Να μ' αγαπάς
Κι όμως, γίνεται. Σπανιότατα, αλλά γίνεται. Λίγες στιγμές αυθεντικής συγκίνησης μπροστά στον τηλεοπτικό φακό. Χθες βράδυ, στην εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου στη ΝΕΤ, τιμώμενο πρόσωπο ήταν ο Γιάννης Κούτρας. Ένας από τους καλεσμένους ο Ανδρέας Θωμόπουλος. Ο Κούτρας λέει, ότι στις δεκαετίες που συνεπεία των κακών επιλογών του είχε εξαφανιστεί απ' το προσκήνιο, ο Θωμόπουλος τού είχε ανοίξει την πόρτα του σπιτιού του και του είχε σταθεί πραγματικός φίλος. Ο Θωμόπουλος έχει γράψει μουσική και στίχους στο «Να μ' αγαπάς» του Παύλου Σιδηρόπουλου. Ο Κούτρας καλεί τον Θωμόπουλο να το τραγουδήσουν μαζί. Αυτός αρνείται. Αρνείται στ' αλήθεια. Τότε επεμβαίνουν άλλοι καλεσμένοι και τον παρακαλούν να το κάνει. Τον παρακαλούν στ' αλήθεια. Εκείνος τότε υποχωρεί. Υποχωρεί στ΄αλήθεια. Ανεβαίνει. Τραγουδούν. Ο Κούτρας του χαϊδεύει το κεφάλι με λατρεία κι ευγνωμοσύνη, ο Θωμόπουλος, πειθαρχώντας με μεγάλη δυσκολία τη συγκίνησή του ώστε να περιοριστεί μέσα του και να μην τον κάνει κουρέλι, δέχεται το χάδι και τραγουδά με το φως ενός ανθρώπου που έγραψε ένα τραγούδι που θα ζήσει πολύ μετά από αυτόν, με το φως ενός ανθρώπου που σε ώρες δύσκολες βοήθησε έναν φίλο χωρίς να περιμένει ανταπόδοση και να που χρόνια μετά η ανταπόδοση ήρθε απροσδόκητα, απροσδόκητα όπως κάθε τι το καλό.
Σου γράφω πάλι από ανάγκη
Η ώρα πέντε το πρωί
Το μόνο πράγμα που 'χει μείνει
Όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ
Τι να τις κάνω τις τιμές τους
Τα λόγια τα θεατρικά
Μες στην οθόνη του μυαλού μου
Χάρτινα είδωλα νεκρά
Να μ' αγαπάς
Όσο μπορείς, να μ' αγαπάς
Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη
Βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό
Κι ίσως η ασχήμια του να φύγει
Μόλις πλυθώ και ξυριστώ
Βρωμάει η ανάσα απ' τα τσιγάρα
Βαραίνει ο νους μου απ' τα πολλά
Στον τοίχο κάποια Μόνα Λίζα
Σε φέρνει ακόμα πιο κοντά
Να μ' αγαπάς
Όσο μπορείς, να μ' αγαπάς
Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα
Η ανάγκη μου δε σταματά
Σαν το πουλί πάνω στο σύρμα
Σαν τον αλήτη που γυρνά
Θέλω να 'ρθείς και να μ' ανάψεις
Το παραμύθι να μου πεις
Σαν μάνα γη να μ' αγκαλιάσεις
Σαν άσπρο φως να ξαναμπείς
Να μ' αγαπάς
Όσο μπορείς, να μ' αγαπάς
posted by Old Boy @ 3:28 μ.μ.
22 comments
22 Comments:
Εγώ πάλι προτιμώ να το ακούω από τον Παύλο. Ασε που είναι, μάλλον, μόνο ερωτικό.
Κατα τ' άλλα, η εκπομπή ήταν,τω όντι, μια όαση στη νεοελληνική τηλεόραση.
Και ο Κούτρας συγκινητικός. Σαν εκείνη τη βραδιά...
Ηταν πραγματικά πολύ ωραία η εκπομπή χτες.
Είδα μια ψυχή, σήμερα, στη ταβέρνα του Ηλία, στο Θησείο, Μ.Σ τη λέγανε.
Ανάμεσα στα παϊδάκια και το ροζέ κρασί μπορεί να κατάλαβα λίγα, φαντάστηκα όμως (μόνος μου) πολλά, αν και δεν το ήθελα (για προσωπικούς λόγους).
Εμπειρία μου είναι ότι:
αφενός μεν, η αγάπη κυλά στις φλέβες μας - μπορούμε να την αισθανθούμε πραγματικά, ακόμα κι αν νομίζεται ότι κάνουμε λάθος,
αφετέρου, η επιθυμία μας, πάντα, αλλά και ουσιαστικά, συναντιέται στο πάνω κεφάλι -
- αρκεί, μόνον, να αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο να την δει ή και να το παραδεχθεί (για την περίπτωση που τυχόν προηγούμενα υπήρξε κάποιος λόγος που τη λησμονούσαμε, π.χ. μπορεί να θέλαμε να την αποφλοιώσουμε.. -υποκειμενικά δηλαδή).
