To αμφισβητούμενο ρουά

Αδημοσίευτες ακόμη έρευνες αποδεικνύουν σημαντικές μεταβολές στην ψυχοσύνθεση και στη συμπεριφορά των ελληνοπαίδων. Συγκεκριμένα, όταν έρχεται η ώρα να παίξουν μπάλα, τα παιδιά δεν τσακώνονται πια για να μην κάτσουν τέρμα, αλλά για άλλους λόγους. Όλοι θέλουν να κάνουν τον διαιτητή και τα καταφέρνει τελικά εκείνος που έχει φέρει την μπάλα ή ο αρχηγός της παρέας (που θα ορίσει και ως πλάγιους τους δυο κολλητοτέρους του). Σε κάθε παιχνίδι θα υπάρξει τέταρτος, ακόμη και αν παίζουν όλα τα παιδιά και ελλείψει πάγκων στερείται αρμοδιοτήτων. Άλλα παιδιά επιφορτίζονται με την κάλυψη του αγώνα, καθώς τρέχοντας πάνω κάτω τον βιντεοσκοπούν με τα κινητά τους. Όσο περισσότερα παιδιά βιντεοσκοπούν τόσο το καλύτερο, αφού έτσι θα υπάρχουν περισσότερες οπτικές γωνίες των επίμαχων φάσεων, αν και πολλές φορές απ’ τον συνωστισμό προξενούνται τρακαρίσματα των κινητών καμεραμέν με τους παίκτες ή τον διαιτητή. Καθόλου σπάνιο δεν είναι να συμπληρώνονται όλες οι υπόλοιπες θέσεις αλλά να μην συμπληρώνονται ομάδες. Σε αυτήν την περίπτωση γίνεται κλήρωση και τα παιδιά που έχασαν είναι εκείνα που αναγκάζονται να παίξουν ποδόσφαιρο. Μόλις το παιχνίδι λήξει αρχίζει η πραγματική διασκέδαση: όλοι μαζί σχολιάζουν τις αμφισβητούμενες φάσεις από τις διάφορες γωνίες λήψης των κινητών.
Τον τελευταίο δε καιρό έχει αρχίσει να παρατηρείται το φαινόμενο όταν γίνεται φάση που μυρίζει πέναλτι ή οφσάιντ, τα παιδιά να αρχίσουν να κινούνται από μόνα τους σε αργή κίνηση ή και να παγώνουν εντελώς. Όταν ας πούμε δίνεται η ύποπτη οφσαϊντισμού πάσα, σταματά αυτόματα τόσο το επιτιθέμενο όσο και το αμυνόμενο παιδί, ενώ ο τέταρτος για να δικαιολογήσει την παρουσία του τραβά με κιμωλία γραμμή στην ευθεία τους, ώστε να δουν όλοι ποιος είναι μπροστά και ποιος πίσω. Αν όμως αυτό το φαινόμενο μπορεί να εξηγηθεί οριακά ως ψυχολογικής αιτίας, εκείνο που παραβιάζει ευθέως τους νόμους της φυσικής είναι αυτό που συμβαίνει όταν ένα παιδί ρίχνει κάτω το άλλο και ζητείται πέναλτι: το πεσμένο παιδί ξανασηκώνεται προς τα πίσω, κάνοντας συνεχή μπρος - πίσω στον αέρα και επαναλαμβάνοντας την ανατροπή του, για να δούμε αν ο αμυνόμενος βρήκε πόδια ή αν, αντίθετα, έβαλε τα πόδια του στο έδαφος και πήγε κι βούτηξε πάνω τους ο επιτιθέμενος.
Με τη λήξη του αγώνα και της επισκόπησης των αμφισβητούμενων φάσεων, τα παιδιά επιστρέφουν πανευτυχή σπίτια τους, όπου τους τοίχους των δωματίων τους δεν καλύπτουν πια αφίσες ποδοσφαιριστών, αλλά του Βαρούχα και του Βασιλάκη. Ποδοσφαιριστές δεν καλύπτουν πια ούτε τις θέσεις των προέδρων, αφού η αποχώρηση του Ντέμη σηματοδοτεί την αρχή του τέλους και για τον Ζαγοράκη. Τις ομάδες θα αναλάβουν εξ ολοκλήρου διαιτητές: ο Αγγελάκης τον Άρη, ο Μποροβήλος τον Αστέρα Τρίπολης και στα ρεπά του την Σούπερ Λίγκα (η ΕΠΟ ως μη έχουσα σχέση με τη διαιτησία θα παραμείνει ανέπαφη), ενώ ο Κασναφέρης δεν θα περιοριστεί να αναλάβει τα ηνία της Ξάνθης, αλλά θα τεθεί επικεφαλής και της Σκόντα εν γένει. Φέρνοντας δε άμεσα συγκλονιστικά αποτελέσματα στους ισολογισμούς της θα δημιουργήσει τρεντ και η μια μετά την άλλη οι χειμαζόμενες από την οικονομική κρίση αυτοκινητοβιομηχανίες θα περάσουν στα χέρια Ελλήνων πρώην διαιτητών.
Σε αντίποινα, τέλος, για την προσπάθεια εισαγωγής του Φρισκ, άνθρωποι σαν τον Κώστα Φινοκαλιώτη που δεν στέριωσαν στην ελληνική τηλεοπτική διαιτητοκριτική, θα πάρουν τον δρόμο της ξενιτιάς και θα αρχίσουν να σχολιάζουν αμφισβητουμενες φάσεις από αναμετρήσεις όπως Τρέλεμποργκ – Έρεμπρο και Χάρου – Ιππότη στην «Έβδομη Σφραγίδα» του Μπέργκμαν.
Ωστόσο ας μην γελιόμαστε· ναι μεν πρέπει να είμαστε η μόνη χώρα της υφηλίου που αμέσως μετά το τέλος του τελικού του φετινού Euro είχε απίκο διαιτητοκριτικό να πει ότι στο γκολ έκανε φάουλ ο Τόρες, αλλά το χάρισμα αυτό υπήρχε στα γονίδια μας ακόμη και σε εποχές που ο Βαρούχας ήταν τζόβενο: μου έχει καρφωθεί στο μυαλό η σκηνή στο Μουντιάλ του 86, αμέσως μετά το γκολ που έβαλε ο Μαραντόνα στην Αγγλία. Βλέπαμε το ματς σε φιλικό σπίτι, όταν η πρώτη αντίδραση πατέρα φίλου μου ήταν να φωνάξει ότι ο Μαραντόνα έκανε φάουλ. Α, ναι· δεν μιλάω για το γκολ με το χέρι, αλλά για το άλλο, εκείνο με το πόδι.

(Κείμενο γραμμένο για το «SMS» της «SportDay»)