Τρίτη, Δεκεμβρίου 13, 2011

Bρες τρόπους να καθυστερήσουμε τη νύχτα

Το φωτογραφίζω, το ανεβάζω, ετοιμάζομαι να γράψω, αλλά αυτό τo πράγμα στο πρόσωπό του με αποσυντονίζει. Φωτογραφίζω πάντα βιαστικά και σχεδόν ένοχα τους τοίχους, δεν του είχα δώσει βάση λοιπόν, αφού την προσοχή μου την είχε κερδίσει η εντυπωσιακή συνολική εικόνα και κυρίως η φράση. Τι θέλει άραγε να πει ο ποιητής; Παίζει μήπως κάτι με μπλεγμένη σεξουαλικότητα, εξού και το μαστάρι στο στέρνο, εξού και τα γυμνά γεννητικά όργανα; Όσο παραμένω μπερδεμένος, μου έρχεται η φαεινή ιδέα να γκουγκλάρω τις λέξεις. Βρίσκω αυτό. Το μυστήριο λύνεται. Ο ποιητής θέλει να πει ότι ο συγκεκριμένος αποδέκτης του ποιήματος είναι ηλίθιος. Αλλά κι αυτός πόσο πιο έξυπνος είναι που επέλεξε να κάνει street art; Aς πήγαινε να το ανεβάσει σε γκαλερί να μην του το πειράζανε. Δρόμο ήθελε, δρόμο έλαβε. Στάθηκε όμως τυχερός. Γιατί παίρνω τη φωτογραφία από το λινκ και διασώζω την τέχνη του. Τώρα ναι, μπορώ να κάνω διάλογο μαζί της, χωρίς το εμπόδιο της φάτσας μυρμηγκοφάγου απ' το Avatar. Έλα, πάμε να μιλήσουμε για απελπισία, μπέιμπ, όπως σου πρέπει.
Το γκουγκλ όμως έχει πολλά ποδάρια. Πάνω που είμαι επιτέλους έτοιμος, με αποκατεστημένο το αυθεντικό έργο, να μιλήσω για το αυθεντικότερο αίτημα των ημερών, μου αποκαλύπτεται η προέλευση της φράσης, που είναι, λέει, στίχος του Χριστιανόπουλου:
Γαμώτο, για ερωτοκαταστάσεις λέει. Έστω και με τρόπο υπαρξιακό. Η υπερπληροφόρηση βλάπτει εξίσου με την ηλιθιότητα. Την επόμενη φορά που θα με κερδίσει τοίχος, κομμένα τα γκουγκλ, κομμένη κι η αμφιβολία για το τι θέλει να πει ο ποιητής. Ίσως ο μόνος σωστός τρόπος να διαβάζεις τα ποιήματα, είναι λέγοντας όσα εξαρχής θες εσύ να πεις, με βάση όσα εξαρχής σε κάνουν να νιώθεις.
Στράικ θρι. Βρες τρόπους να καθυστερήσουμε τη νύχτα. Τι πιο καίριο; Τι πιο αντιπροσωπευτικό των ημερών, των εβδομάδων, των μηνών; Πώς να μιλήσεις σκέτα αισιόδοξα και να μην ακουστείς παράταιρος; Πώς να μιλήσεις από τη σκοπιά της ατόφιας ελπίδας και να μην προξενήσεις οργή; Πώς να εμπνεύσεις με λόγια γεμάτα προσδοκία; Δεν είναι αυτός ο καιρός τους. Ίσως αργήσει ακόμα, ίσως αντίθετα έρθει πολύ σύντομα, αλλά για να έρθει θα πρέπει μάλλον πρώτα να ακουστεί το βίαιο κρακ, θα πρέπει μάλλον πρώτα να προηγηθεί ο πάταγος της τελικής πρόσκρουσης. Όσο βρισκόμαστε ακόμα στη διαδικασία καθόδου κι όσο τους τελευταίους μήνες πείστηκαν κι όλοι εκείνοι που αμφέβαλλαν πως οδηγούμαστε ολοταχώς προς τα κάτω και πουθενά αλλού, δεν υπάρχει στον ορίζοντα κανένα ξημέρωμα.
Να γιατί αυτές οι έξι λέξεις δεν είναι προτροπή συνθηκολόγησης, αλλά ανασύνταξης. Γιατί όταν η νέα μέρα δεν φαίνεται, εκείνο που σου απομένει είναι ή να κλείσεις τα μάτια και να παραδοθείς ή να βρεις τρόπους για να καθυστερήσεις τη νύχτα. Τώρα, σήμερα, τον Δεκέμβριο του 2011, αν μια φράση πρέπει να καίει το μυαλό μας, αν ένα αίτημα επείγει όσο τίποτε, είναι αυτό, το απεγνωσμένα αμυνόμενο: Βρες τρόπους να καθυστερήσουμε τη νύχτα.
Βοήθησε εκείνους για τους οποίους η νύχτα έχει ήδη έρθει, ξαναδές τις προτεραιότητές σου, ξαναδές τη θέση σου στο κοινωνικό σύνολο, σκέψου, νιώσε, μην κλείνεσαι, ανοίξου, δώσε, μοιράσου, μην τους αφήνεις να κάνουν παιχνίδι πάνω στο ψυχικό σου πτώμα, αντιστάσου, βρες τρόπους να καθυστερήσουμε τη νύχτα.

