Τρίτη, Ιουλίου 24, 2007

Did you love me as a loser?

Πριν τρία χρόνια ο Χρήστος Χωμενίδης είχε μια ραδιοφωνική εκπομπή, στην οποία αυτός και ο συμπαρουσιαστής του (το όνομα του οποίου δεν μπορώ να θυμηθώ αυτή τη στιγμή) σχολίαζαν υπό ένα ειρωνικό πρίσμα και κάπως αφ' υψηλού την επικαιρότητα. Ώσπου σε μια εκπομπή ο συμπαρουσιαστής άρχισε να συγχαίρει τον Χωμενίδη, επειδή ο Παπανδρέου, κάνοντας άνοιγμα προς την κοινωνία, τον είχε τοποθετήσει μαζί με πολύ ακόμη κόσμο σε μια επιτροπή ανασυγκρότησης του ΠΑΣΟΚ. Τα συγχαρητήρια ήταν μεταξύ σοβαρού και αστείου, όπως και η απάντηση του Χωμενίδη. Το περιστατικό μού έχει μείνει στη μνήμη, γιατί αν δεν είχε προταθεί ο Χωμενίδης το πιθανότερο είναι η εκπομπή να ανάλωνε μεγάλο τμήμα της σε αφ΄υψηλού ειρωνικό σχολιασμό της νεοσυσταθείσας επιτροπής ανασυγκρότησης. Μου έχει μείνει στη μνήμη, επειδή είναι ένα εύγλωττο παράδειγμα του εντελώς ευμετάβλητου τρόπου με τον οποίο τοποθετούμαστε απέναντι στα πράγματα, της σχετικότητας των κριτηρίων που σχηματίζουν την κοσμοθεωρία μας, της ρευστότητας των ορίων ανάμεσα σε αυτό που κριτικάρουμε ειρωνικά σήμερα και σε αυτό που θα κάνουμε ψιλοαμφίθυμα αύριο.
Τί ποσοστό να αποδώσεις στην ανθρώπινη φύση και τί στην εποχή, προσπαθώντας να εξηγήσεις αυτήν την απουσία σταθερής ματιάς, άγνωστο. Ως προς την ανθρώπινη φύση πάντως, δεν είναι παράλογο ο τρόπος που βλέπεις, κρίνεις και παρατηρείς τα φαινόμενα γύρω σου να εξαρτάται απόλυτα από το μέρος που στέκεσαι και παρατηρείς: στέκεσαι έξω από την επιτροπή ή μέσα στην επιτροπή, στέκεσαι στο σημείο που σου έχει ή που δεν σου έχει γίνει πρόταση συμμετοχής; Αλλά και στα προσωπικά σου: είσαι με την Κική και αποθεώνεις τον τρόπο ζωής «Κική», βλέποντας ότι δεν σου πάει ο τρόπος ζωής «Κοκώ», μέχρι που η Κική δίνει την θέση της στην Κοκώ και αποθεώνεις τον τρόπο ζωής «Κοκώ», βλέποντας ότι δεν σου πάει ο τρόπος ζωής «Κική».
Ως προς την εποχή δε, είμαστε μέρος ενός πολιτικού και ενός οικονομικού συστήματος τα οποία στο μεγαλύτερο βαθμό τους τα εγκρίνουμε. Σε μια χούντα τα όρια καλού - κακού είναι πιο δεδομένα. Σε μια δημοκρατία μπορείς να απαξιώσεις τις διαδικασίες των κομμάτων ως διαβρωμένες και την άλλη στιγμή να βρεθείς να συμμετέχεις χαρωπά σ' αυτές. Παράδειγμα: στέκεσαι υπέρ της μεταφοράς ενός φαινομένου σαν τις ερωτήσεις μέσω ΥouΤube στο χθεσινό ντιμπέιτ των Δημοκρατικών ή κατά; Αν θα γίνει κάτι παρόμοιο στις ελληνικές εκλογές θα το ειρωνευθείς ή θα το καλοδεχθείς; Όσο για τον καπιταλισμό, πόσο τελικά έξω του μπορείς να κινηθείς, πόσο μπορείς να πεις ότι πρακτικά, στη δική μου ζωή, απέχω από τις αξίες του; Πού στέκεσαι οικονομικά; Θέλεις απλά να επιβιώσεις; Θέλεις να βγάλεις λεφτά; Πού μπαίνει το όριο ανάμεσα στο έχω και δεν έχω ανάγκη; Τι λες και τι δεν λες ανάγκη;
Έχει ξεκινήσει μια συζήτηση για τη διαφήμιση στα μπλογκ, με ποστ που είτε είναι πολύ ή πάρα πολύ επικριτικά ως προς το φαινόμενο διαφήμιση (γενικά και ειδικά), είτε μεταγράφουν άγαρμπα στα μπλογκ το πνεύμα της κωστοπούλειας έντυπης απενοχοποίησης των περασμένων δεκαετιών.
Όσο για μένα –επειδή ξέρω ότι σε έχει κατασπαράξει η αγωνία, φίλε αναγνώστη- τι να σου πω αν είμαι υπέρ των διαφημίσεων στα μπλογκ, τι να σου πω αν είμαι υπέρ ή κατά του να έχει κανείς κάποιο εισόδημα από το γράψιμο;
Υποψιάζομαι (και για να μην παρεξηγηθώ διευκρινίζω ότι για μένα μιλάω από εδώ και πέρα και τον εαυτό μου ειρωνεύομαι), ότι όσο δεν έχω προτάσεις για διαφήμιση θα είμαι υπέρ της απόλυτης αγνότητας του μπλογκ μου, ότι όσο δεν έχω προτάσεις για να γράφω σε εφημερίδα θα είμαι υπέρ της απόλυτης ελευθερίας της φωνής μου και κατά των διαπλεκόμενων μεγαλοεκδοτών, ότι όσο δεν με παίζουν θα είμαι ιδεολόγος και ρομαντικός κι ότι αν τυχόν αρχίσουν να με παίζουν θα σκεφτώ ότι δεν είναι και τόσο κακό -κάθε άλλο- να αμείβεσαι κάνοντας αυτό που αγαπάς, θα σκεφτώ ότι είμαι πανάξιος που κατόρθωσα να πάρω χρήματα από το γράψιμο, μόνος μου, αξιοκρατικά και χωρίς βύσματα.
Υποψιάζομαι ακόμη, ότι η μόνη αλήθειά μου υπεράνω σχετικότητας είναι η ανάγκη και η καύλα μου να γράφω, και ότι θα συνεχίσω να το κάνω μέχρι δέκα λεπτά μετά τον φυσικό μου θάνατο, είτε μιασμένος από χρήμα και δόξα είτε αμίαντος, είτε πουλημένο τομάρι είτε εξ ανάγκης όσιος, γιατί όλα, ναι όλα, μπορούν να γίνουν γραφή και θα συνεχίσουν να γίνονται, είτε με διαβάζεις είτε όχι, είτε σου βάλω αύριο διαφήμιση είτε όχι, είτε γράφω για κάπoιον νταβατζή είτε για τον νταβά της εμμονής μου, γιατί για όποιον κι αν γράφω και όπου κι αν γράφω, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν γράφω για σένα που με διαβάζεις αλλά για μένα που γράφω. Και μόνο όταν έχω τελειώσει αυτό που έγραψα σκέφτομαι εσένα που διαβάζεις, ευχόμενος να προκληθεί κάτι έντονο μέσα σου, είτε για σκέψεις πρόκειται, είτε για συγκίνηση, είτε για τάση προς εμετό.

44 Comments:

At 7/24/2007 07:54:00 μ.μ., Blogger Μάνος said...

Old -boy σε διαβάζω τακτικά από τότε που σε ανακάλυψα.

Και ποτέ να μην μπει διαφήμιση στο blog και ποτέ να μη σου γίνει πρόταση από εκδοτικό οίκο, να ξέρεις ότι κάποιοι πάλι θα σε διαβάζουν. Αυτή είναι η δύναμη του blog και ας λέει ο Θεοδωρόπουλος ότι οι bloggers είναι αυτοί που απορρίφθηκαν από τους εκδοτικούς οίκους και τους έχει μείνει το απωθημένο.

