Πέμπτη, Μαΐου 22, 2008

Tears in Rain

Η βροχή είχε να γράψει τόσο όμορφα σε ματωμένα ανδρικά πρόσωπα από την εποχή του «Blade Runner»: στην Μόσχα του 2008, 26 χρόνια μετά το Λος Άντζελες του 2019, ο Σκόουλς και ο Νάνι ματώνουν στην βροχή, όπως τότε ο Χάρισον Φορντ και ο Ρούτγκερ Χάουερ. «All those moments will be lost in time, like tears in rain», αλλά οι στιγμές του Λουζνίκι δεν πρόκειται να χαθούν, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Από τις δεκάδες μεγάλες στιγμές - ιστορίες - αναμνήσεις, ο καθένας ας επιλέξει αυτήν που του ταιριάζει καλύτερα, αλλά εγώ θα επιλέξω το σταμάτημα του Κριστιάνο Ρονάλντο πριν το χαμένο πενάλτι: έχοντας κάνει την ίσως πιο γεμάτη χρονιά που έχει κάνει ποτέ ποδοσφαιριστής στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, έχοντας κάνει από το καλοκαίρι ως τώρα τα πάντα (μεταξύ των οποίων και 42 γκολ), έχοντας κάνει ό,τι δεν μπορεί να κάνει άλλος κανείς, έχοντας καλπάσει και ξανακαλπάσει, ντριπλάρει και ξαναντριπλάρει, ξεχυθεί και ξαναξεχυθεί μπροστά, ξεπεράσει και ξαναξεπεράσει όποιον έβρισκε μπροστά του επί δέκα μήνες, τώρα που μπροστά του βρήκε μόνο την μπάλα φρενάρισε, σταμάτησε κι αστόχησε.
Και η ιστορία είχε ήδη γραφτεί, η ιστορία του κυπέλλου που το άξιζε περισσότερο από τον καθένα και θα το έχανε μόνος του, έτοιμος να ξανακλάψει, όπως τέσσερα χρόνια πριν στην πατρίδα του εξαιτίας κάτι άγραφων Ελλήνων, η ιστορία είχε ήδη γραφτεί, αλλά το πέμπτο πέναλτι δεν κάνει να το εκτελεί Άγγλος Αρχηγός. Ποτέ.
Τerry's Tears in Rain, ο Τέρυ κλαίει στην βροχή, δάκρυα βγαίνουν από το ίδιο κεφάλι, με το οποίο σωτήρια προστάτευε την ομάδα του πριν λίγα λεπτά, ξεκολλώντας το σχεδόν απ' το λαιμό του για να προφυλάξει την άδεια εστία του και τα δάκρυά του δεν χάνονται στην βροχή, δεν γίνονται ένα με την βροχή, ανεξαρτητοποιούνται τα γαμημένα, κρυσταλλώνονται και σφηνώνονται στη μνήμη τη δική του και τη δική μας, αφού ό,τι ήταν να χαθεί χάθηκε, κι αυτό που χάθηκε ήταν ένα πέναλτι, ένα τσάμπιονς λινγκ και το κρίμα και το άδικο να τα έχει χάσει αυτά ο Πορτογάλος ποδοποιητής, που σε μια τέλεια χρονιά το μόνο που του είχε λείψει ήταν μια γεύση ατελείας στα χείλη.
Η τελειότητα δεν είναι των ανθρώπων.
Σαστίζω.

16 Comments:

At 5/22/2008 03:11:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Kαταπληκτικος συσχετισμος
αν και θα προτιμουσα (καθαρη εμπαθεια) να δω παλι το κλαψιαρικο (που εχει εμφανως μεγαλωσει και ωριμασει-μονο ποδοσφαιρικα)
να κλαιει

 
At 5/22/2008 08:56:00 π.μ., Blogger mistiriO/S said...

Παρά το πολύ μεγάλο ταλέντο του μεγάλος παίχτης δεν είναι. Ακόμα υπερφυσικός μπεμπές είναι.

 
At 5/22/2008 10:17:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Συμφώνώ με τον μυστήριο. Ανάμεσα στον Τσεχ και τον Ρονάλντο (που κάναμε και τους δυο να κλάψουν μια φορά κι εναν καιρο) προτιμούσα να χαμογελάσει το χειλάκι του πρώτου

 
At 5/22/2008 10:31:00 π.μ., Blogger psarog said...

Αν και ήμουν με την Μάντσεστερ, στεναχωρήθηκα τόσο για τον Τέρυ..

 
At 5/22/2008 10:42:00 π.μ., Blogger david santos said...

Very beatiful Eurovision song, good lack Greece. i love bouzouki

 
At 5/22/2008 11:11:00 π.μ., Blogger gatti said...