23 Comments:

At 12/13/2011 12:48:00 μ.μ., Blogger Кроткая said...

Sorry Old, με όλο το σεβασμό, κρατώ την Χριστιανοπούλειο εκδοχή, μου κολλάει περισσότερο (στη φάση μου, αλλα και γνκ)

 
At 12/13/2011 01:45:00 μ.μ., Anonymous Σωτήρης said...

Δηλαδή όσοι μπορούν να προσφέρουν* και θέλουν, να πάνε το Σάββατο, 17 Δεκεμβρίου, από τις 12.00 το μεσημέρι έως τις 7.00 το απόγευμα, στο all day cafe bar του radiobubble (Ιπποκράτους 146, Νεάπολη Εξαρχείων), που θα συγκεντρωθούν τρόφιμα για άπορες οικογένειες, φτωχά νοικοκυριά, άνεργους, μετανάστες και άστεγους της Αθήνας. Τα τρόφιμα θα διατεθούν από το δίκτυο διανομής των Γιατρών του Κόσμου .
(*)Ρύζι και μακαρόνια, όσπρια, λάδι ,γάλα συσκευασίας μακράς διαρκείας, παιδικές τροφές (μπισκότα, δημητριακά, βρεφικές κρέμες, σοκολάτες κτλ) και παιδικά γάλατα μακράς διαρκείας.

 
At 12/13/2011 01:50:00 μ.μ., Blogger Sraosha said...

Γαμώτο, για ερωτοκαταστάσεις λέει Πώπω, ναι, χαλάστηκες εσύ.

Σοβαρεύομαι όμως: είναι δυνατόν να ξεκινάς από την Τέχνη και τον Έρωτα (ευτυχώς εσύ δεν ξεκίνησες από τον Θάνατο) και να μιλάς για την πολιτική; Μήπως είσαι μονομανής; Μήπως έχεις τη μανιέρα του Γκουζγκούνη; Και τι θα πει "η νύχτα έχει έρθει"; Να ανασκουμπωθούνε, να ξεχάσουν αυτά που ξέρανε, και να δουλέψουν. Οι βολεμένοι.

Μαζί τα φάγαμε, ρε μαλάκα.

 
At 12/13/2011 01:51:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

αυτό που μου έμεινε πιο έντονα, είναι αυτή τη οικεία προσταχτική του "βρες τρόπους".βρες εσύ, για να καθυστερήσουμε μαζί.
παράξενο, ικετευτικό, παρακλητικό, επιτακτικό.συντροφικό.
(ίσως πάλι, εγώ να το ακούω έτσι στον εσωτερικό μου διάλογο.)

 
At 12/13/2011 02:01:00 μ.μ., Anonymous couldi said...

Το πρόβλημα εκείνων ("εμείς" να λέμε;) που προσπαθούν με τρόπους να καθυστερήσουν τη νύχτα, είναι ότι οι "άλλοι" - έτσι φοβικά, σαν από film - κάνουν ό, τι περνά απ' το χέρι τους να επιταχύνουν την έλευσή της. Κολλημένοι στην μουντάδα του σούρουπου; Κοιτάζοντας το ηλιοβασίλεμα; Αν μη τι άλλο , όμορφο θέαμα, χωρίς να 'μαι και πολύ των συναισθημάτων κιόλας.

ΥΓ: Ο καθένας με τον τρόπο του...

 
At 12/13/2011 03:14:00 μ.μ., Anonymous kostas.nik said...

