Θινκ γκλόμπαλι, ακτ τρόμπαλι.
αναρωτήθηκε ο Σωτηρουργός της Ελλάδας.
«Πώς μπορώ να σώσω το σπίτι μου, αν κάτσω στη χώρα μου;»,
αναρωτιέται ολοένα και μεγαλύτερο ποσοστό Ελλήνων.
συνέχισε ο Πρόεδρος της Μεσσιανικής Διεθνούς.
«Μαλάκα, αυτός αν αναλάμβανε ποτέ τις τύχες ενός κράτους, θα τις γαμούσε τις αγορές. Τουλάχιστον στο πεδίο που του αναλογούσε δεν θα τους περνούσε τίποτα»,
σκέφτηκε με τρόμο ο μέσος παγκόσμιος εξουσιαστής
(ανακουφισμένος όμως που τέτοιου είδους ονειροπόλοι μένουν πάντα εκτός συστήματος και άρα εκτός δυνατότητας θεσμικών αντιστάσεων και αλλαγών, περιοριζόμενοι στον ρομαντισμό του δονκιχωτικού τους αγώνα).
posted by Old Boy @ 1:32 π.μ.
17 comments
17 Comments:
Ο τίτλος ειναι απίθανος!
Επιμένω πως το χιούμορ σου εχει ανοδική πορεία τελευταίως
πρέπει να παραδεκτείς όμως ότι οι ατάκες του Γιωργάκη δέρνουν - ποιος να του γράφει τα κείμενα άραγε; - όπως δέρνει βεβαίως και το δικό σου bricolage.
Υποκλιση τόσ στον τίτλο όσο και στην αντιστροφή του παπανδρεικού ερωτήματος...Τελευταία με απασχολεί όλο και περισσότερο...
"«Πώς μπορώ να σώσω το σπίτι μου, αν κάτσω στη χώρα μου;»,"
Επίσης η όλο και πιο συχνή εύστοχη εικονογράφηση της ελληνικής πραγματικότητας με τα ιδιοφυή,αναρχικά κλιπάκι των Pythons,κάτι λέει,έτσι δεν είναι?
Jomarch, όπως θα έλεγε κι ο Κέβιν Σπέισι στο American Beauty «It's all downhill from here» ;)
Chara, είχα μια άγνωστη λέξη, αλλά την έκανα γκουγκλ :)
Square, ναι, αντί για Μανώλη Καψή ας πούμε θα μπορούσες να έχεις στο παράθυρο τον Τζον Κλιζ να επιτίθεται στους φορτηγατζήδες. Κι όλα τα παράθυρα θα μπορούσαν να είναι γεμάτα από Πάιθον. Και αντί για Τρέμη ο Τέρι Τζόουνς με περούκα.
jomarch επιμένω, δεν διακρίνω αλλαγή στο χιούμορ.
Ανοδική πορεία βλέπω κι’εγώ, αλλά στο creativity.
Οχι downhill, μη σε πιανει απαισιοδοξία, και αμα σε παρει ο κατήφορος βαλε φτέρνα.
Την αντιστροφή σκέφτομαι να την κανω πλακατ, εκτός απο status που την εκανα ήδη (με αναφορά στην πηγη ασφαλώς)
Στην επόμενη, διεθνή του παρουσία, θα μας "τραγουδήσει" το άσμα:
.." αδέλφια μου, αλήτες, πουλιά"
ή το ..
" ποιό σπίτι, ποιά χώρα,
μια διεθνής διακυβέρνηση
αυτή, θα μας τα φάει όλα."
Λέω να σώσω τη χώρα μου καθήμενος στο σπίτι κάποιου άλλου.
χαχαχα γελασα με την ψυχη μου,
σημερα σκεφτομουνα οτι αυτη η προσφατη βραβευση του ΓΑΠ με το βραβειο ειλικρινειας θα ηταν εξοχο υλικο για τους monty pythons.
μαλιστα ο John Cleese ετσι ψηλος που ειναι και με το μουστακι θα επαιζε τελεια τον ρολο του γιωργακη
γιωργος
λίγο ακριβά τον πληρώνουμε πάντως για αστείρευτη πηγή έμπνευσης
Κ.Κ.Μ.
