Δευτέρα, Δεκεμβρίου 11, 2006

Ο Ντανς

Ο Ντανς, υψηλόβαθμο στέλεχος πολυεθνικής, με όλο το μέλλον μπροστά του, όλο το παρόν δικό του κι ένα πλούσιο παρελθόν πίσω του, ήταν εξαιρετικά κοινωνικός τύπος και είχε στην μνήμη του κινητού του πάνω από τριακόσια τηλέφωνα. Πολλούς από τους γνωστούς του τους αποκαλούσε «φίλους», φίλους όμως αληθινούς είχε μόνο τέσσερεις. Η σχέση τους μετρούσε πάνω από τρεις δεκαετίες, καθώς ήταν φίλοι απ' το σχολείο και πλησίαζαν πια τα 45. Ο Ντανς είχε στη δουλειά του φήμη ανθρώπου σκληρού και κυνικού, αλλά ήθελε να πιστεύει ότι στις διαπροσωπικές του σχέσεις διατηρούσε ακέραιο έναν ηθικό κώδικα με ορισμένες θεμελιώδεις απαράβατες αρχές. Τους τέσσερεις φίλους του τους αγαπούσε βαθιά και δεν υπήρχε θυσία που να μην ήταν διατεθειμένος να κάνει για αυτούς. «Οι πέντε μας είμαστε δεμένοι σαν τα δάχτυλα μιας γροθιάς» συνήθιζε να λέει όταν είχε πιει λιγάκι παραπάνω. Όχι ότι δεν υπήρξαν φορές που η σχέση τους δεν κλονίστηκε· μικροπαρεξηγήσεις, εγωισμοί, ζήλειες. Αλλά όλη η επαγγελματική αναλγησία του, στο φιλικό πεδίο μετατρεπόταν αίφνης σε υποχωρητικότητα και κατανόηση, με αποτέλεσμα κάθε κλονισμός να είναι πρόωρος. Όντας μάλιστα ο πιο εύπορος της παρέας μακράν του δεύτερου -αφενός γιατί ο μισθός του με τα μπόνους είχε φτάσει να είναι υπερδιπλάσιος των άλλων και αφετέρου γιατί ήταν ο μόνος εργένης ανάμεσά τους- δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που τους είχε βοηθήσει και οικονομικά. Ιδιαίτερα μετά τα διαζύγια των τριών από τους τέσσερεις, είχε φτάσει να συνεισφέρει, λιγότερο ή περισσότερο, στη διατροφή που κατέβαλλαν στις πρώην συζύγους τους και στα ανήλικα παιδιά τους. Κανείς τους μάλιστα δεν γνώριζε πως ο Ντανς βοηθούσε και τους υπολοίπους.
Ήταν Πέμπτη βράδυ και όπως κάθε Πέμπτη βράδυ είχαν βγει οι πέντε τους για ποτό. Το κινητό του Ντανς χτύπησε, ο Ντανς απομακρύνθηκε για να μπορέσει να μιλήσει χωρίς να τον ενοχλεί η μουσική και μετά από ένα λεπτό επέστρεψε βρίζοντας: «Οι μαλάκες, οι ανίκανοι, δεν μπορούν να δέσουν ένα γαμημένο ζευγάρι κορδόνια αν δεν είμαι εγώ εκεί να τους δείχνω πώς γίνεται ο κόμπος. Χίλια συγγνώμη παιδιά, αλλά πρέπει να γυρίσω για λίγο στην εταιρία».
Δυο ώρες μετά είχε ανάψει τσιγάρο και κοιτούσε παγερά τον απέναντι τοίχο του υπνοδωματίου του, χαϊδεύοντας κυκλικά τις τρίχες του στέρνου του.
«Πού είπες ότι άφησες τα παιδιά;», ρώτησε.
«Στην πεθερά μου. Δεν αντέχω άλλο αυτήν την υποκρισία. Θα χωρίσω».
«Σε θέλω, σε ποθώ, αλλά στο ξαναείπα ότι δεν μπορούμε να είμαστε μαζί. Δεν θα μπορώ να τον κοιτάξω στα μάτια».
«Ενώ τώρα μπορείς;», του φώναξε δακρυσμένη.
Μπορούσε. Όπως μπορούσε να κοιτά και τους υπόλοιπους τρεις. Στην τελική ανάλυση δεν πίστευε ότι ήταν αυτός η αιτία των χωρισμών τους. Αν τους αγαπούσαν στ' αλήθεια δεν θα είχαν κοιμηθεί μαζί του, δεν θα είχαν κάνει σχέση μαζί του, θα είχαν λίγο περισσότερη τσίπα. Εκείνος ήταν άντρας και είχε μπει στον πειρασμό. Ήταν εκείνες που θα έπρεπε να είχαν μεγαλύτερες αντιστάσεις.
Ο Ντανς σηκώθηκε απ' το κρεβάτι κι άρχισε να ψάχνει το σλιπ του.
«Ξέρεις, Ντανς», συνέχισε με φωνή που έτρεμε, «πάντα ήσουν ένα μυστήριο, πάντα είχα δεκάδες απορίες για σένα, από το ποιός είσαι στ' αλήθεια, μέχρι το πώς γίνεται να σε λένε Ντανς και να μην σε έχω δει να χορεύεις ούτε μια φορά όλα αυτά τα χρόνια».
«Χαϊδευτικό είναι· το βαφτιστικό μου είναι Ντεκαντάνς. Απλώς κλείσε την πόρτα φεύγοντας» της απάντησε με το σλιπ στο χέρι κι ένα κουρασμένο χαμόγελο στο στόμα, ντύθηκε, επέστρεψε στους φίλους του και μέθυσε τόσο, ώστε αναγκάστηκαν να τον πάνε όλοι μαζί σηκωτό στο κρεβάτι του.

