Όχι στον μαϊμουδισμό
Δεν θέλω να πω ότι αυτό που γίνεται στην Ισπανία δεν μπορεί να γίνει και στην Ελλάδα. Μπορεί. Αλλά με το που θα γινόταν θα βαλλόταν την ίδια ώρα με μανία τόσο από την καθεστηκυία πλευρά όσο και από την υπεραριστερή πλευρά. Και οι δύο πλευρές θα συνέκλιναν στο «Και, τι προτείνετε;». Και οι δύο πλευρές θα επεσήμαιναν αντιφάσεις, νεφελώματα, απουσία συγκεκριμένης στόχευσης. Και οι δύο πλευρές θα κοιτούσαν αφ΄υψηλού κι ειρωνικά.
1) Να το έλλειμμα, να το χρέος, να οι συνθήκες, να η πραγματικότητα. Μπορείτε να αλλάξετε κάτι από αυτά, τώρα, άμεσα και ρεαλιστικά; Αν όχι, σταματήστε να κλείνετε τους δρόμους, σταματήστε να εμποδίζετε την ομαλή κυκλοφορία όσων θέλουν να περάσουν με το αυτοκίνητό τους, σεβαστείτε τους νόμους για τις συγκεντρώσεις, σεβαστείτε τα μαγαζιά που θέλουν να δουλέψουν. Αν κατασταλάξετε σε κάποια πλατφόρμα, φτιάξτε κίνημα και κόμμα και κατεβείτε στις εκλογές. Δημοκρατία έχουμε, οι θεσμοί λειτουργούν, δια των θεσμών λειτουργεί η δημοκρατία, ωραία, παίξατε και αυτοϊκανοποιηθήκατε, επιστρέψτε τώρα σπίτια σας και αν νομίζετε πως θέλετε να εκτεθείτε στην κρίση του λαού, εκτεθείτε. Στην Αφρική που δεν είχαν δημοκρατία είχε ένα νόημα αυτό που έκαναν, εδώ που έχουμε δεν μας λείπουν οι διαμαρτυρίες και οι αντιδράσεις, αλλά η συνειδητοποίηση πως δεν μας φταίει κανείς άλλος παρά το ότι παράγουμε λιγότερα απ' όσα καταναλώνουμε, για αυτό αρκετά διαμαρτυρηθήκαμε 37 χρόνια τώρα, τώρα είναι καιρός να δουλέψουμε.
2) Βάναυσο καπιταλισμό έχουμε, ό,τι δεν στοχεύει στην οριστική ρήξη με το σύστημα που μας έφερε ως εδώ, ό,τι εξακολουθεί να ψάχνει λύσεις εντός του συστήματος, ό,τι δεν ξέρει τι του φταίει, ό,τι κατεβαίνει στους δρόμους επειδή του πήραν το καταναλωτικό όνειρο, ό,τι δεν έχει ταξική συνείδηση (ή ό,τι δεν έχει αντιεξουσιαστική συνείδηση) δεν είναι μέρος της λύσης αλλά μέρος του προβλήματος, ρήξη απαιτείται, ρήξη ολική, η ρήξη δεν μπορεί ποτέ να προέλθει από κατ΄ουσίαν απολίτικα ιβέντς του συρμού, δεν μπορεί να προέλθει από τους ως χθες πολίτες του καναπέ, αυτούς που και αύριο στον καναπέ τους θα επιστρέψουν, αυτούς που βλέπουν το δρόμο όχι σαν πεδίο αληθινού αγώνα αλλά ως προσωρινή και νερόβραστη μετεξέλιξη του καναπέ.
Και φυσικά εννοείται πως το πιο απάλευτο ενδεχόμενο θα ήταν η μη κατάληξη στη βία. Είτε από τους χρήσιμους ηλιθίους είτε από προβοκάτορες, αν όχι την πρώτη, τη δεύτερη μέρα και αν όχι τη δεύτερη, την τρίτη, κάποια μολότοφ θα έπεφτε και τα ΜΑΤ θα αναλάμβαναν να σώσουν τη δημοκρατία πνίγοντας στα δακρυγόνα όλο τον κόσμο και κοπανώντας -μεμονωμένα πάντα- τμήματα του.
Καταληκτικά, ας μην μπαίνουν στο μυαλό κανενός χαχόλου ιδέες περί μαϊμουδισμού των όσων γίνονται αλλού. Εδώ έχουμε την δική μας ιδιοσυγκρασία, τις δικιές μας εκατέρωθεν βεβαιότητες πως με τέτοια τερτίπια δεν επιτυγχάνεται τίποτα, τον δικό μας τρόπο να συζητάμε τα προβλήματά μας και να λύνουμε τις διαφορές μας.
posted by Old Boy @ 2:29 μ.μ.
48 comments
48 Comments:
Πάντα η κοινωνική ζύμωση είναι αυτό που θα δώσει τη λύση και θα δείξει το δρόμο. Δεν υπάρχουν θέσφατες θεωρίες και βεβαιότητες. Μόνο η ανθρώπινη φύση, η επιστήμη και η ιστορική και κοινωνική εμπειρία. Τίποτα άλλο δεν έχουμε στη διάθεσή μας. Καθένας όχι μόνο δικαιούται αλλά οφείλει να πράξει σύμφωνα με τη συνείδησή του και τους προσωπικούς του υπολογισμούς είτε αυτοί είναι ιδιοτελείς είτε όχι. Τώρα γιατί παρά την φαινομενική ιδεολογική πόλωση ή Έλληνες οργανώνουν μόνο εκφυλισμένες ή τελετουργικές διαμαρτυρίες; Γιατί μάλλον, παρά τις διαφορές μας οι περισσότεροι έχουμε κοινές κοινωνικές αναφορές και μοιραζόμαστε στην ουσία τις ίδιες εμπειρίες, τις ίδιες ενοχές και τις ίδιες ανασφάλειες. Και στην ουσία πρώτη βεβαιότητα της ανάρτησης, παρά τη καθεστωτική της εσάνς, είναι όχι μόνο περισσότερο εμπεδωμένη αλλά και κοντύτερα στις πραγματικές συνθήκες.
Κλαπ, κλαπ, Ολντ. Ακριβώς αυτή η φιλολογία του καναπέ και ο γεροντοκορισμός της Αριστεράς θα επικρατούσαν στην Ελλάδα. Και να προσθέσω και μια τρίτη πιθανή αντίδραση: τα αιώνια διαπιστευτήρια μιζέριας και Αριστεροσύνης. Αν δεν είσαι ο Βασιλάκης Καΐλας δεν δικαιούσαι να κατεβαίνεις στους δρόμους. Μόνο οι άμεσα θιγόμενοι μπορούν να αλαλάζουν ως άλλοι Ιππότες της Ασφάλτου.
Μωρέ μακάρι να γινόταν και ας λέγανε ότι θέλουνε. Και για όποιον ρωτάει: Προς τα πού είναι ο δρόμος; η απάντηση είναι Προχώρα και θα τον βρεις...