KKM, πήγαινα να απαντήσω κάτι χιουμοριστικό αλλά ξαφνικά σκέφτηκα ότι θα είχε ένα σουρεαλιστικό ενδιαφέρον να ψάξει κανείς να μετρήσει το συνολικό ποσό που έχει πληρώσει το Ελληνικό Κράτος στην οικογένεια Παπανδρέου για μισθούς, από το 1916 που πρωτοανέλαβε δημόσιο αξίωμα ο προπάτορας έως το 2010 που σώζει τη χώρα ο εγγονός.
ξαφνικά μου κόπηκε κάθε διάθεση για αστεία..
Κ.Κ.Μ.
Κοίτα φίλε old-boy, ο πειρασμός του μηδενισμού, της ισοπέδωσης και του "όλοι ίδιοι είναι" είναι πολύ μεγάλος, ειδικά για εμένα που δεν ασχολούμαι με τα κοινά, όπως και οι περισσότεροι. Δεν είναι έτσι όμως. Το "όλοι ίδιοι είναι" συμφέρει τους χειρότερους. Αυτή τη στιγμή κατά τη γνώμη μου η μόνη ελπίδα της χώρας είναι ο πρωθυπουργός που έχουμε. Λίγος, άτολμος, πασοκοπορφυρογέννητος, φτωχός χρήστης της γλώσσας... ναι σε όλα. Αλλά πέρα από αυτόν και την "Τρόικα" που (για λόγους συμφερόντων ΕΕ και ΔΝΤ) μας βοηθάει, δεν υπάρχει τίποτα. Μάλλον υπάρχει ο "Πρόεδρος της Μεσσιανικής Διεθνούς" (respect!) που είναι κάτω από το τίποτα. Η μόνη λογική επιλογή που έχουμε είναι να στηρίξουμε αυτή την κυβέρνηση μέχρι να σταθούμε στα πόδια μας, και μετά ας λογαριαστούμε μαζί της για τα λάθη της. Αυτά από κάποιον που απεχθάνεται την "πασοκαρία" και τον "Αντρέα" όσο τίποτε. Είμαι έτοιμος για το μπαράζ βρισιών και ειρωνίας που μοιραία θα ακολουθήσει, αλλά νιώθω υποχρεωμένος να πω τη γνώμη μου, και να ακούσω σοβαρή κριτική σε αυτήν.
Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα ακολουθήσει κανένα τέτοιου είδους μπαράζ, αλλά τουλάχιστον σε ό,τι με αφορά ας πω όσο πιο συνοπτικά μπορώ τη γνώμη μου: 1) Το ότι απεχθάνεσαι την πασοκαρία και τον Αντρέα όσο τίποτε και παρά ταύτα στηρίζεις τώρα το ΠΑΣΟΚ είναι ενδεικτικό του γενικότερου πολιτικού φαινομένου «ΠΑΣΟΚ» που κατορθώνει διαχρονικά να αφομοιώνει ακόμα και όσους το σιχαίνονται. Στο πιο πάνω ποστ για τον Κωστόπουλο όπου και σχολίασες, υπάρχουν ένα - δύο σχετικά σχόλια για το θέμα. 2) Διαφωνώ ότι το μνημόνιο είναι ο δρόμος για να σταθούμε στα πόδια μας. Μακάρι να κάνω λάθος αλλά έχω την αίσθηση ότι τη δεδομένη όντως αδυναμία μας να σταθούμε στα πόδια μας το μνημόνιο την αντιμετώπισε με την λογική να τα κόψουμε -αν όχι να τα ανατινάξουμε- τα πόδια μας. 3) Παρόλα αυτά εκείνο που με εξοργίζει περισσότερο με τον Παπανδρέου είναι ότι ανέλαβε την εξουσία υποσχόμενος τα ακριβώς αντίθετα και μολονότι εφαρμόζει τώρα την αγριότερη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική εξακολουθεί και συμπεριφέρεται σαν να είναι ένας διεθνής ομιλητής της σοσιαλδημοκρατίας.
Θέλω να διευκρινίσω ότι όταν μιλάω για δαπάνες του δημοσίου που δεν κόπηκαν εννοώ τις λειτουργικές δαπάνες (αυτοκίνητα, διαφήμιση, σύμβουλοι, αργομισθίες κλπ.) και όχι τις παροχές που πετσοκόφτηκαν άγρια.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home