Τρίτη, Ιουλίου 26, 2011

Φίλις & Κόνι, Τάνο & Ρίβερ.

Στο αμέσως προηγούμενο ποστ έβαλα μια -εντελώς άσχετη με το κείμενο- φωτογραφία, που είχα μόλις δει και μου άρεσε πολύ. Η Φίλις Σίγκελ, ετών 76, φιλάει στο μάγουλο την Κόνι Κόπελοφ, ετών 84, αμέσως μετά την τέλεση του γάμου τους στη Νέα Υόρκη. Η Φίλις με την Κόνι είναι ζευγάρι επί 23 χρόνια. Να περίμεναν μια ζωή μια τέτοια στιγμή ή να τους φαινόταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας πριν πέντε - έξι δεκαετίες ότι μια γυναίκα θα μπορεί κάποτε να παντρευτεί μια άλλη γυναίκα;
Κάπου κοντά τους ηλικιακά, μάλλον λίγο μικρότερος, είναι ο Τάνο Πασμαν που έχει γίνει μεγάλο χιτ στο ίντερνετ, από τη στιγμή που η οικογένειά του ανέβασε στο you tube τις αντιδράσεις του σε ένα ματς μπαράζ της Ρίβερ Πλέιτ. Να φοβόταν μια ζωή μια τέτοια στιγμή ή να του φαινόταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας ότι μια μέρα η Ρίβερ θα έπεφτε στη Β' Εθνική; Έπεσε όμως, για πρώτη φορά στα 110 χρόνια της ιστορίας της.
Και όσο κι αν βλέπω το βίντεο και το βρίσκω κι εγώ απολαυστικό, σκέφτομαι πάντως ότι υπάρχει ένα υπόγειο νήμα που ενώνει τις δύο γριές γυναίκες που φιλιούνται, με τον γέρο άντρα που χτυπιέται μπροστά στην τηλεόρασή του: ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα - ένας εφιάλτης που γίνεται πραγματικότητα / μια βεβαιότητα που τόσο αργά στη ζωή τους αλλάζει / η δικαίωση - η ντροπή / η αντίδραση μπροστά σε -διαφορετικού διαμετρήματος, σύμφωνοι- ιστορικές στιγμές.
Από την άλλη, πέρα από τα χαρτιά και τις θεσμικές αναγνωρίσεις, η πρώτη ύλη κάθε σχέσης είναι τα συναισθήματα, οπότε αν η Φίλις αγαπούσε και πριν την Κόνι και η Κόνι αγαπούσε και πριν τη Φίλις, η ζωή τους θα αλλάξει μεν προς το καλύτερο, αλλά ταυτόχρονα το καλύτερο το είχαν ήδη κατακτήσει. Και πέρα από τα χαρτιά και τις θεσμικές κατατάξεις, η πρώτη ύλη κάθε σχέσης είναι τα συναισθήματα, οπότε αν ο Τάνο Πασμαν αρρώσταινε με την Ρίβερ στην Α΄Εθνική, θα αρρωσταίνει μαζί της και στην Β'.
Η αγάπη ούτε από ένα κομμάτι χαρτί προκύπτει, ούτε μπορεί στα αλήθεια να υποβιβαστεί. Το τελευταίο το 'χει πει κι ο Απόστολος Παύλος, κι ας μην υπήρχε ακόμα ποδόσφαιρο.

7 Comments:

At 7/27/2011 12:44:00 π.μ., Blogger costinho said...

Καλώς. ;)

Ο Τάνο Πάσμαν νιώθει. Το ίδιο ελπίζω και για όσους εύκολα λένε πως "δεν ασχολούνται με τα ποδόσφαιρα". Μόλις γύρισα από μια τέτοια κουβέντα. Είδα ξανά μία τον Τάνο να ισιώσω και ένιωσα πιο κοντά στα αληθινά. Ακόμα και στα στημένα.

 
At 7/27/2011 01:48:00 μ.μ., Anonymous Σωτήρης said...

Ωραίο κείμενο αλλά,
η φανατίλα ενός ποδοσφαιρόφιλου, η εκκεντρικότητα δύο γιαγιάδων ,
μαζί με την έννοια της αγάπης και τον διεθνολόγο Παύλο,
με μπέρδεψε λίγο.

 
At 7/27/2011 06:43:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ακόμη και οι λιγοστοί θαμώνες που σου απέμειναν έχουν αρχίσει να σε κράζουν (celin, Σωτήρης) καταλαβαίνοντας πόσο αναίτια και απροκάλυπτα εγωκεντρικός γίνεσαι, πόσο σούπα είναι μέσα στο κεφάλι σου όλα.

 
At 7/27/2011 08:29:00 μ.μ., Anonymous Σωτήρης said...

Ξου , τρις , εις διπλούν.

 
At 7/28/2011 07:00:00 μ.μ., Blogger costinho said...

Ένα πρόβλημα είναι ο εγωκεντρισμός, ένα άλλο είναι ο αποκεντρισμός -να ασχολείσαι συνεχώς με τη βουλή των άλλων, να μην αναφέρεσαι σε κανένα κέντρο, να μη νιώθεις καμία φωνή ισχυρή (είτε μέσα είτε έξω σου). Αν η διαπίστωση δείχνει πως η γκρηκ μπλογκόσφαιρα αποτελείται από μερικούς εγωκεντρικούς και άλλους τόσους "αποκεντρικούς" που (τους) σχολιάζουν αδιάκοπα με τη συνέπεια ενός stalker, εγώ καλώ το σερβιτόρο και παραγγέλνω για ορεκτικό λίγο τάλαντο και ύφος γραφής, για κυρίως πιάτο ουσιώδη και απολαυστικά ποστ και για ντιζέρτ εμπνευσμένα σχολιασμένα γιουτιουμπάκια. Αν στη γαρνιτούρα βρω τίποτα χολεριασμένα σχόλια, γκαρσόν, θα κάνω παράπονα στον μαιτρ. Ολντμπόη, συνέχα.

 
At 8/02/2011 12:21:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

θαμώνες περαστικοί επισκέπτες αλλά σχολιαστές. Γιατί η ματαιοδοξία του σχολιάζοντα να είναι μικρότερη του blogger άραγε; Όμορφο κείμενο και μέσα απ' τη ζωή που θα' λεγε κι ένας μπάρμπας μου μακαρίτης.

 
At 8/02/2011 08:35:00 μ.μ., Blogger xomeritis said...

Απόλαυσα αυτό το «η εκκεντρικότητα δύο γιαγιάδων». Όλο το τζέρτζελο με το γάμο τους έγινε για να σχοινοβατήσουν οι δύο νεόνυμφες κυριούλες, χέρι-χέρι, πάνω από τους καταρράκτες του Νιαγάρα, ώστε να ικανοποιήσουν αυτήν την εκκεντρικότητά τους.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home