξεκινώντας από την αριστερά (από την οποία έχω και κάποιες προσδοκίες) βλέπω πολύ κόσμο να συνδέει τη λύση του προβλήματος με τα εργατικά δικαιώματα, τον καπιταλισμό και διάφορα άλλα. Με πολλά από αυτά συμφωνώ και εγώ, όμως πολύς κόσμος όχι. Έτσι όταν αριστερές οργανώσεις καλούν σε μια αντιφασιστική δράση που παράλληλα φωνάζει "δε θέλουμε αφεντικά", αρκετοί άνθρωποι ενδεχομένως να απέχουν.

Για το "κέντρο" δε το συζητάω, μια βόλτα στο protagon αρκεί για να μάθω ότι για τη ΧΑ φταίει ο Λαζόπουλος, οι μούτζες, οι αγανακτισμένοι, τα γιαούρτια, οι αντιμνημονιακοί και γενικά
ότι δε συμφωνεί με τις "μεταρρυθμίσεις".

Σκέφτομαι λοιπόν μήπως θα ήταν καλύτερα να υπάρξει μια μικρή συνενόηση στο θέμα ΧΑ. Να συμφωνήσουμε ότι υπάρχει ένας ελάχιστος κοινός παρονομαστής που λέει ότι οι φασίστες θα μας βρουν απέναντί τους. Μια μαζική αντίδραση στην οποία θα βρούμε τα λίγα που μας ενώνουν και θα αφήσουμε τις πολλές υπαρκτές διαφορές στην άκρη. Αν μια πορεία λίγων χιλιάδων στη Νίκαια έδωσε ένα μικρό μήνυμα, μερικές δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι θα πουν ένα πολύ μεγαλύτερο "ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ ΑΛΛΟ".

Ίσως να κάνω και λάθος, αλλά εσύ τι πιστεύεις; Θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο; θα ήταν αποτελεσματικό;

 
At 9/10/2012 10:41:00 μ.μ., Anonymous sunCoater said...

Έχουμε φτάσει στο σημείο δηλαδή να μιλάμε για φαινόμενο χιονοστιβάδας; Όσο πιο πολύ ενέργεια αποκτάει η ΧΑ τόσο πιο πολύ κόσμο προσελκύει κοκ; Πού τελειώνει αυτό; Αν εξαιρέσουμε τα αυθεντικά "βαρεμένα" φασισταριά (που υπάρχουν σε όλες τις χώρες) και κάποιους που "επίκαιρα" φοβικά αντανακλαστικά τους οδηγούν στις αγκάλες της, ΠΟΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ σε αυτή τη χώρα που μελλοντικά θα ψηφίσουν/υποστηρίξουν τη ΧΑ; Γιατί δεν υπάρχει καν η προπαγάνδα τύπου προπολεμικής Γερμανίας για να τους θολώσει το μυαλό. Είναι αρκετό να λέμε ότι ο καναπές και η τηλεοπτική υποκουλτούρα και η αγανάκτηση από το πολιτικό σύστημα αρκούν για να μας μετατρέψουν σε λαό άβουλων ζόμπι; Τριπλά αποτυχημένο έθνος: εφησυχασμένο, ηλίθιο, φασίζον.

Και τι μπορούμε να κάνουμε εμείς οι υπόλοιποι; Τάγματα αντιφασιστικής δράσης; Βία στη βία; Αναρτήσεις κάθε μέρα που να τους ξεμπροστιάζουμε; Αν καταλαβαίνω καλά, η προοπτική που σκιαγραφείται είναι η πίεση για θεσμικές λύσεις. Όπως φάνηκε και στα σχόλια, θα έμπαινε και αυτό στη διηνεκή συζήτηση για τα όρια της δημοκρατίας. Και είμαστε παραδοσιακά καλοί σ' αυτό. Γιατί μας δίνει το άλλοθι για να κωλυσιεργούμε.

Κοίτα να δεις που μια κάποια λύση θα ήταν η στοχευμένη δράση από τα σώματα ασφαλείας. Από τις πληθυσμιακές ομάδες δηλαδή που ψηφίζουν ΧΑ σε υπερδιπλάσιο ποσοστό από όλες τις υπόλοιπες. Και σε καιρούς που απειλούνται τα μισθολογικά προνόμιά τους. Ειρωνικά χλωμό.

