Τρίτη, Οκτωβρίου 16, 2007

Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται

Πέθανε μόνος και ξεχασμένος ο ηθοποιός Αλέξης Γκόλφης σε ηλικία πενήντα εννέα χρόνων, γνωστός από τον ρόλο του ως Μανωλιός/Χριστός στη θρυλική τηλεοπτική σειρά «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται». Το τραγικό είναι ότι από τον περασμένο Αύγουστο βρισκόταν στο νεκροτομείο, αλλά κανένας δεν βρέθηκε να τον αναζητήσει. Μόλις χθες το μεσημέρι αποκαλύφθηκε τελικά ότι ο Αλέξης Γκόλφης άφησε την τελευταία του πνοή γύρω στα μέσα Αυγούστου, στην πλατεία Κολιάτσου, όπου και ζούσε, σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο, ουσιαστικά άστεγος και ρακοσυλλέκτης.
-
-
Kαι η ιστορία πάντοτε θα επαναλαμβάνεται και θα ξαναεπαναλαμβάνεται και θα ξαναεπαναλαμβάνεται: ο Χριστός πάντοτε θα σταυρώνεται και θα ξανασταυρώνεται και θα ξανασταυρώνεται, πάντοτε μόνος, πάντοτε ρακένδυτος, πάντοτε εγκαταλελειμμένος, πάντοτε χλευασμένος, ενώ οι επί της γης εκπρόσωποι και διαμεσολαβητές του πάντοτε θα ευημερούν και θα ξαναευημερούν και θα ξαναευημερούν, όχι μόνο όταν είναι δυνατοί και υγιείς, αλλά και όταν είναι αδύναμοι και άρρωστοι, θα ευημερούν με την ξεχωριστή ιατρική φροντίδα, με την προτίμηση στα μοσχεύματα που θα αφαιρούν από κάποιον άλλον, με τις δημόσιες δαπάνες, με τα Μαϊάμι και τα βάις, με την αγάπη του λαού, με τους Τζούμες στο πλευρό τους, θα ευημερούν ακόμη και στο θάνατό τους, όταν οι θρήσκοι θα κλαίνε και οι μη θρήσκοι θα συγκινούνται μπροστά στο κοινό ανθρώπινο τέλος, τιμές παντού, δόξες παντού, λούσα παντού, ενώ τον Χριστό τον προσπερνούσες δίπλα σου στο δρόμο και έκανες μακριά γιατί βρώμαγε από την απλυσιά, γιατί σου ζήταγε ένα ευρώ, γιατί κατουρούσε στη γωνία, γιατί κοιμόταν στο πλατύσκαλο, γιατί έπινε, και μάλιστα έπινε χωρίς να ξέρει ότι θυσιάζεται για να σώσει την ανθρωπότητα, χωρίς η θυσία του να έχει τίποτα το ευγενικό, τίποτα το μεγαλειώδες, τίποτα που να τη δικαιώνει, παρά μόνο κάτι να την παρηγορεί, παρά μόνο την ελπίδα της πίστης ότι ο Χριστός που κάποτε υποδύθηκε ίσως και να υπάρχει στα αλήθεια, και την βεβαιότητα ότι αν πάντως υπάρχει βρίσκεται εκεί και δεν παραπαίει μόνος του, βρίσκεται πρώτα εκεί και μετά στο Μαϊάμι, αφού εκτός από την ανθρώπινη προτίμηση στα μοσχεύματα υπάρχει και Θεία προτίμηση στις ψυχές, και η προτίμηση αυτή πάει στις ψυχές που βασανίζονται, ακόμη κι αν βασανίζονται χωρίς αντικειμενικό λόγο αλλά από τους υποκειμενικούς τους δαίμονες.

21 Comments:

At 10/16/2007 03:32:00 π.μ., Blogger Άντζελα said...

Ο 'ΧΡΙΣΤΟΣ' ΘΑ ΜΕΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΑΦΑΝΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΕΤΑΜΕΝΟΣ ΩΣΠΟΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ 'ΑΛΛΑΞΟΠΙΣΤΗΣΕΙ'...ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ 'ΘΡΗΣΚΕΙΑ'...

