Η κόκκινη ήπειρος

Ο Παναθηναϊκός φέτος κλείνει τα εκατό, η Μαντόνα τα πενήντα και ο Ένιο Μορικόνε τα ογδόντα. Παρότι έχει τα μισά του χρόνια, η Μαντόνα έχει ήδη προλάβει να είναι μεγαλύτερο μέγεθος από τον Παναθηναϊκό, όπως διαπίστωσε με πικρό χαμόγελο ο προπονητής του Χενκ Τεν Κάτε, αφού η συναυλία της το Σάββατο στο ΟΑΚΑ εξορίζει την ομάδα του από το γήπεδό της και μπουρδουκλώνει το πρόγραμμά της. Αν μη τι άλλο, προκύπτει εξ αντιδιαστολής ότι ο Παναθηναϊκός είναι μεγαλύτερο μέγεθος από τον Μορικόνε, που θα εμφανιστεί στο Ηρώδειο Κυριακή και Δευτέρα. Αν το Ηρώδειο χωράει τον Ένιο, είναι πολύ μικρό για την Πανάθα και ουδέποτε προτάθηκε ως εναλλακτική της έδρα, ακόμη και για αυτήν την μεταβατική περίοδο που χτίζεται η καινούρια.

Όλη αυτή η αναταραχή συμβαίνει ακριβώς την εποχή που ο καιρός φαίνεται να αλλάζει, με αποτέλεσμα μετά από μπόλικους μήνες να βάλουμε κάτι πάνω από τα κοντομάνικά μας. Ασορτί με το κυριολεκτικό είναι και το πολιτικό κλίμα, που αλλάζει κι αυτό, καθώς μετά από μπόλικα χρόνια το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να προσπερνά τη ΝΔ. Ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος τίποτα, που λένε και στις ΗΠΑ, εκτός βέβαια και αν ο πρώτος χρειάζεται να είναι και αυτοδύναμος, οπότε σε αυτή την περίπτωση παίζει έντονα το ενδεχόμενο και ο πρώτος να είναι εξίσου τίποτα με τον δεύτερο.

Αλλά πόσο καλά μας τα λένε στις ΗΠΑ είναι ένα γενικότερο θέμα. Ο Μπους είδε και απόειδε από τις φριχτές προσβολές του Ούγκο Τσάβες και αποφάσισε να το ρίξει στις εθνικοποιήσεις, μπας και τον εξευμενίσει. Πλέον κόκκινη δεν είναι μόνο η Λατινική, αλλά όλη η Αμερική και αυτό ακριβώς το παράδοξο εξηγεί τη δημοσκοπική κάμψη του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν ξέρει πια ποιός είναι φίλος και ποιός εχθρός.

(Κείμενο γραμμένο για το «Exodos»)