Ο Πετεινάς Ουρανού

«Mην καταδέχεσαι να ρωτάς: Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε; Κοιμήσου!», μονολόγησε ο ακατάδεκτος Πετεινάς Ουρανού και ακολουθώντας τη δική του προτροπή εκοιμήθη. Ανεστήθη πολύ αργότερα, υπό την μορφή φουλ μπακ χαφ, αριστερού ή δεξιού, ούτε ο ίδιος ήξερε, αφού δούλευε και τα δυο του πόδια εξίσου αποτελεσματικά. Πάντως την κάλυπτε όλη την πλευρά, όπως περίπου κάλυπτε τον ευρωπαϊκό ουρανό η ηφαιστειακή τέφρα. Πόσο πολύ τον συγκινούσε αυτό το ταπεινό ισλανδικό ηφαίστειο, που από τις εσχατιές της Ευρώπης μπορούσε να προξενήσει τόσο μεγάλο μπούγιο. Σαν την Πανδώρα κι ο πλανήτης μας σκέφτηκε, την ώρα που με τάκλιν πετούσε την μπάλα πλάγιο, όλα είναι οργανικά συνδεδεμένα και τίποτα δεν είναι αυτόνομο, κι ίσως για αυτό ο Κωνσταντίνος Γουρνάς επιλέγει Τρωκτικό για τη δημοσιοποίηση των επιστολών του. Μετά το πλάγιο έκοψε την μπάλα και άρχισε κατεβασιά. Λίγο πριν φτάσει στην γραμμή του άουτ και σεντράρει προς τα πίσω, αναρωτήθηκε με τρόμο τι θα είχε συμβεί αν τους τελευταίους μήνες δεν ήταν στο τιμόνι της χώρας ο Γιώργος Παπανδρέου και στο τιμόνι του Υπουργείου Οικονομικών ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Ούτε να το σκέφτεται δεν ήθελε. Οι εξελίξεις θα ήταν κατακλυσμιαίες. Ευτυχώς τώρα υπήρχε μια σταθερή γραμμή, ένα σίγουρο σχέδιο, έλλειψη παλινωδιών, γνώση του τρόπου με τον οποίο κινούνται οι αγορές, διορατική στρατηγική. Η σέντρα του ήταν ξυράφι, ο συμπαίκτης του βρέθηκε σε θέση για γκολ, αλλά μια δεύτερη μπάλα πετάχτηκε δίπλα της και η φάση σταμάτησε, όπως άλλωστε είχε συμβεί και με μπόλικες άλλες τα τελευταία λεπτά. Την ίδια ώρα ο Χρήστος Πανόπουλος στην κρατική τηλεόραση ένιωθε σαν τον Κιμ Γιογκ - Ιλ και ο Παύλος Παπαδημητρίου σαν δημοσιογράφος της ΒΟΡΤ (Βορειοκορεατική Ραδιοφωνία Τηλεόραη). Ο Πετεινάς Ουρανού ξενερωμένος προσποιήθηκε τον τραυματία, ζήτησε αλλαγή και πήγε σφαίρα στον κήπο του ραδιομεγάρου της Αγίας Παρασκευής για να βοηθήσει στην ανέγερση του αδριάντα του Πανόπουλου, που, στο πλαίσιο της πολιτικής που εφάρμοσε η Άντζελα για τα σποτάκια του ΕΟΤ, ήταν αποτέλεσμα κολάζ, με σύνθεση κομματιών από αγάλματα παρωχημένων ηρώων του Γένους τα οποία σταζίερς έσπαζαν σε διάφορα σημεία της πόλης (ένα πηγούνι εδώ, μια μύτη εκεί, δυο αυτιά παραπέρα), αφού το σήμα του σουλουπώματος έπρεπε να δοθεί παντού. Όταν ο αδριάντας στήθηκε ο Πετεινάς συνειδητοποίησε ότι από της αναστάσεώς του και εντεύθεν είχε μείνει νηστικός. Πάει να πει δηλαδή και προ της κοιμήσεώς του. Σήκωσε το κεφάλι του ψηλά. Κάτι έπεφτε. Άρχισε να τρώει την τέφρα σαν μάννα. Έφαγε του σκασμού. Το βράδυ στην τουαλέτα έκανε ευκοίλια κόκκινη σαν λάβα. Αποκαμωμένος κοιμήθηκε σαν πουλάκι. Οι αγορές θορυβήθηκαν.