Παρασκευή, Δεκεμβρίου 01, 2006

Τα κορδόνια

Έσκυψε να δέσει τα κορδόνια του, το οποίο δεν θα ήταν και τόσο άξιο λόγου, αν τα παπούτσια του είχαν κορδόνια. Παραταύτα άρχισε να τα δένει. Καθώς τα έδενε ένιωσε κάποιον να αναπνέει λίγα εκατοστά εμπρός του. Σήκωσε το κεφάλι του και είδε έναν σκύλο. Άκουσε τότε τον σκύλο να τον καλησπερίζει, το οποίο δεν θα ήταν και τόσο άξιο λόγου, αν δεν ήταν εκ γενετής κωφάλαλος. Παραταύτα του ανταπέδωσε την καλησπέρα, αν και λίγο αμήχανα. Σηκώθηκε κι άρχισε να απομακρύνεται. Δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό και γύρισε να κοιτάξει μια τελευταία φορά τον σκύλο, που αυτή την φορά περιορίστηκε να του κλείσει το μάτι, το οποίο δεν θα ήταν και τόσο άξιο λόγου, αν το σκυλί δεν είχε δυο λιλιπούτια γατιά στη θέση των ματιών. Συνέχισε να περπατά προβληματισμένος και ολοένα και πιο μπερδεμένος, το οποίο δεν θα ήταν και τόσο άξιο λόγου, αν συνεπεία της ταραχής του δεν πεταγόταν στο δρόμο χωρίς να προσέξει, με αποτέλεσμα να τον χτυπήσει ένα λεωφορείο. Την επόμενη ημέρα έγινε η κηδεία του δημοσία δαπάνη, το οποίο δεν θα ήταν και τόσο άξιο λόγου, αν το χτύπημα του λεωφορείου ήταν θανάσιμο. Η εξέλιξη αυτή, όπως είναι φυσικό, τον θορύβησε και άρχισε να διαμαρτύρεται έντονα μέσα από το φέρετρό του. Όταν άκουσε το χώμα να πέφτει από πάνω κατάλαβε ότι είναι μάταιο να αντιδρά τοιουτοτρόπως και αποφάσισε να κυνηγήσει το θέμα μέσω των ΜΜΕ, το οποίο δεν θα ήταν και τόσο άξιο λόγου, αν λίγες μέρες μετά δεν διαπίστωνε ότι όλα τα σχετικά του διαβήματα δεν είχαν το ποθητό αποτέλεσμα. Κανάλια, ραδιοσταθμοί, ακόμη και μπλόγκερς απέρριψαν (άλλοι ευγενικά - άλλοι λιγότερο) το αίτημά του για αποκατάσταση της εις βάρος του αδικίας. Άρχισε να τον παίρνει από κάτω και το χειρότερο λίγες μέρες αργότερα διαπίστωσε με τρόμο ότι το σώμα του άρχισε να αποσυντίθεται, το οποίο δεν θα ήταν και τόσο άξιο λόγου, αν εκείνες τις δύσκολες γι' αυτόν ώρες δεν του ερχόταν πρόταση να πρωταγωνιστήσει σε ταινία με ζόμπι, υπό την αυστηρή όμως προϋπόθεση ότι η αποσύνθεσή του δεν θα τον εμπόδιζε να σταθεί εντελώς στα πόδια του. Εκείνος δέχθηκε, το οποίο δεν θα ήταν και τόσο άξιο λόγου, αν δεν ήταν η πρώτη φορά στη ζωή του που απαντούσε θετικά σε μια πρόταση, σε μια οποιαδήποτε πρόταση, αν δεν ήταν δηλαδή η πρώτη φορά που αντιμετώπιζε με αισιοδοξία και θετικό πνεύμα τα πράγματα. Πράγματι, η ταινία όχι μόνο γυρίστηκε, αλλά επακολούθησαν και τρία σίκουελ, το οποίο δεν θα ήταν και τόσο άξιο λόγου, αν δεν έπαιρνε και τις τέσσερεις φορές το όσκαρ πρώτου ανδρικού. Στην πρώτη απονομή λιποθύμησε από συγκίνηση, στη δεύτερη σήκωσε το αγαλματίδιο φωνάζοντας «Για την Ελλάδα», στην τρίτη είπε καταχειροκροτούμενος ότι πρέπει να σπάσει επιτέλους το ταμπού και μια ταινία με ζόμπι να βραβευθεί με όσκαρ καλύτερης ταινίας, ενώ στην τέταρτη έσκυψε να δέσει τα κορδόνια του, το οποίο δεν θα ήταν και τόσο άξιο λόγου, αν η μερική του αποσύνθεση δεν είχε καταστήσει προδήλως απαγορευτικό το να φορά παπούτσια.

