Τετάρτη, Οκτωβρίου 13, 2010

Οι παραδεισένιες προσδοκίες (και άλλες ιστορίες)

Διάφορα θέματα σου έχω. Καλά να περάσεις.
~~~
Underground
Πρώτη και δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες που η Σερβία δίνει την εικόνα μιας καθυστέρησης, μιας διαφοράς φάσης με τους υπόλοιπους, μιας προσκόλλησης, μιας αδυναμίας να παίξει με τους όρους του παγκόσμιου παιχνιδιού, μιας αδυναμίας να κρύψει τα δικά της σκουπίδια κάτω απ' το χαλί. Από την άλλη μπορεί να πει κανείς ότι της τράβηξαν πριν είκοσι χρόνια βίαια το χαλί κάτω από τα πόδια και το ένα έφερε το άλλο, πολιτισμικά, ιδεολογικά, πολιτικά. Ή ίσως η κότα έκανε το αυγό. Δεν ξέρω. Εκείνο που εύχεται πάντως κανείς είναι η Σερβία να έρχεται από το παρελθόν και όχι από το μέλλον μας.
Kράτει
Λύσσαξαν πάλι στα δελτία: και νά παράθυρα επί παραθύρων που ανέκριναν τους εκπροσώπους της εταιρίας για το αν είχαν ληφθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας και νά αναλύσεις επί αναλύσεων για τις συνθήκες του ατυχήματος και νά σε μελανά χρώματα οι στατιστικές των εργατικών ατυχημάτων και νά ερωτήσεις για το πού θα πάει αυτή η ιστορία και νά οι μελούρες για τους εγκαυματίες. Εντάξει, το εμπεδώσαμε, κάντε και λίγο κράτει.
Συγκοινωνούντα μυαλά
Μετά τον έγκριτο Αντώνη Καρακούση και ο έγκριτος Δημήτρης Μητρόπουλος χρησιμοποιεί την μαγευτική λέξη «χάος» για να περιγράψει τι θα σηματοδοτήσει τυχόν εκλογή Δημαρά. Αλλά ας μην σπεύσουμε να θορυβηθούμε. Αν αυτή η γραμμή άμυνας δεν πιάσει, υπάρχει πάντα και η επιλογή της επαναπροσέγγισης του Γιάννη. Ποτέ δεν είναι αργά. Ιδίως αν είναι να χάσεις. Οι δυνάμεις του κοινωνικού ΠΑΣΟΚ (αυτό άλλωστε δεν είναι και το αληθινό ΠΑΣΟΚ;) θα βγουν στο προσκήνιο με μια επίθεση αγάπης, οι δυνάμεις του μνημονιακού ΠΑΣΟΚ (αυτό άλλωστε είναι απλώς το ΠΑΣΟΚ της ανάγκης - της ανάγκης σωτηρίας της πατρίδας) θα κάνουν λίγο πίσω, γιατί αν δεν μας φυλάξει το ΠΑΣΟΚ από το χάος (αφομοιώνοντάς το και υπεξαιρώντας το) ποιός θα μας φυλάξει;
Ο εγωκεντρισμός του ανέργου
Νεόπτωχοι και νεοάνεργοι δεν είστε το κέντρο του κόσμου. Σταματήστε να αντιμετωπίζετε την ανεργία σας σαν κάτι το απόλυτο. Δεν είναι. Η ανεργία δεν είναι παρά ένας ακόμα οικονομικός δείκτης, ένα ακόμα οικονομικό μέγεθος. Και μάλιστα ένα οικονομικό μέγεθος ήσσονος σημασίας ή εν πάση περιπτώσει παρελθούσης μοδός. Χοτ είναι το έλλειμμα. Αυτό ζητούν να μειωθεί για να μας δανείσουν. Δεν ζητούν να μειωθεί η ανεργία. Αυτή ας αυξηθεί. Έχει προβλεφθεί κιόλας η αύξησή της. Οπότε, αν κινηθούμε εντός του πλαισίου της πρόβλεψης, η δική σου ανεργία είναι κάτι εντελώς νορμάλ. Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας λόγος να σε ανησυχεί. Θα το έβλεπες και ο ίδιος, αν δεν ήσουν τόσο προσκολλημένος στο τομάρι σου.