Ρε συ old θα διαφωνήσω στο τελευταίο. Στον έρωτα θα τα βρούμε μάλλον. Με κάθε τρόπο θα κάνω ότι περνάει απ το χέρι μου για να καθυστερήσει η νύχτα. Η νύχτα μαζί της. Να της μιλήσω πιο πολύ, να την αγγίζω πιο πολύ, να τη βλέπω να την κάνω να χαμογελάει πιο πολύ. Αν μπορώ να κάνω κάτι να καθυστερήσει η νύχτα θα το κάνω. Όχι όμως με τη καταστασή μας. Αν είναι να έρθει το κράκ που λες, και είναι το μόνο που απομένει, τότε να μη καθυστερήσει, να έρθει το συντομότερο να ξεμπερδέυουμε και όσοι επιζήσουμε να κάνουμε μετά την αρχή. Δε με γοητεύει η αναμονή της καταστροφής που θα φέρει αργά η γρήγορα η νύχτα.

 
At 12/13/2011 04:06:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Kροτ, το λες επειδή δεν βάζω λέξεις όπως "αμφιλύκη" και γράφω για μυρμηγκοφάγους απ' το Αvatar. Θα γεμίσω λοιπόν τα επόμενα ποστ μου με αμφιλύκες, αμφιλύκους και αμφιλυκόσκυλα, να μην ξέρουν τα Χριστιανόπουλα από πού τους ήρθε ;))

 
At 12/13/2011 04:10:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Σωτήρη, ακριβώς. Και όχι μόνο εκεί βέβαια, και όπου αλλού.
Sraosha, αν νομίζεις ότι μιλάω για πολιτική σε αυτό το ποστ ή μάλλον αν ονομάζεις μονοσήμαντα "πολιτική" αυτό που λέω, λες και λέω πχ ενισχύστε την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι επειδή σε χτύπησε η Starka στο κεφάλι. Λικεράκι, μάι ας :)

 
At 12/13/2011 04:16:00 μ.μ., Blogger Кроткая said...

Η αμφιλύκη δεν ξέρω καν τι είναι και το Αβαταρ δεν το έχω δει.
Για μια στιγμή κοίταξα το sidebar να δω αν άλλαξες άβαταρ, για να πω τη μαύρη μου αλήθεια.

Ρε, δεν υπάρχει τπτ σαν τον έρωτα και ο πάνσοφος το΄χει το δίκιο του, Mr. President :ΡΡΡΡΡ

 
At 12/13/2011 04:56:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Ανώνυμε, όχι, κι εγώ έτσι ακριβώς το άκουσα.
Couldi, φυσικά κι ο καθένας με τον τρόπο του, δεν έχει νόημα αλλιώς.

 
At 12/13/2011 06:12:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Kostas Nik, πράγματι επεσήμανες μια τρύπα και μια ανακολουθία στην πλοκή J Εκείνο που εννοώ ωστόσο είναι πως μέχρι να γίνει το μπαμ, ας προσπαθήσουμε να καταστήσουμε πιο ανθρώπινο και λιγότερο δυσοίωνο το όλο τοπίο. Και οι άμυνες που έτσι θα οργανωθούν, θα χρησιμεύσουν και για την επόμενη ημέρα, την ημέρα της ελπίδας, όταν αυτή έρθει. Τότε η άμυνα αυτή -η ενώπιον της καταστροφής άμυνα μιας κοινωνίας που είχε μάθει να λειτουργεί με έναν διαφορετικό τρόπο- μπορεί και να μετατραπεί σε δομικό συστατικό της νέας ημέρας.

 
At 12/13/2011 06:16:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Κροτ, ότι δεν ξέρεις τι σημαίνει δίνει εύκολους πόντους στον άνισο αγώνα του ποιητή με τον μπλόγκερ. Ακούς «αμφιλύκη» και το μυαλό σου ταξιδεύει μέσα στο θολό τοπίο της άγνωστης λέξης μέσα στα ερωτικά συμφραζόμενα.

 
At 12/13/2011 06:23:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

εγω επειδη περναω απο κει καθε μερα κι επειδη βλεπω ποσο χαλιουνται τα πρεζακια οταν ερχεται το φως της ημερας, ημουν σιγουρος οτι ειχε να κανει με ναρκοκαταστασεις..

απογοητευση.
ηταν αναγκη να πεσω πανω στο κωλοποστ σου??

 
At 12/13/2011 08:23:00 μ.μ., Blogger ο δείμος του πολίτη said...

