Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς
Ο στρατιώτης της βιρμανέζικης χούντας πυροβολεί εξ’ επαφής τον Ιάπωνα φωτορεπόρτερ Κέντζι Ναγκάι. Αυτός σωριάζεται κάτω, δεν αφήνει την βιντεοκάμερα να του πέσει, την κρατά γερά και η πρώτη του, αστραπιαία, ενστικτώδης κίνηση είναι να αλλάξει χέρι από το δεξί στο αριστερό, προκειμένου να συνεχίσει να καταγράφει την Ιστορία, που συνεχίζει να διαδραματίζεται μακριά από τα μάτια του που κοιτάζουν πια τον ουρανό, αλλά όχι και μακριά από τον φακό του. Λίγο μετά πεθαίνει.Ο φωτορεπόρτερ που μια ζωή κυνηγούσε την ιστορική φωτογραφία, ενσωματώθηκε στο πάθος του κι έγινε ο ίδιος η ιστορική φωτογραφία, αφού φωτογραφήθηκε και βιντεοσκοπήθηκε από κάποιον άλλο, που είτε είχε το ίδιο πάθος είτε βρέθηκε συμπτωματικά εκεί.
Αν το πάθος σου είναι να μυρίζεις πολέμους και να απαθανατίζεις τις εικόνες τους, μην διστάσεις, πήγαινε και τράβα, τράβα πριν και μετά την σφαίρα στο στήθος, πριν και μετά τον θάνατό σου, πριν και αφού σκοτεινιάσουν όλα, όχι γιατί θα μπορέσεις να καταγράψεις τον άλλο κόσμο, αλλά γιατί απλά δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς, δεν μπορούσες να ζήσεις αλλιώς. Και κατορθώνεις τελικά να ζεις με ένταση, μόνο όταν έχεις βρει κάτι χωρίς το οποίο δεν μπορείς να ζεις.
Το χαζοχαρούμενης θετικής ενέργειας σύνθημα λέει να ζούμε τη ζωή μας με πάθος. Τι είναι το πάθος όμως; Το πάθος δεν οδηγεί απαραίτητα στην επιτυχία και την καταξίωση, το πάθος σου μπορεί να είναι η γραφικότητά σου, η μούρλα σου, η απομόνωσή σου, το χάσιμό σου, η καταστροφή σου.
Το πάθος έχει το τίμημά του. Πρέπει να πληρώσεις, να ξαναπληρώσεις και να ξαναπληρώσεις. Και πιθανόν με τα μέτρα και τα σταθμά της κοινωνίας να μην ανταμειφθείς ποτέ. Αλλά αν όντως δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς, το ίδιο σου το πάθος είναι και η ανταμοιβή σου. Δεν πρόκειται για ανταλλάξιμο αγαθό. Δεν παθιάζεσαι με κάτι για να κερδίσεις κάτι άλλο. Δεν παθιάζεσαι για να κερδίσεις φήμη, λεφτά, να αλλάξεις τον κόσμο ή να ανακαλύψεις το νόημα της ζωής. Κάνεις κάτι με πάθος για να βρεις ένα νόημα και το νόημα τελικά βρίσκεται μέσα σε αυτό.
Είμαι Ιάπωνας και πήγα στη Βιρμανία γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, με πυροβόλησαν και συνεχίζω να τραβάω γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Κι αν η φωτογραφία μου οδηγήσει σε διεθνή κατακραυγή που θα ρίξει τη χούντα, δεν έχει για μένα και τόση σημασία.
Για μένα σημασία έχει ότι δίπλα μου ένοπλοι στρατιώτες κυνηγούσαν τους διαδηλωτές.
Έπρεπε να συνεχίσω να τους τραβάω γιατί δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς.
Είχα ένα πάθος και του δόθηκα μέχρι την τελευταία μου ανάσα.
Χαλάλι του.
(Κείμενο γραμμένο για το «Εxodos»).
posted by Old Boy @ 4:58 μ.μ.