Living Las Vegas
Προτού ακουστούν οι ενστάσεις για το Λας Βέγκας του Ελληνικού, παθών μου έκανε την εξής παρατήρηση: «Ζούμε στο βασίλειο της γραφειοκρατίας, για το παραμικρό χρειάζονται ένα σωρό χαρτιά και διαδικασίες και στον πολιτικό γάμο είμαστε Λας Βέγκας. Ψεκάζεις, σκουπίζεις, παντρεύεσαι».
Η σκέψη μου έμεινε στο μυαλό (ιδιαίτερα σε σχέση με το ότι ο τύπος δεν είναι μόνο τύπος, αλλά μερικές φορές στη ζωή ίσως έχει και ουσιαστική σημασία), μέχρι που διάβασα αυτές τις μέρες τα «Οπωροφόρα της Αθήνας» του Σωτήρη Δημητρίου, όπου σε ένα σημείο γραφεί το εξής:
«Δύναται να συμπέσουν η αγάπη και ο πόθος; Η σύγκλιση και η απόκλιση; Ένας απροσδιόριστος συνδυασμός ομοιότητος και ανομοιότητος μπορεί σε ορισμένους τυχερούς ανθρώπους να προσφέρει αυτό το δώρο.
Σε αντιθετικά ζεύγη συνήθως που όμως τα ενώνει κάποια μυστική γέφυρα.
Aυτό συνέβαινε εν εκτάσει χωρίς τις παραπάνω προϋποθέσεις στον χωριανικό τρόπο ζωής που η συνήθης πρακτική ήταν το προξενιό. Βλέπουμε πως η απλή ανεκτικότητα, έστω η συμπάθεια έκαναν θαύματα. Σχεδόν όλα τα ζευγαρώματα ήταν επιτυχημένα γιατί τα δύο μέρη ξεκινούσαν από μηδενική και εδαφιαία αφετηρία χωρίς μεγάλες προσδοκίες και τις αντίστοιχες διαψεύσεις, σαν αυτές που δημιουργούν η αγάπη και ο πόθος.
Ξεκινούσαν απ΄το -επί κοινή ωφελεία- πλάτη με πλάτη και όχι με το μονίμως ανικανοποίητο πρόσωπο με πρόσωπο.
Και αυτή η έλλειψη προσδοκιών, η έλλειψη ντροπής έλυνε τα σώματα και η ερωτική ροή ήταν φυσική και απλή όπως στα ζώα και δεν το λέω με τρόπο υποτιμητικό».
Ναι, το συγκεκριμένο κομμάτι -όπως και γενικότερα το βιβλίο- εξιδανικεύει ως εκεί που δεν παίρνει τον «κοινοτικό» τρόπο ζωής στα χωριά,
και όχι, δεν ενστερνίζομαι την άποψη πως είναι προτιμότερο να ξεκινάς από την μηδενική αφετηρία της έλλειψης προσδοκιών.
Ωστόσο μέσα στην υπερβολή του το κομμάτι μάλλον κατορθώνει να φωτίσει αντιστικτικά πολλά από τα προβλήματα των σύγχρονων σχέσεων, των σύγχρονων ερώτων, να φωτίσει τα προβλήματα του έρωτα στα χρόνια του μη προξενιού· μην σου πω και πολλά από τα προβλήματα της ζωής μας στο σύνολό της, αφού δεν είναι μόνο στις σχέσεις μας που έχουμε τις παραδεισενιότερες προσδοκίες, αλλά και στην καριέρα μας, και γενικότερα σε ό,τι μπορεί να εξυψώσει το άτομό μας σε σφαίρες διαφημιστικής πραγματικότητας.

17 Comments:

At 10/14/2010 11:04:00 π.μ., Blogger Stefanos Max said...

Γεια σου old boy
η free-press εφημεριδα FAQ
αναφερεται σε προσφατο τευχος της στο μπλογκ σου αλλα και σε αλλα ελληνικα μπλογκ
δες εδω:

http://blogo-gr.blogspot.com/2010/10/faq-blogs.html

 
At 10/14/2010 12:50:00 μ.μ., Blogger ΣΠΙΘΑΣ said...

