Ξεκίνησε ως οργασμός
Για μια ακόμη φορά, για μια ακόμη μέρα, χωμένος βαθιά μέσα στη γη διέσχιζε ιλιγγιωδώς τον χώρο και τον χρόνο, για μια ακόμη φορά, για μια ακόμη μέρα, κουδούνισε στ΄αυτιά του η αναγγελία της ανοργασμικής ηχογραφημένης φωνής «Επόμενη στάση Σύνταγμα», οπότε δεν άντεξε άλλο αυτό το μια ακόμη φορά, το μια ακόμη μέρα και πήρε το μετρό ανάποδα και αντιστράφηκε η πορεία του βαγονιού του και τώρα διέσχιζε ιλιγγιωδώς τον χώρο και τον χρόνο στην ίδια κατεύθυνση αλλά προς την αντίθετη φορά, έτσι που η φωνή τώρα έλεγε «Προηγούμενη Στάση Ευαγγελισμός», «Προηγούμενη Στάση Μέγαρο Μουσικής» και συνέχιζε με τον ίδιο ρυθμό να γυρνά πίσω, στις προηγούμενες φορές, στις προηγούμενες μέρες, άρχισε να βρίσκεται μπροστά σε τούρτες που είχαν κάθε φορά και ένα λιγότερο κεράκι από την προηγούμενη, τα μαλλιά του πύκνωναν, τα κιλά του λιγόστευαν, πίσω, πίσω, γυρνούσε πίσω, τώρα δεν είχε πια παιδιά, να 'τος που απολύεται από την προηγούμενη δουλειά του, τώρα δεν είχε πια γυναίκα, να 'τος που απολύεται από την προπροηγούμενη δουλειά του, το πρόσωπό της πρώτη φορά, ο πατέρας του ξαναπεθαίνει, πίσω στο βράδυ που του στοίχειωσε τη ζωή, το βράδυ που χτύπησε κάποιον με το αυτοκίνητο και πανικόβλητος τον εγκατέλειψε, παρουσιάζεται στο στρατό, κάνει την πρώτη του σχέση, μπαίνει στη λάθος σχολή, ο καθηγητής τον βρίζει στο σχολείο, δεν θέλει να πάει νήπιο, είναι σκοτεινά και δεν καταλαβαίνει τίποτα αλλά είναι ζεστά και του αρέσει, αποσυλλαμβάνεται, κόβεται στα δύο, σπάει, ξεκίνησε ως οργασμός, επιστροφή της λάμψης στα εξ ων συνετέθη, τώρα λίγες ψηφίδες της προσωπικότητάς του στην αναποφασιστικότητα του πατέρα του, κάποιες άλλες στην ξεροκεφαλιά της μάνας του, φεύγουν κι αυτές, χάνονται κι αυτές, τα μάτια του παππού του θολώνουν και σβήνονται, εξακολουθεί και γυρνά προς τα πίσω, μόνο που δεν μπορεί πια να το συνειδητοποιήσει, γιατί δεν έχει μείνει πια τίποτε δικό του, τίποτε που να τον συνιστά, τίποτε εκτός από ένα κορμί σπρωγμένο, ένα κορμί σπρωγμένο από τους συνεπιβάτες του που θέλουν να κατέβουν στο Σύνταγμα, παρασέρνοντάς το έτσι μαζί τους σε μια ακόμη φορά, σε μια ακόμη μέρα, σε μια ακόμη κανονικότητα, σε μια ακόμη υποταγή στους νόμους.
posted by Old Boy @ 7:34 μ.μ.
24 comments
24 Comments:
Έξοχο!
Είμαιστο γραφείο και όσο το διάβαζα, κουκουλώθηκα με την μπλούζα μου.Είναι μερικές φορές αυτά τα μικρά διαλείμματα πολύ συνταρακτικά...Τι να πω.
Γράφεις καλά man
"The butterfly effect" in daily life.
Ναι, αλλά οργασμός από οργασμός διαφέρει.Και αν είμαι γέννημα ενός καλού οργασμού τότε είμαι ΚΑΤΙ. :)
δεν χρειαζεται σχολιο
απλά καταπληκτικο
Ρε φίλε αυτή η φαντασία σου είναι εκπληκτικά ανατρεπτική!
Από τα καλύτερα σου το σημερινό.
Μου θύμισε το άλλο που είχες γράψει με το χ6,χ18,χ32,χ320 κλπ ζουμ που είχες κάνει στο dvd και έγινε ο τοίχος οθόνη, κι έγινε όλη η πόλη ταινία!!!
ΥΓ
Δεν θέλω να χαλάσω το εγκώμιο, αλλά για πρώτη φορά διαφώνησα με την κριτική σου για ταινία όταν ύμνησες το "the departed". Με απογοήτευσε τρομερά ο Scorcese. Δεν πρόλαβα να το σχολιάσω έγκαιρα, γι'αυτό το γράφω εδώ.