24 Comments:

At 12/11/2006 10:32:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Eύγε!

 
At 12/11/2006 10:52:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Υπέροχη ιστορία.Συγχαρητήρια.

 
At 12/11/2006 10:59:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

αρίβελος βέβαια και όχι αρίβελοσ!
Εγώ πάντως χρησιμποίησα κεφαλαία στην αναγραφή του ψευδώνυμου και δεν ξέρω γιατί βγήκαν πεζά.

 
At 12/11/2006 11:49:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Να υποθέσω ότι με το λογοπαίγνιο Ντανς-Ντεκαντάνς τον κατακρίνεις ;

 
At 12/12/2006 01:08:00 π.μ., Blogger ou ming said...

Με υπόκρουση Decadence me to the end of love;

 
At 12/12/2006 01:56:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Θείε και Αρίβελε, ευχαριστώ πολύ.
Κασσιανέ, σε ποστ που προσποιούνται τη διατύπωση θέσεων επιδιώκω να είμαι ξεκάθαρος. Σε ποστ που προσποιούνται τις ιστορίες επιδώκω να μην είμαι.
Οu Ming, διάβασε μεν, άκουσον Κοέν.

 
At 12/12/2006 02:17:00 π.μ., Blogger Rodia said...

..και.. δε φοβάσαι μη στο κλέψει ο Παπακαλιάτης, λέμε τώρα..

Σεναριούκλα έγραψες μπόυ.. ;-)

 
At 12/12/2006 02:18:00 π.μ., Blogger Rodia said...

Α! αυτό που στο τέλος με ενοχλεί είναι ότι ο τύπος είναι απολύτως συνεπής. Ούτε τόση δα αντιφασούλα... Διαψεύδει την ανθρώπινη φύση. Παπαπαπαπα

 
At 12/12/2006 10:33:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Διαμέσου των κειμένων σας, διακρίνω μια εμπάθεια για την επιτυχία.

 
At 12/12/2006 12:05:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Το καλύτερο είναι ότι με άφησες με την υποψία ότι η παρέα των φίλων ήταν στην πραγματικότητα 4 και όχι 5 κι ότι το κουστούμι του Ντανς το φοράγανε εκ περιτροπής.

Ή μήπως όχι;

Υπέροχο πάντως.

 
At 12/12/2006 12:07:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

No eye his future can foretell

No law his past explain

Whom neither Passion may compel

Nor Reason can restrain.

 
At 12/12/2006 01:39:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Λυκοπαρέες...

 
At 12/12/2006 01:46:00 μ.μ., Blogger angeliki marinou said...

Φοβερό, όπως και το προηγούμενο.

 
At 12/12/2006 02:21:00 μ.μ., Blogger ggl said...

Άνθρωποι, λυκάνθρωποι και εντέλει όλα έχουν το αντίτιμό τους, αρκεί να είσαι επαγγελματίας σε αυτό που κάνεις.

 
At 12/12/2006 02:46:00 μ.μ., Blogger Fight Back said...

Φυσικα και μεθυσε,
φυσικα και τον κουβαλησαν

 
At 12/12/2006 03:49:00 μ.μ., Blogger Pastaflora said...

μεφιστοφελικός χαρακτήρας. γοητευτική ιστορία.

 
At 12/12/2006 05:06:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ο old-boy δηλώνει συνειδητά ασαφής στο κείμενο - για το αν κατακρίνει ή όχι τον Ντανς-Ντεκαντάνς - κι ας είναι έμμεση πλην σαφέστατη η ηθική καταγγελία.

Από τα υπόλοιπα σχόλια παρατηρώ μια τάση προς την καταδίκη του.. λυκανθρώπου και της λυκοφιλίας.