 
At 10/16/2007 04:44:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ως εικόνα, η αντίθεση εξυπνότατη. Η πραγματικότητα όμως παρουσιάζεται σαν να βλέπει κανείς μέσα από παραμορφωτικό φακό καθώς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν ο Γκόλφης παραμελήθηκε από την κοινωνία ή αδιαφόρισε γι' αυτή. Ίσως αδιαφόρισε γιατί δεν του άρεσε όπως κατήντησε, όμως δεν δίνει πιστική απάντηση στο γιατί ο Χριστόδουλος να μην τα παίξει όλα για όλα υπό το φάσμα του θανάτου και τη ηθικής. Ιδιαίτερα έχοντας αυτή τη θέση.

 
At 10/16/2007 11:28:00 π.μ., Blogger Waldorf said...

Ο χριστοδουλος βέβαια να τα παίξει όλα για όλα, οχι ομως λογω της θεσης του. Κανείς δεν του το αρνείται. Κανείς δεν τον ρωτά γιατί. Σαν ανθρωπος έχει αυτό το δικαίωμα όπως όλοι. Σαν ανθρωπος ομως δεν θα είχε ποτέ την ικανότητα για μαιαμι κε τζακη και να πηδα την λιστα για να βρει συκωτι, που σε κανενα ανθρωπο της ηλικιας και του ιστορικου του δεν θα το εδινε ο οποιοσδηποτε γιατρος. Αυτα τα προνομια τα έχει λογω της θεσης του, και αυτο ισως πρεπει να γεννα ερωτηματα. Και τα ερωτηματα ειναι γιατι η θεση του δεν ειναι διοικητης μιας ΔΕΚΟ ειναι κατι ηθικα ανωτερο. Παρα το γεγονος οτι ειναι διοικητης ενος οργανισμου μεγαλυτερου απο ολες τις ΔΕΚΟ (και μεγαλομετοχου του ελληνικου κρατους γενικοτερα και ειδικοτερα). Τι να λεμε ομως. Η οργανωμενη βρησκεια δυστυχως θα συνεχιζει το βιολι της, θα συνεχιζει να μαζευει λεφτα κοροιδευοντας τον απλο κοσμο. Η ηθικη αυτων των ανθρωπων εξαντλειται στα μουσια τους και στην απλοτητα της ενδυμασιας τους ...οταν ο λαος εχει πραγματικη αναγκη εκει δειχνει το προσωπο της. Οπως πχ στις προσφατες φωτιες που για αλλη μια φορά δωσαν απο το περισσευμα τους 500 χιλ ευρω. Ισως λιγο λιγοτερο απο την αμοιβη του τζακη αλλα κατι δωσαν παντως...οργανωμενη αλητεια

 
At 10/16/2007 12:10:00 μ.μ., Blogger vasikos metoxos said...

Και είναι και "έτος Καζαντζάκη" φέτος, γαμώτο

 
At 10/16/2007 01:22:00 μ.μ., Blogger Χρίστος said...

(Sorry gia greeklish)
Poso pio kathara tha mporouse na to pei kapoios?
Otan kapoioi kratiountai me ta nyxia apo tin zwh, kapooi alloi tin petane sto dromo.
Alla me kapoio periergo tropo, h pneumatiki stasi einai tou Golfi, kai oxi tvw allwn..
Eyxaristw gia to post!

 
At 10/16/2007 04:08:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Γροθιά στο στομάχι όλων μας είναι αυτό το ποστ...

 
At 10/16/2007 04:12:00 μ.μ., Blogger palestine said...

Εύγε. Εξαιρετικό ποστ. Από τα καλύτερα σου.

Διαβάζοντας την - εκπληκτική - τελευταία φράση σου μου ήρθε αυθόρμητα στο μυαλό η περίπτωση του Τζιμ Μόρισον και κυρίως η επιτάφια ρήση που του διάλεξε ο πατέρας του.

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ

υγ
(ένας παλιός ρόκερ:)

 
At 10/16/2007 04:23:00 μ.μ., Blogger les_boi said...

εύστοχος

 
At 10/16/2007 04:30:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Speaker, αυθεντική είναι η επιγραφή; Αν είναι είναι εντυπωσιακό. Δεν το ήξερα.