Και γιατί δεν τους αποδεικνύουμε το αντίθετο; Κάτι σκέφθηκα τώρα.

 
At 7/24/2007 07:57:00 μ.μ., Blogger ΠανωςΚ said...

Κάποιος κάποτε είπε: Είμαι αριστερός επειδή είμαι φτωχός. Δεν θα έχω κανέναν λόγο να παραμείνω αριστερός, εφόσον πλουτίσω...

 
At 7/24/2007 09:27:00 μ.μ., Blogger kaltsovrako said...

Μη το πάρεις κατάκαρδα old boy (όπως λες και για να μην παρεξηγηθείς δηλ), αλλά μετά παραονιέσαι που σε λένε μαλάκα.

Φιλικά Τάσος.

 
At 7/24/2007 09:31:00 μ.μ., Blogger Rodia said...

Υπάρχουν και κάποιες σταθερές μεταξύ -ή/και πέρα- από το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ. Διαφωνούσα ανέκαθεν με Τον Ποιητή σε αυτό το σημείο. Είναι δύσκολη η ισορροπία, δύσκολο να ακούει κάποιος τις Σειρήνες και να τραβά τον (προδιαγεγραμμένο) δρόμο του. Αυτό πετυχαίνει μονάχα όταν συμβαίνει ακριβώς αυτό: να είναι η πορεία καθορισμένη εξαρχής (ή εξ Αρχών). Από την άλλη πλευρά πάλι, το να αναπροσαρμόζει ο άνθρωπος τις Αρχές του κάθε τρεις και λίγο, είναι ένα ακόμα γνώρισμα της... ανθρωποσύνης του!:-Ρ

..σχετικά με τις διαφημίσεις, δεν έχω γνώμη -ακόμα..

(προτίμησε "άσφαλτος", ο αμίαντος είναι επικίνδυνος!)

 
At 7/24/2007 09:38:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Να σου πω, αυτή η αποδόμηση και κριτική και η ειρωνεία πρέπει κάποτε να σταματήσουν. Όλα έχουν τα όριά τους. Σταμάτα να ειρωνεύεσαι τον Όλντ μπόυ :-pppp

(δεν μπορώ να θυμηθώ που έχω ακούσει ή διαβάσει το «do you love me as a loser». Any help?)

 
At 7/24/2007 09:48:00 μ.μ., Blogger Lex_Luthor06 said...

Ah you loved me as a loser, but now you're worried that I just might win

You know the way to stop me, but you don't have the discipline

How many nights I prayed for this, to let my work begin

First we take Manhattan, then we take Berlin

 
At 7/24/2007 10:04:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ναι, αυτό σκέφτηκα, αλλά δεν κάνει ερώτηση. Δεν παίζει πουθενά αλλού;

 
At 7/24/2007 11:51:00 μ.μ., Blogger Tin Man said...

Αλλά και στα προσωπικά σου: είσαι με την Κική και αποθεώνεις τον τρόπο ζωής «Κική», βλέποντας ότι δεν σου πάει ο τρόπος ζωής «Κοκώ», μέχρι που η Κική δίνει την θέση της στην Κοκώ και αποθεώνεις τον τρόπο ζωής «Κοκώ», βλέποντας ότι δεν σου πάει ο τρόπος ζωής «Κική».

Με μένα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο:)

υγ
Σταμάτα να βασανίζεσαι με τις ανασφάλειες σου. Γράφεις καλά, και συχνά γράφεις πολύ καλά. Σου το λέω εγώ:)
Τα μόνα κείμενα που έχω προτείνει στο postroll και έχουν ψηφιστεί ως δημοφιλή είναι δύο δικά σου!

 
At 7/25/2007 12:59:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Ποιοί με λένε μαλάκα, Τάσο; Μπορείς να μου λύσεις την απορία; Πρόκειται για γενική αντίληψη γύρω από το άτομό μου ή για ειδική;

 
At 7/25/2007 01:03:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Novalis, τα πράγματα μερικές φορές είναι πιο απλά απ' ό,τι φαίνονται. Θυμόμουν τον στίχο λάθος :(

 
At 7/25/2007 02:09:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

αλήθεια1: If she/he didn't love you when you were a loser, than she/he never did or will love you anyway...
άρα η αγάπη δεν είναι άλλοθι για sellout

αλήθεια2: Το δίλλημα δεν μας τίθεται, είτε το φέρουμε μέσα μας είτε όχι. Αν το φέρουμε τότε απλά περιμένουμε τον καλύτερο αγοραστή

παράμετρος: η διαφήμιση είναι θεμιτή όταν σε φέρνει πιο κοντά στο κόσμο που έχεις φανταστεί. Η όποια κριτική εστιάζεται στον κόσμο που έχεις φανταστεί και όχι στα μέσα για να τον πετύχεις. Στην διαφήμιση γίνεσαι συνέταιρος. Θα πουλούσες αυτό που διαφημίζεις; Θα το αγόραζες; Καλύπτει τα ποιοτικά σου κριτήρια; Θα το πουλούσες σε αυτή την τιμή; και τελικά, η διαφήμιση παρεμβαίνει έστω και στο ελάχιστο στη γραφή σου; πόσο εξαρτημένος γίνεσαι; θα ανεχόταν ο διαφημιζόμενος μια δικαιολογημένη κριτική;

...καληνύχτα και καλή τύχη :-)

 
At 7/25/2007 02:40:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Mάνο, ο Θεοδωρόπουλος ας λέει ό,τι θέλει. Πέραν από το περιεχόμενο των όσων λέμε μετράει και ο ιερός ζήλος με τον οποίο τα λέμε και η επιμονή με την οποία τα λέμε. Ας λέει ό,τι θέλει λοιπόν και στο μέλλον με το ίδιο ή και με ακόμη μεγαλύτερο πάθος.
Ροδιά, πολύ ωραία η έντσταση στον Καβάφη.
Τin Man, δεν σε βλέπω να ευτυχείς ποτέ ερωτικά με αυτά τα μυαλά :(
Raresteak, επίσης μια βασική παράμετρος στον προβληματισμό για τη διαφήμιση είναι ότι (καταρχήν τουλάχιστον) το μπλογκ είναι ο χώρος στον οποίο αποτυπώνουμε ό,τι μας εκφράζει και προσπαθoύμε μάλιστα να το αποτυπώσουμε όσο το δυνατόν πιο άρτια. Υπό αυτό το πρίσμα καταρχήν εμένα θα με ενοχλούσε να έχω διαφημίσεις στο μπλογκ μου. Δεν λέω ότι είναι κάτι που αποκλείω να κάνω στην φαινομενικά απίθανη περίπτωση που κάτι τέτοιο θα είχε ένα μη αμελητέο οικονομικό ενδιαφέρον. Ακόμη κι αν το κάνω όμως θα το εισπράξω ως έκπτωση από αυτό που ιδεατά θα ήθελα να ήταν το μπλογκ.

 
At 7/25/2007 02:41:00 π.μ., Blogger kaltsovrako said...

Εχεις mail.

 
At 7/25/2007 05:52:00 π.μ., Blogger Unknown said...

Prokaleses ena ap'ta tria....;-)

Kai m'aresei pou anipomonw na se diavasw!

 
At 7/25/2007 11:57:00 π.μ., Blogger οι σκιές μιλάν said...

(...) η μόνη αλήθειά μου υπεράνω σχετικότητας είναι η ανάγκη και η καύλα μου να γράφω

Έτσι είχες γράψει μέχρι σήμερα μόνο για "την Πανάθα", όταν σημείωνες πως ο σχετικισμός βρίσκει το όριο του μέσα στο γήπεδο ή μπροστά από την τηλεόραση όταν προβάλλει αγώνα. Όπως είναι λογικό, η κρατική διαφήμιση στην φανέλα της ομάδας δεν σε απέτρεψε ποτέ από το να είσαι "βάζελος", ούτε και το γεγονός οτι πριν το όνομα της ομάδας σου υπάρχουν τα διακριτικά "ΑΕ". Όπως εξηγούσες σε εκείνο το ποστ, κάτι πιο βαθύ σε ενώνει με την ομάδα. Έτσι κι εν προκειμένω, κάτι εξίσου πιο βαθύ σε δένει με το μπλογκ.