Προσπαθώ να βρω μια λέξη πιο ήπια από τη "σεμνοτυφία" για να μη προσβάλω κανένα, και το εννοώ, αλλά στα λεξικά που έψαξα μόνο το "αρσακειάδα" βρήκα ως συνώνυμο.

Αναρωτιέμαι αν είναι μεφιστοφελικός ο Ντανς-Ντεκαντάνς ή οι γυναίκες των φίλων του..

Αλλά θεωρώ ότι κανείς τους δεν είναι.
Κανονικοί άνθρωποι είναι, με αρετές κι αδυναμίες. Όπως όλοι μας.

Ο αναμάρτητος/η πρώτος/η τον λίθο βαλέτω, είπε κάποιος πριν από είκοσι αιώνες.

Σήμερα, νομίζω είναι καιρός να απενοχοποιηθεί η σαρκική ηδονή.

Και για να προλάβω τυχόν διαμαρτυρίες περί εγκωμιασμού της "απιστίας", σπεύδω να θυμίσω ότι ο κατάλληλος χώρος για μαθήματα μονογαμικής ηθικής είναι το κατηχητικό.

Και ότι το κοστούμι του Ντανς-Ντεκαντάνς ίσως, λέω ίσως, να το φορέσαμε όλοι κάποτε.

"I want to be your friend too. But I will not castrate myself for your friendship"..

Δεν θυμάμαι πού το διάβασα. Αλλά το θυμάμαι.

 
At 12/12/2006 06:00:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Ροδιά, δεν μπορώ να αποφασίσω αν το πιο αρνητικό που έγραψες ήταν αυτό για τον Παπακαλιάτη ή ότι o Nτανς δεν έχει ούτε μια τόση δα αντιφασούλα ;)
Πρώτε anonymous, αν δεν κάνω λάθος μου έχετε ξανακάνει και στο παρελθόν παρόμοια σχόλια. Θα είστε επιτυχημένος φαντάζομαι. Γκουντ φορ γιου. Επιτυχημένος είναι π.χ. και ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Μάρτιν Σκορσέζε, ο Μίλαν Κούντερα, η Κική Δημουλά και σας διαβεβαιώ ότι μόνο εμπάθεια δεν νιώθω γι' αυτούς. Άρα αν είμαι εμπαθής για κάποιους, το κριτήριό μου δεν είναι η επιτυχία τους, αλλά ο λόγος για τον οποίο είναι επιτυχημένοι.
Κασσιανέ, αν η ηθική καταγγελία ήταν σαφέστατη τότε γιατί χρειάστηκε η διευκρινιστική σου ερώτηση; Τέλος πάντων, επί του σχολίου σου, στα περί αναμάρτητων συμφωνώ απόλυτα, στα περί φιλίας και ευνουχισμού όμως όχι ακριβώς. Υποτίθεται ότι για τις γυναίκες - κοπέλες των φίλων μας προσπαθούμε να στείλουμε την καύλα μας στα θυμαράκια.

 
At 12/12/2006 07:52:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Φίλε old-boy,

α- Η ερώτηση δεν ήταν διευκρινιστική. Ηταν μια πες-μου-ότι-δεν-το-εννοείς-αυτό-που-καταλαβαίνω προσπάθεια αυσυγκράτησης. Δεν ήθελα, και δεν θα ήθελα ποτέ, να γράψω ειδικά σε σένα σχόλια εν βρασμώ, όταν αυτό που διαβάζω προκαλεί την προσωπική μου αντίληψη περί ηθικής.

β- Αν οι γυναίκες-κοπέλες των φίλων μας μας καυλώνουν ( ή τις καυλώνουμε αντίστοιχα) η "απιστία" έχει ήδη συντελεστεί. Στο μυαλό. Στα κρυφά.
Είναι ακριβώς το ίδιο. Σκέψου το. Μυαλό έχεις. Πολύ. (και δεν το λέω καθόλου ειρωνικά, πίστεψε με)
Είναι όλα στο μυαλό μας.

 
At 12/12/2006 08:00:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Mε έχεις μπερδέψει. Παράδειγμα για να ξεμπερδευτούμε: ο κολλητός σου τα φτιάχνει με μια κοπέλα. Σου μιλάει ενθουσιασμένος γι΄αυτή. Μετά στη γνωρίζει. Την βλέπεις και σου αρέσει πολύ. Το ότι σου αρέσει πολύ συντελείται αυτόματα και δεν είναι αποτέλεσμα διεργασιών, όπως συμβαίνει και με κάθε γυναίκα που βλέπεις στο δρόμο: με την πρώτη ματιά ή σου αρέσει ή δεν σου αρέσει. Εσύ δηλαδή λες ότι άπαξ και σου αρέσει έχει συντελεστεί η αμαρτία στο μυαλό σου και άρα το να πεις στον εαυτό σου «εδώ δεν αγγίζουμε και πρέπει να προσπαθήσω να τη βλέπω σαν φίλη μόνο» συνιστά σεμνότυφη υποκρισία;

 
At 12/12/2006 09:25:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Φίλε old-boy, καταρχήν σ'ευχαριστώ για την ψύχραιμη αντιδραση και διάθεση για διάλογο.

