Παρά τις επιμέρους απώλειες

Ψηφίστηκε λοιπόν, και έτσι τουλάχιστον μέχρι την Κυριακή -ίσως και για αρκετές ακόμη μέρες- ο ήλιος θα εξακολουθήσει να βγαίνει τη μέρα, το φεγγάρι θα εξακολουθήσει να βγαίνει τη νύχτα, τα ψάρια δεν θα ξεβραστούν στη στεριά, τα πουλιά θα εξακολουθήσουν να πετούν στον ουρανό, οξυγόνο θα εξακολουθήσει να υπάρχει στην ατμόσφαιρα σε επαρκείς ποσότητες για όλους (όχι μόνο στην υπόλοιπη επικράτεια, αλλά ακόμα και έξω από τη Βουλή), οι σταθμοί του μετρό θα ξανανοίξουν, τα βυζιά των λεχώνων θα εξακολουθήσουν να έχουν γάλα, τα παιδιά θα μπορέσουν ακόμη να τρέχουν, οι νέοι θα μπορέσουν ακόμη να ερωτεύονται, οι πούτσοι θα μπορέσουν ακόμη να σηκώνονται, κομήτες δεν θα πέσουν πάνω στη γη, η αποκάλυψη δεν θα έρθει αύριο, Παρασκευή 21η Οκτωβρίου του 2011.

Ψηφίστηκε λοιπόν, και παρά τις επιμέρους απώλειες -μια διαγραφείσα Κατσέλη εδώ, ένας νεκρός κομμουνιστής εκεί, ένας νεκρός δικτάτορας παραπέρα- είναι μια ακόμα ημέρα νίκης για τη δημοκρατία από εδώ ως τη Λιβύη, είναι μια ακόμα ημέρα νίκης για τη κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ που με νύχια και με δόντια βαστάει, με τεράστια συνειδησιακά προβλήματα ναι, αλλά βαστάει, αντέχει, αντέχει η Βάσω, αντέχει ο Μίμης, αντέχουν γιατί τι άλλο να κάνουν, γιατί ο Αρμαγεδδών πρέπει να αποφευχθεί, αλλά ήταν η τελευταία ευκαιρία αυτή που έδωσαν, άλλο δεν θα υποχωρήσουν, υπάρχουν και όρια, υπάρχουν και κόκκινες γραμμές.

Ψηφίστηκε λοιπόν, και έτσι το πανίσχυρο ντουέτο θα μπορέσει να διαπραγματευθεί, να πάει να παλέψει για τα δίκια της χώρας, έχοντας πολύτιμο όπλο στο οπλοστάσιό του το πολυνομοσχέδιο, όλα του τα άρθρα αλλά και το 37, το περάσαμε και αυτό το «συμβολικό και πολιτικό κριτήριο», το αντέξαμε κι αυτό, είμαστε ακόμη εδώ, είμαστε ακόμη εδώ συντεταγμένοι, κάνουμε αυτό που λέτε, είμαστε έτοιμοι για πολύ σκληρά παζάρια, έχουμε μια χώρα να υπερασπιστούμε, έχουμε μια χώρα να προστατεύσουμε, μια χώρα που δηλώνει πρόθυμη και παρούσα να μη χάσει τον ευρωπαϊκό χαρακτήρα της, την ευρωπαϊκή καρδιά της, να μη γυρίσει δεκαετίες πίσω, προς Θεού να μη γυρίσει δεκαετίες πίσω, δεν θα το επιτρέψουμε, θα τα καταφέρουμε όσα και όσους κι αν χρειαστεί να θυσιάσουμε.

Ψηφίστηκε λοιπόν, και η δημόσια τάξη ακόμη βαστάει, είμαστε άρα αναγκασμένοι να σκεφτούμε δημιουργικά προετοιμάζοντας αυτό το μακελειό που ολοένα προφητεύουμε αλλά δεν είναι διατεθειμένος ο κόσμος να μας το παρέχει (αφού ακόμη στα γιαούρτια και στις αποδοκιμασίες έχει μείνει), πρέπει άρα να δώσουμε μια χείρα βοηθείας στα πράγματα, να κάνουμε ένα ντου στη Βουλή, να επιτεθούμε στους διαδηλωτές, στο μεσοπρόθεσμο παίξαμε με την φανέλα των ΜΑΤ, στο πολυνομοσχέδιο με την εμφάνιση που φοράμε στα εκτός έδρας, δεν έχει σημασία η στολή αλλά το τελικό αποτέλεσμα, φυσικά και είναι ελεύθερος ο κόσμος να διαδηλώνει, εκτός από όλες εκείνες τις φορές που δεν είναι, φυσικά και είναι ελεύθερος ο κόσμος να θέλει να φύγουμε, αλλά εμείς δεν θα του κάνουμε τη χάρη να φύγουμε, μας εξέλεξε για να μείνουμε, για να ξέρουμε εμείς ποιό είναι το καλό του, τόσες δεκαετίες που τον ακούγαμε η χώρα χρεωκόπησε, όχι άλλο, όχι πια, τώρα είναι οι στιγμές της ευθύνης, οι στιγμές της διαπραγμάτευσης, οι στιγμές που ο Βενιζέλος ουρλιάζει στη Βουλή απαιτώντας «Τώρα, Τώρα, Τώρα», οι στιγμές που εκατόν πενήντα τρεις γενναίοι άνδρες και γυναίκες αντέχουν, φυλάττουν Θερμοπύλες, μια μέρα η Ιστορία θα τους αναγνωρίσει πως βάσταξαν, πως δεν υποχώρησαν στις σειρήνες της τσάμπα μαγκιάς, στις σειρήνες της ευκολίας, στις σειρήνες του χάους.