Το συνώνυμο των εκλογών

(Γκρικστατιστικσίτιδα φαίνεται πως προσέβαλε την Eurostat καθώς ο ελληνικός ιός μεταδόθηκε στην ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία:

Προς τα μέσα Νοεμβρίου, ενδεχομένως μετά την ολοκλήρωση και του δεύτερου γύρου των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών, μετατίθεται η ανακοίνωση των αναθεωρημένων στοιχείων της Eurostat για το έλλειμμα και το χρέος της Ελλάδας, την περίοδο 2006-2009. Τα ελληνικά δημοσιονομικά στοιχεία δεν θα περιλαμβάνονται στα στοιχεία που θα ανακοινώσει η Eurostat στις 22 Οκτωβρίου για τα κράτη μέλη της ΕΕ, τα οποία θα αφορούν την περίοδο 2006-2009 διευκρινίστηκε την Τετάρτη από την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία, η οποία σημείωσε ότι τα ελληνικά στοιχεία θα δημοσιοποιηθούν έως τα μέσα Νοεμβρίου 2010).

Με όλα αυτά τα ωραία διακινείται ευρέως η πληροφορία ότι η κυβέρνηση περιμένει να περάσουν οι εκλογές για να πάρει νέα μέτρα, αφού τα νούμερα δεν βγαίνουν. Η πληροφορία μεταδίδεται δίχως κατακριτικό τόνο, ως ένα δεδομένο σαν όλα τα άλλα, ως κάτι τελικά εύλογο. Και τα κόμματα της αντιπολίτευσης σε παρόμοιο κλίμα κινούνται: ναι μεν προειδοποιούν και καταδικάζουν, αλλά πάντως σε ένα πλαίσιο αποδοχής πως έτσι παίζεται το παιχνίδι.

Ποιό παιχνίδι όμως είναι αυτό; Το δημοκρατικό; Όχι ακριβώς. Είναι το κοινή συναινέσει και κοινή αποδοχή παιχνίδι του έλα να κοροϊδευτούμε μεταξύ μας, του έλα να βάλουμε το κεφάλι μας στην άμμο για να μην δουν τον κώλο μας και την ουρά μας.

Πολλοί δικαιολόγησαν τον Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ για την πιο ριζική αντιδιαστολή προεκλογικής κατεύθυνσης και μετεκλογικής πράξης, όχι χρησιμοποιώντας ιδιαίτερα πειστικές εξηγήσεις, αλλά γιατί τελικά -όσο και αν το αρνούνται- δέχονται στην πράξη ότι η ψήφος μπορεί να λειτουργεί σαν λευκή εντολή και να μην τρέχει συνταγματικό κάστανο.

Φάγαμε όλο το 2010 -το προ και μετά του μνημονίου- με ουρανομήκεις και σπαραξικάρδιες διακηρύξεις του Γιώργου Παπανδρέου ότι τον νοιάζει μόνο η σωτηρία της πατρίδας και ότι δεν υπολογίζει πολιτικό κόστος.

Ιδού λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρόν: πριν - πριν - πριν τις εκλογές

ή να ανακοινώσει αναλυτικότατα ποιά είναι τα νέα μέτρα που θα πάρει, τα αναγκαία μέτρα για τη σωτηρία της πατρίδος ενόψει των αριθμών που δεν μας βγαίνουν κλπ κλπ

ή να ανακοινώσει με τον κατηγορηματικότερο δυνατό τρόπο (ορκιζόμενος ας πούμε σε ό,τι έχει ιερό, είτε ο σοσιαλισμός είναι αυτό, είτε ο υγιεινισμός, είτε η πράσινη ανάπτυξη, είτε η fast track ανάπτυξη, είτε το πρώτα ο πολίτης, είτε το πρώτα η εξυπηρέτηση του χρέους) ότι δεν θα πάρει νέα μέτρα, ακόμη και εάν την επομένη των εκλογών μεταβληθεί εντός του ο ρυθμός του κόσμου, ακόμη και εάν την επομένη των εκλογών η Eurostat ανακοινώσει έλλειμμα 25%, ακόμη και αν το κλιμάκιο της τρόικας που θα μας έρθει την επόμενη των εκλογών τον απειλήσει ότι θα πουλήσει τη χώρα στους γύφτους.

Η δημοκρατία δεν είναι συνώνυμο της κοροϊδίας, οι εκλογές δεν είναι συνώνυμο της απάτης.

Όσο και αν αποδεικνύεται πάντοτε το αντίθετο, όσο και αν όλα δείχνουν ότι δεν υπάρχει πάτος στον εξευτελισμό της νοημοσύνης του που είναι διατεθειμένος να αποδεχθεί ο νεοέλληνας, υπάρχει σε όλα τα πράγματα ένα όριο. Σε όλα.

Μετά από αυτό το όριο αρχίζει η έμπρακτη οργή, η οργή που δεν περιορίζεται σε λέξεις.

---

Γελάς; Δίκιο έχεις. Τώρα που διαβάζω τι έγραψα, γελάω κι εγώ.

Δεν έχουμε κανένα όριο, το παιχνίδι μπορεί να συνεχιστεί με την ίδια ορμή, αφού ακόμα και αν δεν είναι σίγουρο πως τα φάγαμε όλοι μαζί, είναι πάντως σίγουρο πως όλοι μαζί κοροϊδευόμαστε. Την επομένη των εκλογών ξανασώσε Γιώργο την πατρίδα - ως τις εκλογές βάλε τα στήθια σου μπροστά για τον πολίτη.