Tζούνιορ
Τώρα πια ο Ιντιάνα Τζόουνς δεν είναι ο «τζούνιορ», τώρα πια έχει δικό του «τζούνιορ», όπως ακριβώς συμβαίνει και με σένα.
Τώρα πια δεν είναι διακοπές Χριστουγέννων του '84, δεν έχεις πάρει τους βαθμούς πρώτου τριμήνου της πρώτης γυμνασίου και δεν νιώθεις εκείνο το μοναδικό συναίσθημα της παντελούς έλλειψης εκκρεμοτήτων, δεν νιώθεις ότι εκείνη ακριβώς τη στιγμή της ζωής σου (τη στιγμή που σβήνουν τα φώτα στο σινεμά) είναι όλα λυμένα και ξεκάθαρα, ότι ακολουθούν πάνω από δυο ώρες Ιντιάνα Τζόουνς και πάνω από δυο βδομάδες διακοπών.
Τώρα πια ξέρεις ότι μετά ακολούθησε η εφηβεία και ύστερα η -κάτι σαν- ωριμότητα κι ότι τίποτε έκτοτε δεν ήταν λυμένο και ξεκάθαρο, αλλά πάντα κάτι θα έμενε εκκρεμές.
Τώρα πια ο Ίντι γερνά και ευτυχώς καλογερνά, με τον σεβαστό πάντως αντίλογο πως οι μύθοι είναι προτιμότερο να μένουν ανέπαφοι.
Και τώρα πια φαντάζεσαι τα δύο σκηνοθετικα πρόσωπα του Σπίλμπεργκ, το ψυχαγωγικό και το «σοβαρό», να ενώνονται σε λίγα χρόνια σε μια ταινία, στον τελευταίο Ιντιάνα Τζόουνς, με κυρίαρχο θέμα έναν αρχαιολόγο που είναι πλέον λόγω ηλικίας ανήμπορος. Αν συνέβαινε βέβαια αυτό, πιθανώς να είχαμε να κάνουμε με φιάσκο. Πιθανώς η σοφία να βρίσκεται ακριβώς στο να μην μπερδεύονται τα είδη. Το πλέον πιθανόν (αν όχι βέβαιο) είναι ότι δεν θα υπάρξει τέτοια ταινία. Αλλά αυτό έλειπε να παραπονεθείς. Αν ο δόκτωρ Χένρι Τζόουνς εναλλάχθηκε από ταινία σε ταινία στους ρόλους του πατέρα και του γιου, Ιντιάνα Τζόουνς ήταν και θα είναι μόνο ένας: Αυτό το καπέλο είναι δικό μου, τζούνιορ. Και αυτές οι επτά νότες. Παμ παμ παμ παααμ, παμ παμ παμ.
Τώρα πια δεν είναι διακοπές Χριστουγέννων του '84, δεν έχεις πάρει τους βαθμούς πρώτου τριμήνου της πρώτης γυμνασίου και δεν νιώθεις εκείνο το μοναδικό συναίσθημα της παντελούς έλλειψης εκκρεμοτήτων, δεν νιώθεις ότι εκείνη ακριβώς τη στιγμή της ζωής σου (τη στιγμή που σβήνουν τα φώτα στο σινεμά) είναι όλα λυμένα και ξεκάθαρα, ότι ακολουθούν πάνω από δυο ώρες Ιντιάνα Τζόουνς και πάνω από δυο βδομάδες διακοπών.
Τώρα πια ξέρεις ότι μετά ακολούθησε η εφηβεία και ύστερα η -κάτι σαν- ωριμότητα κι ότι τίποτε έκτοτε δεν ήταν λυμένο και ξεκάθαρο, αλλά πάντα κάτι θα έμενε εκκρεμές.
Τώρα πια ο Ίντι γερνά και ευτυχώς καλογερνά, με τον σεβαστό πάντως αντίλογο πως οι μύθοι είναι προτιμότερο να μένουν ανέπαφοι.