Ύψιστη είναι η στιγμή που διαπιστώνουμε την ταύτιση της αγάπης με την επιθυμία.
Δεν είναι βέβαια απαραίτητο αυτό πάντα εάν λάβουμε υπ' όψιν τις περιστάσεις που και εμείς, ίσως, δημιουργήσαμε (υποκειμενικά και πάλιν), διότι και τότε (κατά τις περιστάσεις) κάποιος λόγος θα υπήρξε για να ανέλθουμε στο σημείο αυτό σήμερα.
Αξίζει όμως, σίγουρα, να φτάσουμε, μόνοι μας, στην στιγμή αυτή της κατά τα ανωτέρω ταύτισης και να διαπιστώσουμε αυτά που ενδεχομένως παραμένουν (εάν παραμένουν) σε εκκρεμότητα -
- και μετά, να καταλήξουμε σε συμπεράσματα και αποφάσεις που θα μας συντροφεύουν σε ολόκληρη τη ζωή μας.
Never said never again
(ομιλών επί τυχαίου, προσωπικού, σε μένα, σημερινού συμβάντος, και λαμβάνων αφορμή από τον τίτλο του post που σήμερα το απόγευμα διάβασα, το οποίο post και με κατέπληξε - ως ένθερμος θαυμαστής του Old Boy).
Η χθεσινή εκπομπή ήταν από τις λίγες οάσεις στο δύστυχο τηλεοπτικό τοπίο.
Κρίμα που χάθηκε τόσα χρόνια στους δρόμους του ο Κούτρας.
Ευτυχώς που βρέθηκε πάλι!
Να μ' αγαπάς!
Να με συγχωρείτε, αλλά το κείμενο σας μου θύμησε ένα βράδυ πριν από χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Δυο τύποι ξέχειλοι έπαιζαν τραγούδια για φοιτητές. Στο αναλόγιο, φάτσα - κάρτα, είχαν κολλήσει μια ιδιόχειρη επιγραφή: "Δεν παίζουμε το να μ' αγαπάς".
Ακόμη κι εκείνοι οι μαλλιαροί βάρδοι για φοιτητριούλες, είχαν γκώσει με τη γλυκερότητα του άσματος. Go on
Κασσιανέ, θενκς για το ηχητικό συμπλήρωμα του ποστ.
Νadoros, de gustibus ...
Garine, Confused και ~~A~~ , γενικά είμαι αρνητικά προδιατεθειμένος απέναντι στον Παπαδόπουλο ακριβώς επειδή είναι ο ορισμός του ηθοποιού - τηλεπαιχνιδιάρη. Πρέπει να παραδεχτώ όμως ότι η εκπομπή του η μουσική ξεχωρίζει και μάλιστα αισθητά.
Never Said Never Again, τα παϊδάκια σε κάνουν να φιλοσοφείς μου φαίνεται :)
OldBoy, είχα καιρό να δω τo blog σου, για την ακρίβεια από τον καιρό του d&d. Λίγους μήνες μετά και πολλά χιλιόμετρα πλέον μακριά από Ελλάδα, να 'μαι και πάλι να ψάχνω στο internet να διαβάσω κάτι όμορφο (και ελληνικό). Ήσουν από τις πρώτες σκέψεις που μου ήλθαν στο μυαλό.
Μόλις διάβασα το κείμενό σου για τον Κούτρα. Θυμήθηκα αμέσως γιατί λίγους μήνες πριν επισκεπτόμουν μετά μανίας το blog σου..
Καλή συνέχεια
Νόμιζα οτι το τραγούδι έχει τίτλο "το γράμμα". Ερώτηση: ξέρει κανείς ποιός έγραψε τους στίχους;
Old boy, σου άφησα μήνυμα στο blog μου.
@lazopolis
Οντως αυτός είναι ο τίτλος. Οπως αναφέρει και ο Old Boy οι στίχοι και η μουσική είναι του Θωμόπουλου.
@Old Boy
Δεν είδα την εκπομπή, αλλά αυτό δεν μου μοιαζει για ανταπόδοση. Η ανταπόδοση έχει έρθει πολλάκις και προ πολλού, όταν σε αμέτρητες, άσχετες φάσεις έχει ακούσει χιλιάδες κόσμο να το τραγουδάει δίπλα του χωρίς να ξέρει ότι αυτός είναι ο δημιουργός.
Kερασιά, λέγοντας ανταπόδοση εννοώ τη δημόσια έκφραση ευγνωμοσύνης, όχι το ότι τραγούδησε το τραγούδι. Καλά κάνεις πάντως που εξηγείς στον Lazopolis τα κρυμμένα νοήματα του ποστ, γιατί είναι λίγο βραδύνους :)
Βίκη, σ΄ ευχαριστώ πολύ. Dribble & Drink para siempre.
Όχι, δε συμφωνώ οτι είναι μόνο ερωτικό.
