«Σε δημοπρασία το φόρεμα που κλάπηκε θα μπορούσε να αγοραστεί ακόμη και 100.000 ευρώ», λέει ο Ιταλός διευθυντής του Ιδρύματος «Μαρία Κάλλας», Μαρούνο Τόζι. Το πρωί ένας άνδρας κάτω των 40 ετών, που μιλούσε αγγλικά, μπήκε στο Ιταλικό Ινστιτούτο της Αθήνας, στο νεοκλασικό τής οδού Πατησίων 47, για να θαυμάσει τα εκθέματα. Επρόκειτο για ρούχα και κοσμήματα που είχε φορέσει η Μαρία Κάλλας σε παραστάσεις της, χειρόγραφες επιστολές της και άλλα πολλά. Ο άνδρας με το γαλάζιο παντελόνι και το άσπρο πουκάμισο πήγε κατευθείαν στη δεξιά γωνία στο βάθος, παρά το γεγονός ότι η έκθεση είχε διαδρομή που έπρεπε να ακολουθήσει. Στη γωνία, που κρύβεται κάπως από κολόνα, υπήρχε ένα πορτρέτο της Κάλλας φτιαγμένο από τον Σιλβάνο Καζέλι, με το φόρεμα που φορούσε η ντίβα στο ρεσιτάλ του Ηρωδείου με μαέστρο τον Αντονίνο Μπότο, στις 3 Αυγούστου του 1957. Ήταν η πρώτη επιστροφή της στην Ελλάδα μετά το 1944, που έφυγε. Στο πορτρέτο ο ζωγράφος έχει ζωγραφίσει και φλόγες. Γιατί το πρωτότυπο πορτρέτο είχε καεί το 1996 στη μεγάλη πυρκαγιά της όπερας Λα Φενίτσε στη Βενετία και το ξαναέφτιαξε, βάζοντας και φλόγες σε ανάμνηση της καταστροφής. Δίπλα στο πορτρέτο υπήρχε το ίδιο το φόρεμα- φτιαγμένο από τη σχεδιάστρια Biki. Τοποθετημένο σε μία ογκώδη κορνίζα με μεγάλο βάθος, για να δίνει την εντύπωση ενδύματος που ντύνει ένα σώμα. Ο άνδρας περιεργάστηκε το έκθεμα και αποχώρησε. Επανήλθε έπειτα από 1 ώρα, κρατώντας μια μηχανή-ίσως φωτογραφική ή βιντεοκάμερα. Πήγε πάλι στο έκθεμα. Ξαναέφυγε. Ήρθε τρίτη φορά γύρω στις 16.30, δύο ώρες πριν από το κλείσιμο της έκθεσης. Άρχισε να κόβει σιγά σιγά τα σημεία που ήταν στερεωμένο (ραμμένο) το φόρεμα. Πηγαίνει πιο κει, επανέρχεται και κόβει πάλι, ήρεμος. Λίγο μετά τις 18.00, το τραβάει ξαφνικά και το φόρεμα απελευθερώνεται από την κορνίζα. Εκείνος μπαίνει στην παρακείμενη τουαλέτα. Γύρω στις 18.30, οι άνθρωποι του Ινστιτούτου ζητούν από τους επισκέπτες να αποχωρήσουν. Ο κλέφτης αποχωρεί μαζί τους. ~~~
~~~
Η Aστυνομία καταλήγει στο συμπέρασμα, ότι ο άντρας δεν έβγαλε από πάνω του το φόρεμα oλόκληρη την εβδομάδα που το κράτησε, μένοντας κλεισμένος σπίτι και βλέποντας και ξαναβλέποντας στο βίντεο μια σκηνή από το «Φιλαδέλφεια». Όταν η βιντεοκασέτα από τη συνεχή χρήση και επανάληψη έλιωσε (έλιωσε στην κυριολεξία), ο άντρας γδύθηκε, έβαλε το φόρεμα μέσα στο άχρηστο πλέον κουτί της, το κουτί μέσα σε φάκελλο, ντύθηκε -ξαναφορώντας το ίδιο γαλάζιο παντελόνι και το ίδιο άσπρο πουκάμισο- και πήγε και το ταχυδρόμησε. Από τον έλεγχο DNA που διενεργήθηκε δεν βρέθηκαν πάνω στο φόρεμα ίχνη από σπέρμα, αλλά πολλαπλά ίχνη από δάκρυα. Ο δακρυσμένος δράστης εξακολουθεί να αναζητείται. Εξακολουθεί επίσης να αναζητεί τον εαυτό του και την βαθύτερη αιτία των δακρύων του· ίσως είναι η Τέχνη, ίσως η Μαρία, ίσως ο Τομ Χανκς, ίσως ο ίδιος, ίσως κάποιος που τον άφησε, ίσως κάποιος που δεν μπόρεσε ποτέ να βρει, κάποιος που πάντα ονειρευόταν να βρει και να ακούν αγκαλιά την Μαρία, κάποιος που θα τον κοιτά στα μάτια και θα του λέει: "Live still, I am life. Heaven is in your eyes. Is everything around you just the blood and mud? I am divine. I am oblivion. I am the god... that comes down from the heavens, and makes of the Earth a heaven. I am love!... I am love."
10 Comments:
old boy, με άφησες άφωνο. Υποκλίνομαι στο μεγαλείο της φαντασίας σου.
Άφωνος μιλάμε. Δεν βρίσκω λόγια.
Ορκίζομαι πάντως ότι δεν ήμουν εγώ!
Εγώ απλά ήθελα να κάνω ένα λογοπαίγνιο με το ευτελές σουξέ του Σαρμπέλ πως τον λένε:)
Antonino Votto, όχι Μπότο. Προχειράντζες.
''ίσως κάποιος που δεν μπόρεσε ποτέ να βρει, κάποιος που πάντα ονειρευόταν να βρει και να ακούν αγκαλιά την Μαρία, κάποιος που θα τον κοιτά στα μάτια...''
δηλαδή old boy υπάρχει συναίσθημα τελικά, έχουμε αποδείξεις, να το δέσω....
συνταρακτικά συγκινητικός, μέχρι κόμπου στο λαιμό...
Tin Man & Gasireu, ευχαριστώ πολύ.
Old Boy, επιστροφή στα πολύ δυνατά σου.:-)
Από την στιγμή που δεν φοράει κανείς πράσινα παπούτσια, δεν πρόκειται να έχουμε συλλήψεις για αυτή την ελεγεία...
Ξου ρε.
εξαιρετικό
τραγικό.. φοβερό κείμενο.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home