Ολα τα λεφτά ο κ. Σάντος! Στην κοσμάρα του.

Με συγκλόνισε το κλάμα του Τέρι παρόλο που η αγαπημένη μου ομάδα στην Αγγλία είναι η Λίβερπουλ. Το
Ρονάλντο όσες προσπάθειες κι αν κάνω, όσο κι αν αναγνωρίζω την πρόοδό του, μου είναι αδύνατο να τον συμπαθήσω.

Οπως είχε πει και ένας ΠΑΟΚτσής πριν τον τελικό κυπέλλου Αρη - γαύρου: "Δεν γίνεται να χάσουν και οι δυο;".
Προτιμούσα πάντως να το πάρει η Τσέλσι.

 
At 5/22/2008 11:23:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

H Τσέλσι φέτος έχασε το Community Shield στα πέναλτυ, το Λιγκ Καπ στην παράταση, το Τσάμπιονς Λιγκ στα πέναλτυ και στο Πρωτάθλημα βγήκε 2η. Σκληρό..

 
At 5/22/2008 11:32:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ούτε μία κουβέντα για τον μεγάλο Ryan? He was the man of the game.

Garine

 
At 5/22/2008 11:58:00 π.μ., Blogger fpboy said...

Όντως, σκληρή χρονιά για την Τσέλσυ...

 
At 5/22/2008 01:43:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Με τόσα δάκρυα στη βροχή, τελικά ποιος φοβάται περισσότερο πριν από το πέναλτυ;

περίεργος αναγνώστης:)

 
At 5/22/2008 02:06:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Eimai sigouros oti me to thema pou tha thixw parakatw tha proxenisw antidraseis alla omologw oti mou aresei poly na to kanw.Anarwtiemai an o Ronaldo pairnei ntopa...Pws ginetai oi podosfairistes kai twn 2 omadwn ystera apo peripou 70 paixnidia mesa sti season na trexoun stin paratasi san na itan xekourastoi,pragmatika periergo...etsi den einai????Episis o c.ronaldo opws anaferei kapoios parapanw einai ligos san paiktis alla oxi san podosfairistis!Kai telos to podosfairo sta penalty exei 2 kanones, prwton den varane penalty oi ollandoi kai defteron pote ma pote den varane penalty amyntikoi...


My heroes are dead...
They died in my head

 
At 5/22/2008 02:31:00 μ.μ., Blogger scarface said...

@ανώνυμος, Ακόμα και ντόπα να παίρνουν , με καμιά ντόπα στο κόσμο δε μπορείς να κάνεις τις ντρίπλες και τις ποδιές που έκανε ο Κριστιάνο στους φουκαράδες της Τσέλσι.

Η Τσέλσι έπρεπε να χάνει 3-0 στο α' ημίχρονο και να κερδίζει 2-0 στο β' σύμφωνα με την εικόνα του αγώνα.

Σύμφωνα με τη μετάδοση του Βερνίκου βέβαια οι παίχτες έπρεπε να αγωνίζονται με μαύρα περιβραχιόνια αφού ο εθνικός μας σπορτκάστερ "σκοτώνει" στην κυριολεξία τώρα πια.

 
At 5/22/2008 03:36:00 μ.μ., Blogger squarelogic said...

Με προλαβες,(καθώς δεν έχω ελεύθερο χρόνο μέχρι το βράδυ)με ένα υπέροχο ποστ.Ελπίζω αργά το βράδυ να κυοφορήσω και τη δική μου,λιγότερο ποιητική εκδοχή!
Μα τι μέσο είχατε,την ημέρα της γιορτής σας να σας κανουν δώρο και τέτοιο τελικό?

 
At 5/23/2008 05:37:00 μ.μ., Blogger Niemandsrose said...

Old Boy
ΑΝΑΒΑΛΕ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΜΙΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ & ΜΕΓΑΛΑ ΤΖΑΚΙΑ («Οι σχολιαστές σημειώνουν σ' αυτό το χωρίο: Η προτίμηση προς ένα ιστολόγιο και η κριτική προς αυτό δεν αποκλείονται αμοιβαίως». Φραντς Κάφκα, "Η Δίκη").

 
At 5/23/2008 11:49:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Αν και οπαδός της Liverpool, δεν χάρηκα που έχασε η Τσέλσυ! Απλά, αν δεν είναι σε τελικό η μεγάλη ομάδα από το νησί...δεν λέει!!!

 
At 5/24/2008 12:01:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

@anwnymos: H omada sou paizei tin xeiroteri mpala pou exw dei sta eurwpaika salonia edw kai kati xronia...oute o vazelos tou pigouinou den epaize tosa amyntika...



My heroes ared dead...
They died in my head

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home