Πάντως το σκίτσο είναι το κάτι άλλο...

 
At 12/13/2011 10:47:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Toni, ενδιαφέρουσα κι αυτή η εκδοχή. Λυπάμαι αν στο χάλασα.
Δείμε, ναι, συμφωνώ.

 
At 12/14/2011 12:52:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

περα απο τα υπολοιπα,η αναφορά σου στο "μίσος",με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο,όσο κυνική και απαισιόδοξη κι αν είναι.τουλάχιστον υπερτονίζει το τέλος,που θα φερει την ελπίδα!

 
At 12/14/2011 02:17:00 π.μ., Anonymous ΒΑΠ said...

Γι αυτούς που φοβούνται την νύχτα (πολιτική ερμηνεία) το "καθυστερήσουμε" έχει να κάνει με τον ερχομό της.

Γι αυτούς που αγαπούν την νύχτα (ερωτική ερμηνία) το "καθυστερήσουμε" έχει να κάνει με το τέλος της.

Και οι λέξεις έχουν "πολλά ποδάρια".

 
At 12/14/2011 03:13:00 μ.μ., Anonymous kostas.nik said...

βρές τρόπους να καθυστερήσουμε τη νύχτα.
να πούμε πιο πολλά μεταξύ μας
να κάνουμε περισσότερα μαζί
να γνωριστούμε καλύτερα
να μη ξημερώσει
όχι ακόμα.

βρες τρόπους να καθυστερήσουμε τη νύχτα
τη νύχτα που έρχεται και έχει σκοπό να μας βυθίσει στο σκοτάδι της
τη νύχτα που έρχεται να ρημάξει όσα απέμειναν ενώ εμείς κοιμόμαστε
τη νύχτα που θα πατήσει πάνω στη κούρασή μας για να περάσει τις απόψεις της πιο εύκολα

βρές τρόπους εσύ, θα τη καθυστερήσουμε μαζί.

 
At 12/14/2011 03:47:00 μ.μ., Anonymous Σωτήρης said...

Ο άλλος τρόπος για να καθυστερήσουμε τη νύχτα, είναι να παρατείνουμε τη μέρα.
Με εκλογές, τώρα, που έχει ακόμα η μέρα λίγο φώς , γατί μετά, οι μέρες θα έχουν μόνο νύχτα.

 
At 12/15/2011 07:52:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Όσο βρισκόμαστε ακόμα στη διαδικασία καθόδου κι όσο τους τελευταίους μήνες πείστηκαν κι όλοι εκείνοι που αμφέβαλλαν πως οδηγούμαστε ολοταχώς προς τα κάτω και πουθενά αλλού, δεν υπάρχει στον ορίζοντα κανένα ξημέρωμα: κάπως έτσι σκέφτηκα κι εγώ old, αυτές οι δυο τελευταίες παράγραφοι καταστάλαξαν κι έγραψα το βιβλίο μου.
"Κάτι θα βρούμε ζήτα ζήτα". Σε καταστάσεις καθόδου και πανικού ο καθένας πιάνεται απ' όπου μπορεί. Η πορεία προς την πρόσκρουση όσο αργή κι αν είναι, κάποτε τελειώνει.

 
At 12/16/2011 06:44:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Moυ αρέσει το blog σου γιατί μπορεί να παίρνει τα ερεθίσματα από την επικαιρότητα, εντούτοις ίπταται σε μια απολαυστική κουντερική αχρονικότητα... Σε ευχαριστώ!

 
At 12/16/2011 06:45:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Η, "το απογευμα θυμιζει αυτους που λειπουν κι ετσι το καλυτερο πραγμα στον κοσμο ειναι να νυχτωνει σια σιγα ,με την ελπιδα να μην νυχτωσει ποτε εντελως..."(Χρ.Βακαλοπουλος, Η γραμμη του οριζοντος) Εγω αυτο θυμηθηκα διαβαζοντας σε,και αυτο κραταω.Ουτε αμιγως ερωτικο, ουτε καν πολιτικο,αλλα πολυ ανθρωπινο.Πριν νυχτωσει,μεταφυσικα ισως,ειμαστε ολοι μαζι.
Ν.Ζ.

 
At 12/17/2011 07:44:00 μ.μ., Blogger Χαζούλης said...

Μπορεί ο χαρακτήρας να μιλά με τη σκιά του. Ενδεχομένως να αποδίδεται και ως ένα γενναίο μήνυμα αυτογνωσίας - αυτοκριτικής.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home