Όλικος αρνητής άνοιξης

Ακροβολισμένος σε κάθε σου φανάρι,

αρνούμαι την έλευση της άνοιξής σου,

εξακολουθώντας να φοράω αυτά που πάντα φόραγα,

κάτι καρώ, κάτι χακί, κάτι μακριά,

κάτι σαν όπου βρίσκομαι

να έχει πάντα χειμώνα και πάντα εξαθλίωση,

κάτι σαν να ζω ερήμην του δικού σου ουρανού,

του δικού σου ήλιου, της δικής σου αιθρίας

και να υπάγομαι μόνο στις ακτίνες του δικού σου σηματοδότη,

της δικής σου στάσης, της δικής σου άνισης ευμάρειας

του δικού μας άνισου τετ α τετ.

:-)

Ακροβολισμένος σε κάθε σου φανάρι,

ο εφιάλτης του Γκοτιέ, εγώ,

ολικός άρνητης άνοιξης, εγώ,

μπορεί να μην αλλάζω ρούχα,

αλλάζω όμως πια συμπεριφορά

και όταν μου πεις και ξαναπείς όχι,

θα φύγω από το μπροστινό σου τζάμι,

θα έρθω στο πλαϊνό σου,

για να στο χτυπήσω με τα δάχτυλα και να στο πω

πως πεινάω, πως δεν έχω να φάω

και πως δεν θα μπορείς να μου κρύβεσαι για πολύ καιρό ακόμη

πίσω από το τρικ του να μην με κοιτάς,

πίσω από το τρικ του να νεκρώνεις το μυαλό σου όταν με βλέπεις,

πίσω από το τρικ του να προσποιείσαι ότι δεν υπάρχω.

Υπάρχω,

είμαι εδώ

και σου χτυπώ το τζάμι.

:-)

Αν εσύ ακόμα δεν έχεις πεινάσει κυριολεκτικά

εγώ πεινάω κυριολεκτικά

ή έτσι λέω,

την ευρύτερη αλήθεια πάντως λέγοντας,

αφού και να μην πεινάω εγώ

πεινάνε άλλοι σαν εμένα,

με κάτι καρώ, με κάτι χακί, κάτι μακριά,

κάποιοι που ήρθαν από μακριά

και ακροβολίστηκαν στα φανάρια σου,

τα δυάρια σου, τις γκαρσονιέρες σου,

όπως έρχονται τώρα κάποιοι άλλοι από μακριά

για να ακροβολιστούν στους μισθούς και τις συντάξεις σου,

στις θέσεις και τους όρους εργασίας σου,

κάποιοι με κάτι κουστούμια, κάτι γραβάτες, κάτι κομψά,

οι πελάτες του Γκοτιέ,

αυτοί που κατά βάθος ένα πράγμα έκαναν και κάνουν,

φθόνησαν και φθονούν την άνοιξή σου,

φθόνησαν και φθονούν τον αδούλωτο ουρανό σου,

που αρνείται να παραδοθεί

τόσο στην πρόσκαιρη στάχτη θυμωμένων ηφαιστείων

όσο και στην μόνιμη μουνταμάρα της προτεστάντικης συννεφιάς.

:-)

Ακροβολισμένος σε κάθε σου φανάρι και σε κάθε σου απολαβή,

ο ένας και ο άλλος ο εχθρός σου,

ο ένας να σου ζητά κι ο άλλος να σου παίρνει το ευρώ σου,

αφού ο πόλεμος

κατά του ουρανού σου και του τρόπου σου

έχει διαβεί προ πολλού τις πύλες,

χτυπώντας σε από δύο μέτωπα,

με το στρατό των άκομψων να σου λέει πως πεινάει

και το στρατό των κομψών πως πρέπει να πεινάσεις κι εσύ.

:-)

Το βλέπεις πια, το ξέρεις,

δεν έχει νόημα να το αρνείσαι και να το πολεμάς,

ο μόνος δρόμος που δεν ντρέπεται να αποστραφεί και τους δύο σου εχθρούς,

ο μόνος δρόμος που θα σου προσφέρει καταφύγιο και θαλπωρή,

δεν είναι πια ο ψευδεπίγραφα σοσιαλιστικός,

δεν είναι πια ο ψευδεπίγραφα εθνικός,

είναι πια ο αληθινά εθνικοσοσιαλιστικός.