Ματς πόιντ

Συχνά αναρωτιόταν αν είναι όντως προτιμότερο να είσαι τυχερός παρά άξιος. Και κοιτώντας γύρω του έδινε πάντα την ίδια απάντηση: ναι, ασφαλώς και είναι.

Αρκεί αυτή η πληροφορία για να τον καταλάβουμε; Όχι. Θα μπορούσε να το λέει είτε ως άτυχος άξιος που νιώθει την αδικία του ριγμένου, είτε ως τυχερός ανάξιος που νιώθει τις τύψεις του προνομιούχου.

Αρκεί αυτή η αμφιβολία για να μας κεντρίσει το ενδιαφέρον για την περίπτωσή του; Όχι. Δεν είναι ήρωας ταινίας, μυθιστορήματος, διηγήματος, δεν είναι καν ήρωας μιας ιστορίας σε ένα ποστ.

Στέκεται μέσα στο ποστ αμήχανα, χωρίς μια ιστορία να τον εξειδικεύει, εξανθρωπίζει, εξηγεί.

Είναι απλώς φορέας μιας κεντρικής ιδέας. Που όμως την θεωρεί σημαντική. Και στέκεται εδώ μόνο και μόνο ώστε δια της παρουσίας του να την αναδείξει. Ή μάλλον για να την υπενθυμίσει.΄Οπως προκύπτει άλλωστε κι απ' το βιντεάκι, δανεισμένη είναι. Ωστόσο υπάρχουν πράγματα που δανειζόμαστε και μετά δεν τα επιστρέφουμε ποτέ, πράγματα που γίνονται μετά δικά μας. Δική του λοιπόν είναι πια η κεντρική ιδέα και ως δική του την κοινοποιεί.

Και δεν ξέρει αν πρέπει να νιώσει άξιος που το κάνει ή απλά τυχερός που του έχει δοθεί η δυνατότητα να το κάνει.