Σάββατο, Ιουνίου 30, 2012

Η συνταγή της ευτυχίας

 Βουτάμε ένα χάπι μέσα σε έναν νες
-κρύο ή ζεστό, αδιάφορο-
πίνουμε μερικές γερές γουλιές
και ιδού:
happiness.
---
Mην το δοκιμάσετε στο σπίτι
αν δεν ξέρετε αγγλικά.
Είναι μάταιο,
δεν θα πιάσει.
---
Εκτός κι αν ξέρετε τη συγκεκριμένη
αγγλική λέξη.
Τότε αλλάζει.
---
Μην το δοκιμάσετε στο σπίτι
κι αν δεν πιστεύετε στα λογοπαίγνια.
---
Ή στο λόγο.
---
Ή στα παίγνια.
----
Εκτός κι αν δεν έχετε σπίτι.
Τότε η προειδοποίηση προφανώς στερείται νοήματος. Αν π.χ. είστε άστεγοι. Ή αν σας έκαναν έξωση και πέσατε από τον τρίτο. Αλλά κανείς δεν πέφτει από τον τρίτο μόνο και μόνο επειδή του κάναν έξωση. Υπάρχει πάντα ψυχικό υπόβαθρο από πίσω.
Ιt's not the economy,
it's the epovathro, stupid.
---
Αυτό συν την κακή επιρροή του Χριστούλα.
---
Και τον άλογο εγκωμιασμό της. 
Ιδού πού οδηγούν οι εγκωμιασμοί.
Το κρίμα στο λαιμό των εγκωμιαστών.
Και του Χριστούλα.
---
Βουτήξτε ένα χάπι σε έναν νες.
Αν δεν μπορείτε να βρείτε χάπι,
επειδή έτυχε να πέσετε σε έτος 
όπου τα φαρμακεία δεν εξυπηρετούν,
δεν υπάρχει λόγος πανικού.
Το χάπι είναι πλασίμπο.
---
Ακριβώς όπως η ευτυχία.
---
Υπάρχουν βέβαια και εναλλακτικές.
Όχι το να έχετε λεφτά.
Τα λεφτά δεν την φέρνουν την ευτυχία,
αυτό είναι γνωστό.
Ίσως αποτρέπουν τις εξώσεις.
Αλλά και πάλι, αν το έχεις το υπόβαθρο
και πλούσιος την κάνεις.
---
Κι ο Χριστούλας άλλωστε δεν ήταν κανένας πένης.
---
Το βασικό είναι να μην αμφισβητήσετε επ΄ ουδενί τη συνταγή.
Πιστέψτε στη δύναμη των λέξεων.
Στην αλήθεια τους.
Σπάστε τες στα δύο και θα καταλάβετε πολλά.
Πιστέψτε στη δύναμη του εαυτού σας.
Στο ψέμμα του.
Σπάστε στον στα δύο και μπορεί να αποβεί σωτήριο.
Είναι καλό να φεύγει το μυαλό.
---
Ή δραπετεύστε απ' τον εαυτό σας αλλιώς.
Ερωτευθείτε. Αφήστε να σας ερωτευθούν.
Ευτυχήστε έτσι.
Γιατί όχι;
Αντί να διαιρεθείτε σε δύο εαυτούς,
βρείτε έναν δεύτερο να λατρέψει τον πρώτο σας.
Μην ρωτάτε το πώς και το γιατί.
Πλασίμπο είναι όλα.
Στο μυαλό είναι όλα.
---
Ενίοτε βέβαια και στο σώμα.
---
Γι' αυτό διατηρήστε το πάση θυσία ακέραιο.
Μην πηδάτε απ' τα μπαλκόνια.
Κάνει κακό στο ηθικό.
Μην πηδάτε απ' τις Ακροπόλεις.
Κάνει κακό στον τουρισμό.
---
Αν τώρα εσείς μπορείτε να είστε τουρίστας στη ζωή,
ακόμη καλύτερα.
Γενικά όσοι ζουν στη τύχη
περνάνε πολύ καλύτερα.
Τα άγχη και οι έγνοιες τον τρων τον άνθρωπο.
---
Βοηθάει να είστε ρεμάλι.
Πιστέψτε με.
---
Να πιστεύετε επίσης
τις αναλύσεις των αναλυτών
τις εκτιμήσεις των εκτιμητών
τις θεωρίες των θεωρητικών
