O Oννεδίστας κι ο γυμνός της Κλαυθμώνος

1) Σπίτι, λίγο πριν το σινεμά: στις ειδήσεις ο Πρωθυπουργός μιλάει στην ΟΝΝΕΔ. Την ομιλία του διακόπτει ένα σύνθημα: «Εμπρός, λαέ, μη σκύβεις το κεφάλι, ο μόνος δρόμος είναι Καραμανλής και πάλι».
2) Πλατεία Κλαυθμώνος, αμέσως μετά το σινεμά: από το κέντρο της πλατείας ακούγεται έντονος θόρυβος. Ένας ολόγυμνος νέος άντρας χτυπάει εξακολουθητικά ένα καδρόνι στους κάδους των σκουπιδιών.
3) Στο σινεμά μια συμφωνία κινηματογραφικής ομορφιάς, ο «Κονφορμίστας» του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι· αν και το παράδοξο είναι ότι ταινίες με τέτοια μεγάλη σκηνοθεσία μάς υπενθυμίζουν παραταύτα πόσο άδικο είναι τον τίτλο της ταινίας να ακολουθεί η γενική κτητική του σκηνοθέτη. Ο «Κονφορμίστας» λοιπόν των Μπερτολούτσι, Μοράβια, Στοράρο, Σκαρφιότι και πάει λέγοντας.
Σύμφωνα το λεξικό κονφορμιστής είναι «αυτός που προσαρμόζει τη στάση του στις εκάστοτε συνθήκες, που συμβιβάζεται και συμμορφώνεται με τις κυριαρχούσες απόψεις, ακόμα και όταν αυτές έρχονται σε σύγκρουση με τα βαθύτερα πιστεύω του ή με τις επιταγές της συνείδησής του».
Στην ταινία ο Ζαν Λουί Τρεντινιάν δεν είναι ιδεολόγος φασίστας, απλώς θέλει να πάει με το ρεύμα, λαχταρά να είναι ένας φυσιολογικός άνθρωπος, ένας άνθρωπος απόλυτα ενταγμένος στην κοινωνία.
Ο κονφορμισμός του Ζαν Λουί Τρεντινιάν, ο ακραίος αντικονφορμισμός του μαινόμενου γυμνού της Κλαυθμώνος, οι νεολαίοι που αντικαθιστούν το «αντίσταση και πάλη» του κλασικού συνθήματος με τον «Καραμανλή και πάλι», φωνάζοντας κατά βάθος «Κονφορμισμός ή Χάος».
Αλλά ακόμη και αν δεν το αφήνουν οι πολλοί να κυριαρχήσει, το χάος πάντα θα βρίσκει πρόσφορο έδαφος στους ελάχιστους, σε εκείνους που δεν χωράνε στις νόρμες της κοινωνίας, σε εκείνους που δεν χωράνε πουθενά, σε εκείνους που πάνε αντίθετα στους μονόδρομους, σε εκείνους που πάντα κάτι θα τους οδηγεί στα άκρα, γδύνοντας τους από κάθε σύμβαση και κάνοντάς τους να χτυπιούνται απελπισμένοι τα σαββατόβραδα στην καρδιά της πόλης.

(Κείμενο γραμμένο για το «Exodos»)