Ποιος αλήθεια έχει σήμερα σχέδιο και πρόταση διεξόδου. Το ΚΚΕ; Η Αριστερά γενικά; Ή μήπως τα συστημικά κόμματά; Ολοι σε αδιέξοδο είναι. ΜΑ ΟΛΟΙ, άρα πάμε ψάχνοντας με κάποιες βασικές αρχές. Στόχος; Θέλουμε να αλλάξουμε αυτό που ζούμε. Δεν μας αρέσει όπως και αν λέγεται, απλά.
Και εμένα με προβληματίζει το γεγονός και νομίζω ότι τελικά πρέπει να γίνει και εδώ έτσι. Δεν έχουμε άλλη ελπίδα. Συμφωνό για τα πυρά... άκουσα και τις ανακοινώσεις του ΚΚΙσπανίας, ίδιες με του δικού μας
Όπως και να έχει οι σχηματισμοί και τα κόμματα ας μείνουν παρατηρητές, εμείς ως πολίτες πρέπει τελικά να δράσουμε αλλιώς δεν έχουμε μέλλον
http://kopria.blogspot.com/2011/05/blog-post_20.html
Ο καναπές είναι το μουνί του μέλλοντος.
OB αυτά είναι σημάδια σχιζοφρένιας.
Μια χαρά συζήτηση κάνεις μόνος σου.
Κυβερνητικός εκπρόσωπος, δημοσιογράφος,ψευτοαναλυτής,ψευτοαριστεερός,δεβαριεστατζής. one man show.
Ραντεβού στο δρόμο. Ελπίζω να φέρεις όλες τις περσόνες σου.
Να αγωνιστούμε μάταια.
Να θάψουμε τον τουρισμό.
Να προωθήσουμε τη βία , την ανομία και ότι άλλο πούνε.
Κατάφερες να διεισδύσεις στα μυαλά των ένθεν κακείθεν. Πράγματι με όμοια επιχειρηματολογία θα αντιδρούσαν αμφότεροι σε μια τέτοια αναπαραγωγή του event εν Αθήναις.
Βγες τώρα από τα μυαλά των άλλων και πες σε εμάς τους σκεπτικιστές, ως υπερασπιστής του συγκεκριμένου event, σε τι θα ωφελούσε; Σε τι θα αποσκοπούσε; Γιατί το ζήλεψες;
Δεν είμαι σίγουρος αν θα ωφελούσε, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα ωφελούσε περισσότερο από όσο θα έβλαπτε.
Δεν είμαι σίγουρος πού θα αποσκοπούσε, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα αποσκοπούσε κάπου πιο εύστοχα από την μη αντίδραση.
Οι πολέμιοι του Δεκέμβρη τον έχουν ταυτίσει με τη βία. Και πράγματι το είχε ισχυρό χαρακτήρα ανοικτής σύγκρουσης τον είχε, δεν το αρνούμαι. Αλλά ιδανικά για μένα ο Δεκέμβρης εκεί θα έπρεπε να καταλήξει. Σε αμφισβήτηση του τρέχοντος τρόπου που παίζεται το παιχνίδι, σε μαζικές συναθροίσεις όπου άνθρωποι που ακόμη και αν δεν ήξεραν τι ακριβώς να προτείνουν, γνωστοποιούσαν με τη στάση τους ότι εκείνο που σίγουρα ξέρουν είναι ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά και ότι πρέπει να αλλάξουν.
Έχω τη γνώμη ότι αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να έχουν αποκρυσταλλωμένη μορφή εκ των προτέρων. Ας βγει στο δρόμο ο κόσμος ψάχνοντας. Ας βγει στο δρόμο λέγοντας ότι δεν θα φύγει μέχρι να καταλήξει κάπου.
Και δεν ξέρω ποιό μπορεί να είναι το κάπου. Ίσως ένας νέος πολιτικός σχηματισμός αυθεντικά από κάτω. Ίσως ένα ντόμινο παρόμοιων αντιδράσεων σε όλη την Ευρώπη.
Ίσως λέω μπούρδες.
Σίγουρα όμως χρεοκοπημένοι είμαστε και χωρίς αυτές, σίγουρα όμως στο διάολο πήγαμε με τον τρόπο που πορευόμαστε ως τώρα τόσο η εξουσία που χαράζει και εφαρμόζει πολιτική, όσο και οι διάφορες ομάδες ανθρώπων που αντιδρούν σε αυτή με τρόπους αδιέξοδους και πολύ συχνά αρνητικότατους.
Μακάρι να βγαίναν στο δρόμο χωρίς να τους καπελώνει κανένας. Και η τάση για κάτι τέτοιο στη κοινωνία υπάρχει εδώ και χρόνια.
Θα άξιζε το κόπο.
Για την ανευθυνότητα με την οποία κυβέρνησαν όλα αυτά τα χρόνια τα δυο κόμματα.
Γιατί τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι ανεπαρκέστατα και αρτηριοσκληρωτικά και δε δίνουν σύγχρονες απαντήσεις στα ζητήματα του κόσμου.
Γιατί πληρώνει ο κόσμος μια περιουσία για την εκπαίδευση των παιδιών την ώρα που η παιδεία είναι δωρεάν.
Γιατί οι συνδικαλιστικοί φορείς αποτελούνται από αχρείους κηφίνες στο δημόσιο και από ελεύθερους επαγγελματίες που νομίζουν ότι η συντεχνία τους είναι το κέντρο της κοινωνίας.
Γιατί τα μέσα ενημέρωσης είναι αναξιόπιστα και υποβιβάζουν τη νοημοσύνη του κόσμου.
Γιατί οικονομικά και πολιτισμικά η χώρα δε παράγει τίποτα.
Θα ήταν πολύ υγιές ανώνυμε των 9:06, και μακάρι να συναντιόντουσαν εκεί ανθρώποι από διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες που τους ενώνει η Ελλάδα και η επιθυμία να την δουν να βγαίνει από το τέλμα.
Η μαζική μάλιστα συμμετοχή σε τέτοιες μη εκφυλισμένες και ανεξάρτητες διαδηλώσεις, θα εσπρωχνε και τη πολιτική ηγεσία, η οποία κάτι θα αφουγκράζονταν. Κόντρα σε ένα ευδιάκριτο και υγιές κοινωνικό ρεύμα δε μπορούν να πάει.
επικροτώ και προσυπογράφω.
Κι επειδή μόλις γύρισα από το camp που έγινε στις Βρυξελλες -και θα ξαναγίνει την Κυριακή- να σας πω τι είδα:
είδα ανθρώπους κάθε ηλικίας και προέλευσης να φωνάζουν "λαός ενωμένος ποτέ νικημένος" και "το λένε δημοκρατία, μα δεν είναι" και "να μην ψηφισει ο Θαπατέρο" και άλα τέτοια. Τους είδα να κρατάνε ενός λεπτού σιγή για το θάνατο της δημοκρατίας. Να κουβεντιάζουν, να κοπανάνε κατσαρόλες και να ζητάνε ψωμί, δουλειές και δημοκρατία.
