Αιωρήσου, Σαντάμ, Αιωρήσου

Eγκαινιάζουμε το νέο έτος με αυτό το τρυφερό ενσταντανέ: κρεμάλες σαν παλιό καλό γουέστερν, μαύρες κουκούλες σαν παλιά καλή ουρά διαδήλωσης, ποιότητα βιντεοσκόπησης σαν παλιό καλό «snuff», όλα καλά, όλα οικεία, Αρδιαίος Παμφύλιος και του Ιράκ ο εμφύλιος, πανάθλιοι τύραννοι και επίσημη επίσκεψη Καραμανλή στον Μπους, τί να κάνουμε μια μικρή χώρα είμαστε, όλοι το συμφέρον μας κοιτάμε, και τα κράτη κι εσύ κι εγώ, καλά να περνάμε, καλά να είμαστε για όσο μας πάρει, 57 χιλιάρικα Ιρακινών και 3 Αμερικανών, 60.000 νεκροί ως τώρα καταδικασμένοι σε θανατική ποινή χωρίς υποψία δίκης, χωρίς κρεμάλες, χωρίς μαύρες κουκούλες, χωρίς να χαρούν το κατά Γουώρχολ στιγμιαίο σταριλίκι έστω και στο θάνατό τους, κομπάρσοι σε όλα τους, σφάγια σε όλα τους, anonymous σε όλα τους, μαλάκες σε όλα τους, Σιιτοσουνίτες σε όλα τους - μαϊνόριτι ή χουάιτ τρας μισθοφόροι σε όλα τους, μέχρι να γυρίσει ο τροχός (αν γυρίσει ποτέ προτού να λιώσουν εντελώς οι πάγοι) και αρχίσουν να παίζουν κρεμάλα με αραβικό αλφάβητο συνάνθρωπε της Δύσης, με γράμματα που δεν θα μπορούμε εκ των πραγμάτων να βρούμε κι έτσι θα μας κρεμάνε, γιατί αν ο Σαντάμ υπήρξε σε τελική ανάλυση πρωταγωνιστής κι έπαιξε ρόλο (ολέθριο) στην μοίρα του λαού του, το σκοινί που τον κρέμασε δεν προήλθε από κανέναν πρωταγωνιστή, από κανέναν Μπους, από κανένα ανδρείκελο, αλλά έχει προέλευση καθαρά απρόσωπη, καθαρά μηχανική, καθαρά συστημική, προέρχεται από τον πολιτισμό που εσύ κι εγώ κοινωνούμε και τα αγαθά του οποίου καρπωνόμαστε κάθε ώρα και στιγμή, τις ώρες και τις στιγμές τις εργάσιμες και τις ώρες και τις στιγμές τις εορταστικές, γι' αυτό φέτος είχαμε κρατήσει ένα κλαδί του χριστουγεννιάτικου δέντρου κενό και την ύστατη ώρα κρεμάσαμε επάνω του έναν μεσανατολίτη δικτάτορα.

Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στο χάος. Αλλαχού Ακμπάρ.