13 Comments:

At 12/01/2006 09:56:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ

Και *δεν* είναι το χειροκρότημα από την απονομή των Όσκαρ.

 
At 12/01/2006 10:51:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

πανέξυπνο, με τρομερό ύφος, πράγμα όχι και τόσο άξιο λόγου, αν δεν ήσουν απλά ένας μπλόγκερ

 
At 12/01/2006 12:06:00 μ.μ., Blogger squarelogic said...

αυτο τωρα ειναι παρενεργεια της παρακολουθησης του αγωνα με τη ραπιντ ή ασκηση υφους χρησιμοποιωντας τη φραση"..το οποιο δεν θα ηταν και τοσο αξιο λογου"?
Οπως και ναχει τι θελει να πει ο ποιητης?

 
At 12/01/2006 02:42:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

@squarelogic: έχω την εντύπωση ότι πρόκειται περί αλληγορίας, η οποία αποκαλύπτεται στο τέλος μόνον... όπου αποσυντιθέμενος διάβαζε "ο απόγονος του στόλου"...

Sniper

 
At 12/01/2006 06:01:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Squarelogic, ο ποιητής θέλει να πει πολλά, αλλά δεν είναι η εποχή πρόσφορη για να ακουστεί ο λόγος Του. Ευελπιστεί σε καιρούς μακρινούς, σε μια ανθρωπότητα πιο ευαίσθητη, πιο δεκτική, πιο άλλη. Αυτό, ναι. Πιο άλλη.

 
At 12/01/2006 06:40:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

!!!!!!!!!!!!

 
At 12/01/2006 07:54:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Κάθε πρωί που δένω τα κορδόνια των παπουτσιών μου, η πολύ μικρή κόρη με κοιτά, απ' ότι καταλαβαίνω μάλλον με απορία: σαν να λέει: γιατί τα δένεις?
Θαυμαστής του παλιόπαιδου, και σε αυτά τα οποία γουστάρει (και μαγκιά του!) να εννοεί!!!
Never Said never again

 
At 12/01/2006 11:41:00 μ.μ., Blogger squarelogic said...

παλι δε με διαφωτισες αγαπητε old boy!ωραιο κειμενο,απλα ηθελα ενα clue απο που ξεκινησε.Αλλα ετσι φτιαχνονται ο μυθοι:κρατωντας αποστασεις και μιλωντας ελλειπτικα..

 
At 12/01/2006 11:45:00 μ.μ., Blogger dianathenes said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

 
At 12/01/2006 11:46:00 μ.μ., Blogger dianathenes said...

Μου άρεσε που συνέδεσες το παράλογο με το ζόμπυ και ότι έκανες ένα κύκλο δείχνοντας τον κλοιό του παράλογου που μας κάνει ζόμπι.

Νόημα και δομή δένουν! :)

 
At 12/02/2006 02:59:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Νever Said Never, νομίζω ότι είναι η πρώτη παρουσία της κόρης στο μπλογκ. Καλώς την :)
Αγαπητέ Squarelogic, αφού επιμένεις, νά από που ξεκίνησε: στον ηλεκτρικό χθες βράδυ προς ΟΑΚΑ παρατηρώ ότι ένας κύριος απέναντι μου έχει το κορδόνι του λυμένο. Κοιτάζω τα δικά μου παπούτσια, σχεδόν ασυναίσθητα, και θυμάμαι ότι φοράω παπούτσια χωρίς κορδόνια. Μου έρχεται η ιδέα να γράψω για κάποιον που σκύβει να δέσει τα κορδόνια των παπουτσιών του που δεν έχουν κορδόνια και παραταύτα τα δένει. Για αυτό ακριβώς το παραταύτα ήθελα να γράψω.

 
At 12/02/2006 03:38:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

..και έγραψες (πάλι)!

 
At 12/02/2006 07:55:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

γράφετε πολύ ωραία...
εξαιρετικό.
κρίμα που είστε βάζελος, θα σας συμπαθούσα ακόμα περισσότερο.. :)

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home