Όχι πια σχετικισμοί
Μίσος
Δεν υπάρχει άλλη λέξη. Αυτή είναι η κατάλληλη. Πια μισείς. Απερίφραστα. Και χωρίς ενοχές. Και χωρίς σχετικισμούς. Χωρίς ναι μεν, χωρίς αλλά. Και το μίσος είναι μόνο στην αρχή του. Και την κατάληξή του δεν θες να τη σκέφτεσαι. Εκτός από τις φορές που θες.
Αγάπη
Υπάρχει άλλη λέξη; Αυτή δεν είναι η πιο κατάλληλη; Παρά τα ναι μεν, παρά τα αλλά; Ναι. Δεν αγαπάμε επειδή, αγαπάμε παρόλο. Δεν είναι δική σου η φράση. Την αγαπάς σαν δική σου όμως. Να αγαπάμε ανθρώπους με την ίδια ειλικρίνεια και το ίδιο πάθος με τα οποία αγαπήσαμε φράσεις. Να αγαπάμε κάποιους λίγους ανθρώπους στα αλήθεια. Το μόνο ψυχικό αντίδοτο στην εποχή που απελευθερώθηκε το μίσος.
posted by Old Boy @ 1:03 π.μ.
10 comments
10 Comments:
Αντιπαραθέτεις δύο συναισθήματα, το πρώτο απ' ό,τι καταλαβαίνω είναι κάτι γενικό, έχει αποδέκτη μια κοινωνική ομάδα, μια άποψη, μια κουλτούρα. Το δεύτερο αναφέρεται σε ένα μοναδικό άτομο.
Και το μίσος είναι εξίσου λυτρωτικό, όταν στοχεύει σε άτομο. "Σε μισώ". Μια φράση εξίσου λυτρωτική όσο και το "σ'αγαπώ". "Θέλω να πεθάνεις", "θέλω να σε γλείψω ολόκληρη".
Τα συναισθήματα γίνονται ψεύτικα, επικίνδυνα, όταν αρχίζουν και ξεφεύγουν απ'το άτομο. "Αγαπώ κι όλον τον κόσμο". Πως γίνεται να αγαπάς "όλον τον κόσμο". Αντε και γαμήσου. (δεν εννοώ εσένα old-boy).
Φιλιά,
Φοίβος
Δεν αγαπάμε επειδή, αγαπάμε παρόλο... Το μόνο ψυχικό αντίδοτο στην εποχή που απελευθερώθηκε το μίσος: εξαιρετικό αφιέρωμα, εξαίρετες ατάκες.
Από εμπειρική παρατήρηση μακροχρόνιες δόσεις μίσους, αφήνουν μεγάλες τρύπες στον ψυχισμό του ατόμου, που δύσκολα ξαναγεμίζουν.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
"La haine attire la haine!"
Είναι της Οσίας Αγάπης και του Ιερομάρτυρος Μίσους σήμερα; Γιατί είδα και μια διαφήμιση για το πόσα πόσα κλικ έχει η πρώτη και πόσα το δεύτερο (η πρώτη φυσικά κερδίζει, πάντα οι θηλυκοί πορνοστάρ έχουν πιο μεγάλη πέραση).
Το αγαπάμε παρόλο πάσχει από ένα μεγάλον μείον: πασπαλίζει με άρωμα δοτικότητας ένα ζωικό είδος, τον άνθρωπο, που διακρίνεται κυρίως για το υπέρμετρο εγώ του. Κάτι δε μου κάθεται καλά. Μου θυμίζει το σύνδρομο της "λάθος πίτσας": έχει ελιές και μανιτάρια, αλλά είμαι στις καλές μου και θα την πληρώσω, θα φάω μόνο την αφράτη ζύμη, σε λυπάμαι χιονισμένε ντελιβερά που δε φταις σε τίποτα.
Και ποιος είναι ο σύνδεσμος που ακολουθεί το μισούμε; Μάλλον το και. Δεν υπάρχει αιτιολόγηση ή χρονολόγηση στο μίσος. Μόνο αυτό, το μίσος, ΚΑΙ ό,τι αυτό επιφέρει.