16 comments
16 Comments:
έχοντας δει μόνο τη φωτογραφία και όχι κάποιο βίντεο, δεν ξέρω αν όντως έγινε έτσι ή δημιούργησες εσύ αυτή τη σκηνή. (-μικρή σημασία).
Φοβερός τρόπος να δείξεις τί σχέση έχει η αληθινή ζωή με τα καταναλωτικά ευχολόγια - πόση αλαζονεία κρύβουν ευχές του τύπου "να περνάς πάντα καλά".
Το πήγα αλλού βέβαια.
Είναι κι αυτό ένα από τα προτερήματα των κειμένων σου.
Δεν τη δημιούργησα εγώ τη σκηνή, φίλε Zelig.
Mπορείς να τη δεις κι εδώ: http://www.timesonline.co.uk/tol/news/world/asia/article2550369.ece
Το πάθος είναι ο μόνο τρόπος να ξεχάσεις πως πορεύεσαι προς το θάνατο..
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Το μοιραίο αλλά καλώς νοούμενο (αν καταλαβαίνω σωστά την προσέγγιση σου) πάθος του ιάπωνα φωτογράφου που περιγράφεις εδώ, πώς διαχωρίζεται από την καταστροφική "ύβρη" του πολεμικού ανταποκριτή που καθαίρεται με τον θάνατο, την οποία περιέγραφες "Στου ναπαλμ τα πρωινά";
Ή μήπως θεωρείς οτι είναι ένα και το αυτό, πλευρές του ίδιου νομίσματος;
Οκ, τώρα κολακεύομαι :)
Αν ξαναδιαβάσεις τα «πρωινά» θα δεις ότι τελικά δεν λέω κάτι αντιφατικό και ότι τελικά ναι, νομίζω ότι είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
"Ιούλιος 2006 - Οκτώβρης 2007: Thank you for the unforgettable posts"
:P
Και να φανταστεις δεν εχουμε δει τιποτε ακομη...
quote απο τη σειρα house m.d. 9ο επεισοδιο 1ης σαιζον:
John Henry Giles: It's over. I lost my air. That session the other night with those kids, that was a test to see if I could still play. I can't.
Dr. Gregory House: And that's all you are? A musician?
John Henry Giles: I got one thing. Same as you.
Dr. Gregory House: Really. Well, apparently you know me better than I know you.
John Henry Giles: I know that limp. I know the empty ring finger. And that obsessive nature of yours, that's a big secret. You don't risk jail and your career to save somebody doesn't want to be saved unless you got something, anything, one thing. The reason normal people got wives and kids and hobbies, whatever, that's because they ain't got that one thing that hits them that hard and that true. I got music. You got
[indicating the hospital]
John Henry Giles: this. The thing you think about all the time. Thing that keeps you south of normal. Yeah, makes us great. Makes us the best. All we miss out on is everything else. No woman waiting at home after work with a drink and a kiss; that ain't gonna happen for us.
Dr. Gregory House: That's why God made microwaves.
John Henry Giles: Yeah. But when it's over... it's over.
Dr. Gregory House: Yeah.
το "δεν μπορώ να κάνω αλλιώς" είναι το αντίθετο του "έτσι πρέπει".. έτσι δεν είναι;
Κάπως έτσι, Ροδιά.
Πολύ ωραίο, Αndroghost.
oldboy, τα σέβη μου για το κείμενο.
και τα δικά μου για την αποκαθήλωση των παθών.
Κι αναρωτιόμουν, μα δε θα πει κάτι;; Είπες, χαίρομαι. Ο πόθος των διαδηλωτών εκεί μακρυά μας είναι και το πάθος τους (Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία..)
Το πάθος δεν οδηγεί απαραίτητα στην επιτυχία και την καταξίωση, το πάθος σου μπορεί να είναι η γραφικότητά σου, η μούρλα σου, η απομόνωσή σου, το χάσιμό σου, η καταστροφή σου.
Μόνο έτσι.
Τέλειος.
Garine
....χαλάλι του...γιατί για ένα..ή μάλλον τα πάθη μας ζούμε όλοι! Από τα πιο ωραία ποστάκια που διάωασα τελευταία:-)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home