Γι' αυτό και, πιθανότατα, ένας "ΟΤΕ/Σκοντα/Τσιπίτα Old boy" δεν θα έγραφε διαφορετικα από τον σκέτο Ολντ Μπόυ. Πιθανότατα, ένας Μercedes (όπως είδα :PΡΡ) Καλτσο- δεν θα έγραφε διαφορετικά από τον Τασσο, με τον ίδιο τρόπο που το σπονσοράρισμα του Φέντερικ από την ΝΙΚΕ δεν επηρεάζει αναγκαία την απόδοσή του στα κορτ...

...αλλά από την άλλη, την ίδια αγνή καύλα που τρέφεις εσύ για την γραφή και την Πανάθα την τρέφουν μερικοί άνθρωποι για έναν κόσμο λίγο διαφορετικό από τούτον εδώ. Έναν κόσμο που δεν είναι κομποσκίνι διαρκών συμβιβασμών και μπαζάαρ καλοπληρωμένων εξαρτήσεων που σε δένουν ολοένα πιο σφιχτά όσο κινείσαι μέσα του - έναν κόσμο που δεν διαπραγματεύεται την μετατόπιση του κέντρου του από την αξία της ανθρωπιάς και την καλλιέργειά της στην αξία της εταιρείας και το λίμιτ απ στις πωλήσεις και στο χρηματιστήριο. Τραγική ειρωνεία: όσο περισσότερο αυτός ο τελευταίος σε κάνει δικό του τόσο περισσότερο έχεις την ψευδαίσθηση οτι είναι δικός σου και οτι πάντα τον επιθυμούσες.

Δεν έχει, φυσικά, κανείς την αυταπάτη πως τρέφουν όλοι την ίδια καύλα για τα ίδια ακριβώς πράγματα. Αυτό όμως δεν είναι για μένα κρίμα. Φυσικό κι ανθρώπινο είναι. Κρίμα για μένα είναι οτι στα ποστ στα οποία παρέπεμψες, ορισμένοι σχολιαστές κάνουν ξανά την στέγνια τους σημαια, ζώνονται δυο "καυτά" τσιτάτα και σαν άλλοι καουμπόυδες ψάχνουν "γιαλατζί" ινδιάνους να τους προσφέρουν θυσία στην "αποψάρα" τους.

Ολντ Μπόυ, αν σου είναι, φίλε, τα χρήματα της διαφήμισης απολύτως αναγκαία για την επιβίωσή σου, αν τα νοιώθεις επιβράβευση για την καλή σου γραφή, αν τα θές για να πάς με την κοπέλα σου ένα όμορφο ταξίδι, αν... αν... αν... , εντελώς απενοχοποιημένα, ας τα δεχτείς.

Γουίνερ ορ λούζερ, θα σε διαβάζουμε :) Aπλά να προσέξεις να διαβάσεις καλά τους όρους στο συμβόλαιο που θα είναι να υπογράφεις ;Ρ

υγ. Να με συμπαθάς για το σεντόνι.

 
At 7/25/2007 12:03:00 μ.μ., Blogger Thrass said...

είσαι με την Κική και αποθεώνεις τον τρόπο ζωής «Κική», βλέποντας ότι δεν σου πάει ο τρόπος ζωής «Κοκώ», μέχρι που η Κική δίνει την θέση της στην Κοκώ και αποθεώνεις τον τρόπο ζωής «Κοκώ», βλέποντας ότι δεν σου πάει ο τρόπος ζωής «Κική».

Είναι και η Προσαρμοστικότητα που έχει ο άνθρωπος. Δυστυχώς αυτή είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, αφού βοηθάει στην ψυχική ισορροπία αλλά και απευθείας στην επιβίωση. Είναι τόσο σοβαρή υπόθεση, που η προσαρμοστικότητα είναι μια από τις 7 δεξιότητες του IQ.

Καμιά φορά είναι εμετική, βέβαια. Άλλες φορές είναι αναπόφευκτη.

 
At 7/25/2007 12:38:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

<<
Επρόδωσαν την αρετή κι ήρθαν οι έσχατοι πρώτοι.
Με χρήμα παίρνεται η καρδιά κι αποτιμάται ο φίλος.
Αν άλλοτε αντιφέγγιζε στο νου, στα μάτια, σ' ότι/
είναι η ζωή πια σκοτεινή κι ανέφικτη σα θρύλος,/
είναι πικρία στο χείλος.


Νύχτα βαθιά. Με πνεύμα οργής έσπρωξα το κρεβάτι.
Ανοιξα τις αραχνιασμένες κάμαρες. Καμμία /
ελπίς. Απ' το παράθυρο του τελευταίου διαβάτη/
είδα τη σκιά. Κι εφώναξα στριγκά στην ησυχία:
"ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ"!

Η φρικτή λέξη με φωτιά στον ουρανό εγράφη.
Δέντρα τη δαχτυλοδειχτούν, αστέρια την κοιτούνε,/
επιγραφή την έχουνε τα σπίτια και είναι τάφοι,/
ακόμη θα την άκουσαν οι σκύλοι κι αλυχτούνε/
Οι bloggers δεν ακούνε;
>>

Ζητώ ταπεινά συγγνώμη από τον Κ.Γ.Καρυωτάκη για την παραποίηση του υπέροχου ποιήματος, αλλά όλη αυτή η κουβέντα, αυτό μου έφερε στο μυαλό: την ταύτιση της λέξης "Δυστυχία" με την... τρισκατάρατη λέξη "Διαφήμιση".
Απενοχοποιήσου, Γέρικο Παιδί.
Ουδεμία "έκπτωση" υφίσταται η καύλα μας για γράψιμο εάν "προκριθεί" για βιβλίο από κάποια εκδοτική εταιρεία (που εμπορεύεται τη λογοτεχνία) ή αν πλάι στο ποστ σου διαφημιστεί κάποιο προϊόν για την... εξαφάνιση των ρυτίδων -εξ αφορμής του nick σου, το παράδειγμα.
Ο raresteak μιλά για sellout, για ξεπούλημα σε μια τέτοια περίπτωση, αντέχει όμως σε πραγματικά διεξοδική ανάλυση μια τέτοια απόλυτη θέση;
Το blogspot το ίδιο υφίσταται (και εσύ, εγώ, ο καθένας, μπορεί να το χρησιμοποιεί με την ψευδαίσθηση ότι είναι "δωρεάν γεύμα") ακριβώς επειδή η Google εισπράττει τερατώδη κέρδη από τις διαφημίσεις.
Το "δίλημμα", λοιπόν, δεν τίθεται ποτέ σε επίπεδο υπαρξιακό: να το έχεις ή να μην το έχεις, τελεία.
Το δίλημμα τίθεται πάντοτε σε επίπεδο καθημερινότητας: αν η Glock ή η Beretta θέλει να διαφημιστεί στο Old-Boy κι εσύ το ελληνικό ανάλογο του Μάικλ Μουρ, τότε υπάρχει δίλημμα.
Αν θέλουν να διαφημιστούν οι εκδόσεις Τάδε, όμως, υπάρχει;
Αν θέλουν να διαφημιστούν οι σερβιέτες Δείνα, τα PC Άλφα, το εστιατόριο Βήτα στο οποίο έχεις φάει εκατό φορές;
Καλώς ή κακώς, δεν ζούμε σ' έναν ανταλλακτικό κόσμο, αλλά σ' έναν κόσμο όπου χρησιμοποιείται η έννοια του "νομίσματος".
Σ' έναν υπέροχο κόσμο χωρίς "χρήμα", δεν υπάρχει καν blogging, διότι δεν υπάρχουν υπολογιστές και ίντερνετ: ζούμε όλοι ευτυχισμένοι ανταλλάσσοντας κατσίκια για φρούτα και τομάρια ζώων για ξύλα.
Το "blogging" γίνεται, έτσι, με χαράγματα στις σπηλιές.
Όταν χαράζει σχέδια εκεί ο "Ευτυχής Άγριος", το κάνει επειδή έχει την ανάγκη να εκφραστεί και όχι με στόχο να του δώσουν αυγά και μπύρα για όσα αποτυπώνει.
Αν του τα δώσουν, όμως, "ξεπουλιέται"; Όχι.
Ξεπουλιέται αν αρχίσει να κάνει μόνο τα σχέδια που αρέσουν σε όσους του πηγαίνουν αυγά και μπύρα.
Γενικώς, λοιπόν, η διαφήμιση, "η ποίηση του 20ου αιώνα" δεν είναι τζιζ-κακό από μόνη της.
Οι άνθρωποι είναι καλοί ή κακοί, έντιμοι ή άτιμοι και "ξεπουλημένοι" ή απλώς ρεαλιστές μέχρις ενός ορίου: του ορίου που θέτουν οι ίδιοι στον εαυτό τους με βάση τις αξίες τους και τη βιοθεωρία τους.
Δεν νομίζω ότι είναι ο εαυτός σου που φοβάσαι, Γέρικο Παιδί. Είναι η αποδοχή ή η απόρριψη των "άλλων ανθρώπων" -αυτών που είναι η κόλασή μας, καθώς καλά είπε ο φιλόσοφος.
Σ' αυτό δεν έχω λύση. Έχω μόνο να σε διαβεβαιώσω ότι, ακόμη κι αν...πήξεις στις διαφημίσεις, εφόσον εξακολουθείς να γράφεις όπως γράφεις, εγώ τουλάχιστον, θα εξακολουθήσω και να σε διαβάζω. Κάτι που δεν θα κάνω αν πάψεις να γράφεις όπως γράφεις, ακόμη κι αν το blog σου παραμείνει... άσπιλο και αμόλυντο από διαφημίσεις.
Καλημέρα.