Να αποδοκιμάζουν τους πολιτικούς και να επιδοκιμάζουν την πολιτική.
Ποιους αλήθεια ενοχλεί αυτός ο κόσμος;
Επίσης, αν δεν το πήρατε είδηση, εγινε η πρώτη διαμαρτυρία στην πρεσβεία της Ισπανίας στην Αθηνα, θα έχει κι άλλη αύριο και την Κυριακη. Την Κυριακή καλούν και στο Σύνταγμα.
Ποιοι, αν αναρωτιέστε, να σας πω: εμείς που τα κουβεντιάζαμε χτες το βράδυ στο τουητερ.
Ένας προβληματισμός πάντως, σχετικά με την ανάγκη ή μη, ύπαρξης συγκεκριμένης κατεύθυνσης, ίσως είναι ότι αυτή η γενική και αόριστη τάση αλλαγής και μεταρρύθμισης, θεωρητικά τουλάχιστον, κυριαρχούσε και τον καιρό πριν τη μεγάλη αλλαγή που ζήσαμε το 1981. Τότε, ακριβώς επειδή δεν ξέραμε τι ακριβώς ζητούσαμε, το μάντεψαν κάποιοι άλλοι και μας το έδωσαν. Οι περισσότεροι από εμάς είχαμε χαρεί που κάποιος το είχε πιο συγκεκριμένα στο μυαλό του και το πήρε μέσ' απ' το στόμα μας. Φαίνεται ωστόσο να μην ήταν και τόσο σπουδαίο και πάντως, όταν δεν ξέρεις πού πας, αργείς πολύ να καταλάβεις πού δεν έπρεπε να θες με τίποτα να πας. Λένε ότι, ένας καλός πωλητής μπορεί να πουλήσει οτιδήποτε θέλει σε έναν αγοραστή που δεν ξέρει τι βγήκε να ψωνίσει.
Πολύ φοβάμαι ότι κάποιοι βρίσκονται πολύ κοντά στο να καταλήξουν τι χρειαζόμαστε και να μας το υποδείξουν. Και στους ισπανούς επίσης.
Riski, καταλαβαίνω τις ενστάσεις και σε ένα βαθμό τις δέχομαι. Το 81 πάντως ό,τι ήταν ήταν «του ΠΑΣΟΚ». Σύμφωνοι, δεν ήταν το σημερινό ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν λέω αυτό, λέω πως πάντως ήταν ένα οργανωμένος πολιτικός σχηματισμός που ερχόταν από πάνω και έλεγε υποστηρίξτε με, αυτή είναι η ατζέντα μου. Δεν είναι λοιπόν νομίζω συγκρίσιμο με ό,τι γίνεται από κάτω. Από εκεί και πέρα έχεις απόλυτο δίκιο ότι αυτό που γίνεται στην Ισπανία μπορεί να καταλήξει σε λύσεις βολικές και ανώδυνες. Και πράγματι συμφωνώ ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να υπάρξει και κατεύθυνση πολιτική, γιατί αυτή κάθε άλλο παρά λεπτομέρεια είναι. Ωστόσο εκείνο που λέω είναι ότι έχει από μόνο του μεγάλη σημασία το μαζικό και το αυθόρμητο αυτής της μορφής της διαμαρτυρίας. Και ότι από εκεί μπορεί και να προκύψει κάτι που ίσως είναι αυτό που θα καπελωθεί από τους κατάλληλους πωλητές, ίσως όμως και όχι.
H Αίγυπτος που δεν ήταν Τυνησία. Η Λιβύη που δεν ήταν Αίγυπτος. Η Υεμένη που δεν ήταν Λιβύη. Η Συρία που (επ' ουδενί) δεν ήταν Υεμένη. Οι διαδηλωτές που έφτασαν να ζητούν τη παραίτηση της (κατα τ'άλλα εκλεγμένης) Ισραηλινής Κυβέρνησης. Ο Μπαράκ Ομπάμα που έφτασε να προτείνει την ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους βασισμένο στα σύνορα του 1967!
Το Ευρ.Ένωση που το Σεπτέμβρη του 2009 ανακοίνωσε πως το μεγάλο κομμάτι της κρίσης ξεπεράστηκε. Η κρίση που ξέσπασε στην Ελλάδα αλλά το πρόβλημα ήταν Ελληνικό. Η Κρίση που ξέσπασε στην Ευρώπη αλλά το πρόβλημα ήταν θεσμικό. Η κρίση που ξέσπασε ανάμεσα στα κράτη αλλά το πρόβλημα ήταν οικονομικό. Η Γερμανία που ανακοίνωσε πως δε συμφέρει να ζει η Ευρωζώνη και είναι καλύτερα να γυρίσουμε στο 1997 και μετά να τη ξαναφτιάξουμε.
Η Ισπανία που έχει μεγαλύτερη ανεργία στους νέους από ότι η Ελλάδα.......
κατά τ'άλλα το ΚΚΕ δεν έχασε την ευκαιρία μέσω του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ να καταδικάσει
http://bit.ly/m8bYzz
H Ιστορία που είχε τελειώσει. Η Ιστορία που δεν γράφεται ποτέ στους δρόμους. Ο Ομπάμα που ήταν ένα και το αυτό με τον Μακέιν. Η ελληνική κρίση που ήταν απλή ανάγνωση του πόσο μαντάρα τα έκανε η ΝΔ. Άλλο το πρόβλημα της Ισπανίας, άλλο της Πορτογαλίας, άλλο της Ιρλανδίας, άλλο της Ελλάδας. Ε, και τι έγινε στην Αίγυπτο, αν δεν πήρε την εξουσία απευθείας στα χέρια του ο λαός; Και ούτω καθεξής.
Υπάρχει στην χώρα ένα είδους glorification της ρήξης και της ανατροπής. Όπως και του τσαμπουκά της "εκτόνωσης" και του χλευασμού στα γήπεδα. Έχουμε αναρχικούς και φασίστες από από την τρυφερή ηλικία των 13 που δεν ξέρουν τι είναι κράτος ή γιατί "φταίνε οι ξένοι" αλλά ξέρουν να φωνάζουν να κάνουν κανα μικρό βανδαλισμό και να απειλούν ο ένας τον άλλο ότι θα πέσει ξύλο. Στις πορεέιες ο κόσμος γκρινιάζει όταν δεν έχουν παλμό "γιατί δεν φωνάζουν οι κοιμισμένοι". Οι αριστεροί την λένε ο ένας στον άλλο αν "δεν έχουν πάει σε πορέια να φωνάξουν και δεν έχουν φάει ξύλο από γκλομπ" λες και είναι λοκατζήδες που καυχώνται πόσο άντρες είναι. Δίκιο έχει όποιος φωνάζει παραπάνω, αν κάποιος δείξει κάποια μετριοπάθεια θα τον βγάλουν αμέσως ή τσουτσέκι ή εγκάθετο ή νεοφιλελεύθερο με μανδύα προοδευτικού ή "ύπουλο" προδότη. Ο σκεπτικισμός δεν υφίσταται σαν έννοια, αν βγεις και πεις "τι σόι απεργία πείνας ήταν αυτή όταν γύρω γύρω ήταν οι αλληλέγγυοι και δεν τους αφήναν ούτε καν να μιλήσουν οι ίδιοι στην κάμερα" κατευθείαν είσαι "φασισταριό" επειδή το πες. Δεν γίνεται να είσαι ουδέτερος εδώ πέρα. Δεν γίνεται επίσης να τελειώσει αγώνας η ομιλία πολιτικού (ή όποιου άλλου δεν γουστάρουμε) αν δεν μπει μέσα κάποιος να την διακόψει και να επιδείξει πόσο αγωνιστής και "οργίλος" είναι και πόσο χλευάζει τον άλλον.