και τις φοβέρες των φοβερών.
---
Και να ελπίζετε.
Είναι ωραίο πράγμα η ελπίδα.
Και κοιτάζοντας απόψε ψηλά στον ουρανό,
συνειδητοποίησα πως σε κραχτή αντίθεση με το ποτήρι,
ποτέ δεν αναρωτιόμαστε για το φεγγάρι
αν είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο.
Βλέπουμε αυτό που βλέπουμε
και κόβουμε τις φιοριτούρες.
---
Η σαφήνεια των ουρανίων σωμάτων
και η αμφισημία του νερού.
---
Μοοnlight talks - bullshit walks.
---
Ελευθερώστε το νερό απ' τα ποτήρια
να μην ξανααναρωτηθούμε ποτέ για αυτά.
---
Το πάθος
το πάθος
για τη λευτεριά
είναι δυνατότερο απ' όλα τα κελιά
 των ποτηριών και των βρυσών,
των σωλήνων και των μπουκαλιών.
---
Επιστροφή στις πηγές.
---
Θάνατος στον πολιτισμό.
---
Ο πολιτισμός του θανάτου
απαιτεί να μην τον προκαλείς μόνος σου.
Απαιτεί να περιμένεις να ΄ρθει εκείνος.
Αυτό λοιπόν το γαϊτανάκι που έχει αρχίσει
από ένα σκανδαλωδώς βολεμένο ως τώρα λαό
που έζησε πάνω απ' τις δυνάμεις του
πρέπει να σταματήσει αμέσως.
---
Να υποστεί τις συνέπειες με αξιοπρέπεια.
Με την αξιοπρέπεια του απολύτως δικαιολογημένα εξαθλιωθέντος.
---
Όλα τ' άλλα είναι ντιβισμοί.
Είναι «δεν αντέχω άλλο»
από ανθρώπους που είχαν κινητά
και μπορεί και ίντερνετ,
για να μην πούμε για τηλεοράσεις και ψυγεία.
Στην κατοχή αυτοκτονούσε κανείς;
Αυτοί τίνος κατώτερου θεού παιδιά ήτανε;
---
Κωλοέλληνες.
Παλιοφάρα.
Λούζερς.
Κακομαθημένοι αυτόχειρες.
Της ήσσονος προσπάθειας και της ευκολίας ως το τέλος.
---
Να θυμηθώ μια μέρα να γράψω
κάτι που θα σε συνεπάρει,
ώστε να μου το επιστρέψεις ίσως χρόνια αργότερα
μεθυσμένα συστημένο στ' αυτί,
καταστρέφοντας με λίγο ακόμα,
λυτρώνοντάς με λίγο ακόμα,
κάνοντας με να ξέρω
κάτι που δεν θα καταγραφεί ποτέ
σε επετηρίδες κι επίσημες αξιολογήσεις,
κάτι που κανείς δεν θα φθονήσει
γιατί θα μείνει για πάντα αφανέρωτο
και κανείς δεν φθονεί την ουσία,
τους τύπους όλοι φθονούν,
κανείς δεν φθονεί το είναι
όλοι το φαίνεσθαι φθονούν.
---
Κι εκείνο που πάνω απ' όλα φαίνεται
είναι πως ζούμε σε μια εποχή
που πολλαπλώς μας ντροπιάζει,
αλλά εμείς δεν ντρεπόμαστε,
επειδή μάθαμε να σκεφτόμαστε
πως ό,τι είναι δικό μου είναι δικό μου
κι ό,τι δεν είναι δικό σου είναι δικό σου θέμα.
---
Εξώσου λοιπόν,
απόδωσε τον μίσθιο βίο σου,
αυτοκτόνησε τώρα που είναι του συρμού,
αυτοκτόνησε τώρα που είναι χοτ,
κρίμα που κλείσαν τα περιοδικά του Κωστόπουλου
να μην μπορείς να ακούσεις διαφημίσεις
με τη βραχνή καυλωτική φωνή
της τάδε τύπας,
για το νέο τρεντ που ξετρελαίνει την Ελλάδα
από την μια της άκρη  ως την άλλη.

