Κι ύστερα γίναμε ωραία φωτογραφία
#
#
Κι ύστερα γίναμε ωραία φωτογραφία.
#
«Τολμήστε».
#
#
Και κρεμαστήκαμε μεσ' την τραπεζαρία.
#
Από τη ραδιοφωνική φωνή της στην τηλεοπτική φωνή του, ένας πλήρης κύκλος κλείνει στην εύγλωττη σιωπή της φωτογραφίας. Όλοι από κάπου ξεκινάνε, όλοι μας από κάπου ξεκινάμε. Φωνάζοντας. Μετά συγκλίνουμε, μετά βρισκόμαστε κοντά ο ένας στον άλλο, αμήχανα ίσως, αλλά τι να κάνουμε, ο συμβιβασμός είναι το οξυγόνο της κοινωνικής συνύπαρξης, ο συμβιβασμός είναι η πρώτη ύλη του δημοκρατικού παιχνιδιού, ο συμβιβασμός μάς τοποθετεί εντός του κάδρου. Η εξουσία σε ακούει μόνο όταν φωνάζεις, η εξουσία σε καλεί με την προϋπόθεση ότι θα την ασκήσεις με τρόπο πολύ έως και ριζικά διαφορετικό από τις φωνές σου. Φωνάζουμε για να μας ακούσουν· κι όταν μας ακούν, έχει ωριμάσει ο καιρός για να σωπάσουμε και να φωτογραφηθούμε. Ανεβαίνοντας ή κατεβαίνοντας.
posted by Old Boy @ 10:36 μ.μ.
10 comments
10 Comments:
Έχουμε πολλά να πούμε και δεν μπορούμε τίποτα να κάνουμε.
Τί ωραία ποστ, τί παραγωγική η φετινή χρονιά.
Πάει ένας χρόνος που δεν μπορώ να γράψω. Μπορώ μόνο να φτιάξω. Αν μου επιτρέπεται. Αν.
Έλα στην κατάληψη του Εμπρός Πέμπτη και Παρασκευή. Δεν είναι μία από τις συνήθεις καταλήψεις με τους βρώμικους από τα αφισάκια με τις καλές προθέσεις τοίχους. Είναι μια άλλη κατάληψη.
Κάτι φτιάχνουμε εκεί. Δεν φτιάχνουμε Ντουμπάι φυσικά. Αλλά ένα στέρεο καλλιτεχνκό ερευνητικό πρόγραμμα. Χωρίς δημοκρατίες των περαστικών τυχάρπαστων. Υπάρχουν επιμεςλητές.
Είμαστε ήδη κι εμείς μια φωτογραφία. Και θα βρεθούμε κάτω από το χώμα. Αλλά Κύριε όχι μ' αυτούς.
Σε φιλώ.
Ποια Κάρι Μπράντσο... Μ'αυτό το ποστ πήρες το αίμα σου πίσω. Όσο η πραγματικότητα θα ξεπερνάει σε ειρωνεία τη γραφή σου, τόσο θα κερδίζεις μέτρα μακριά της καταγράφοντας την απόσταση που πλέον σας χωρίζει. Εξηγώντας από μακριά τις θλιβερές συνυπάρξεις και τις ανίερες συμβάσεις, γλιτώνεις από την ίδια την πραγματικότητα, απομακρύνεσαι κι άλλο από το άθλιο και άτεχνο κάδρο. Για να στο δέσω και με λίγο Βακαλόπουλο, στέκεις παράμερα, σε φωτογραφίζουν κι εσύ επιβιώνεις, σε βομβαρδίζουν με ερωτήσεις και δεν πετυχαίνουν το στόχο, σου δείχνουν το παρόν κι εσύ παραμένεις με σκαμμένο το πρόσωπο.
"Αυτοί ήταν πάντα εκεί και την έχουν βρει την εικόνα, την κρατάνε βαθιά φυλαγμένη μέσα τους, δεν λένε κάτι, δεν προδίδουν κάτι, χρειάζεται υπομονή".