 
At 7/25/2007 01:37:00 μ.μ., Blogger mao tse tung said...

..πάντως μόνο ενοχικό δεν μου φάνηκε το πόστ.. μάλλον η μπόρα των σχολίων είχε τάσης (αυτο-)απενοχοποίησης για όσους γράφοντες έθιξαν το θέμα (δεν το βρίσκω κακό ούτε αυτό - ω τι εξομολογητήριο αυτό το μικρό κουτάκι των σχολίων!). η ουσία του πόστ κατ' εμέ (και το κόκκινο βιβλιαράκι μου) βρίσκεται στην έμφυτη αμφισημία των θέσεων και των αντιθέσεων που αποκαλύπτεται (για τους έχοντες την όρεξη να τις διακρίνουν) καθημερινά στους δρώντες και αποφασίζοντες (δια την τύχη τους και άλλα τινά). αυτό το μέγα θέμα, πυρήνας της ίδιας της φύσης και θέσης του πολιτικού λόγου και όποιας υπαρξιακής αναζήτησης, αποτελεί κατά τη γνώμη μου ερώτηση άνευ απαντήσεως. για την ακρίβεια old boy, πιστεύω ότι δεν χρήζει απάντησης αλλά προς το παρόν παρατήρησης - δηλαδή ότι ακριβώς σοφά επέλεξες να κάνεις. επισημαίνοντας το, δημιουργείς περισσότερο χώρο για περισσότερη ταπεινότητα στο πρώτο βήμα κάθε τέτοιας διαδικασίας: στη στιγμή της θέσης, της πρώτης θέσης, αυτή που αλόγιστα και ιδιαιτέρως εύκολα παίρνει ο καθείς μας.
τα περί προσωπικών σου απο-λογιών τα θεωρώ αποφάνσεις ξεκαθαρίσματος λογαριασμών με μπόλικη σκόνη και αίμα - κάτι σα το προσωπικό σου γουέστερν αν μου επιτρέπεται η αναγωγή.

 
At 7/25/2007 03:10:00 μ.μ., Blogger Sisyfina said...

Σε διαβάζω συχνά και εκτιμώ τις γραφές σου αλλά δεν θα αντέξω, θα το πω:
"το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν γράφω για σένα που με διαβάζεις αλλά για μένα που γράφω. Και μόνο όταν έχω τελειώσει αυτό που έγραψα σκέφτομαι εσένα που διαβάζεις, ευχόμενος να προκληθεί κάτι έντονο μέσα σου, είτε για σκέψεις πρόκειται, είτε για συγκίνηση, είτε για τάση προς εμετό. "
Δεν παίζει και δεν πείθει με τίποτα η πρώτη φράση, ενώ στη δεύτερη μπορεί να προστεθεί και το "είτε για απεριόριστο θαυμασμό".
Δεν είναι κακό;)

 
At 7/25/2007 05:39:00 μ.μ., Blogger kofidispower said...

http://kofidispower.blogspot.com Έμαθες για το το πιο κουλ ελληνικο blog? Όοοοοοχιι? Φίλε/η έχεις μείνει πολύ πίσω.. Μπες αμέσως και άσε τον εαυτό σου να καλπάσει ανάμεσα στα υπάρτατα πνευματικά μονοπάτια της φαντασίας και της παθιασμένα ενδιαφέρουσας αρθρογραφίας. Μην χάνεις όυτε λεπτό..Η λεκτική σου λύτρωση σε περιμένει...

 
At 7/25/2007 05:39:00 μ.μ., Blogger kofidispower said...

http://kofidispower.blogspot.com Έμαθες για το το πιο κουλ ελληνικο blog? Όοοοοοχιι? Φίλε/η έχεις μείνει πολύ πίσω.. Μπες αμέσως και άσε τον εαυτό σου να καλπάσει ανάμεσα στα υπάρτατα πνευματικά μονοπάτια της φαντασίας και της παθιασμένα ενδιαφέρουσας αρθρογραφίας. Μην χάνεις όυτε λεπτό..Η λεκτική σου λύτρωση σε περιμένει...