Και τώρα πια φαντάζεσαι τα δύο σκηνοθετικα πρόσωπα του Σπίλμπεργκ, το ψυχαγωγικό και το «σοβαρό», να ενώνονται σε λίγα χρόνια σε μια ταινία, στον τελευταίο Ιντιάνα Τζόουνς, με κυρίαρχο θέμα έναν αρχαιολόγο που είναι πλέον λόγω ηλικίας ανήμπορος. Αν συνέβαινε βέβαια αυτό, πιθανώς να είχαμε να κάνουμε με φιάσκο. Πιθανώς η σοφία να βρίσκεται ακριβώς στο να μην μπερδεύονται τα είδη. Το πλέον πιθανόν (αν όχι βέβαιο) είναι ότι δεν θα υπάρξει τέτοια ταινία. Αλλά αυτό έλειπε να παραπονεθείς. Αν ο δόκτωρ Χένρι Τζόουνς εναλλάχθηκε από ταινία σε ταινία στους ρόλους του πατέρα και του γιου, Ιντιάνα Τζόουνς ήταν και θα είναι μόνο ένας: Αυτό το καπέλο είναι δικό μου, τζούνιορ. Και αυτές οι επτά νότες. Παμ παμ παμ παααμ, παμ παμ παμ.
(Κείμενο γραμμένο για το «Εxodos»)
posted by Old Boy @ 1:22 π.μ.
8 comments
8 Comments:
για "εκεινο το μοναδικο συναισθημα της παντελους ελλειψης εκκρεμοτητων" κι επειδη τωρα πια ξερω οτι "μετα ακολουθησε η -κατι σαρκ :)- ωριμοτητα κι οτι τιποτε εκτοτε δεν ηταν λυμενο και ξεκαθαρο" θελω να πω, ε οχι να μεινει ασχολιαστο, το ομορφο αυτο κειμενο.
:)
πες μου τωρα οτι πηγες να δεις και το γερο-Ραμπο!!!
ε, it all comes down to pitty. Ξημέρωσε επιτέλους η μέρα που ένα ποστ σχολιάζεται από οίκτο για την έλλειψη σχολίων :)
Nelly, μόνο τον γέρο Ρίμπο είδα στην τεσσάρα. O Ράμπο και ο Ιντιάνα Τζόουνς έχουν πολλά κοινά. Όπως το ότι είναι και οι δύο κινηματογραφικοί ήρωες. Άλλο τώρα δεν μου 'ρχεται στο μυαλό.
"Blogger Ο/Η Old Boy είπε...
ε, it all comes down to pitty. Ξημέρωσε επιτέλους η μέρα που ένα ποστ σχολιάζεται από οίκτο για την έλλειψη σχολίων :)"
Ξεπεζεύοντας τον κάλαμον mind your kavalon. :)
pitty bourgeois!
Onomazomai Junior kai eimai 15 xronon. Dimiourgisa ena site me thema tin epikairotita mesa apo ta matia enos paidiou... Tha ta leo ola exo apo ta dontia xoris fovo kai pathos...gia na deite to site kante klik sto onoma mou(Junior) stin arxi tou sxoliou...Perimeno ipostirixi... thnx!
sorry prin to Url itan lathos...hehe..
Εγώ είμαι από τις περιπτώσεις που το '84 ήμουν... λιγότερο από 2 ετών, και έχω ζήσει την ως τώρα ζωή μου με τον Indy να είναι 'σταθερή αξία' (όπως και το ότι θα έβγαινε IV, που υπήρχε ως φήμη από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ουσιαστικά).
Την ταινία αυτή, ακριβώς λόγω του ότι μεγάλωσα σε έναν Indy-filled κόσμο, τη λάτρεψα τόσο όχι επειδή ήταν τόσο τρομερή όσο ήταν "οι παλιές" όταν τις είχα πρωτοδεί (OK, δεν ήταν, δε σκόπευε ποτέ να είναι), αλλά επειδή με τη σκηνή αυτή του καπέλου, μετά από όλο αυτό το romp, μου "έδωσε την άδεια" να ζήσω σε έναν post-Indy κόσμο, υπογραμμίζοντας τη σημασία που αυτός είχε, αλλά βάζοντας και μια τελεία στο franchise/"κεφάλαιο ζωής" μετά από τόσον καιρό.
Χαίρομαι απίστευτα που "με νοιώθει" και η "μια γενιά πριν".
Tζούνιορ, καλά κουράγια και καλή επιτυχία.
Μel, όχι ότι δεν θα μπουν στον πειρασμό μελλοντικά, αλλά ελπίζω και γω να μην ευτελιστεί αυτό το καπέλο σε άλλο κεφάλι. Το φόρεσε μόνο αυτός που έπρεπε και ο Ρίβερ Φίνιξ που πέθανε τόσο νωρίς.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home