 
At 10/16/2007 04:49:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

old-boy εξαιρετικό το post, αλλά πραγματικά δε ξέρω τι νόημα έχει, απο τη στιγμή κατά την οποία δε βρέθηκε λύση, έστω και υπο αυτές τις συνθήκες που περιγράφεις, στο πρόβλημα του Χριστόδουλου.
Δε νιώθω την ανάγκη να υπερασπιστώ κανέναν, αλλά άνθρωποι που έχουν βιώσει παρόμοιες καταστάσεις μπορούν να σε βεβαιώσουν ότι θα έκαναν τα ίδια αν υπήρχε έστω και μια πιθανότητα στο τρισεκατομμύριο να σώσουν τους δικούς τους ή να σωθούν οι ίδιοι.
Επειδή σε αυτό το μονοπάτι που περπατά σήμερα ο Χριστόδουλος δεν υπάρχει γυρισμός ίσως να άξιζε τον κόπο να μην πούμε τίποτε για όσα βλέπουμε και ακούμε.
gs

 
At 10/16/2007 04:54:00 μ.μ., Blogger Βάσκες said...

Πράγματι είναι αυθεντική η επιγραφή. Βρίσκεται στο ξακουστό Cimetière du Père-Lachaise στο Παρίσι.

Το σημαντικό εδώ είναι όπως αναφέρει και ο mike να δούμε την σχέση του ατόμου με την κοινωνία. Σε πρώτη ανάγνωση, δεν αδιαφορεί μόνο η κοινωνία αλλά και το άτομο για αυτήν. Το τελικό συμπέρασμα όμως δεν μπορεί παρά να είναι πως η κοινωνία παράγει άτομα που αδιαφορούν για αυτήν.

Εύγε.

 
At 10/16/2007 05:01:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Gs, παλιότερα κι ενώ ήταν υγιής ο Χριστόδουλος είχα γράψει κάτι υπέρ του, επειδή μου είχε φανεί σωστό και είδα αναφορά στο κείμενό μου δίπλα σε κείμενα διαφόρων εντελώς μυστήριων τύπων, σε ένα καταγγελτικό άρθρο του «Ιού». Θέλω να πω δεν έχω καμία εμπάθεια με τον Χριστόδουλο. Απλά όπως μου είχε φανεί σωστό τότε να τον υπερασπιστώ, έτσι τώρα ο συνδυασμός των δυο ειδήσεων με έκανε να γράψω το συγκεκριμένο κείμενο. Το μόνο που θέλω να προσθέσω είναι ότι ο ένας άνθρωπος θα πεθάνει όταν πεθάνει σε πανελλήνια συγκίνηση και ενώ έζησε μέσα στα μεγαλεία, ενώ ο άλλος πέθανε και δεν συγκινήθηκε κανένας, ξεχασμένος από όλους και όσο ζούσε είχε γίνει ένα κουρέλι. Δεν έχει ανάγκη και από τη δική μου συγκίνηση ο Χριστόδουλος. Του αρκεί η συγκίνηση των υπολοίπων. Προτιμώ να συγκινηθώ για αυτόν που έπαιξε τον Χριστό και πέθανε ζητιάνος και εξαρτημένος.

 
At 10/16/2007 05:33:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Εσείς δεσποινίς "χάρης" θέλετε να συγκρίνετε τους ανθρώπους με τις ιδέες. Για παράδειγμα, όπως λέτε: η σχέσι του ατόμου με την κοινωνία. Δηλαδή θα υποθέσετε ότι η κοινωνία αποτελείται από πολλά άτομα και μετά θα ισχυρισθείτε ότι τι το κοινόν ενεφανίζουνε αυτά τα άτομα άρα θα υπερνωθούν να πούμε σε ένα κοινό άτομο και θα συγκριθούν με το ένα το πρώτο άτομο. Ανοησίες. Εσείς, δεσποινίς "χάρης", θέλετε να γαμηθείτε...Κι εγώ δεν γαμάω μικροαστούς πούστηδες...

 
At 10/16/2007 06:35:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

old-boy να ξεκαθαρίσω κάτι. Δε τραβάω κανένα ζόρι με τον Χριστόδουλο.
Μάλιστα θα σου έλεγα ότι είμαι ο μοναδικός στην παρέα που τα είχα πάρει στο κρανίο για όλη αυτή την ιστορία με το μόσχευμα και όπως στήθηκε για να τη βγει πρώτος στη λίστα.
Όταν όμως δεν έγινε τίποτε και τον έκλεισαν, όπως τον άνοιξαν, δε σου κρύβω ότι έκανα ένα βήμα πίσω, διότι σκέφτηκα ότι δεν έχει κανένα νόημα να του ασκεί κανείς κριτική.
Ο άνθρωπος πεθαίνει κάθε μέρα λίγο - λίγο. Όπως και εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με αυτόν.
Δε βλέπω πλέον μπροστά μου κάποιον που προκαλεί, αλλά κάποιον που απλά περιμένει το τέλος.
Το χειρότερο απο όλα που σου επιφυλάσσει ο καρκίνος στο τελικό του στάδιο,είναι ο εξευτελισμός. Σε βεβαιώνω ότι αυτός απο μόνος του φτάνει και περισσεύει.
gs

 
At 10/16/2007 07:48:00 μ.μ., Blogger palestine said...