Και παρόλο που μερικές φορές μου φαίνεται σαν βλασφημία να ακούγεται απο άλλα χείλη εκτός του Σιδηρόπουλου,
τελικά μάλλον για καλό είναι αυτό: δείχνει οτι (στοίχοι και μουσική)είναι πέρα απο εποχές, και μόδες, και ηλικίες, και στύλ.
Ωραία.
Καλημέρα
Ναι κατάλαβα τι εννοούσες. Άπλά αυτού του είδους τη δημόσια έκφραση ευγνωμοσύνης μέσα από τέτοιες εκπομπές εγώ δεν την έχω περί πολλού.
Οσο για αυτο που λες για τον Lazopolis μήπως έχω χάσει κάτι;
Κερασία, έχει προηγηθεί μια συζήτηση στο μπλογκ του Νίκου Δήμου, όπου μετά από πολλά εγκάθετα και μειωτικά για το πρόσωπό μου σχόλια από τη μεριά του Old Boy, ο καλός ιστολόγος και οικοδεσπότης τον ανακάλεσε στην τάξη. Έκτοτε δε χάνει ευκαιρία να γίνεται πικρόχολος και να εξαπολύει τιποτένιους χαρακτηρισμούς σε διάφορα γνωστά ιστολόγια. Μου κάνει εντύπωση πάντως που δεν γνωρίζεις το ποιόν του φαινομενικά πράου αυτού τύπου. Αλλά όποιος κοροϊδεύει, κοροϊδεύει τον εαυτό του.
Θα σου στείλω περεταίρω λεπτομέριες μέ email.
Κερασιά, αν μπεις (που δεν στο εύχομαι δηλαδή) στο μπλογκ του εν λόγω κυρίου θα διαπιστώσεις ότι έχει φύγει από τη χώρα και βρίσκεται στη Χαβάη, τρίτο κύμα αριστερά όπως έρχεσαι από Αττική Οδό. Προσποιείται το μεγάλο επιστημονικό μυαλό και τη συμμετοχή του σε επιστημονικά πειράματα που θα αλλάξουν τον ρου της ανθρώπινης ιστορίας, η αλήθεια όμως -κατά πάσα πιθανότητα και με βάση τα στοιχεία που έχω κατορθώσει να συλλέξω- είναι ότι στη Χαβάη ασκεί το ευγενές επάγγελμα του σαλεπιτζή. Μολονότι είναι προδήλως ο μόνος σαλεπιτζής σε απόσταση πέντε πολιτειών, τα πράγματα δεν έχουν πάει όπως φαντάστηκε το επιχειρηματικό του δαιμόνιο. Αποτέλεσμα τούτων είναι να βγάζει όλη την ματαίωση με την οποία τον τάισε η ζωή σε μπλογκς και φόρουμ. Αν σου στείλει μέιλ ΜΗΝ του απαντήσεις, ΜΗΝ ξεκινήσεις διάλογο μαζί του, γιατί πολύ σύντομα θα σου ζητήσει δανεικά.
Old Boy, αφού μου είπες να μην μπω στο μπλογκ του, κατάλαβα ότι έπρεπε να μπω, και μπήκα.
Δεν ξέρω για αυτά που λες, εγώ πάντως κατάλαβα ότι ο Lazopolis είναι ο τύπος του εραστή της ακαδημαικής καριέρας που το μόνο που τον χωρίζει από αυτήν είναι το κατάλληλο ντύσιμο.
Αηδίασα από τις ύβρεις που εκτοξεύτηκαν. Διαβάζω επτάμιση χρόνια αυτόν τον ιστολόγο και περίμενα κάτι περισσότερο από χυδαιότητες, χυδαίες εκφράσεις και χυδαιολογίες. Το μπλοκ του πλέον δεν καταπίνεται, είναι χειρότερο από το σαλέπ[ι] το ίδιο. Φεύγω αηδιασμένος, γεμάτος αηδία. Αναγουλιασμένος από τη χυδαιότητα των μπλοκ[ξ].
Noμίζω πως ο συγκεκριμένος υπήρξε χαρακτηριστική περίπτωση αστεριού από τον αποπληκτικά βαρετό κόσμο των διαδικτυακών μπουρδολογιών.
Αλλά για να μην το περιορίζουμε στον συγκεκριμένο (πολλή σημασία του δώσαμε δηλαδή) προσωπικά δηλώνω καχύποπτος με ένα μέσο που στην ουσία δημοσιοποιεί τις ομφαλοσκοπήσεις κάθε πικραμένου.
"κατάλαβα ότι έπρεπε να μπω, και μπήκα"
O 7os episkeptis tou blog mou sta eftamisi xronia leitourgias einai gegonos. Sugxaritiria se osous summeteixan sto duskolo auto egxeirima.
7ος; Ποιόν μετράς διπλό;
Κοίτα έχω πάρει μερικά κιλά τελευταία αλλά αυτό πια το εκλαμβάνω ως προσβολή
Δημοσίευση σχολίου
<< Home