8 Comments:

At 6/30/2012 09:16:00 π.μ., Blogger ΑΦ said...

Ο ατομικισμός φταίει για όλα. Θα αυτοκτονούσαν οι άνθρωποι, αν δεν ήταν ατομικιστές; Αυτός και η Αφροδίτη Σημίτη, και ο Nitro, αλλά και ο Best και ο Εν λευκώ. Ό,τι περιχαρακώνουμε εντός λαϊφστάιλ, είναι εξορισμού ευτελές και απάνθρωπο.

 
At 6/30/2012 01:22:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

http://www.youtube.com/watch?v=IMzSJ2dQFro

 
At 6/30/2012 01:43:00 μ.μ., Blogger apologia pro sua vita said...

Α τί όμορφα που τα γράφετε.

Τη μέρα που οι γερμανικές δυνάμεις καταλάμβαναν την Αθήνα η προγιαγιά του πρωθυπουργού αυτοκτονούσε ασύστολα. Λόγω έρωτος και πολιτικής.

 
At 6/30/2012 04:04:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Εντός θέματος; Εκτός; Είπα να το πω:

Πάνε ένα-δυο χρόνια που ολοκληρώθηκε παγκόσμια έρευνα πάνω στη σχέση εσόδων και ευτυχίας. Δεν ξέρω πόσο σοβαρή ήταν (είναι αρκετά σχετικό το θέμα) αλλά βασίστηκε στο πόσο ευτυχείς δηλώνουν οι άνθρωποι ανά τον κόσμο και συνδιάστηκε με τα μηνιαία έσοδά τους. Είχε εγείρει κάμποσα σχόλια τότε.
Το αποτέλεσμα ήταν πως μέχρι ενός σημείου τα λεφτά φέρνουν την ευτυχία -ή πως κάτω από ένα όριο αρχίζουν οι μπελάδες. Ο μέσος όρος του ορίου αυτού ήταν περίπου 900 ευρώ.
Δεν γνωρίζω την μεθοδολογία και το πώς προέκυψε αυτό το νούμερο, που είναι χαμηλό στη Γερμανία αλλά τεράστιο στην Ουγκάντα. Δεν γνωρίζω αν αποτελεί "μετάφραση" αγοραστικής δύναμης από διάφορες χώρες και πολιτισμούς.
Αν έχεις τόσο θες περισσότερα, αλλά παραπάνω ευτυχής δεν γίνεσαι. Χωρίς αυτά, όμως, δυστυχείς από την έλλειψή τους. Όταν το διάβασα μου φάνηκε ρεαλιστικό.

 
At 6/30/2012 06:14:00 μ.μ., Anonymous Ανωνυμότατος said...

Αχ, αυτός ο επάρατος ατομικισμός!

Χάθηκε να επικρατήσει το πνεύμα το σωστό, το κοινοτιστικό; Ένας λενινισμός; Ένας σταλινισμός; Ένας μαοϊσμός; Ένας εθνικισμός, βρε αδερφέ; Πόσες και πόσες ζωές δεν έχουν σώσει;

 
At 6/30/2012 07:16:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Φίλε Old Boy, επειδή γράφεις αριστουργήματα, πρέπει μάλλον να καθίσεις και να γράψεις βιβλίο-α. Δεν ξέρω κάθε φορά περιμένω την επόμενη ανάρτησή σου με ανυπομονησία. Είναι το συναίσθημα που νιώθεις όταν αγοράζεις ένα καινούριο βιβλίο. Το μόνο που λείπει από όλο αυτό, είναι το ξεφύλλισμα και η μυρωδιά του βιβλίου...

 
At 7/01/2012 02:35:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Silvia Okaliova





ΚΟΚΚΙΝΗ ΜΠΥΡΑ

























Γραμμένο το 1981

Πρωταγωνιστές:
Daniel Okali,
δικηγόρος, ποιητής, βιβλιοκριτικός, πρώτος υπουργός Εσωτερικών για τη Σλοβακία της κομμουνιστικής Τσεχοσλοβακίας μετά το 1948

Monika Klein,
εργάτρια, δημοσιογράφος, συγγραφέας












Silvia Okaliova





ΚΟΚΚΙΝΗ ΜΠΥΡΑ

























Γραμμένο το 1981

Πρωταγωνιστές:
Daniel Okali,
δικηγόρος, ποιητής, βιβλιοκριτικός, πρώτος υπουργός Εσωτερικών για τη Σλοβακία της κομμουνιστικής Τσεχοσλοβακίας μετά το 1948

Monika Klein,
εργάτρια, δημοσιογράφος, συγγραφέας

 
At 7/03/2012 01:43:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Vlakwdes

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home