Από τα πολύ δυνατά το σημερινό.
Καλώ όλους τους αναγνώστες σου να ψηφίσουν με μέιλ ή με παράθυρο που θ' ανοίξεις εσύ, το πιο δυνατό ποστ της χρονιάς κατά τη γνώμη τους. Ψηφίστε ρε παιδιά, ο άνθρωπος έχει διαμάντια στον μπαξέ.
εξαιρετικο και αναπαντεχο,οπως και το προηγουμενο.Φιλε,respect!-)
Υπέροχο κείμενο.Ευγε.!!OldBoy,μόνον Βαλκάνιος που πετάει τον ΄ορθολογισμό΄στα σκουπίδια μπορεί να γράφει έτσι.
Μου θύμισες την σκηνή στο Underground τού Κουστουρίτσα,που η νύφη πετάει, στον γάμο της.
Οι ξερόλες Γαλλοι τον είχαν κριτικάρει,απορώντας πώς γινεται αυτό.
Επρεπε να τους απαντήσει΄Γιατί η νύφη πετάει???,Mα γιατί έτσι τής αρέσει.!!΄
Πάντα τέτοια.!!!
Εξαιρετικό.
Σας ευχαριστώ όλους για τα καλά σας λόγια.
Τι να πω που να μην είπαν ήδη οι προηγούμενοι;
Βλέπεις σε όλα έρχομαι πάντα δεύτερη, μη πω τελευταία και καταλαχανιασμένη.
Εξαιρετικό το κείμενό σας διαβόητε Ολντ Μπόι, το ευχαριστήθηκα, όπως καιρό είχα να ευχαριστηθώ έτσι κείμενο.
Όχι όμως οτι μου κάνει εντύπωση που έρχεται απο εσάς, κάθε άλλο, συνήθισα:)
Extra feature:
Κομμένη σκηνή ν.0.
Τα μυαλά του μαζεύονται πίσω και η σφαίρα ξαναμπαίνει στη θαλάμη.
Η σκηνή κόπηκε για να χαρακτηριστεί ακατάλληλο για ενηλίκους.
Εξαιρετικό! Οχι μόνο για την γραφή του και τη σύλληψη αλλά για την ταχύτητα που το διαπερνάει και το κάνει σα μιά φλασιά. Και τόσο σύντομο και ζουμερό! Νάσαι καλά φίλε!
Discolata, κακώς συνήθισες, it's all downhill from here, όπως θα έλεγε και ο Κέβιν Σπέισι στο «Αmerican Beauty».
GGL, όταν το ποστ βγει σε DVD θα περίλαμβάνει όλες τις κομμένες σκηνές.
Prosopa, μακάρι να μπόρεσε το ποστ να σου φωτίσει μια στιγμή ;) Σ΄ ευχαριστώ πολύ.
Να τι λείπει, ένα βιβλίο με τα posts σου. Καλό το internet αλλά τα κείμενά σου αξίζουν την ηδονή του χαρτιού. Και έτσι, μετά το old time classic cd που έχω χαρίσει στους πιο αγαπημένους μου, καιρός να αποκτήσω (και κατ' επέκταση οι αγαπημένοι μου)το old time classic βιβλίο μας!
Βιβλίο με τα καλύτερα ποστ. Οντως. Τέλεια ιδέα. Ακούει κανένας εκδότης;
Αν ακούει λέει; Χαμός πραγματικός. Μάλλον θα τα δημοπρατήσω τα δικαιώματα του μπλογκ και θα εκδοθώ από τον πλειοδότη.
do you know skarimpas?
What about him?
Έχει γράψει ένα διήγημα με τίτλο Η Τελευταία Των 6 1/2 που βρίσκεται στη συλλογή Τρείς Άδειες Καρέκλες, με ίδιο θέμα, ένα τράινο σε αντίθετη πορεία στο χώρο και στο χρόνο. Τσέκαρε το.
«Τhere's no originality left in the world» που θα ΄λεγε κι ο Σιάμαλαν.
Θα το ψάξω το βιβλίο. Ελπίζω να υπάρχει στα κεντρικά βιβλιοπωλεία.
"Η ζώνη", "Αφαιρέθηκα", "Ο άνθρωπος Χρισουγεννιάτικο δέντρο", "Η πνιγηρή γλυκύτητα", "Ξεκίνησε ως οργασμός",
αυτά τα σημερινά μου αναγνώσματα.
Μεγάλη συγγένεια -αναπόδεικτη βέβαια για σένα μιας και δεν έχεις διαβάσει δικά μου, δεν έχει σημασία-, τα κρατώ στην καρδιά μου.
Τίποτα άλλο δεν θέλω να πω, είναι βαριά τα πολύ καλά λόγια που θα έλεγα και δεν το θέλω, δεν σου πρέπει να το κάνω.
Ένα μεγάλο και ειλικρινές ευχαριστώ.
Χαρά.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home