 
At 7/25/2007 06:00:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Kαταρχήν, ως γενική παρατήρηση τα σχόλια είναι πολύ ενδιαφέροντα και υπό αυτήν την έννοια τιμητικά.
Δεύτερον, η όλη συζήτηση δεν έχει τη ρίζα της σε έδαφος κάποιας πραγματικής προσφοράς διαφήμισης αλλά είχε ως αφορμή τη συζήτηση που ξεκίνησε στα λινκ που παραπέμπω. Ως αφορμή. Ως αιτία ασφαλώς και κάποια στιγμή σε απασχολεί το αν και με ποιούς όρους είναι δυνατό να αμειφθείς για κάτι που κάνεις καιρό και που φαίνεται να προξενεί ένα σχετικό ενδιαφέρον.
Τρίτον, και σε αυτό το ποστ όπως και σε αρκετά άλλα στο παρελθόν χρησιμοποιώ τον εαυτό μου ως παράδειγμα γιατί ακριβώς δεν γουστάρω να το παίζω υπεράνω. Κρίνοντας κάποιον άλλον θέλω να δω αν εγώ στη θέση του θα έκανα κάτι διαφορετικό. Και βλέπω ότι τις περισσότερες φορές δεν θα έκανα.
Τέταρτον, όπως επισημαίνει ο άπλυτος ηγέτης της Κίνας Μάο, επ ευκαιρία του θέματος διαφήμιση, προσπάθησα να πω ότι η ηθική μας είναι τις περισσότερες φορές εξαρτώμενη από την θέση στην οποία βρισκόμαστε. Όχι στα πιο ακραία θέματα. Αν μας δώσουν ένα περίστροφο δεν θα μετατραπούμε σε υποστηρικτές της δολοφονίας ως μέσου επίλυσης των προσωπικών διαφορών. Το αν έχουμε ή δεν έχουμε όπλο δύσκολα θα μεταβάλει τα πιστεύω μας κατά του φόνου. Το αν αύριο όμως έρθει η Μερσεντές του Καλτσόβρακου και μου πει έλα πάρε λεφτά ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ ΘΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΩ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ απ΄ό,τι σκέφτομαι τώρα που κανείς δεν μου έχει κάνει καμία πρόταση. Δεν ξέρω αν θα την απέρριπτα. Ξέρω όμως ότι θα βρισκόμουν ενώπιον κάτι απτού το οποίο θα ενεργοποιούσε μέσα μου τις δυνάμεις δικαιολόγησης της πράξης. Ανέξοδα είναι εύκολο να έχεις αρχές. Ενώπιον των πειρασμών δοκιμάζονται οι αρχές σου, στην πράξη.
Πέμπτον, βασική διαφορά στον όλο προβληματισμό περί διαφημίσεων στα μπλογκ είναι ο τρόπος που ξεκίνησε αυτή η ιστορία. Μπλογκσποτ ή όχι μπλογκσποτ, γκουγκλ ή όχι γκουγκλ, η αλήθεια είναι ότι καταρχήν και έως τώρα ο χώρος σου προσφέρεται χωρίς να σου ζητάει άμεσα το παραμικρό, ο χώρος σου προσφέρεται για να τον διαμορφώσεις όπως εσύ τον ονειρεύεσαι. Και όσον αφορά εμένα έτσι τον έχω διαμορφώσει ως τώρα. Αν κάτι λοιπόν με ενοχλεί είναι θέσεις του στυλ : όλα πουλιούνται όλα αγοράζονται, κόφτε τις επαναστάσεις του κώλου αφού ζείτε μέσα στα σκατά ούτως ή άλλως, ο χώρος είναι προς πώληση. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΠΩΛΗΣΗ. ΟΧΙ ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ ΟΜΩΣ. ΟΧΙ ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ. ΟΧΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. Όλοι ξεκινήσαμε τα μπλογκ επειδή είμαστε ψώνια γράφοντας δωρεάν. ΤΟ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΜΙΑ ΝΕΟΠΑΓΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗΣ ΣΩΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΣ ΟΤΙ ΚΟΦΤΕ ΤΙΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ Ο ΧΩΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΠΩΛΗΣΗ ΚΑΙ ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ εμένα με χαλάει.
Έκτον, έχοντας ξεκαθαρίσει αυτή τη βασική διαφορά δεν λέω ότι είναι κακό να μπουν διαφημίσεις. Ο καθένας όπως το νιώθει και ασφαλώς με βάση τις ανάγκες του. Και στα περισσότερα που λες αγαπητέ Στέλιο Μαρκάκη συμφωνώ και ασφαλώς πάντα τελικά έχει σημασία πρώτα και κύρια το περιεχόμενο των όσων γράφουμε, και αυτή είναι άλλωστε και η κατάληξη του ποστ.

 
At 7/25/2007 06:15:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

"Αν κάτι λοιπόν με ενοχλεί είναι θέσεις του στυλ : όλα πουλιούνται όλα αγοράζονται, κόφτε τις επαναστάσεις του κώλου αφού ζείτε μέσα στα σκατά ούτως ή άλλως, ο χώρος είναι προς πώληση".

Αυτό κατάλαβες δηλαδή εσύ από αυτά που έγραψα;;;

Πάντως μου αρέσει το γενικότερο επιχείρημά σου ότι δεν κρίνεις πριν σου τύχει αλλά παρόλα αυτά ψιλοχοντροθάβεις αυτούς που βρίσκονται σε διαφορετική θέση από σένα.

Από τις πιο σαφείς απόψεις σου.

 
At 7/25/2007 06:36:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Thrass, σε τελική ανάλυση εκείνο που έχει σημασία είναι να βλέπουμε την ζωή ψυχρά και χωρίς παρωπίδες, απομυθοποιημένα. Και μόνο αφού αφαιρέσουμε από αυτήν τους μύθους που της έχει προσκολλήσει η πεποίθηση των πολλών, μπορούμε να της προσδώσουμε το δικό μας μύθο, τη δική μας ματιά, μπορούμε δηλαδή μια ιστορία που οι πολλοί την βλέπουν έτσι, εμείς να τη δούμε αλλιώς.
Σκιές, ώρες ώρες είσαι συγκινητικά καλός άνθρωπος.
Τέλος, μόλις μιλούσα με τον Κώστα τον Καρυωτάκη και μου έδωσε την έγκρισή του για την παραλλαγή στο ποίημά του :)

 
At 7/25/2007 06:51:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

«Αν κάτι λοιπόν με ενοχλεί είναι θέσεις του στυλ : όλα πουλιούνται όλα αγοράζονται, κόφτε τις επαναστάσεις του κώλου αφού ζείτε μέσα στα σκατά ούτως ή άλλως, ο χώρος είναι προς πώληση".
Αυτό κατάλαβες δηλαδή εσύ από αυτά που έγραψα;;;»

«Στην πολύ τελική, όλοι διαφήμιση κάνουμε και όλοι καταλήγουμε να «δουλεύουμε» για σατανικές πολυεθνικές»
«Σταματήστε λοιπόν να φρενάρετε ανθρώπους με ηλίθιους ηθικούς κανόνες που δεν τηρείτε πρώτα εσείς (κοκακολίτσα, χαρμπουγκεράκια, τζηνάκια, τσιγαράκια, γκομπιουτεράκι και γενικά το 999.9999% των προιόντων που καταναλώνετε ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ανήκουν και «διαφημίζουν» πολυεθνικές)».
«Το καταλαβαίνω ότι είναι στη μόδα το κόλλημα με τις πολυεθνικές γενικά, αλλά άμα αποφασίσες να επαναστατήσεις, ο μόνος τρόπος να είσαι συνεπής στην επιλογή σου είναι να το κάνεις με σήματα καπνού και όχι με πισιά πολυεθνικών»

Για μένα πάντως δεν έχει να κάνει με καμία επανάσταση το θέμα. Έχει να κάνει με το ότι σε έναν χώρο που κρίνω και πολλές φορές αυστηρά ό,τι περπατάει, κινείται και πετάει, σε έναν χώρο που μιλάω για τα πράγματα που με αφορούν, με φτιάχνουν και με πονάνε, θα υπάρχουν διαφημίσεις. Δεν είναι θέμα επανάστασης, είναι θέμα αισθητικής και ηθικής του χώρου. Τι είναι αυτός ο χώρος; Είναι ο προσωπικός μου χώρος ή δεν είναι; Κι αν είναι, εδώ θα υπάρχει η δική μου γλώσσα και δίπλα της η διαφημιστική;
Αυτά λέγονται προβληματισμοί, Κωνσταντίνα. Τώρα αφού τεθούν οι προβληματισμοί μπορώ να δεχθώ και το δέχομαι για τον καθένα να βάλει διαφήμιση, επειδή προφανώς κανείς δεν είναι χωρίς οικονομικές ανάγκες. Εμού συμπεριλαμβανομένου. Άρα μπορεί αύριο να βάλω κι εγώ. Θα τα βάλω όμως και δεν θα μου αρέσει, θα τα βάλω ενοχοποιημένος. Δεν ξέρω αν αυτά σου φαίνονται θολά, ήξεις αφίξεις ή ασαφή. Για μένα πάντως που τα γράφω είναι σαφέστατα.

 
At 7/25/2007 06:59:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Υπήρχε κάποτε η αντίληψη οτι για να είναι κάποιος αριστερός έπρεπε να είναι και φτωχός. Στις μέρες μας ωστόσο κάτι τέτοιο θεωρείται παρωχημένο (κυρίως από τους αριστερούς). Στο κάτω κάτω ζούμε σε μια καπιταλιστική κοινωνία και πρέπει να διαχειριστούμε τα ταλέντα και τις ικανότητές μας προκειμένου να επιβιώσουμε σε ένα άδικο και ανταγωνιστικό περιβάλλον.
Το θέμα είναι όμως πόσο μακρυά μπορούμε να φτάσουμε?
Θα διαφήμιζες ποτέ μια εταιρία με τίτλο π.χ. ΠΑΡΝΗΘΑ REAL ESTATE ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ Α.Ε. ή IRAQI PETROLEUM Ltd. ?
Μάλλον όχι. Αν και συνήθως αυτά τα διλλήματα δεν είναι τόσο εύκολα...