Μάλλον δεν διάβαζες τον rockerblogger:)

υγ
Είχα αφιερώσει ποστ στη συγκλονιστική ιστορία του Μόρισον, και την απελπισμένη προσπάθεια του να ξεφύγει από τους "δαίμονες" που τον κυνηγούσαν από μικρό παιδί, από τότε που "είδε" εκείνο το δυστύχημα με τους ινδιάνους και τα φαντάσματα που μπήκαν μέσα του..

 
At 10/16/2007 08:30:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Gs, μόνο χαρά δεν θα μου δώσει ο εξευτελισμός του.
Speaker, το ομοολογώ, με έπιασες αδιάβαστο ;)

 
At 10/16/2007 09:13:00 μ.μ., Blogger holidays in the sun said...

παντως συμπερανα βλεποντας το σηριαλ αυτου του θανατου και της ταφης,οτι ηταν επιλογη του.κι οχι ακριβως επιλογη θυσιας.θυσια μαλλον ηταν γι'αυτον το να ζει στο πλαισιο του καθωσπρεπισμου της κοινωνιας και το απεφυγε.ποτε δεν ξερεις βεβαια..

οσο για το χριστοδουλο...εγω μαλλον ειμαι αγνωστικιστρια,αλλα τα τελευταια γεγονοτα μου δινουν βασιμες ενδειξεις οτι υπαρχει θεος.

 
At 10/16/2007 11:09:00 μ.μ., Blogger Rodia said...

Το post σκίζει! Μπράβο.
(γλιτώνω κι από τον κόπο να γράψω κάτι)

 
At 10/16/2007 11:51:00 μ.μ., Blogger Λωτοφάγος said...

Λυπήθηκα πολύ για τον Γκόλφη. Είχα αναρωτηθεί παλαιότερα τι γινόταν αυτή η ψυχή, αλλά κανείς δεν ήξερε! Πολύ ωραίο το κείμενο! Πού την είδες την απλότητα στην ενδυμασία, Costas; Ιδίως ο Χριστόδουλος ντυνόταν σαν την Μαντάμ Πομπαντούρ!΄Οσο για τον εξευτελισμό, ανώνυμε, όταν ζεσταίνεις φίδια στον κόρφο σου, όπως έλεγε η γιαγιά μου, μην περιμένεις να σε φιλήσουν! Αλλά υπάρχουν χιλιάδες αθώοι μικροί χριστοί που πεθάίνουν σαν μύγες κάθε μέρα στα κολαστήρια του πλανήτη! Γιατί να λυπηθώ τον όποιον Χριστόδουλο; Παλιά με αηδίαζε. Σήμερα δεν μου προκαλεί κανένα συναίσθημα.

 
At 10/17/2007 09:03:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Στον ανώνυμο: Φυσικά ο Χριστόδουλος δεν προκαλεί. Είναι η χωρίς μέτρο ενασχόλησή μας με την κατάστασή του που προκαλεί, τη στιγμή που αν κουνήσουμε λιγάκι τις κεραιούλες μας πιάνουμε τα σήματα χιλιάδες και από παντού, αλλά εμείς εξακολουθούμε να τ' αγνοούμε.

 
At 2/24/2011 02:37:00 μ.μ., Blogger Ἀχιλλεῦς said...

ΔΕΝ ΕΧΩ ΞΑΝΑΝΟΙΏΣΕΙ ΠΟΤΈ ΜΟΥ ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΗ ΣΥΜΠΆΘΕΙΑ, ΟΣΗ ΕΝΝΟΙΩΣΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΗΘΟΠΟΙΟ.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ (ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗ ΧΡΗΣΗ ΕΝΕΣΤΩΤΑ ΠΟΥ ΔΗΛΩΝΕΙ ΠΡΑΞΗ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗ), ΔΗΛΑΔΗ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home