Όλα αυτά είναι ένα είδος dysfunctional κοινωνικής ψυχολογίας ένα πράμα, και δεν ξέρω γιατί ακριβώς πως επικράτησε, ίσως φταίει η χούντα, ίσως φταίει ο Παπανδρέου που ανέβηκε με το να κατηγορεί τους πάντες και τα πάντα, ίσως κάποιο κόμπλεξ που από την μία μας τονίζανε συνέχεια στα όρια της προπαγάνδας πως οι άλλοι τρώγαν βαλανίδια και από την άλλη αυτήν την στιγμή καθόμαστε και ζητιανεύουμε.
Στη Αμερική είχαν κάνει μια άλλη πορεία που την έλεγαν "rally to restore sanity". Ντάξει από την μία ήταν επειδή είχε πάει σε μια κατάσταση σαν ανεβαίνει σε ένα truck η Σάρα Πάλιν και να φωνάζει πυροβολώντας με μια καραμπίνα "Jesus didn't create America to let it be controled by some Black Muslim" αλλά από την άλλη ήταν και μια αποδοχή από τους Liberals ¨οτι και αυτοί κάνουν οι υπερβολές και καλύτερα να σταματήσουν όλοι να πουλάνε τρέλα μεταξύ τους. Επίσης σε πολιτικές πορείες συνήθως από την αρχή το δηλώνουν ότι δεν θέλουν κανένα είδος βίας γιατί θέλουν να φανούν πιο λογικοί και όχι ότι προσπαθούν να "επιβληθούν" σε κάτι. Εδώ στην Ελλάδα σιγά μην γίνει ποτέ κάτι τέτοιο, εδώ κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας, το ΚΚΕ ενώ μας έχει πρήξει τα παπάρια με τα όχι με την άρνηση το καμία υπακοή καμία συνεργασία καμία συζήτηση, δεν βγαίνει ποτέ να πει στα ίσια καμία μολότωφ η κανένας βανδαλισμός, γιατί what it boils down to here in greece θα τους πούνε φλώρους μετά
συμφωνώ ότι κάπως έτσι θα αντιδρούσαν εδώ και φαντάζομαι ότι τετοιου είδους αντιδράσεις ενάντια στις κινητοποιήσεις υπάρξαν και θα υπάρχουν και στην Ισπανία.
Αυτό που σίγουρα είναι διαφορετικό στην Ισπανία είναι ότι δεν κάθησαν να προβληματιστούν εκ των προτέρων για τις απαξιωτικές αντιδράσεις που πιθανόν να προκαλούσε το κίνημα τους και φαντάζομαι δεν θα τους ένοιαζε και ιδιαίτερα. Εδώ πάλι σαν πολύ στα σοβαρά παίρνουμε τι έχουν να πουν οι της α και β κατηγορίας που περιγράφεις old boy. Βέβαια αυτοί είναι περισσότερο οργανωμένοι, οι μεν της α κατηγορίας στην υπεράσπιση των κεκτημένων τους, οι δε της β στην υπεράσπιση της προσωπικής τους ατζέντας μονοπώλησης της επαναστατικότητας και της ανατροπής κλπ κλπ..Η έλλειψη οργάνωσης νομίζω κρατούσε πολύ κόσμο μακριά από τους δρόμους στην Ελλάδα και κατέληξαν οι δρόμοι να γίνουν τσιφλίκι συνδικαλιστών που δεν εκπροσωπούν περίπου κανέναν, καμένων ηλίθιων, τραμπούκων και παρακρατικών..Βεβαια επειδή τα μέσα για την οργανωση υπάρχουν πια εδώ και λίγα χρόνια και τα παραδείγματα εδώ και καποιους μηνες, νομίζω πια είναι ένα κλικ που χρειάζεται για να γίνει και στην Ελλάδα αυτό.
γιώργος
Προβλεπω ραγδαια εξαπλωση σε Ευρωπη και ΗΠΑ εντος των ημερων.
Mην το ψαχνετε πολύ.
Το κεντρικο αιτημα, σε 7 λεξεις:
ΕΕΕΕΕΕ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΕΔΩ ΡΕ @@ΡΕΣ!!!!
Μέσα στην δική μου εκδοχή αμηχανίας, πιστεύω ότι το αληθινά διαφορετικό θα ήταν αν, απλώς, κυκλοφορούσαν όλοι οι συγκεντρωμένοι με κάμερες, τράβαγαν τους χρήσιμους ηλίθιους ή προβοκάτορες όταν πετάνε τη μολότωφ, ιδεωδώς τους έπιαναν, τούς άφηναν στους αστυνομικούς ΑΦΟΥ έχουν προαναγγείλει (δε θα γινόταν να θαφτεί, θα κυκλοφορούσε παντού κλπ) κάτι τέτοιο, και επέστρεφαν στίς θέσεις τους.
Θα ήταν μια, αν μου επιτρέπετε, ηθική στάση. Δεν ξέρω τι αποτέλεσμα θα είχε, αλλά θα ήταν κάτι που δεν έχω ακόμα δεί.
Σε πόσους ακούγεται κάτι τέτοιο ανέφικτο, και σε πόσους απαράδεκτο; (Προφανώς δεν είναι το ίδιο πράγμα...)
Το κατέβασμα στο Δρόμο, πρέπει ή δεν πρέπει να το κρίνω με τα ίδια κριτήρια
που κρίνω και το ανέβασμα στην Τηλεόραση;
Μην τα εξιδανικεύουμε κι όλα.
Τα ίδια προβλήματα αντιμετώπισαν και οι ισπανοί. Τα δικά τους ΜΜΕ τους χλέυασαν, τα κόμματα τους κοιτούσαν με καχυποψία, έφτασαν μάλιστα να τους συνδέσουν με τους εξτρεμιστές Βάσκους από τη μία και με πανηγυράκι οινοποσίας από την άλλη.
Η διαμαρτυρία ξεκίνησε 15 μαίου, η είδηση στην Γκάρντιαν δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά χθες. Στην Καθημερινή σήμερα.
Είθε.
