Παγκόσμια νύχτα ποίησης

«Παραμονή της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης και ο Ιρακινός ποιητής Aχμέντ Αμπντέλ Σάρα επέλεξε να απαγγείλει στίχους στα ερείπια φημισμένου βιβλιοπωλείου της Βαγδάτης, το οποίο, μόλις πριν από δύο εβδομάδες, ήρθε να προστεθεί στην αλυσίδα των καταστροφών κατά τα τέσσερα χρόνια του πολέμου».

Το βράδυ ο Αχμέντ γύρισε στο σπίτι του.

Ο καπιταλισμός είχε δείξει στην πατρίδα του το πολεμικό του πρόσωπο κι έτσι ο Αχμέντ δεν είχε την τύχη να δει ακόμα το ειρηνικό του πρόσωπο, δεν είχε δηλαδή την τύχη να μάθει τι θα πει κρυφό ομόλογο. Ήξερε όμως τι θα πει κρυφή ομολογία.

Κάθε βράδυ, όταν κοιτούσε με δέος τη γυναίκα του να κοιμάται στο πλάι του, της ομολογούσε κρυφά, ψιθυριστά, ότι δεν είχε ιδέα πώς θα μπορούσε να την προστατεύσει από μια αδέσποτη βόμβα.

Εκείνο το βράδυ, τα μεσάνυχτα της 20ης προς την 21η Μαρτίου, προς την παγκόσμια ημέρα ποίησης και παγκόσμια ημέρα ύπνου, η γυναίκα του ήταν ακόμη ξύπνια.

Ξύπνια αλλά γλαρωμένη.

Της ομολόγησε φανερά, ότι γλαρώνοντας συναιρούσε τις δυο έννοιες σε μία, ότι τα γλαρωμένα μάτια της ήταν στο μεταίχμιο ποίησης και ύπνου.

Έξω ακούγονταν εκρήξεις.