 
At 7/25/2007 07:45:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Βασικά, αν κι εγώ απομονώσω φράσεις από κείμενά σου θα βγάλω πολλά λαβράκια.

Στην πολύ τελική όμως, τα περί "κωστοπούλειας" αντίληψης δείχνουν ότι δεν έχει κανένα νόημα καν να επιχειρηματολογώ εδώ.

 
At 7/25/2007 07:59:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Mε ρωτάς πώς είναι δυνατόν να κατάλαβα αυτό που κατάλαβα από αυτό που έγραψες.
Σου δείχνω πώς το κατάλαβα.
Αν το δείχνω λάθος, αν αυτές οι φράσεις του ποστ σου διαστρεβλώνουν το συνολικό νόημα του ποστ σου, μπορείς να επιχειρηματολογήσεις και να δείξεις γιατί το διαστρεβλώνουν.
Εκτός αν πράγματι δεν έχει νόημα να επιχειρηματολογείς εδώ.
Μπορεί και να μην έχει, τί να πω.
Όπως είδα πάντως και στον Άνεμο και στον Ανδριωτάκη (που δεν παρομοίωσαν τη λογική του ποστ σου με τη λογική εκατοντάδων εντιτόριαλ του Κωστόπουλου) κι εκεί κατέληγες ότι δεν έχει και τόσο νόημα να συζητάς, αφού οι τύποι αυτοί βλέπουν ως εχθρό την παγκοσμιοποίηση και τη διαφήμιση και δεν μπορούν να αποδεχθούν τις αναπόφευκτες αλήθειες της ζωής.
Και για να μην μένουν εκκρεμότητες, εξήγησα στον Τάσο στο μέιλ τι ακριβώς εννοώ με τα περί Κωστόπουλου και ασφαλώς εννοώ μόνο μια ιδεολογική συγγένεια του συγκεκριμένου ποστ με την αντίληψη Κωστόπουλου και όχι οτιδήποτε άλλο.

 
At 7/25/2007 08:30:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Αν έβγαλες αυτά τα συμπεράσματα για τις απόψεις μου από τις συγκεκριμένες φράσεις, τότε το ότι δεν θα δεχόμουν ποτέ διαφήμιση αδυνατίσματος στο μπλογκ μου όσα χρήματα και αν μου έδιναν, πώς θα κόλησε στο ίδιο ακριβώς κείμενο; Άρα, κάτι έχεις χάσει.

Στον Άνεμο και τον Ανδριωτάκη, είπαμε ο καθένας τα επιχειρήματά του αλλά διέκρινα ότι οι απόψεις ήταν πάγιες ή τέλος πάντων πολύ τραβηγμένες για τα γούστα μου. Σε αυτές τις περιπτώσεις, λέω την άποψή μου και σταματώ εκεί. Δηλαδή τί έπρεπε, να τους πείσω κιόλας;

Κανένας όμως απ΄τους δυό τους δεν μου επιτέθηκε προσωπικά. Το σταματώ εδώ λοιπόν, το λινκ σε όλα όσα έγραψα είναι εκεί και έλεος, ας μην συμφωνεί κανείς μαζί μου. Δεν είπα ποτέ ότι όσα λέω είναι σωστά και επιτέλους δεν εκπροσωπώ κανέναν.

Bottom line, οι θέσεις σου για μένα είναι κομψά αόριστες με άκομψα υπονοούμενα σε πράγματα που δεν έχεις καταλάβει ή που έχεις αφήσει αρκετό περιθώριο για να μην χρειαστεί να καταλάβεις.-

 
At 7/26/2007 12:53:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Δεν θα παρέμβω στο κομμάτι. Το ξέρεις οτι δεν χρειάζεται. Είναι άρτιο. θα ηθελα να πω , αν μπορείς μπες σο σαιτ της Καθημερινής στο αυριανό φυλο ( 27-7-2007) στους Αντιλογους, εχω γράψει ενα κομματι με τον τίτλο youtube δημοκρατια.Ποιός από τους πολιτικούς θα προσπεράσει την άμεση δημοκρατια της τεχνολογίας ;
ριτσα μασουρα

 
At 7/26/2007 01:28:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

@Ρίτσα Μασούρα

Καλά, τώρα, δεν είναι και τόσο άμεση η δημοκρατία της τεχνολογίας. Αν καταλαβαίνω καλά δεν είναι αδιαμεσολάβητη, καθότι τις ερωτήσεις τις επιλέγει το επιτελείο του cnn; Κάνω λάθος;

 
At 7/26/2007 01:39:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Kωνσταντίνα, ούτε είπα ούτε υπονόησα ότι εκπροσωπείς κανέναν. Το διευκρίνισα κιόλας.
Ρίτσα Μασούρα, βεβαίως και θα μπω.

