Βάλε να φάω

«Αν αλλοτριωθήκαμε, όπως λέγεται κατά κόρον, αλλοτριωθήκαμε επειδή μας άρεσε, επειδή ήταν στη φύση μας ή στη φύση της ιστορίας μας. Και αν πάψουμε για μια στιγμή να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας και τους άλλους, θα ομολογήσουμε ότι δεν θα δεχόμασταν ούτε με σφαίρες να γυρίσουμε πίσω για να ξαναβρούμε την εθνική «αυθεντικότητά» μας εκεί που τη χάσαμε».

Respect

(λέξη θαυμασμού δηλωτική και γλωσσικής αλλοτρίωσης ενδεικτική)

«Θα διηγηθώ πάνω σ΄ αυτό μια προσωπική ιστοριούλα, που μου δίδαξε πολλά. Πριν από μερικές δεκαετίες συζητούσα με μια Σκανδιναβή φίλη μου, ανθρωπολόγο εγκατεστημένη στην Ελλάδα, για τον χαρακτήρα της παραδοσιακής ελληνικής οικογένειας. Επιπόλαιος φεμινιστής δυτικής κοπής και στηλιτευτής των ελληνικών πατριαρχικών δομών, της έφερα σαν παράδειγμα για την αυταρχική συμπεριφορά του Έλληνα συζύγου τη φράση «βάλε να φάω», που σε τόνο διαταγής απευθύνει στη γυναίκα του, όταν γυρίζει στο σπίτι μετά τη δουλειά. Η Σκανδιναβή συνομιλήτριά μου χαμογέλασε συγκαταβατικά και μου είπε ότι μάλλον θα έπρεπε να βρω καλύτερο παράδειγμα. Έχοντας μελετήσει από κοντά τους κώδικες επικοινωνίας στα ελληνικά νοικοκυριά της υπαίθρου, είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η φράση αυτή όχι μόνο δεν προδίνει ανδρικό αυταρχισμό, αλλά το αντίθετο: αναγνωρίζει την πρωτοκαθεδρία της γυναίκας στη διαχείριση των πόρων του νοικοκυριού. Στην πραγματικότητα ο άνδρας λέει στη σύζυγό του: «Εσύ ξέρεις πόσο φαγητό περισσεύει και μου αναλογεί, κανόνισε λοιπόν». Θα μπορούσε, φυσικά, να το πει με πιο κομψό τρόπο, αλλά ελπίζω να συμφωνούμε ότι η απουσία αστικής κομψότητας στη συμπεριφορά των Ελλήνων χωρικών δεν συνιστά από μόνη της ανδροκρατικό δεσποτισμό.

Νά τι λείπει ακόμα από τη σημερινή λογοτεχνία μας (για να μείνουμε σ΄ αυτήν, στην οποία επικεντρώθηκε άλλωστε ένα μεγάλο μέρος της καινούργιας διαμάχης γύρω από την ελληνικότητα): ένα επόμενο βήμα μετά την απελευθέρωσή της από τον εθνοκεντρισμό και την ψύχωση της ελληνικότητας· η μέριμνά της να αφουγκραστεί αισθαντικά τους κώδικες μέσα από τους οποίους εκφράζονται ή και καταπνίγονται οι σχέσεις, οι ανάγκες, τα συναισθήματα, τα όνειρα των ανθρώπων αυτής της χώρας...»

Μέχρι η λογοτεχνία να καλύψει το επισημαινόμενο κενό, ας σημειωθεί ότι η φράση «βάλε να φάω» όσο ερμηνεύτηκε ερμηνεύτηκε και όσο παρερμηνεύτηκε παρερμηνεύτηκε, καθώς και από τον ματσότερο των αρρένων να ειπωθεί σήμερα, η απάντηση θα έρθει -εντός των ορίων του στατιστικού σφάλματος- με την μορφή ειλικρινά απορημένου βλέμματος, μιας και το νέο προς διερεύνηση πλέγμα σχέσεων πρέπει να εντοπιστεί στο ποιός από το ζευγάρι θα πει την φράση «παράγγειλε» και ποιός θα λάβει την καθοριστική απόφαση για το τι ακριβώς θα παραγγελθεί (συνυπολογιζομένων των πόρων του νοικοκυριού).

Deliver(y) us from literature and let υs enjoy blogging.

Ιστολογείν: η ελληνικότητα σε καθημερινά επεισόδια, τη στιγμή ακριβώς της διαμόρφωσής της.

Λογοτέχνες, διαβάστε μπλογκ στην τύχη. Ειδικά τα ημερολογιακά. Ποτέ άλλοτε τόσοι εσωτερικοί κόσμοι δεν είχαν εκτεθεί στην κοινή θέα. Δεν χρειάζεται να φανταστείτε τίποτα. Αρκεί να μπορείτε να συνθέσετε.

(Μια φορά να τελείωνα ένα ποστ εκεί που σκόπευα όταν το ξεκινούσα και τι στον κόσμο. Mόλις κατορθώσω να λύσω το ακανθώδες ζήτημα του αρτιότερου τρόπου συνθέσεως ενός ποστ, θα προχωρήσω και στα επόμενα εξελικτικά στάδια).