Όσο για το επειδή δεν έχει λόγο να ανησυχεί. Γιατί είτε το αποζητά είτε το απεχθάνεται η αγάπη είναι το μόνο που φυτρώνει δίπλα στην καθάρια, αναζωογονητική πηγή της, τον έρωτα. Επειδή έχεις ωραία μάτια, επειδή το χαμόγελό σου με πετάει, επειδή έτσι...
Αυτή η ιστορία με τον άνθρωπο και το υπέρμετρο "εγώ" του με έχει λίγο κουράσει. Δεν είμαι κοελικιά, το σύμπαν συνωμοτεί για να μας γαμάει το κέρατο, ούτε και υπερκοινωνική -συνήθως δεν μπορώ τα έντερά μου. Όμως θεωρώ ότι φυσικά και γίνεται να αγαπάς "όλο τον κόσμο" -που λέει ο λόγος. Αν βγούμε από το μικρόκοσμό μας και σταματήσουμε να θεωρούμε τον εαυτό μας επίκεντρο του σύμπαντος, αν σταματήσουμε να κοιτάμε όλο τον κόσμο μέσα από το πρίσμα των δικών μας προβλημάτων και να προβάλουμε πάνω στους γύρω μας τις δικές μας αποτυχίες, τα λάθη, τα απωθημένα μας, αν σταματήσουμε να κοιτάμε τη λειχήνα του δέντρου και δούμε λίγο το γαμωδάσος, γίνεται.
Είμαι δύσκολη, απότομη, άγαρμπα ειλικρινής, σαρκαστική και η δυσκολία που έχω να τηρώ τους κοινωνικούς "τύπους" με κάνει ώρες ώρες να αναρωτιέμαι μήπως έχω κάποιο βαθμό νοητικής στέρησης. Όμως έχω βαρεθεί να ακούω δικαιολογίες και εξυπνακίστικες θεωρίες που να ωραιοποιούν ουσιαστικά το γεγονός ότι είμαστε τόσο απορροφημένοι με τη μίζερη ύπαρξή μας και τη μαλακία που δέρνει τον καθένα μας προσωπικά, που δεν μπορούμε να αισθανθούμε μέρος ενός συνόλου, που γαμώ το κέρατό μου είμαστε, θέλουμε δε θέλουμε.
Βέβαια γεγονός παραμένει ότι άμα σου γαμάνε το κέρατο επί καθημερινής βάσης, ολίγον δύσκολο να χαλαρώσεις και να αγαπάς. Αλλά έχουμε πάντα το ποσοστό ευθύνης μας. Μπορείς να αγαπάς και έναν και πολλούς. Αλλά πρέπει να κάνουμε κάθε τόσο ένα βήμα πίσω και να κοιτάμε τη μεγάλη εικόνα. Και να μη φοβόμαστε τόσο πολύ. Ο φόβος φέρνει μίσος. Και το μίσος είναι πολύ βαριά λέξη.
Δεν γνωρίζω αν επιασα ολο το νοημα, αλλα προφανως και "ΑΓΑΠAΜΕ ΕΠΕΙΔH" και όχι μόνο "ΑΓΑΠAΜΕ ΠΑΡΟΛΟ".
Την αγαπαω επειδη ειναι το πιο τρυφερο πλασμα. Eπειδη διπλα της γινομαι καλυτερος. Eπειδη 1 της χαμογελo μου δίνει μεγάλη δύναμη.
Όχι πια σχετικισμοί. Μόνο αγάπη.
Αγάπα γιατί έτσι νιώθεις κ φώναξε το
Μισείστε οτι καταστρέφει την ζωή σας κ φώναξε το
νομίζω οτι χωρίς το ένα δεν υπάρχει το άλλο, διοτι η δύναμη της προδομένης αγάπης είναι που δημιουργεί το τέρας του μίσους
Δημοσίευση σχολίου
<< Home