Και συνεχίζει ο Σωτήρης Δημητρίου

..." Πάντως στις ημέρες μας που το άτομο κέρδισε πολύ χώρο, νομίζω ότι και όποιος δν ενέδωσε στο ποικίλως αποκλίνον και ακανόνιστο, μάλλον δεν ενέδοσε και στο κανονικό"
....

" Μεγάλη τύχη να συμπέσουν για κείμενα όπως και στους ανθρώπους αγάπη και πάθος, δηλαδή σύγκλιση και απόκλιση."

Σωτήρης Δημητρίου: (ότι και να πω για τον Σωτήρη Δημητρίου, λίγο θα είναι..)


@ Old Boy.
Το κείμενο, από τα καλύτερα σου, νάσαι καλά και καλά να περάσεις.

 
At 10/14/2010 02:23:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

παλαίρουρα ετοιμασου για καμμια 50αρια μηνυματα για αυτο με την ανεργια ρε γιατι παλι δε θα καταλαβουν την σαρδονια ειρωνία.

γ.ν.κοσμος

 
At 10/14/2010 03:00:00 μ.μ., Anonymous η γενια του επιδοματος ανεργιας said...

"Ο εγωκεντρισμός του ανέργου
Νεόπτωχοι και νεοάνεργοι δεν είστε το κέντρο του κόσμου. Σταματήστε να αντιμετωπίζετε την ανεργία σας σαν κάτι το απόλυτο. Δεν είναι. Η ανεργία δεν είναι παρά ένας ακόμα οικονομικός δείκτης, ένα ακόμα οικονομικό μέγεθος. Και μάλιστα ένα οικονομικό μέγεθος ήσσονος σημασίας ή εν πάση περιπτώσει παρελθούσης μοδός. Χοτ είναι το έλλειμμα. Αυτό ζητούν να μειωθεί για να μας δανείσουν. Δεν ζητούν να μειωθεί η ανεργία. Αυτή ας αυξηθεί. Έχει προβλεφθεί κιόλας η αύξησή της. Οπότε, αν κινηθούμε εντός του πλαισίου της πρόβλεψης, η δική σου ανεργία είναι κάτι εντελώς νορμάλ. Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας λόγος να σε ανησυχεί."

Old Boy, οταν ειρωνευεσαι μια, δυο, τρεις... ειναι αστειο, οταν ειρωνευεσαι συνεχεια παυει να ειναι αστειο. Δεν εχω ουτε για τσιγαρα και οι λογαριασμοι του σπιτιου με ανησυχουν. Θα το εβλεπες και ο ιδιος, αν αυριο εχανες τη δουλεια σου.

 
At 10/14/2010 05:42:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Γενιά του επιδόματος ανεργίας, το ΑΚΡΙΒΩΣ αντίθετο κάνω. Το ακριβώς όμως. Δεν θεωρώ αστείο την ανεργία σου, ούτε ότι δεν έχεις να πάρεις τσιγάρα. Αυτό λέω: πως για τον κάθε άνεργο η ανεργία του είναι κάτι το απόλυτο και δεν είναι ένας οικονομικός δείκτης. Αυτό ακριβώς σχολιάζω: πως η οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται θεωρεί την ανεργία αναγκαίο κακό, προβλεπόμενη παράπλευρη απώλεια και ενδιαφέρεται μόνο για το έλλειμμα.

 
At 10/14/2010 05:43:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Σπίθα, όντως μεγάλη τύχη να συμπέφτουν τόσο στους ανθρώπους όσο και στα κείμενα.

 
At 10/14/2010 06:10:00 μ.μ., Blogger celin said...

Aλαργα μην ενωθουν οι νεοανεργοι κ οι νεοπτωχοι,παραμερισουν τις διαφορες,τις συμφωνιες,τις αριστερες κ τις δεξιες.
Γιατι μετα θα τρεχουν κ δε θα φτανουν αυτοι που τωρα μας φτυνουν στα μουτρα.

 
At 10/14/2010 06:59:00 μ.μ., Blogger ΣΠΙΘΑΣ said...