Φοβάμαι η περαιτέρω εμβάθυνση στο τι εννοώ και τι εννοείς θα οδηγήσει νομοτελειακά σε συζήτηση επί προσωπικού, και πιστεύω ότι ένα δημόσιο μπλογκ δεν είναι ο πλέον κατάλληλος χώρος.

Τεράστιο θέμα η Ηθική, και οι διαφορετικοί κώδικες της.
Παιδεύει ανθρώπους και κοινωνίες εδώ και αιώνες.

Διαφωνώ με τον σουρεαλιστικό τρόπο που παρουσίασες το θέμα στο κείμενο σου ( ο Ντανς δεν πηδούσε ΜΙΑ γυναίκα ΕΝΟΣ φίλου του, αλλά ΟΛΕΣ τις γυναίκες ΟΛΩΝ των φίλων του..) συνεπώς η υπεράσπιση ενός διαφορετικού - πιο απελευθερωμένου, λιγότερου ευνουχιστικού - κώδικα ηθικής είναι ήδη καταδικασμένη εδώ.

Σεβαστή η άποψη σου, όπως πάντα.

 
At 12/12/2006 09:54:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

κασσιανός λέει:
"Αν οι γυναίκες-κοπέλες των φίλων μας μας καυλώνουν ( ή τις καυλώνουμε αντίστοιχα) η "απιστία" έχει ήδη συντελεστεί. Στο μυαλό.."

Μα αυτό είναι ήδη πράξη φίλε, συντελεσμένη, ανυψωμένη, και άντε γειά!

 
At 12/13/2006 12:41:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Aφού είναι πράξη συντελεσμένη ήδη,να τίς'πηδήξουμε΄ κιόλας.Σκέψη και πράξη με την παραπάνω λογική εξισώνονται.
Σε κάποια ειδικότητα λέγεται ιδεοληψία αυτό και αντιμετωπίζεται με μία ψυχαναγκαστική πραξη.
Στούς ψυχαναγκαστικούς υπάρχει ο φοβος ότι η ΄παράνομη ΄σκέψη που κάνουν θά μετατραπεί σε πράξη.Και υποφέρουν γι΄αυτό.
Να μην μετατρέψουμε και ολόκληρη τήν κοινωνία σε ΄ψυχαναγκαστικό στρατόπεδο΄
Καλύτερα να ονειρευόμαστε στον ύπνο μας ότι ΄πηδάμε΄κάποιες γυναίκες τών φίλων μας(αυτό προκαλεί κάθαρση),παρά στα αλήθεια.
Σαν πολλή μάζωξη τής ενοχής έπεσε σήμερα.Σε καθολική εκκλησία μπήκα??

 
At 12/13/2006 06:02:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Kαλά να πάθεις Σπύρο, αφού την μέρα της γιορτής σου, μπαίνεις σε μπλογκ :)
Κασσιανέ, γράφεις «Διαφωνώ με τον σουρεαλιστικό τρόπο που παρουσίασες το θέμα στο κείμενο σου ( ο Ντανς δεν πηδούσε ΜΙΑ γυναίκα ΕΝΟΣ φίλου του, αλλά ΟΛΕΣ τις γυναίκες ΟΛΩΝ των φίλων του..) συνεπώς η υπεράσπιση ενός διαφορετικού - πιο απελευθερωμένου, λιγότερου ευνουχιστικού - κώδικα ηθικής είναι ήδη καταδικασμένη εδώ». Αυτό μας φέρνει στο σημείο που ξεκινήσαμε και στην ερώτηση αν τον καταδικάζω τον Ντανς. Αν ήθελα να γράψω για το πόσο κακό είναι να πηδάς τις γυναίκες των φίλων σου θα το έγραφα. Δεν έγραψα αυτό όμως. Έγραψα μια ιστορία. Υποτυπώδη, σύμφωνοι. Ελάχιστου μεγέθους, σύμφωνοι. Χωρίς βάθος, σύμφωνοι. Αυτό ήταν όμως: μια ιστορία. Δεν ήταν ένα μεταμφιεσμένο ηθικό δίδαγμα ούτε μια προσπάθεια να προπαγανδίσω έναν κώδικα ηθικής. Συνεπώς καταλαβαίνω το να διαφωνείς με οποιαδήποτε θέση υποστηρίζω (όπως πράγματι υποστήριξα μια θέση στα σχόλια και στον μεταξύ μας διάλογο), αλλά το να γράφεις πως διαφωνείς με τον σουρεαλιστικό τρόπο που έγραψα το ποστ, δεν το καταλαβαίνω.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home