Πέμπτη, Ιουνίου 12, 2008

Πεθαίνω σαν Χώρα

Πρωτοείδα παράσταση του Μιχαήλ Μαρμαρινού κατόπιν έντονης προτροπής φίλου. Μη εξοικειωμένος με αυτό το είδος θεάτρου και έχοντας πάντα βαθιά ριζωμένη την καχυποψία για οτιδήποτε μπορεί να μυρίζει «δήθεν», ξεκίνησα να παρακολουθώ τον «Εθνικό Ύμνο» αρκετά συγκρατημένος. Στην αρχή σιγά σιγά, στη συνέχεια όλο και πιο γρήγορα, οι αντιστάσεις μου ανά στρώματα κατέρρεαν, μέχρι που η ψυχή μου άρχισε να χορεύει στους ρυθμούς ενός άλλου Εθνικού Ύμνου, που έμοιαζε πολύ με το «Αργοσβήνεις Μόνη» του Βασίλη Τσιτσάνη, το οποίο στο τέλος μετατρεπόταν στο «Russian Dance» του Τομ Γουέιτς, την ώρα ακριβώς που η Τέχνη μετατρεπόταν σε εμπειρία ζωής.
Πέντε χρόνια μετά (και ήδη θεατής άλλων δύο παραστάσεών του), παρακολούθησα τον ευρηματικό (και παραδόξως τελικά ευφορικό) τρόπο με τον οποίο έκανε θέατρο το πεζογράφημα του Δημήτρη Δημητριάδη «Πεθαίνω σαν Χώρα».
Ενστάσεις ενός μη ειδικού θεατή: ο μεγάλος χώρος της Πειραιώς 260, αν και ενδεχομένως αναγκαίος για την πολυπληθή ουρά των ηθοποιών και κομπάρσων που αποτελούσαν τον ιδιότυπο θίασο της παράστασης, δεν λειτουργούσε υπέρ της βιωματικότητας και της συγκίνησης, ενώ η παρουσία της Μπέμπα Μπλανς στο φινάλε φάνηκε σαν ένα χαμένο στοίχημα, που αντί να προσδώσει στην παράσταση αυθεντικότητα, μάλλον αδυνάτισε ένα μέρος της ατμόσφαιρας που είχε χτιστεί.
Που είχε χτιστεί με λέξεις σαν αυτές: «Όποιος δεν έχει δει ανθρώπους να πεθαίνουν σφυροκοπημένοι από αόρατο χέρι στους δρόμους, δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει και τι είναι ο θάνατος μιας χώρας, όπως δεν μπορεί να καταλάβει κι εκείνος που δεν έχει νιώσει το ίδιο το κορμί του ανύπαρκτο, ανενεργό, ανυπόληπτο, ανυπόστατο και ανύπανδρο, με την περιβόητη κινητήρια δύναμή του κομμένη σύριζα και ξεκομμένη από το εσώτατο πυρ της συγκίνησης».
(«Exodos», 12.6.08)

7 Comments:

At 6/12/2008 10:21:00 μ.μ., Blogger greekgaylolita said...

Διαφωνουμε αγαπητε.
Αυτα που εσυ αναφερεις ως ενστασεις εμενα μου ταιριαξαν πολυ.Δεν εχει καμμια σημασια ομως. Στην τεχνη χωρανε ολες οι ματιες(ακομα και το φαγωμα των σπλαχνων;-)

 
At 6/12/2008 10:39:00 μ.μ., Blogger gasireu said...

εγώ πάλι ας μην απαριθμήσω τις ενστάσεις μου, γιατί θα σας στεναχωρέσω και δεν θέλω.
για μένα, πέραν της επιλογής του κειμένου, ίσως ο πιο εκκωφαντικός, εύκολος και προβλέψιμος Μιχαήλ Μ. που έχω δει.
στα συν το δωρεάν πάρκινγκ του φεστιβάλ Αθηνών και η ευγένεια της οργάνωσης.

 
At 6/13/2008 02:11:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

«στα συν το δωρεάν πάρκινγκ του φεστιβάλ Αθηνών και η ευγένεια της οργάνωσης»
Πω πω, αν ήσουν κριτικός θα έκλαιγαν μανούλες ;)

 
At 6/13/2008 01:55:00 μ.μ., Blogger greekgaylolita said...

Ελπιζω να μην εχει και ο gas το κουσουρι των μεταφρασεων;-P

 
At 6/14/2008 08:04:00 μ.μ., Blogger gasireu said...

''το κουσουρι των μεταφρασεων''?!?
Το έχει αυτό ο οικοδεσπότης;
Αγνοώ.
Ως προς τις μεταφράσεις του Δ.Δ πάλι γενικότερα, να υποβάλλω τον θαυμασμό μου, χωρίς Koltes στα ελληνικά και άλλα πολλά θα ήμασταν πολύ φτωχοί G.G!

 
At 6/15/2008 01:36:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Gasireu, έχεις το κουσούρι να χάνεσαι στην μετάφραση του gas = gasireu :)

 
At 6/15/2008 01:10:00 μ.μ., Blogger greekgaylolita said...

Nanananana(λικνιζομαιυπο τους ηχους του Translation Story;-)
Συμφωνω gas μου:-)
Αψογες οι μεταφρασεις του Δ.Δ.
(η συνειρμικη συναψη που μου κινητοποιησε ο αγαπητος Ολδ με τη λεξη κριτικος και χρησιμοποιησα το μεταφραστικο "κουσουρι" για να χαμογελασουμε λιγο, ηταν η συναψη Γεωργουσοπουλος Ροντηρολογος το γενος Ελληνικιστης;-)

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home