 
At 7/26/2007 09:30:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Πολύ κακό για το τίποτα.
Έτσι πιστεύω ότι είναι όλη αυτή η συζήτηση περί διαφήμισης.
Και αυτό γιατί είμαστε στην Ελλάδα των 10 εκατ. κατοίκων που αναλογικά έχουν λιγότεροι πρόσβαση στο ίντερνετ από την Αγγλία πχ.
Και με ένα σεβαστό ποσοστό ανθρώπων κάποιας ηλικίας (δεν εννοώ 70άρηδες, αλλά 50άρηδες) που έχουν χρήματα και είναι πραγματικοί καταναλωτές, αποκλεισμένους από το ίντερνετ, γιατί δεν το γνώρισαν νωρίτερα και δεν τους ενδιαφέρει.
Το θέμα στην διαφήμιση είναι ανταποδοτικό. Δηλαδή πόσοι την βλέπουν, πως περνάει το μύνημα κλπ.
Στο ίντερνετ λειτουργεί όπως στην έντυπη διαφήμιση, δηλαδή χωρίς ήχο που είναι πολύ μείον. Συν όπως είπα ότι είναι πολύ μικρότερη η αναγνωσιμότητα λόγω κόσμου, αλλά και κυρίως λόγω πληθώρας των μπλογκς, των ιστοσελίδων κλπ.
Αυτά και διάφορα άλλα, όπως ότι οι περισσότερες μεγάλες επιχειρήσεις δεν κάνουν εύκολα διαφήμιση μέσω του διαδικτύου, περιορίζουν δραματικά τα μπάτζετ.
Έχοντας μεγάλη πείρα από μέσα, δηλαδή σαν κάτοχος ιστοσελίδας με μεγάλη κινητικότητα από τις αρχές του 2000 να σας πληροφορήσω ότι κατά την γνώμη μου τα χρήματα που παίρνεις δια των εργατοωρών που σπαταλάς σου δίνουν σαν αποτέλεσμα μεροκάματο κινέζου ανήλικου εργάτη που ράβει μπάλες για την Adidas.
Επίσης τα περισσότερα χρήματα - επειδή αυτά μέσω ίντερνετ είναι εύκολα παρακολουθήσιμα - δίνονται από εταιρείες που πουλάνε μέσω ίντερνετ κάτι, οτιδήποτε και μπορούν να βλέπουν πόσοι προέρχονται από την σελίδα σου και αγοράζουν αυτό το κάτι και σε πληρώνουν ανάλογα. Αν μπορείς και κάνεις τζίρο βγάζεις, αν όχι δεν βγάζεις. Εντελώς απλό. Το να κάνεις τζίρο φυσικά είναι κάτι το εντελώς δύσκολο, αφού ο κόσμος της κάθε ιστοσελίδας είναι πολύ λίγος αναλογικά και το "κάτι", πόσες φορές να το αγοράσεις. Λόγω γλώσσας απεθυνόμαστε μόνο σε 10 εκατ., άντε και σε κάποιους μετανάστες. Ελάχιστο νούμερο δηλαδή για να δουλέψεις έτσι και μόνο για πολύ μεγάλα portal ή vortal που έχουν και κάποιο άλλο μέσο ή μέσα ενημέρωσης από πίσω τους, πχ in.gr, sport-fm κλπ. Τέτοιου είδους portal χρησιμοποιούν και τις "επαφές" τους για να παίρνουν διαφημίσεις και με τους γνωστούς τρόπους που παίρνουν για τις εφημερίδες τους, τα περιοδικά τους και τα ραδιόφωνά τους. Επαφές που δεν έχει ο κοινός θνητός μέχρι ένα σημείο. Ο κοινός θνητός μπορεί λόγω κάποιων επαφών του στο επίπεδο το δικό του φυσικά, να μπει σε κάποιο κόλπο κάποια στιγμή και να πάρει κάνα ψίχουλο από την πίτα που πιθανόν να του φανεί και καρβέλι, αλλά ο συνολικός χρόνος που έχει ασχοληθεί με την σελίδα του και την όλη διαδικασία, δεν είναι στο τέλος τόσο προσοδοφόρος αν τον διαιρέσει το ποσό που παίρνει δια των συνολικών ωρών που έχει ασχοληθεί με την όλη επιχείρησή του - ας ονομάσω έτσι κάθε μπλογκ και κάθε ιστοσελίδα.
Ο κοινός θνητός έχει βέβαια την δυνατότητα, μέσω της ιστοσελίδας του ή του μπλογκ του να μπει μέσα σε κάποιο άλλο κόλπο πέραν της διαφήμισης για να βγάζει τα προς το ζειν. Πχ για την περίπτωση των μπλόγκερς, να πάρει κάποια στήλη σε εφημερίδα, να βγάλει κάνα βιβλίο, να πιάσει δουλειά σε κάποια τέλος πάντων επιχείρηση που είναι του χώρου και αυτό ίσως είναι η καλύτερη προοπτική.
Καλύτερη προοπτική μπορεί να υπάρξει ίσως για εξειδικευμένα μπλογκς ή ιστοσελίδες, πχ μπλογκς που ασχολούνται με υγιεινή διατροφή και βιολογικά (τυχαίο το παράδειγμα), ή μπλογκς αθλητικά ή περί στοιχήματος, όπου μπορούν να βρουν πιο εύκολα κάποιους διαφημιζόμενους από συγκεκριμένο χώρο και γιατί η όλη κινησή τους έχει στοχευμένο target group. Χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι θα πάρουν και πάλι τόση διαφήμιση ώστε να πουν ότι ζούνε από αυτό ή ότι βγαίνει ένα αξιοπρεπές ποσό.
Ούτε κάν σε τακτική βάση οι πληρωμές δεν είναι σε αυτές τις περιπτώσεις.

Και κλείνοντας έτσι αυτή την σύντομη περιγραφή για τον χώρο της διαφήμισης στο ίντερνετ εν Ελλάδι, να πω επίσης ότι, τα μεγαλύτερα ποσά δίνονται μέσω διαφημιστικών εταιρειών. Και πολλές διαφημιστικές είναι γνωστές στην πιάτσα για τους τρόπους πληρωμής τους με την Μέθοδο Κόπερφιλντ. Δηλαδή σε πληρώνουν, αλλά εσύ λεφτά δεν βλέπεις. Και για να πάρεις αυτά τα "λεφτά" πρέπει να έχεις τιμολόγιο, άρα να πληρώνεις ΤΕΒΕ και Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο. Το χειρότερο σενάριο βέβαια στην Μέθοδο Κόπερφιλντ είναι όταν έρχεται το κράτος και σου ζητάει ΦΠΑ και φορολόγηση στο τιμολόγιο επί πιστώσει που έχεις κόψει.

Συμπέρασμα - δικό μου - είναι ότι η πολύ συζήτηση περί διαφήμισης, δεν αξίζει, γιατί μιλάμε για ευτελή εν τέλει νούμερα. Αν κάποιος μπορεί και του κάτσει να πάρει κάποιο ποσό - και τώρα επειδή τα μπλογκ είναι της μόδας μπορεί να συμβεί - ας το πάρει, δεν είναι κακό, ούτε σε διαφθείρει σαν άνθρωπο σε καμία περίπτωση.
Λόγω των παραπάνω σχολίων πιστεύω ότι είναι καταφενέστατο ότι δεν θα υπάρξουν περιπτώσεις σαν αυτές που αναφέρονται πχ να σου ζητήσουν να γράψεις καλά λόγια για το προιόν κλπ. ή να μην γράψεις κάτι κακό ή σχόλια άσχημα κλπ. Η όλη φάση είναι πολύ επιφανειακή και άσχημα πληρωμένη, οπότε τι να σου πουν και με ποιό λόγο να διεκδικήσουν κάτι τέτοιο. Αυτά τα πράγματα συμβαίνουν μόνο εκεί που υπάρχουν μεγάλα συμφέροντα και με πολύ κόσμο από πίσω πχ εφημερίδες τηλεόραση κλπ.

 
At 7/26/2007 11:26:00 π.μ., Blogger domino said...

Το θέμα είναι όχι, αν θα αναθεωρήσεις τις απόψεις, στάσεις και αξίες σου...αλλά όταν θα συμβεί αυτό να είσαι σίγουρος οτι μπορείς να στηρίξεις αυτή την επιλογή σου, αρχικά στον ίδιο σου τον εαυτό και κατεπέκταση σε αυτούς που τους προβλημάτισε η αλλαγή αυτή. Κάθε αλλαγή είναι ευπρόσδεκτη αλλά αφού πρώτα έχουν γίνει οι απαραίτητες ζυμώσεις.

 
At 7/26/2007 02:06:00 μ.μ., Blogger ANemos said...

Παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον την συζήτηση όπως εξελίσσεται σε τέσσερα (τουλάχιστον μέτωπα), στης Κωνσταντίνας, στο Open, στον Μανώλη και σε σένα (μακάρι να τα συνδέαμε όλα αυτά με links γιατί αξίζει να υπάρχουν συγκεντρωμένα). Δύο τρεις παρατηρήσεις:

Α) Στα συγκεκριμένα κείμενα που έγραψα δεν δίνω έμφαση τόσο στις αρνητικές ή θετικές απόψεις μου για τη διαφήμιση στα blogs. Προσπάθησα, κι αυτό φαίνεται από τα τελευταία μου κείμενα, να αποδείξω ότι το θέμα δεν υφίσταται καν. Ότι μιλάμε για ένα «αδειανό πουκάμισο» -όχι ότι έτσι χάνεται η σημασία των όσων λέμε. Διαφωνώ μάλιστα –και ο έχουμε συζητήσει και όταν βρεθήκαμε στη Θεσσαλονίκη- με τον Μανώλη Ανδριωτάκη ως προς τους φόβους του για την άλωση των blogs από τη διαφήμιση.

Β) Επίσης δεν πιστεύω ότι μια διαφήμιση μπορεί από μόνη της να βλάψει έναν μπλογκ ή τον κάτοχό του (αν δεν είναι …ήδη βλαμμένος), ίσως όμως –στην περίπτωση που θα ξεκινούσε ένα τέτοιο γαϊτανάκι έστω και ως απόπειρα- να βλάψει κάποιους που θα νομίζουν ότι ανοίγοντας ένα μπλογκ ή γράφοντας παπαριές ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο τους κατέβει, θα βγάλουν χρήμα με ουρά. Το χρήμα με ουρά δεν πρόκειται να πάει ποτέ σε μεμονωμένα πρόσωπα (μακάρι να συνέβαινε!), σε αυτή την ψευδαίσθηση στηρίζεται άλλωστε και ο κρατικός τζόγος, οι «πυραμίδες», τα τηλεπαιχνίδια σε στυλ “Supe Deal” κλπ. Ούτε καν χαρτζιλίκι δεν πρόκειται να βγάλουν. Γι’ αυτό είναι και άτοπο να γίνονται δίκες προθέσεων (ή αύριο δίκες προσώπων) επειδή θα βάλουν ή δεν θα βάλουν ένα μπανεράκι.

