Σας γαμώ όλους

«Dear Schooligans, από την πρώτη στιγμή που σας διάβασα κόλλησα πραγματικά μαζί σας. Είμαι πρωτοετής φοιτητής και σπουδάζω μακριά από την πόλη μου. Ένιωσα τη βία και τον χλευασμό από το νηπιαγωγείο. Αυτό συνεχίσθηκε μέχρι να τελειώσω το Λύκειο. Το πρόβλημα το δημιούργησαν ορισμένοι συμμαθητές μου. Βλέποντας ότι ήμουν ένα παιδί χαμηλών τόνων και ήσυχο, ήμουν το θύμα τους για να περνάνε αυτοί καλά κοροϊδεύοντάς με. Βλέπετε, ο καλός τις περισσότερες φορές θεωρείται ως αγαθός και χαζός. Έτσι κι εγώ ήμουν γι΄αυτούς ο χαζός της τάξης, ο αποδιοπομπαίος τράγος.

Μου έκαναν ό,τι δεν μπορεί να φανταστεί και το πιο αρρωστημένο μυαλό. Μου έδιναν φάπες, με χτυπούσαν, με έφτυναν, μου έσχιζαν τα τετράδια, μου πετούσαν τα πράγματα, μου έκρυβαν την τσάντα, με ενοχλούσαν την ώρα του μαθήματος, μου έγραφαν βρισιές στο θρανίο, κατάφεραν να μου κάνουν σπάσιμο νεύρων. Ήταν η αφορμή όλη η τάξη να με πάρει στο ψιλό και έτσι να μην έχω φίλους στο σχολείο και να νιώθω τρομερή μοναξιά. Όλα αυτά μου δημιούργησαν τεράστια ψυχολογικά προβλήματα. Μου προξένησαν χαμηλή αυτοεκτίμηση οδηγώντας με στην κατάθλιψη και στο να μην πιστεύω πλέον στον εαυτό μου.

Στέλνω λοιπόν ένα μήνυμα σε αυτούς που μου έκαναν τη ζωή κόλαση: Νίκο, Ηλία, Χρήστο, Στάθη, Κώστα, αφυπνίστηκα. Δεν είμαι πλέον ο χαζός που γνωρίζατε, αλλά αυτός που με τη σειρά σας πρέπει πια να φοβάστε. Αυτή τη στιγμή πατάω γερά στα πόδια μου, έχοντας αποκτήσει πραγματικές φιλίες. Mπορώ να αλλάξω το μέλλον και θα το κάνω. Σας γαμώ όλους. Να πάτε στο διάολο, όπως με στείλατε και μένα. Θα ήθελα να κλείσω με μια φράση του Φρειδερίκου Νίτσε. «Κάποιος πρέπει να έχει Χάος μέσα του, για να γεννήσει ένα φλεγόμενο αστέρι».

Δημήτρης, 19 ετών

Θεσσαλονίκη».

Ελευθεροτυπία, 10.12.06.

(Παραδόξως, η εφημερίδα που φιλοξένησε την τραβεστί φωνή του 13χρόνου Αλέξανδρου, φιλοξενεί και το πιθανότατα πιο αυθεντικό ένθετο του ελληνικού Τύπου, τους Schooligans).