Επίσης για να μην τα εξιδανικεύουμε όλα, το μανιφέστο που έχει κυκλοφορήσει (που δεν γνωρίζω σε ποιο βαθμό είναι αντιπροσωπευτικό) είναι τρανό παράδειγμα πολιτικής ρηχότητας, κλισεδούρας μέχρι ναυτίας και σοβατίσματος άγνοιας με απανωτές στρώσεις αυτόνομων politically correct φράσεων. Αν αυτό που είναι αξιόθαυμαστο, καινούριο και αξιόλογο είναι η αυθόρμητη, μαζική και γνήσια λαϊκή φύση του, και όχι η καθεαυτή ύπαρξη ή ποιότητα πολιτικής πλατφόρμας, δεν βρίσκω για ποιο λόγο να μην αναγνωρίσουμε τα ίδια και στα Tea Party, τα οποία και αν δέχτηκαν περιφρόνηση, χλεύη και διαστρέβλωση από τον ομονοούντα ελληνικό τύπο (καθεστωτικό και μη).
AΦ, δεν το έχω διαβάσει επίτηδες. Εν μέρει για να αποφύγω τον κίνδυνο να απογοητευτώ, εν μέρει επειδή δεν θεωρώ ότι είναι εκείνο που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει περισσότερο σε αυτή τη φάση.
Εκτός από το Τea Party αυθόρμητο και μαζικό εν Ελλάδι είναι το κύμα απέχθειας για τους μετανάστες. Οπότε η διάκριση είναι νομίζω η εξής: όταν κάτι έχει σαφή ιδεολογικά χαρακτηριστικά είναι κάτι που θυμίζει έντονα παρελθόν και σελίδες του που νομίζαμε πως έχουμε ξεπεράσει οριστικά, αλλά κάναμε λάθος.
Όταν κάτι δεν τα έχει και τα ψάχνει, όταν ξέρει πως η παρούσα πολιτική κατάσταση τον ενοχλεί, χωρίς να είναι σίγουρο με τι θέλει να την αντικαταστήσει, τότε έχουμε κάτι που έρχεται από το μέλλον.
Και η φωνή του σε αντίθεση με τα Τea Party απομένει ακόμη να αποκρυσταλλωθεί.
Μέχρι τότε όμως μου φαίνεται αστείο να απαξιώνουμε ακόμη και τα ρηχότερα των τσιτάτων, όταν έχουμε παραδώσει την δημοκρατία και την πολιτική στα χέρια των δανειστών και των αγορών.
Μεγάλε Βεζύρη, εμένα μου φαίνεται κάτι ανάμεσα στα δύο που λες. Αν μαζικοποιούνταν το πράγμα (της αντίδρασης του κόσμου ο οποίος θα έβγαινε στο δρόμο εννοώ) θα άλλαζε η θεώρησή μου και ενδεχομένως θα συμφωνούσα. Ως τώρα όμως, σαφώς και τα επεισόδια αποθαρρύνουν τον κόσμο από το να αντιδρά με αυτόν τον τρόπο, ωστόσο δεν θεωρώ πως και αυτά αν δεν υπήρχαν η αντίδραση θα ήταν εντελώς διαφορετικού μεγέθους.
Σωτήρη, εξαρτάται τι εννοείς. Δεν μου φαίνεται το ίδιο πράγμα όμως.
Ανώνυμε και Γιώργο, πολύ περιεκτικά τα σχόλιά σας.
Πιθανώς θα έπρεπε να το διαβάσεις, γιατί σε ιδεολογικό επίπεδο θα βρεις κάτι αρκετά προσδιορισμένο και οπωσδήποτε παλιακό· ή γιατί μπορεί απλά να το αδικώ. Δυστυχώς, και παρότι σέβομαι απόλυτα κάθε αυθόρμητη κίνηση, και παρότι όπως πιθανώς να θυμάσαι δεν θεωρώ απίθανο ότι αυτό που μπορεί να δώσει λύση σε ένα ηθικό αδιέξοδο μπορεί να είμαι μια ανορθολογική μαζική ενέργεια, έχω αλλεργία στα εύκολα ευαίσθητα παραπλανητικά κλισέ, με τα οποία ειδικά η γενιά μας μπουκώθηκε τη δεκατία του 80.
Όσον αφορά την τελευταία σου φράση μπορεί να υπάρχει ένα νήμα που συνδέει την παράδοση μέρους της δημοκρατίας (Ελλάδας και Ισπανίας) στις αγορές και των ισπανικών διαδηλώσεων· ότι και τότε ως πολιτική λειτουργία και τώρα ως διαδηλωτές τα περιμένουμε όλα από το κράτος. Άρα κάποιος που ενθουσιάζεται με αυτές τις διαδηλώσεις, δεν σημαίνει απαραίτητα πως δεν ευθύνεται έστω και μόνο ως πολιτικό υποκείμενο για την κατάστασή μας ή είναι περισσότερο ευαισθητοποιημένος ως προς αυτή.
Και για να συμπληρώσω, δεν νομίζω ότι η Ισπανία έχει 25% ανεργία (γεγονός συγκλονιστικό και παγκόσμια πρωτοφανές για αναπτυγμένη και ευνομούμενη χώρα, το οποίο είναι η κύρια κινητήρια δυνάμη των διαδηλώσεων) λόγω του ελλείματος δημοκρατίας ή λόγω των αγορών γενικώς.
με συγωρείτε αν θα σας φανεί ρηχό, αλλά προτείνω να αλλάξουμε χωροθέτηση. Ο χώρος που συμβαίνει κάτι είναι εξίσου σημαντικός και επηρεάζει το τί θα συμβεί.
Προτάσεις:
1. Διονυσίου Αεροπαγίτου. Πλεονεκτήματα: Πεζόδρομος, κατοικημένη περιοχή, καβάτζες κάτω από δεντράκια, τουρίστες (αντιμολότωφ-αντιδακρυγονική στρατηγική), ιστορικός συμβολισμός.
2. Παλιό Ψυχικό κεντρική πλατεία. Πλεονεκτήματα: κατοικημένη από πλουσίους περιοχή (αντιμολότωφ-αντιδακρυγονική στρατηγική), σκιά (καλοκαιριάτικα) ιστορικός συμβολισμός (συνοικία της χούντας)
3. Πολιτεία κεντρική πλατεία. κατοικημένη από πλουσίους περιοχή (αντιμολότωφ-αντιδακρυγονική στρατηγική), αέρας από το βουνό, ιστορικός συμβολισμός (βρώμικο '89)
Ειλικρινά δεν κοροιδεύω. Στο Σύνταγμα απλά θα μας βάλουν κάτω και θα μας βαράνε. θα μας χώνουν μολότωφ στις σκηνές κλπ κλπ
Ήπια κοινωνική εκτόνωση. Να πάει και o Λαζόπουλος να κάνει live εκπομπή,
να της δώσουμε και τίτλο, “εθνικό νανούρισμα”.
