Η Φυγή
- You're a manic-depressive! - I am Shiva, the god of death.
«Φεύγω, κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια, αρρωστημένους και αγρίμια,
φεύγω, φεύγω,
φεύγω,
τώρα φεύγω».
Τόσο στις ταινίες όσο και στην πραγματικότητα οι καταρρεύσεις των δικηγόρων είναι οι πλέον φαντασμαγορικές: η σκοτεινή πλευρά της εγγενούς θεατρικότητας του επαγγέλματος. Η θεατρικότητα της κανονικότητας μετατρέπεται σε θεατρικότητα (όχι υποκρισία - θεατρικότητα) του μπρέικ ντάουν.
Οι αντοχές όλων στην πίεση δεν είναι ίδιες και τείνουμε να το ξεχνάμε αυτό.
Οι αντοχές όλων στην πίεση δεν είναι ίδιες και τείνουμε να το ξεχνάμε αυτό.
Όταν ο Άλλος είναι ο Ύποπτος επιζητούμε να κατασπαραχθεί για να επέλθει δικαιοσύνη.
Όταν ο Άλλος όμως πέφτει πριν μερικούς μήνες από τον τέταρτο ή όταν αρχίζει να τραγουδάει on camera με αυτόν τον τρόπο το «Φεύγω», τότε φεύγουμε από το πεδίο των ιδεών, του δέοντος, του νόμου και της ηθικής και περνάμε στο καθαρά ανθρώπινο πεδίο, στο πεδίο των ανθρώπων που δεν αντέχουν να υπομείνουν αυτά που άλλοι στη θέση τους αντέχουν.
Και είναι αυτή η αδυναμία, είναι αυτό το λύγισμα που εξανθρωπίζοντας το όλο πεδίο είναι τελικά και ο μόνος καθαρός αέρας που φυσάει στο όλο σκηνικό και μας παρηγορεί υπενθυμίζοντάς μας ότι και όσοι παίζουν κάποιες φορές τον ρόλο του «κακού» δεν είναι μόνο «κακοί» ή δεν ήταν πάντα «κακοί», είναι πολλά πράγματα μαζί, είναι άνθρωποι και όχι αρχέτυπα, άνθρωποι και όχι σύμβολα.
Κι εγώ έχω γράψει διάφορα για τον «αυτοκτονικό ιδεασμό», κι εγώ μέχρι να δω το «Φεύγω» θεωρούσα την συμπεριφορά του συγκεκριμένου ανθρώπου επιτομή της αναξιοπρέπειας.
Όπως θεωρώ τη συμπεριφορά του Θέμου επιτομή του κυνισμού και της ξετσιπωσιάς.
Ενώ η συμπεριφορά του μεν μπορεί τελικά και να ήταν η υπαρκτή φυγή μπροστά στα δύσκολα και η συμπεριφορά του δε τα τελευταία απελπισμένα κόλπα για την αποφυγή της φυλακής.
Καλή και άγια η δίψα για δικαιοσύνη αλλά είναι μια δίψα σκληρή και κάθε τιμωρία, κάθε ποινή δεν παύει να κάνει κακό.
Ένα κακό που προφανώς σωστά υποχωρεί μπροστά στο γενικότερο καλό.
Αλλά αρκεί τελικά να μην ξεχνάμε αυτό: ότι κάθε φορά που δείχνουμε με το δάκτυλο ενόχους, δείχνουμε ταυτόχρονα με το δάκτυλο ανθρώπους.
posted by Old Boy @ 12:43 π.μ.
11 comments
11 Comments:
Xμμ, νομιζω πως η Ευη και γενικως ολοι οι αδυναμοι κρικοι, θα εχουν διαφορετικη γνωμη. Πως αλλιως η Καθαρση;Οσο και αν κανει τραμπολινο το μεσοδυτικο ακρο του φρυδιου του Θεμου. Στην ελληνικη φυλακη θα κατέληγε ισως, οχι στο Γκουανταναμο. Που αποτελει το lowbrow αδερφακι του Dacapo για τα εξεχοντα μελη της καστας, αλλα μια χαρα υποφερτη κατα γενικη ομολογια, για τον εχοντα. Με λιγο υπομονη και ενα ακριβοπληρωμενο -ισκο, σαν να μη περασε μια μερα.
(δε μπορουμε να τα εχουμε ΟΛΑ:)
Είναι ζεστή η ματιά σου, Old Boy, και ανθρώπινη -όπως πάντα, ακόμα κι όταν μπινελικιάζεις. Από την άλλη, μήνες τώρα, χρόνια, μ' έχει φάει η μαύρη μπόχα, κι αυτή προέρχεται απ' τα σκατά τους. Σ' ευγνωμονώ ΚΑΙ για το τωρινό σου ποστ, γιατί θέλω να πιστεύω ότι, έστω για λίγο, για όσο κρατάει η ανάγνωση, θερίζω αυτό που σπέρνεις: ανθρωπιά και οξυδέρκεια. Ο Θέμος και ο "Εργατολόγος" έσπειραν ανέμους και θερίζουν θύελλες. Αμ λυπάμαι, αμ το εύχομαι ολόψυχα και για τους ομοίους τους...
judge d/r/ead.