Είναι λογικό βέβαια ο καθένας από εμάς να έχει τις δικές του ευαισθησίες και προτεραιότητες , οι οπόιες και τον κατατάσσουν ιδεολογικά και πολιτικά. Με την έννοια αυτή θεωρώ καθ'όλα αποδεκτό , κάποιος να μην θέλει να κάνει κόμμα ( εντός και εκτός εισαγωγικών ) με την Ακροδεξιά. Προσωπικά μάλιστα , συμμερίζομαι απολύτως αυτή τη θέση , ΑΡΚΕΙ , 1) η υποτιθέμενη ακροδεξιά να είναι τω όντι τέτοια ( αλλά Ο.Κ. δέχομαι , ως προς το ΛΑΟΣ και για χάρη της συζήτησης , την εκδοχή του ακροδεξιού κόμματος) και - το κυριότερο- 2) να υπάρχουν τα αντικειμενικά περιθώρια , ο ακροδεξιός σύμμαχός σου να μετουσιώσει το λόγο του σε ακροδεξιά πρακτική. Στη συγκεκριμένη περίπτωση , θεωρώ αδύνατο -και μάλλον θα συμφωνήσει μαζί μου ο τρίτος αντικειμενικός παρατηρητής - ότι η ακροδεξιά συνιστώσα της σημερινής κυβέρνησης είναι σε θέση να κάνει τα δικά της... , ΌΤΑΝ η κυβέρνηση αυτή συγκροτήθηκε να κάνει συγκεκριμένα πράγματα , απολύτως αναγκαία (?) για τη σωτηρία της χώρας , στα οποία σίγουρα δεν συμπεριλαμβάνεται το πρόγραμμα της ακροδεξιάς(?) ιδεολογίας του ΛΑΟΣ και επίσης ΟΤΑΝ ούτε αυτά τα συγκεκριμένα πράγματα είναι αμφίβολο, εάν μπορεί να κάνει η σημερινή παραπαίουσα κυβέρνηση . Με τα δεδομένα αυτά , το πρόβλημά μου με τον Άδωνι , είναι ότι , αντί να παλεύει από το πόστο του να κάνει αυτά που ορίστηκε να κάνει , εξακολουθεί να ξημεροβραδιάζεται στην τηλεόραση και να κάνει τον φωνακλά και τον ξερόλα ! Αλλά είπαμε , ο καθένας από εμάς έχει τις δικές του ευαισθησίες και προτεραιότητες...
Συνταξιδέψαμε για Βρυξέλλες. Τυχαία. Εγώ ως υπάλληλος του κράτους και αυτός ως πολιτική ηγεσία. Το αεροπλάνο δεν έπεσε – ακόμα - αλλά αν είχα αλεξίπτωτο ευχαρίστως θα πηδούσα, η υψοφοβία μου μηδαμινή, τελικά, μπροστά στην κλειστοφοβία. Αυτοί οι κλειστοί χώροι.
Σωστόοος. Αν το ήξερε το '73 με ποιους θα συνομιλούσε αργότερα, σίγουρα θα έπεφτα μόνη της στις ερπύστριες.
Γιατί το μαλλί της δεν είναι σαν να χαιρετάει, όλα όσα γνώριζε μέχρι τώρα? Χαιρετάει το μαλλί στην πορεία προς τα κάτω και το χαμόγελο αναρωτιέται.... πώς και για πόσο?
Εξαιρετικό κείμενο, έχεις τρελή έμπνευση οφείλω να πω.
Λες δηλαδή ο Άδωνις να νιώθει τόση αηδία για τους μετανάστες ή τους αναρχοκομουνιστάς, ή όποιον άλλο υποτίθεται θέλει να φάει ζωντανό κάτι, όση νιώθουν για αυτόν οι ορδές και ουρές και fractals ολόκληρα για full on circlejerking με μοναδικό νόημα το να επαναλάβει ο κάθε ένας καμιά 50αριά φορές το πόσο τον αηδιάζει ο Μπουμπουκός; Αριστεροί και δεξιοί. Πως λέμε Γοργόνες και Μάγκες. Η καλύτερα Βλάκες και Βλάκες.
Aνώνυμε, που μιλάς και περί βλακείας κιόλας, το κείμενο διάβασες τι γράφει ή έμεινες στη φωτογραφία, κατάλαβες τι περίπου θα έλεγε και μετά είπες τα δικά σου;
Ναι ρε είπα τα δικά μου. Btw λες ξαναδιαβάσε το κείμενο σε αυτό το σχόλιο, και όχι στο "Σωστόοος. Αν το ήξερε το '73 με ποιους θα συνομιλούσε αργότερα, σίγουρα θα έπεφτα μόνη της στις ερπύστριες.". Μάλιστα το δεύτερο αναφέρεται και συγκεκριμένα στο τι λέει στο κείμενο ενώ το πρώτο όχι. Ντάξει ΟΟΟ ΚΑΑΥ δηλαδή ρε μάστορα.......
Αχ, λατρεμένο Μαράκι που να ξερες... που
Δημοσίευση σχολίου
<< Home