Οδηγός Ζωής Vol. are, oh, oh, oh

«Ζούμε σε μια κοινωνία αφοσιωμένη στην απόλαυση, σ' αυτό που περιγράφουμε ως αυτοπραγμάτωση. Αν ζούσε κανείς σε μια μουσουλμανική χώρα θα ήταν αφιερωμένος στο ιδεώδες της οικογένειας και στην ευθύνη του ως μέλους αυτής της οντότητας. Αυτά είναι δύο ολότελα διαφορετικά ιδεώδη. Δεν υπάρχουν πολλοί μέσα στις μουσουλμανικές οικογένειες που μιλούν για τη σημασία της ευτυχίας, γιατί γι' αυτούς η οικογενειακή μονάδα είναι η επιτομή της ευτυχίας. Στη Δύση, η αφοσίωση στην ευτυχία δημιουργεί στρες. Υπάρχει πολύ περισσότερο άγχος σχετικά με το αν οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι ή όχι, αν είναι λεπτοί ή όχι, ικανοποιημένοι ή όχι, αν έχουν το σωστό είδος σχέσεων με το σωστό είδος ανθρώπων. Στις μουσουλμανικές κοινωνίες υπάρχουν πολύ λιγότερες επιλογές. Και σίγουρα υπάρχει πολύ λιγότερο άγχος».

Η διάκριση αυτή δεν είναι μόνο διάκριση μεταξύ δυτικού και μουσουλμανικού πολιτισμού, αλλά -σε ένα τουλάχιστον βαθμό- διάκριση μεταξύ του σήμερα και του χθες του δυτικού πολιτισμού. Aν δεν το πιστεύεις ρώτα, αν όχι τους γονείς σου, σίγουρα τους παππούδες σου· ή τουλάχιστον τον Φοίβο.

Ή πιες ένα χόρτο μαγικό και φώναξε στον Θεό: «Αντί να πάρεις στα χέρια σου την ανθρώπινη ελευθερία θέλησες να την εξαπλώσεις; Ξέχασες λοιπόν ότι ο άνθρωπος προτιμά την ησυχία του κι ακόμη το θάνατο, απ' την ελευθερία να ξεχωρίζει το Καλό απ' το Κακό; Δεν υπάρχει τίποτα πιο γοητευτικό για τον άνθρωπο απ' το να τον αφήνεις ασύδοτο, μα κι ακόμη τίποτα πιο επίπονο».

Το κυνήγι της ευτυχίας, το κυνήγι της τέλειας σχέσης, του τέλειου έρωτα, της τέλειας δουλειάς, του τέλειου χόμπι, γενιές που κυνηγούν την τελειότητα κι όταν δεν την βρίσκουν μελαγχολούν ατέρμονα, γενιές που κυνηγούν την τελειότητα μέχρι να περάσουν τα χρόνια και να αρχίσουν να νερώνουν το κρασί τους όλο και περισσότερο, όλο και περισσότερο, γενιές που ίσως θα πουλούσαν την ελευθερία τους στο διάβολο ή στον Αλλάχ για λίγη ησυχία, για λίγη λιγότερη αφοσίωση στην ευτυχία, λίγο λιγότερες επιλογές.

Εκτός κι αν ένοιωθαν ότι το μυστικό δεν είναι η λιγότερη ελευθερία, δεν είναι η άρνηση της προοπτικής της ευτυχίας, αλλά η απεξάρτηση της ευτυχίας από την τελειότητα, η ένταξη στο παιχνίδι των απωλειών και η αποδοχή τους, η αναζήτηση του νοήματος μέσα από τις εμπειρίες της ζωής τις ευτυχισμένες και τις λιγότερο ευτυχισμένες, η αναζήτηση της ευτυχίας μέσα από ό,τι λάχει να ζήσεις, προσπαθώντας να ζήσεις όσο το δυνατόν περισσότερα, όσο το δυνατόν βαθύτερα, με όσο το δυνατόν περισσότερο συναίσθηση των άλλων και του εαυτού σου, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κατανόηση για τους άλλους και για τις δικές σου αδυναμίες, με όσο το δυνατόν πιο ανήσυχο πνεύμα.

Έχεις δει πώς τινάζει το κεφάλι δεξιά - αριστερά, σαν αγρίμι πάνω από τη λεία του, το μωρό όταν ξεκινά να θηλάζει;

Δες το πνεύμα σου σαν μωρό - αγρίμι και τον κόσμο σαν θηλή - λεία. Θηλή ο κόσμος που θα προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε όσο ζούμε κι ανεξήγητος μαστός τα μυστήρια που τον τροφοδοτούν με γάλα.

Θήλασε τις εμπειρίες του κόσμου, αφοσιώσου στον θηλασμό αντί για την ευτυχία και δεν θα ευκαιρείς να μελαγχολήσεις.

Μην κυνηγάς το τέλειο σε έναν κόσμο ατελή.

Ν' αγαπάς τον άλλο με τις ατέλειές του, ν' αγαπάς τον εαυτό σου με τις ατέλειές του.

Ν' αγαπάς· παίζει και να ευτυχήσεις τότε.