Οι Αμερικάνοι έχουν ένα ρητό "If you can't do the time, don't do the crime".
Τα λάθη ανθρώπινα...αλλά δεν παυούν να έχουν και τις συνεπειές τους και καλό να πληρώνονται από όλους και όχι επιλεκτικά.
Σ.
Τ' άλογο, τ' άλογο, Ομέρ Βρυώνη!
(παλαιά εκδοχή της φυγής)
Σήμερα γίνεται πιο κομψά, με ένα απλό "φεύγω". ;)
..μόνο που η χρήση του απο πολιτικούς σπανίζει, ίσως επειδή είναι γενικώς σε κατάσταση "φεύγα"..
Τείνουμε να ξεχνάμε κι άλλα βασικά πράγματα όταν λυσσάμε (και δίκαια ακόμη) για δικαιοσύνη. Όπως ότι κανένας δεν είναι ένοχος μέχρι της αποδείξεως του εναντίου. Ειδικά όταν δεν έχουμε επ' αυτοφώρω σύλληψη. Άρα ούτε ο εργατολόγος, ούτε ο Θέμος είναι ένοχοι ... Όχι ακόμη, τουλάχιστον.
Από την άλλη βέβαια, φιλοσοφώντας το θέμα, η τιμωρία του ενόχου δεν έχει μόνο την καθαρά πρακτική πλευρά της προστασίας της κοινωνίας, ούτε την καθαρά ηθική πλευρά μιας ας πούμε ικανοποίησης του περί δικαίου αισθήματος.
Τιμωρία σημαίνει και κάτι βαθύτερο, ίσως και κρισιμότερο: αναγνώριση ότι ο άνθρωπος είναι ελεύθερο ον, άρα και υπεύθυνο για τις πράξεις του.
Οπότε, μπορεί μεν να είναι σκληρό πράγμα η τιμωρία, αλλά ...
τηλεόραση δε βλέπω, την κινηματογραφική ταινία που αναφέρει ο old-boy στο post δεν την έχω δει, για αυτούς που θίγονται στο post δεν έχω γνώμη εφόσον δεν παρακολουθώ ούτε την προσωπική τους ζωή, ούτε την επαγγελματική καθώς δεν με ενδιαφέρει και δεν με αφορά, οπότε καλό βράδυ να έχετε.
Βρε anasthe, πότε τα προλαβαίνεις όλα;
ΔΕΝ βλέπεις τηλεόραση, ΔΕΝ ξέρεις την ταινία στην οποία αναφέρεται ο Old Boy, ΔΕΝ έχεις γνώμη γι' αυτούς που θίγονται στο ποστ εφόσον ΔΕΝ παρακολουθείς την προσωπική τους ζωή, μα ούτε και την επαγγελματική τους γιατί ΔΕΝ σ' ενδιαφέρει και ΔΕΝ σ' αφορά. Και μέσα σ' όλον αυτό τον οργασμό των δραστηριοτήτων, προλαβαίνεις να σχολιάζεις το ποστ και να εύχεσαι και καληνύχτα. Αααχ, τέτοια προκομμένα παλικάρια στις μέρες μας σπανίζουν! Αν μου πεις κιόλας ότι ΔΕΝ γαμιέσαι, θα 'χεις αγγίξει το τέλειο! Καλό βράδυ κι από μένα παλικάρι μου.
χα χα χαχα!!!!!
ναστε καλα παληκαρια μου!!!ανωνυμε ειχα πολυ καιρο να γελασω ετσι!!!!
και για να σοβαρευτω λιγο,η περιπτωση του εργατολογου μου βγαζει μαλλον το οποιος ανακατευεται με τα πιτουρα τον τρωνε οι κοτες και του Θεμου το εδω σε θελω καβουρα πως περπρατουν στα καρβουνα
γελάω με όσους γράφουν ανώνυμα στο διαδίκτυο και δε χρησιμοποιούν ούτε ένα nickname έστω, δεν αναφέρω να υπογράφουν με το πραγματικό τους όνομ/μο. Ιδίως δε, όποτε γράφουν σε σοβαρό ύφος-περιεχόμενο, τότε είναι που ξεραίνομαι στα γέλια. Έχει γεμίσει το διαδίκτυο φοβιτσιάρες γκομενίτσες με απύθμενο ανδρισμό: "Αχ, κι άμα γράφω με το πραγματικό μου ονομ/μο κι αναφέρω ποιός είμαι, τι επαγγέλομαι, προσωπικά μου δεδομένα, δε θα με βατέψουν; Είμαι μια ποθητή ανώνυμη λολίτα, από γύρη σε γύρη πετώ κι ό,τι κάνω τ' απαντώ, τι ταλέντο ανώνυμο είμ'εγώ, μη μ' εκμεταλλευτούν ανησυχώ, πω πω πω, πω πω πω". (τι τσιμπούκι ήταν αυτό)
Πί.α κώ.ο εμπλοκή κάθε μ..νί στη φυ.κή
Δημοσίευση σχολίου
<< Home