Γ) Ανεξάρτητα με τα παραπάνω όμως (και το ουσιαστικά ανέφικτο των διαφημίσεων σε μπλογκς) το θέμα της απενοχοποίησης και (άρα) αποδοχής κάποιων πραγμάτων γιατί «κατά εκεί μας πάει ο ρους της ιστορίας ή η πραγματικότητα» είναι αυτό που πραγματικά «κρύβεται» πίσω από τη συζήτηση. Τα όσα αρνητικά συμβαίνουν στον κόσμο μας στηρίζονται ακριβώς πάνω σ’ αυτόν τον μηχανισμό, της σιωπηρής ή και φωναχτής αποδοχής. Ο κόσμος μας προχωράει μέσα από συγκρούσεις. Ακόμη και ίδιος ο καπιταλισμός οφείλει την αντοχή του σε αυτές τις συγκρούσεις. Δεν σημαίνει ότι θα τις αντέξει όμως. (Τι έχει αντέξει πάνω από 100 χρόνια χωρίς να έχει ανατραπεί ή έστω μεταλλαχθεί ριζικά;).

 
At 7/26/2007 04:27:00 μ.μ., Blogger Grigsgr said...

Εγώ θέλω να πω στον old boy οτι βρήκα πολύ ενδιαφέρον αυτό το κείμενό του και πολύ ενδιαφέρουσα επίσης και την κουβέντα που γίνεται στα σχόλια απο κάτω. Δεν θα σχολιάσω κι εγώ κάτι περισσότερο. Εξ' άλλου οτι είχα να πω το είπα στο κείμενο της X-PSILIKATZOYs.
Συνέχισε ρε "παλιόπαιδο
:)

 
At 7/26/2007 05:02:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Oscar και Άνεμε, πράγματι το πολύ πιθανότερο είναι όλη η κουβέντα να είναι θεωρητική και μόνο χωρίς πρακτικό αντίκρυσμα. Συνήθως πιστεύω ότι συζητήσεις που δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα αλλά κινούνται μόνο στο υποθετικό επίπεδο δεν έχουν νόημα. Ελπίζω -αν και δεν είμαι σίγουρος- ότι αυτή είχε κάποιο νόημα. Στο τελευταίο που λες Άνεμε, και μένα η αντίρρησή μου ήταν ακριβώς αυτή: αν ο χώρος που μας έδινε η μπλογκσποτ είχε διαφημίσεις από την αρχή είμαι σχεδόν σίγουρος ότι δεν θα μας έκανε εντύπωση ούτε θα μας χαλούσε ιδιαίτερα. Αλλά όταν συνηθίζεις κάτι, όταν κακομαθαίνεις σε κάτι, αλλάζει και η οπτική σου. Γι αυτό και διαφώνησα -έντονα πιθανότατα- με την άποψη ότι ο χώρος είναι αυτόματα, ασυζητητί και από την φύση των πραγμάτων διαθέσιμος προς διαφήμιση.

 
At 7/26/2007 05:24:00 μ.μ., Blogger ANemos said...

Είναι!
Οσο και το μπαλκόνι μας, η ταράτσα μας, οι πόρτες του αυτοκινήτου μας, η πλάτη μας (με τατουάζ). Μια χαρά δεν είναι οι αθλητές που κάνουν τατουάζ της PUMA και της ΝΙΚΕ?

Μια χαρά είναι!

(Ολα αυτά μου θυμίζουν λίγο το ανέκδοτο με το φεγγάρι που το έβαψαν κόκκινο οι Σοβιετικοί και μετά πήγαν οι Αμερικάνοι και έγραψαν "Κόκα Κόλα")

 
At 7/26/2007 05:29:00 μ.μ., Blogger ANemos said...

Δεν θέλει πολύ βαθυστόχαστοι σκέψη για να καταλάβουμε ότι δεν έχει νόημα. Αρκεί να απαντήσει κάποιος στα εξής;

Ποιος (διαφημιστής) θα πιάσει ποιόν (μπλόγκερ) για να βάλει μία διαφήμιση (όταν το πάρε-δώσε ενός τετάρτου καταχώρησης σε μια εφημερίδα θέλει άπειρες συνεννοήσεις, συμφωνητικά, μεταφορές υλικών κλπ) και να του δώσει πόσα χρήματα για πόσο χρόνο και πόσες εμφανίσεις;;;;;

Κούρευε λαγούς και άρμεγε χελώνες δηλαδή! (ή και το αντίθετο)

 
At 7/26/2007 08:48:00 μ.μ., Blogger οι σκιές μιλάν said...

@ ΑΝεμος,

συμφωνώ απολύτως με το τελευταίο σου σχόλιο. Αν θυμάμαι καλά ήταν σε πόστ στα μπλογκ του κοντρα (επιφυλάσσομαι για την πηγή) που είχε συζητηθεί κάποια στιγμή το θέμα της διαφήμισης στo διαδίκτυο. Εκεί είχε ειπωθεί οτι η διαφήμιση σε σάιτ προϋποθέτει νούμερα επισκεψιμότητας κοντά στα 20 με 30,000 ημερησίως, νούμερα με άλλα λόγια απλησίαστα για μπλογκερ στην Ελλάδα.

Πάρ' αυτα, νομίζω ήταν πολύ ενδιαφέροντα όσα ειπώθηκαν στις αυτές συζητήσεις από τις οποίες πάντα κάτι μένει στο μυαλό.

Την επόμενη φορά μπορούμε να συζητήσουμε το ασφαλιστικό των μπλογκερ.
Τί;
Δεν είναι θεματάρα;;
:P

 
At 7/27/2007 09:53:00 π.μ., Blogger Grigsgr said...

Είναι θεματάρα το ασφαλιστικό αλλά μετά θα πιάσουμε και το θέμα των συντάξεων των μπλόγκερ σαν απόρροια του ασφαλιστικού...

 
At 7/27/2007 02:43:00 μ.μ., Blogger ANemos said...

Μην ξεχάσουμε να πούμε και για το "εφ'άπαξ"!

 
At 7/28/2007 06:57:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Φρονώ πως για το μείζον θέμα του ασφαλιστικού του κλάδου μας πρέπει
να γραφτούν αυτόνομα ποστ. Όσο για το διαφημιστικό θέμα, σκέφτομαι ότι αφού οι προοπτικές διαφήμισης δεν φαίνονται τελικά να είναι ευοίωνες, ίσως θα έπρεπε να ξεκινήσουμε να βάζουμε αντιδιαφημίσεις και να μας πληρώνουν για να τις βγάζουμε
Π.χ.: Εδώ και 2 1/2 δεκαετίες 29 κατασκευαστές πλυντηρίων συνιστούν Σκιπ. Το ότι τόσον καιρό δεν έχει βρεθεί τριακοστός κατασκευαστής να προστεθεί στην παρέα τους δεν συνεπάγεται ότι το προϊόν έχει πάψει να πείθει;

 
At 8/04/2007 12:07:00 μ.μ., Blogger Niemandsrose said...

Ο αμίαντος είναι ένα κατασκευαστικό υλικό με ινώδη δομή, που έχει ως βάση το πυρίτιο και το μαγνήσιο.
Συμβαίνει συχνά ο ηλεκτρονικός συγγραφέας να εμφανίζει παρενέργειες από την κατάχρηση ή μη συνετή χρήση της αμίαντης προπαγάνδας.
Αποτελεί δε κίνδυνο της δημόσιας υγείας των ευπαθών- προσκυνητών μπλογκεράδων.
Συμβουλευείτε τον γιατρό σας σε περίπτωση λαϊκιστικής ακράτειας,δηθεντερίτιδας, διαφημισιομανίας και υποδόριων κινήτρων.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home