Και τι μας μένει; Ενημέρωση, ενημέρωση, ενημέρωση. Σε ιστολόγια, δημόσιες συζητήσεις, φόρουμ. Και επιχειρηματολογική "επίθεση" στους μικροαστούς της διπλανής πόρτας που είναι αρκετά κοντόφθαλμοι για να εκδικούνται χρυσαυγίτικα τους διεφθαρμένους πολιτικούς.

 
At 9/10/2012 10:50:00 μ.μ., Anonymous Συμεών said...

Aerosol, καμία αντίρρηση και καμία αμφοσβήτηση, ότι η δίωξη και τιμωρία των αξιόποινων και παράνομων πράξεων των μελών της Χ.Α. είναι υπεράνω της απόφασης του εκλογικού σώματος. Δεν είναι όμως -τόσο αυτονόητα- υπεράνω της απόφασης του εκλογικού σώματος το θεσμικο εμπάργκο απέναντι σε ένα δημοκρατικότατα εκλεγμένο πολιτικό κόμμα. Ούτε βέβαια ,από την άλλη , θα μιλούσα πλέον ανεπιφύλακτα για αυτοαναίρεση της δημοκρατίας. Γιατί , για παράδειγμα , δημοκρατία δεν είναι μόνον ο σεβασμός της απόφασης τμήματος του εκλογικού σώματος αλλά και η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μειοψηφιών.

 
At 9/11/2012 02:56:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Δημήτρη, για το πόσο αποτελεσματικό θα ήταν δεν είμαι σίγουρος. Για το αν μπορεί να γίνει, φοβάμαι πως αν γίνει, θα γίνει -και αυτό υπό προϋποθέσεις- μόνο αν προηγηθούν και άλλα πολύ πιο χοντρά γεγονότα.
Επίσης ενώ υπάρχει ασφαλώς ένα σεβαστότατο ποσοστό του κέντρου και ακόμη και της δεξιάς που θεωρεί το φασισμό το μεγαλύτερο κακό, υπάρχει και ένα επίσης μεγάλο ποσοστό που προτιμά να εξισώνει «άκρα», με το ένα άκρο να είναι πλέον συλλήβδην η Αριστερά. Την τελευταία φράση κάπου τη διάβασα, δεν μπορώ να θυμηθώ τώρα πού.

 
At 9/11/2012 12:11:00 μ.μ., Anonymous Δημήτρης said...

Οκ, ούτε εγώ είμαι σίγουρος για την αποτελεσματικότητα, αλλά νομίζω θα άξιζε μια προσπάθεια κοινής αντίδρασης. Στη Νορβηγία π.χ, μετά τα πολύ χοντρά γεγονότα με τον ακροδεξιό Μπρέιβικ, συμμετείχαν 200.000 άτομα περίπου στην εκδήλωση μνήμης, αν δεν κάνω λάθος ακομμάτιστα. Νομίζω ότι κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα θα ήταν ένα πολύ ξεκάθαρο μήνυμα και θα ήθελα να το ζούσα ώστε να σταματήσουμε τους ντόπιους επικίνδυνους πριν κάνουν και άλλα, όχι αφού τα κάνουν.

Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και αν αυτό είναι δύσκολο θα ήθελα ρε γαμώτο μια συννενόηση έστω από αριστερά. Τόσο δύσκολο είναι πχ να γίνει μια κοινή δράση από 4-5 αριστερά κόμματα ή χώρους; Να οργάνωναν κάτι από κοινού, όχι ο καθένας στο μπλοκ του. Νομίζω ότι όταν δολοφονούνται ή τραυματίζονται άνθρωποι, το αν θα μείνουμε στην ΟΝΕ και το αν θα αναδιαπραγματευτούμε ή θα καταργήσουμε το μνημόνιο, δεν είναι λόγος για να διασπάμε την αντίδραση μας.

 
At 9/11/2012 01:22:00 μ.μ., Anonymous aerosol said...