"ούτε δυο στιγμές ο αναγνώστης δεν μπορεί να διαβάσει ένα κείμενο με τον ίδιο τρόπο.

Κατ'ουσίαν οι ίδιες λέξεις έχουν τόσες σημασίες όσοι και οι άνθρωποι που τις εκστομίζουν ή τις γράφουν"

Τυχαίο ή μη τυχαίο;
;

Επίσης, υπάρχουν και πράγματα που δεν λέγονται με λόγια.

 
At 10/14/2010 07:18:00 μ.μ., Blogger ΣΠΙΘΑΣ said...

@ Celin

"Θα συνέχιζα έτσι για καιρό αλλά μια φορά που βιαζόμουν να πάω κάπου
είχε υποχρεωτική πορεία δεξιά ενώ εγώ πήγαινα αριστερά.

Έβγαλα τόξο το αριστερό μου χέρι ενώ βάραγα συνέχεια μετ ην κόρνα.

Έτσι με λύπη μου παρανόμησα και αποφάσισα να ξαναγίνω πεζός πριν γίνω αίτιος ατυχήματος."

 
At 10/14/2010 11:17:00 μ.μ., Anonymous Σωτήρης said...

Να σου ζήσει το βαφτιστήρι.Πάντα άξιος.Μόλις απεδέχθη το όνομα.Ο Λένορμαν.

 
At 10/14/2010 11:51:00 μ.μ., Blogger celin said...

Βλεπω ολοι Κωστοπουλο κραζουμε κ ολοι Κωστοπουλο βλεπουμε!ΟLD BOY,ο Λενορμαν ενοχληθηκε με τη παρτη σου αλλα το σηκωσε το γαντι κ στη βγηκε αυτοσαρκαστικα!!
Ο λαος απαιτει αιμα στην αρενα κ συνεχεια του διαξιφισμου!!!!!

Σπιθα,ωραιο αυτο που γραφεις,θα το ξαναδιαβασω για να καταλαβω καλυτερα τι ακριβως εννοεις,μαλλον μια αναφορα στη συγχυση/διστακτικοτητα κ στον σημερινο αποπροσανατολισμο ολων μας.

 
At 10/14/2010 11:57:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Eντάξει, ο αυτοσαρκασμός είναι γενικά καλό πράγμα :)

 
At 10/15/2010 03:45:00 μ.μ., Blogger akira 13 said...

Sxetika me t prwto skelos tou arthrou mia omorfi eikona apo to parelthon..
Afierwmeni stous romantikous kai oxi mono...
http://www.youtube.com/watch?v=fqYWBwzUTJE&feature=related

 
At 10/15/2010 08:24:00 μ.μ., Blogger ΣΠΙΘΑΣ said...

@ Celin

Σ' ένα ποσοστό,αυτοσαρκασμός.

Σ'ένα ποσοστό - διαφορετικό για το καθένα μας - και σε ορισμένα σημεία.

Μέχρι του σημείου που δεν θα βρεθούμε να συμφωνούμε απόλυτα, εγώ, εσύ..και ο ..Old Boy!

για να μην πέσουνε, φούρνοι:)

υ.γ.

Εύστοχη εικόνα από την καταπληκτική ταινία του Κουστουρίτσα.
( Δεν συμμερίζομαι την τότε "ξυνίλα" του Θ.Αγγελόπουλου.)

 
At 10/15/2010 09:35:00 μ.μ., Anonymous ... said...

η αρχική φώτο του post μου θύμισε αυτές τις εκπληκτικές φώτο από διαφημίσεις του πάλαι ποτέ...

http://thevisitorsarepretty.blogspot.com/2010/10/its-brave-new-world.html

back to the future, old boy...

 
At 10/16/2010 03:18:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Ωραίο το λινκ. Παρεμπιπτόντως η δική μου η φωτογραφία είναι από εγχειρίδιο που ανακάλυψα χωνιασμένο μέσα στη μηχανή της μακαρίτισσας της γιαγιάς μου.

 
At 10/16/2010 09:43:00 π.μ., Blogger ΑΦ said...

Αχ, τα γεννητούρια του καταναλωτισμού ...

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home