(Κλείνει το τελευταίο εργοστάσιο παραγωγής γραφομηχανών)

Αυτός που γράφει σε μια γραφομηχανή είναι πολύ πιο κοντά σε αυτόν που γράφει σε ένα τετράδιο από ό,τι σε αυτόν που γράφει σε έναν υπολογιστή.

Ο υπολογιστής είναι δευτερευόντως το πληκτρολόγιό του. Ο υπολογιστής είναι πρώτα απ' όλα η οθόνη του. Ο υπολογιστής είναι μια οθόνη που μαγνητίζει διαρκώς την προσοχή σου.

Αυτός που γράφει σε μια γραφομηχανή είναι μόνος με τον εαυτό του. Όταν χαζεύει χαζεύει στο κενό. Αυτός που γράφει σε έναν υπολογιστή δεν είναι ποτέ μόνος. Ο υπολογιστής δεν είναι μηχάνημα, αλλά οντότητα, μια οντότητα που είναι πάντα μπροστά σου, πάντα αυτόπτης μάρτυράς σου. Αυτός που γράφει σε έναν υπολογιστή γράφει στα διαλείμματα που δεν χαζεύει στον υπολογιστή.

Αυτός που γράφει σε έναν υπολογιστή πρέπει να πληρώνει διαρκώς το τίμημα που του ζητά η οθόνη: αφαιρέσου, κλίκαρε, φύγε, ξαναέλα, ξαναφύγε, τσέκαρε, συγκεντρώσου, αφαιρέσου, έλα, φύγε, ξαναέλα, κλίκαρε, κοίτα με, άσε τις σκέψεις, άσε τις λέξεις, μην τους παραδίδεσαι, είσαι μισός δικός μου, είσαι βασικά δικός μου, εγώ δεν είμαι μέσο, εγώ δεν είμαι γραφομηχανή, δεν ορίζεις εσύ εμένα, εγώ ορίζω εσένα.

Η γραφομηχανή δεν είχε πρόσωπο, ο υπολογιστής έχει.

Κοιτάζοντας τον υπολογιστή κατά πρόσωπο, κοιτάς ταυτόχρονα όλους τους άλλους ανθρώπους του πλανήτη, που κοιτούν τον δικό τους υπολογιστή κατά πρόσωπο.

Συνηθίζοντας να κοιτάζουμε και να μιλάμε με τους άλλους μέσω μιας οθόνης, η φυσική επαφή και η φυσική ομιλία μάς φαίνονται σχεδόν αφύσικες. Λείπει η διαμεσολάβηση της οθόνης, λείπει αυτό που έχουμε συνηθίσει να κοιτάμε, αυτό στο οποίο έχουμε συνηθίσει να απευθυνόμαστε.

Εκ των υστέρων είναι ξεκάθαρο ότι η γραφομηχανή ήταν ένα ακέφαλο κτήνος. Ένα έκτρωμα της τεχνολογικής φύσης. Ένα πιθηκοειδές πριν τον άνθρωπο.

Όταν θα κοιτούν εκ των υστέρων τους υπολογιστές κι όταν κλείσει και το τελευταίο εργοστάσιο παραγωγής τους θα είναι ξεκάθαρο ότι ήταν ένα έκτρωμα της τεχνολογικής φύσης. Ένα πιθηκοειδές πριν τον άνθρωπο.

Ο άνθρωπος που γράφει είναι διαφορετικός από τον άνθρωπο που μιλάει.

Μιλούν όσοι δεν έχουν τίποτα αξιόλογο να γράψουν.

Γράφουν όσοι δεν έχουν τίποτα αξιόλογο να πουν.

Μιλούν οι επιφανειακά ματαιόδοξοι.

Γράφουν οι βαθιά ματαιόδοξοι.

Μιλούν αυτοί που θέλουν να τους αποδεχθούν οι άλλοι.

Γράφουν αυτοί που θέλουν να τους αποδεχθεί ο εαυτός τους.

Μιλούν όσοι στη ζωή έχουν απωθήσει τον παράγοντα θνητότητα.

Γράφουν όσοι του έχουν δώσει υπερβολική σημασία.

Όταν καταργήσουν τα πληκτρολόγια από τους υπολογιστές, όσοι γράφουν θα αναγκαστούν να το κάνουν μιλώντας.

Θα βραχυκυκλώσουν ή θα απελευθερωθούν.

Από τι όμως;

Τα πληκτρολόγια είναι κατάλοιπα της γραφομηχανής. Τα πληκτρολόγια απαιτούν υπερβολική συμμετοχή του σώματός σου.

Αυτός που πληκτρολογεί είναι ήδη ψυχοσωματικά διαφορετικός από αυτόν που απαγγέλλει.

Μπορεί κι η απαγγελία να καταστεί περιττή. Μπορεί η σκέψη να διαβάζεται και να μετατρέπεται σε γραφή.

Έτσι, αυτός που μιλά κι αυτός που γράφει θα έχουν συναιρεθεί σε εκείνον που σκέφτεται, ενώ η οθόνη απέναντί σου θα διαβάζει τις σκέψεις σου αξιολογώντας αν γράφεις ή μιλάς.

Οι οθόνες δεν είναι σημαντικές. Οι οθόνες είναι κάτι ενδιάμεσο. Ένα έκτρωμα της τεχνολογικής φύσης. Ένα πιθηκοειδές πριν τον άνθρωπο.

Ο άνθρωπος - άνθρωπος θα είναι σκέψεις συνδεδεμένες με άλλες σκέψεις, σκέψεις διαμεσολαβημένες, φιλτραρισμένες και ερμηνευμένες ως πληροφορίες από την κατάλληλη τότε τεχνολογία.

Ο ως τώρα άνθρωπος είναι ένα έκτρωμα της τεχνολογικής φύσης. Ένα πιθηκοειδές πριν τον άνθρωπο.