Καταλαβαίνω τι λες Συμεών. Εστιάζω στο ότι δεν επιθυμώ να διωχθούν πολιτικές απόψεις (όσο απεχθείς κι αν μου είναι). Υπάρχουν και άλλοι πολιτικοί χώροι με αρκετά μέλη με ανάλογες απόψεις.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε πολιτικό χώρο που οργανώνει και καλύπτει παρακρατικά τάγματα με καθημερινές βίαιες επιθέσεις.

 
At 9/12/2012 10:46:00 μ.μ., Blogger MissMe said...

"Μέσα στα πάρα πολλά πράγματα για τα οποία ντρέπομαι στη ζωή μου, εξέχουσα θέση καταλαμβάνει πια ότι «επί των ημερών μου», ότι «στη βάρδια μου», οι φασίστες βγήκαν και βρώμισαν τη ζωή μας και την Ιστορία μας. Είναι επιτακτική ανάγκη να πολεμηθεί η ιδεολογία τους και οι πρακτικές τους. Είναι ήδη αργά. Ας κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην είναι πολύ αργά."

Αυτό. Εκτύπωση. Φεϊγβολάν. Αφίσσες. Στους δρόμους.

 
At 9/13/2012 04:46:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

old,

>Τη δύναμη τους την αντλούν από την αδράνεια των πολλών και κυρίως των αρμόδιων θεσμών.>

μηπως να εστιασουμε σ αυτο?να πιεσουμε για αφυπνηση των αρμοδιων θεσμων?με ταυτοχρονα,μαζικα συλλαλητηρια σ ολες τις πολεις της χωρας?
αυτο δεν ειναι το κερασακι?

δεν ειναι αργα...
αλλα συντομα θα ειναι...

Zeppelin

 
At 9/13/2012 05:25:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

http://www.avaaz.org/en/petition/Investigate_the_Golden_Dawn_neoNazi_Party_of_Greece/

 
At 9/17/2012 05:58:00 μ.μ., Blogger perisian said...

""Ο Γιαννίτσης και ο Μητσοτάκης από την μία. Οι κομμουνιστές από την άλλη. Παραδόξως είναι ταυτόχρονα δικαιωμένοι. Το ως τώρα σενάριο δικαιώνει τις αφηγήσεις και των μεν και των δε.""

Έχεις δίκιο το έχω σκεφτεί και εγώ :) με τη διαφορά πως ένας λέει αλήθεια και ο άλλος ψέματα. Φαντάζομαι συμφωνείς περισσότερο με τους κομμουνιστές; πτου πτου κακιά λέξη...

""Καλώς ή κακώς , με την έννοια αυτή, η ύπαρξη της Χ.Α. στο πολιτικό προσκήνιο είναι προϊον της δημοκρατίας μας""

Η Δημοκρατία μας τους ανέχεται ωστόσο οι θέσεις τους είναι αντίθετες στη δημοκρατία. Με απλά λόγια ναι είναι ελεύθεροι να εκφράζουν τις αντιδημοκρατικές τους απόψεις αλλά όχι να επικαλούνται τη δημοκρατία αφού δεν την πιστεύουν.
Εδώ φυσικά πρέπει να ορίσουμε τι είναι δημοκρατία.

Δημήτρης
""Έτσι όταν αριστερές οργανώσεις καλούν σε μια αντιφασιστική δράση που παράλληλα φωνάζει "δε θέλουμε αφεντικά", αρκετοί άνθρωποι ενδεχομένως να απέχουν.""

Δημήτρη έχεις δίκιο και καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις ωστόσο η ουσία βρίσκεται στο σύνθημα που αναφέρεις. Η ουσία της ΧΑ σαν ιδεολογία είναι οτι θεωρεί τα αφεντικά απαραίτητα. Το πρόβλημα είναι οτι τα θεωρεί και η κοινωνία οπότε ιδεολογικά δεν απέχει πολύ. Ωστόσο η κοινωνία απορρίπτει την αισθητική και τη βία της ΧΑ αλλά όχι την ουσία της.

 
At 9/22/2012 05:41:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

πώς βγαίνεις άραγε από τους φράχτες της δομής του εγκεφάλου σου; αυτό είναι ένα επανερχόμενο ζήτημα..όπως και οι προσωπικές αντιφάσεις που καραδοκούν...:)

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home