...δυσκολα και περίπλοκα τα πράγματα εκ πρωτης όψεως. Πάραυτα ας ξεκινήσουμε από μια διευκρίνηση: η κρίση δεν είναι απλά συστημική αλλά βαθειά πολιτισμική-ανθρωπολογική. Είναι κρίση της κυρίαρχης Δύσης που βασίστηκε στην εκμετάλευση της φυσής την α πριόρι αρχή της υποταγής της στα ντεζιντεράτα μιας κυρίαρχης τάξης φορντιστικής και εκμεταλευτικης. 'Αξίες' όπως Ανάπτυξη-παραγωγή-εργασία με θρησκευτική ευλάβεια-ευλάβεια ενστερνίστηκαν από το σύνολο του κοινωνικού ιστου οδηγώντας στον ταλιμπανισμό των αγορών, τη βία της βιτρίνας κλπ. Οπότε όσο η κριτική-αμφισβήτηση δεν εκκινεί από εκεί και η πολιτική σκέψη από την αντι-εξουσία
θα διαιωνίζεται το 'δημοκρατικό έλλειμα' του οποίου η προσάραξη στους όρμους του νόμου της ζούγκλας των αγορών, ενός α πριόρι ολοκληρωτισμού είναι προδιεγεγραμμένη αιωνες τώρα. Η μεγίστη ανθρωπολόγος Θατσερ πολύ ευστοχα διατύπωσε μετα το Arbait macht frei του Αουσβιτς την άλλη ταγό του παρηκμασμένου πολιτισμού μας: δεν υπάρχρι κοινωνία παρα μόνο αγορές.
Στο προκείμενο, η ιστορική εμπειρία είναι αμείλικτη. Δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρξει 'ειρηνική επανάσταση' αφου αυτη είναι παιδί του κονσενσους. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη αν θες πραγματικά να αλλάξεις αυτό που συμβαίνει. Ρήξη χωρίς βία δεν υπάρχει μιλώντας για κοινωνίες. Εδω δεν 'τολμάνε' καν να ρυθμίσουν-δεν μιλάμε για κατάργηση- του απολύτου κερδοσκοπικού σόρτινγκ ή την εξώφθαλμη εκπόρνευση του παγκόσμιου πλούτου των οφ σορ αφου εκεί ξεπλένεται ενα μεγάλο ποσοστό του παγκόσμιου ΑΕΠ προερχόμενο βέβαια από παρανομες-πάσης φύσεως-διαδικασίες...Ετσι οι παρεμβάσεις τύπου μουγγη διαματυρία, καθιστική διαμαρτυρία φαντάζει στριτ πάρτυ. Δεν νομίζω οτι τίθεται ζητημα Ελλάδας, ιδιοσυγκρασίας κλπ-όχι οτι δεν παίζει ρόλο. Και στην Ισπανία αν ξεπεράσει τα πλαίσια του στριτ πάρτυ-αλήθεια η απευθείας μετάδοση της πλασα ντελ σολ μέσω ιντερνετ τί εξυπηρετεί;...the revolution will not be televised http://www.youtube.com/watch?v=rGaRtqrlGy8&feature=share - θα δούμε για πότε θα βρεθούν μολότωφ στις ισπανικές σκηνες και για πότε θα γίνει κατακλυσμός χημικών. Τα μετα-χίπικα αυτά ιβεντς- μα βλέπετε ακόμα και η σημειολογία της γλώσσας το προδίδει...λες και το διοργανώνει η...Vodafon...- σαφώς προδίδουν αμηχανία, συνειδησιακό κοινωνικό αυτισμό(όχι όπως το εννοεί το ΚΚΕ...) και το καλύτερο ίσως: πολύ, μα πολύ διαφήμιση στη ζωή μας... http://www.youtube.com/watch?v=orukqxeWmM0 ...
Apologia, δεν νομίζω ότι θα υπήρχε πουθενά δισταγμός για τα δακρυγόνα, αλλά από την άλλη, όχι, δεν μου φαίνεται καθόλου ρηχό αυτό που λες.
Ανώνυμε, αναμφίβολα δεν αλλάζουν μόνο οι ιδέες τον κόσμο, αλλά και η βία παίζει συχνά πυκνά το ρόλο της στις αλλαγές. Δεν έχω απάντηση αν τέτοιου είδους ειρηνικές επαναστάσεις είναι εφικτές, αλλά πριν σπεύσω να το αποκλείσω ως ενδεχόμενο, σπεύδω να αποκλείσω ως προοπτική το είδος της «αντικαπιταλιστικής» βίας που έχουμε συνηθίσει τόσα πολλά χρόνια τώρα στην Ελλάδα. Μια επαναστατική βία θα ήταν άλλου είδους φαινόμενο.
ΑΦ, για όποιον λόγο πάντως και αν έχει 25% ανεργία:
α) τον έχει εντός ενός συγκεκριμένου οικονομικού συστήματος
και
β) δεν έχουμε πια μαζευτεί κάμποσα κράτη που βαδίζαμε στραβά εντός της Ευρωζώνης;
...πριν την 'επαναστατική βία' υπάρχει το Κρατος και η Βία που κάρφωναν τον Προμηθέα. Ετσι το πανανθρώπινο συλλογικό φαντασιακό είναι μπολιασμένο από αυτα τα χαρακτηριστικά είτε σαν τραύμα, είτε σαν αφετηρία Σκέψης και Αμφισβήτησης, είτε ακόμα και σαν Υβρης...Όσον αφορά την 'επαναστατική βία' πως θα μπορούσε άραγε να διαφοροποιηθεί-'ως άλλου είδους φαινόμενο'- σε επίπεδο κοινωνικο, υπαρξιακό ακόμα και οντολογικό όταν πρόκειται για αμφισβήτηση και αντίσταση σε μία ανθρωπολογική-θατσερικού τύπου- μεταλλαξη της οποίας η Βία, ο ευτελισμός κάθε είδους αξιοπρεπειας, η γη και το ύδωρ που ζητά απ τις ψυχές πλέον των ανθρώπων χαρακτηρίζονται κατακλυσμιαία; Η Ιστορία των κρίσεων που οδηγούν σε εξεγέρσεις και επαναστάσεις το δείχνει. 'Απλώς' ξέρουμε και την τραγικότητα αυτής της κατάστασης και ίσως και δίκαια μάλλον μας φοβίζει. Είτε πρόκειται για τον κόκκινο και λευκό τρόμο της Γαλλικής επανάστασης, του εμφυλίου στη Ρωσσία, του ισπανικού εμφυλίου ή και του δικού μας του οποίου ακόμα κι εμείς εχουμε εισπραξει τις 'αγκυλώσεις'. Δεν νομίζω, δεδομένης της σφοδρότητας και του ταλιμπανισμού των αγορών και όχι μόνο να υπάρχει το παραμικρο περιθώριο 'ειρηνικής επανάστασης' οπότε...αν δε σπάσεις αυγά δεν κάνεις ομελέτα, συνεπώς το φαινόμενο διεκδικεί τη μονιστική και ενωτική του διάσταση όταν το υποκείμενο πραγματικά αγανακτίσει-μιας και η λέξη φοριεται πολύ από τους φίλους Ιβηρες τις τελευταίες μέρες, πόσο δε μαλλον όταν μιλάει για... rabia...(χωρίς απαραίτητα να χρειάζεται να περασει από τους enragés του '68 ή μήπως περνάει τελικά σα φάρσα;;;...δείγμα της ζωτικής πια ανάγκης εύρεσης μιας νέας γλώσσας προκειμένου να αρθρωθει μια νέα Σκέψη...) Δεν είμαι θιασώτης της βίας και ποσο μάλλον λόγω βιωμάτων-κατοικος κεντρου από το 75- της 'αντικαπιταλιστικής βίας' όπως τουλάχιστον-αν καταλαβα καλά-την σηματοδοτείς που ξεκάθαρα τα τελευταία χρόνια φλερταρει με τον χουλιγκανισμό...-μάλλον ο Κούρτζιο έπεσε εξω...:)- Με οντολογική και υπαρξιακή θλιψη κάνω αυτες τις 'διαπιστώσεις'...
Ωραία η προσπαθειά σου να ανοίξεις αυτό το θέμα. Συνέχισε έτσι!
Βεβαίως κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει ότι:
α) το συγκεκριμένο οικονομικό σύστημα μπορεί να έχει άπειρες διαφορετικές μορφές εφαρμογής και αντιμετώπισης της πραγματικότητας. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν ultra καπιταλιστικές ανεπτυγμένες χώρες με 5% ανεργία ενώ ο μ.ο. της ευρωζώνης είναι 9.5%
β) Η Ευρωζώνη είχε σοβαρό πρόβλημα αρχιτεκτονικής (όπως λες στο τελευταίο ποστ :) ) όπου λιγότερο παραγωγικές χώρες είχαν πρόσβαση σε εύκολο δανεισμό.
γ) Παρόλα αυτά κανείς σοβαρός δεν διανοείται να σκεφτεί έξοδο από την Ευρωζώνη, αλλά αντίθετα απλώνουμε το χέρι προς αυτή, που σημαίνει ότι τα πλεονεκτήματα είναι περισσότερα εντός αυτής.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου η Ισπανία είχε πρόβλημα ανεργίας, άρα είναι σχετικά ανεξάρτητη από την παρούσα κρίση. Και για να γίνω λίγο βλάσφημος, πόσοι γνωρίζουν ότι οι ισπανική πράσινη ανάπτυξη αποδείχτηκε μια κρατικά επιδοτούμενη φούσκα που εκτίναξε περαιτέρω την ανεργία, και ότι για κάθε πράσινη θέση εργασίας εξαφανιζόντουσαν δύο μη πράσινες; Κάτι τέτοια περί πράσινης ανάπτυξης έλεγε και ο ΓΑΠ στη ροζ περίοδό του, μέχρι που ήρθε αντιμέτωπος με το σουβλί των αγορών.
"αλήθεια η απευθείας μετάδοση της πλασα ντελ σολ μέσω ιντερνετ τί εξυπηρετεί;"
Εξυπηρετεί να κόψουν τη μούγκα στη στρούγκα που είχαν τόοοσες μέρες όλα τα ΜΜΕ, για τις Ισπανικές διαδηλώσεις.
Και....δεν έχω κινητό από το 2007.
Πόσο μεταχίππικο φαίνεται αυτό; Πόσο ψευδοεπαναστατικό; Πόσο Βόνταφον ιβεντ στριτ πάρτυ;Όλο τέτοια ακούω διάφορα. Δεν ξέρουν τί ζητάνε οι Ισπανοί. Δεν έχουν αιτήματα. Δεν προτείνουν λύσεις. Ενω όλοι οι υπόλοιποι έχουν; Οι κυβερνήσεις, η αντιπολίτευση; Οι επαγγελματίες της πολιτικής;
Άστα κομμάτια. Τί να κάνουμε δηλαδή ανταρτοπόλεμο; Ε όχι. Ή να κάνουμε ότι κάνουμε και τώρα; Δηλαδή τίποτα. Δηλαδή ο καθένας στη μεριά του, να συζητάει σε καφέ και μπλογκ τη μαύρη μας την τύφλα.Ε όχι εις διπλούν. Καλύτερα να κατσικωθούμε με σκηνές κάτω από τις καβάτζες της Ακρόπολης. Κάποια λύση θα κατεβάσει το κεφάλι μας. Θα μάθουμε και τους βασικούς κανόνες της αυτοδιαχείρησης. (σκουπίδια, συσσίτια, ανακύκλωση, οργάνωση ομιλιών κλπ)
δεν αιστάνομαι καθόλου συμπόνοια για τους ισπανούς, φλαμίνγκο, αλμοντοβάρ και ω, τι πάθος, μπαντέρας, σιέστα, τάπας και δείπνο μετά τις δέκα το βράδυ, πάρτε ταρχίδια μου.
επίσης να πω, ότι δέκα χρόνια τώρα που βολοδέρνω τον κόσμο, έχω γνωρίσει ελάχιστους ισπανούς σε ασία και β.ευρώπη και αφρική, κι εντάξει, υπάρχει πάντα η πιθανότητα να την κάνουν μόνο για ισπανόφωνες χώρες, αλλά υποψιάζομαι ότι ανεργία notwithstanding, είναι εθισμένοι στο ηλίθιο μεσογειακό λάιφστάιλ που μοιραία φτάνει στο τέλος του και γιαυτό μαζώνονται στις πλατείες πριν πάνε για τάπας και μπύρες.
Ωραία η κουβέντα σας, οι Ισπανοί όμως κοιμούνται στους δρόμους και συνεχίζουν ασχέτως αν έγιναν οι εκλογές. εσείς πάλι κοιμάστε όλοι στα κρεβάτια σας.
Καταντάει κουραστικό και θυμίζει τους "γέρους των Μάππετς", κάποιοι αποφάσισαν να προβούν σε πράξεις κι εμείς καθόμαστε στο θεωρείο και παρακολουθούμε και κάνουμε κριτική. Μπράβο, γαμώ, πάρε τώρα άλλο ένα μνημόνιο και συνέχισε την κριτική σου. Οι Ισπανοί αντιδρούν ΠΡΙΝ ΝΑ τους έρθει το μνημόνιο.
Η μετάδοση από το ίντερνετ εξυπηρετεί τη διάδοση της πληροφορίας. Όπως και τα τουητς και τα γκρουπ στο fb, πώς σκατά θα το ξέραμε αν δεν τα έκαναν αυτά, αφού τα ΜΜΕ τους θάβουν; Τυχαίο είναι που τα επίσημα ΜΜΕ αναγκάστηκαν να βγάλουν την είδηση με 3-4 μέρες καθυστέρηση όταν πια ήταν γελοίο να την κρύβουν;
Τώρα, σχετικά με τα τα κλισέ και το "χίπικο" χαρακτήρα, τι το διαφορετικό αλήθεια ζητούσαν οι Αιγύπτιοι; όταν γινόταν το ίδιο ακριβώς πράγμα στην Αίγυπτο και την Τυνησία όλοι γουστάραμε, τώρα που ήρθε στην Ευρώπη γιατί το κατηγορούμε και το κριτικάρουμε; Μήπως μας κάνει να νιώθουμε λίγο άβολα; Μας ξεβολεύει, εννοώ; Μας αρκεί η επαναστατική γυμναστική στο κέντρο, με επιδόρπιο δακρυγόνο φλαμπέ και κατόπιν αγωνιστικά ούζα στον Ηλία ή τα Εξάρχεια;
Α, και ανάμεσα στα κλισέ συνθήματα/αιτήματα των ισπανών, κάπου στην Πουέρτα δε Σολ είδα ένα πλακάτ με αίτημα "εθνικοποίηση των τραπεζών". Très banal, όντως.
Άσε που λένε πως τα πρότυπά τους είναι η Ταχρίρ και ο ελληνικός Δεκέμβρης: αυτά κι αν είναι μπανάλ.
Για το ισπανικό "στριτ πάρτυ" !!!
Ν' ακούσουμε τι λένε οι ίδιοι?
Ο José Luis Sampedro για την ισπανική εξέγερση
http://tinyurl.com/3r5e67o
Ανταπόκριση από την ταραγμένη Ισπανία
http://www.koutipandoras.gr/?p=6724
Μπα, ας τους κάνουμε μαθήματα, μιας και εδώ τα καταφέρνουμε καλύτερα...
To σχολιο 12 κ 31 ειναι ολα τα λεφτα, δεν εχω ξαναδιαβασει τοσα πολλα σωστα πραγματα μαζεμενα σε ενα σχολιο, μπραβο.
«Ωραία η κουβέντα σας, οι Ισπανοί όμως κοιμούνται στους δρόμους και συνεχίζουν ασχέτως αν έγιναν οι εκλογές. εσείς πάλι κοιμάστε όλοι στα κρεβάτια σας».
Κάπως έτσι.
«το συγκεκριμένο οικονομικό σύστημα μπορεί να έχει άπειρες διαφορετικές μορφές εφαρμογής και αντιμετώπισης της πραγματικότητας. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν ultra καπιταλιστικές ανεπτυγμένες χώρες με 5% ανεργία ενώ ο μ.ο. της ευρωζώνης είναι 9.5%»
Αναμφίβολα. Όμως ο ισχυρισμός δεν είναι ότι εντός αυτού του συστήματος τέτοια ποσοστά ανεργίας είναι αναπόφευκτα και κοινά σε όλους, ο ισχυρισμός είναι πως εντός του συστήματος μπορούν να προκύψουν και τέτοια ποσοστά ανεργίας και κυρίως πως δεν στέκει να επαινούμε το σύστημα για όλα εκείνα που προσφέρει, αλλά για εκείνα που πάνε στραβά να το βγάζουμε από την κουβέντα ως άσχετο.
Συμφωνώ
...οι Ισπανοί δεν είναι στο δρόμο, οι Ισπανοί ψηφίζουν χαλαρά-αντιδραστικά Ραχόι που ως πιο γνήσιος νεο-φιλελευθερος θα...'μειώσει' την ανεργία όπως τό κανε κι ο χωριστράκιας Αθναρ δημιουργώντας την ριαλ εστειτ φούσκα που ανατίναξε την οικονομία της χωρας...Τώρα αν θέλετε να βλέπετε την Πουερτα ντελ σολ για ταχρίρ...τα απευθείας πλάνα δεν με έπεισαν γιατί αν δεν υπάρχει απευθείας πλάνο 'δ ε ν συμβαίνει' ή όχι; πάντως η Ταχριρ απευθείας μετάδοση δεν είχε αλλά είχε και νεκρούς με έναν στρατο που έτσι ή αλλιως κράτησε ουδέτερη στάση...πάντως εκτός της ελ παις που το καρα-κάλυψε το θέμα(γιατί άραγε;) κι άλλα 'καθεστωτικά μέσα το καλυψαν...δηλ για 2-3 μέρες θα χανοταν η διάχυση του...'επαναστατικού μηνυματος';;; πολύ τηλεόραση, πολύ τηλεόραση...χαχα φοβερό! Πρώτα το μεταδίδουμε και μετα σκεφτόμαστε τι και πως πρέπει να κάνουμε...πολύ διαφημιση στη ζωή μας, πάρα πολύ διαφημιση...συμπλιμιναλ που λένε κι οι γάλλοι υποσυνείδητα.Αυτό λέγεται 'επικοινωνικοποιημένη εξεγερση-επανάσταση'...αμ κι αυτό 'επανάσταση'...η 'φθορά' των λέξεων-εννοιών, σημαίνον και σημαινομενο...για να ρθει παλι η διαφημιση να εχει βάλει το χεράκι της...άμα 'επανάσταση' είναι το καινούργιο μοντέλο αυτοκινητου τότε γιατι να μην είναι κι ενα βόνταφον-ιβεντ αφου καταφέραμε και βγηκαμε στο δρόμο...Ετσι πάω πασο...απλά δεν νομίζω οτι κανείς έτσι, που διευθυνει και διοικεί δεν ενοχλείται...γιατί η αλλαγη εδω πια που έχουμε φτασει με ράκοι ΄πολιτικούς' υποχειρια της κάθε πολυεθνικής που ενεργει ταλιμπανιστικά υπάρχει αλλη λύση από τη ρίξη δηλ τη σύγκρουση;...Η αφέλεια που μπορεί να έχουν στάσεις=πουερτα ντελ σολ φαντάζει επικίνδυνα αποπροσανατολιστική εκτός κι αν 'αποφασίσει' να θέσει το θέμα επί τάπιτος εκεί που πρέπει και τότε θα συζητάμε σε άλλη βάση...αν δεν κοψεις την παραγωγή κανείς δεν συγκινείται...η ιστορία το λεει αυτό...εκτός κι αν εννοεί κανείς πχ την 'επανασταση για τα δικαιώματα του...καταναλωτή'....
Οι συνόψεις 1) και 2) του post είναι απολαυστικές!
'Ασχετο:
Oldboy, ανακάλυψα αυτό το blog σχετικά πρόσφατα, διάβασα και παλιότερα posts κ ήθελα απλά να σου δώσω συγχαρητήρια.
Είχα πολύ καιρό να νιώσω θαυμασμό (ελπίζω να μην ακούστηκε ειρωνικό αυτό γιατί δεν ειρωνεύομαι καθόλου) και μακάρι να είχα τη δεινότητα σου για να αποδώσω τον ενθουσιασμό που ένιωσα (κ γιατί) με κάποια σου κείμενα/φράσεις. Άσε που πολλές φορές η συζήτηση στα σχόλια είναι εξαιρετική.
Μπήκα στον πειρασμό να αφήσω επαινετικά ενθουσιώδη σχόλια σε διάφορα κείμενα σου 2 και 3 χρόνων πριν, αλλά θα περιοριστώ εδώ σε ένα απλό Συγχαρητήρια και Ευχαριστώ
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ.
Κινημα- κινηση = το αντιθετο της αδρανειας.
Αυτοι που πριν μερικες ωρες εγραψαν εγραψαν "σσσ σιγα μην ξυπνησουμε τους Ελληνες", μαλλον θα διαβασαν ορισμενα απο τα παραπανω απαξιωτικα σχολια.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home