Παρά έναν ή δύο αιώνες
«Μην ανησυχείς. Υπάρχει πάντα μια δεύτερη τύχη που ακολουθεί πίσω απ' την πρώτη. Αρκεί να ξέρεις να περιμένεις παρά έναν ή δύο αιώνες, ενίοτε».Οδ. Ελύτης.
Σε 3 1/2 χρόνια θα είναι Άνοιξη του 2010. Φαντάσου να σου πουν ότι μέχρι την Άνοιξη του 2010 δεν θα μπορείς να κάνεις αυτό που αγαπάς. Λάθος το λέω. Τελείως λάθος. Φαντάσου να σου πουν ότι δεν θα μπορείς να κάνεις αυτό που αγαπάς για 4 μήνες. Μετά να δοκιμάζεις να ξαναρχίσεις. Να βλέπεις ότι δεν μπορείς. Και να σου λένε ότι θα πρέπει να περιμένεις άλλους 4. Και αυτό το τροπάρι να συνεχίζεται με αυτόν τον ρυθμό επί 3 1/2 χρόνια, 312 χειρουργεία, 312 αποθεραπείες, 312 αποτυχημένες απόπειρες επανόδου. Κι όλοι να σου δίνουν κουράγιο, αλλά κατά βάθος όλοι να σε κοιτούν με οίκτο, αφού είσαι στη συνείδηση τους ένας πρόωρα τελειωμένος. Εσύ να επιμένεις όμως άλλη μια φορά κι άλλη μία, να συνεχίζεις να προσπαθείς άλλη μια φορά κι άλλη μία, να συνεχίζεις να ελπίζεις σαν βλάκας. Γιατί μερικές φορές οι έννοιες βλακεία και ελπίδα είναι ταυτόσημες. Ίσως περισσότερες απ' όσες νομίζουμε.
Το να βλέπεις τον Χρήστο Πατσατζόγλου να κατορθώνει να επιστρέψει στα γήπεδα είναι σαν να βλέπεις τον Σίσυφο να κατορθώνει να ανεβάσει τον βράχο του στην κορυφή του βουνού.
posted by Old Boy @ 3:08 π.μ.
16 comments
16 Comments:
:)
βγάζει χαμόγελο η περίπτωσή του..
Πολύ ωραίο ποστ.
Ο Χρήστος ήταν ο αγαπημένος μου παίκτης όταν ήταν μικρός. Δεν είναι μόνο ότι είναι πολύ ολοκληρωμένος ως παίκτης (κυρίως αμυντικά αλλά και επιθετικά), ούτε ότι χαίρεται το παιχνίδι όσο κανένας άλλος. Είναι ότι έχει αυτήν την εικόνα του καλού παιδιού που συζητούσαμε σε ένα άλλο post για το Ζήση. Πάντα ήπιος και μετρημένος, οικογενειάρχης άνθρωπος - είχε ήδη 3 παιδιά στα τα 22 του, είναι πάντα το "καλό παράδειγμα".
Χρόνια τώρα την περίμενα την επιστροφή του όπως την περίμενε κι αυτός.
Χτες, μετά το γκολ που πέτυχε, τον έπιασε η κάμερα σε μία στιγμή που έκανε το σταυρό του και κοίταξε προς τα πάνω και ήταν τόση ευγνωμοσύνη ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του, όσο δε θα μπορούσα ποτέ να περιγράψω από εδώ.
Για τον Πατσατζόγλου, ναι, υπάρχει Θεός.
Every dog has his day
and a good dog
just might have two days
Johnny Copeland
Ο Σίσυφος ανεβάζει το βράχο πάντοτε, φίλτατε. Ο βράχος, όμως, δεν παραμένει εκεί. Οπότε φαντάζομαι ότι θέλατε να πείτε να μείνει για λίγο στην κορυφή ο βράχος και να μην κατρακυλήσει αμέσως για να μπορέσει ο πρώην βασιλιάς να αγναντέψει για λίγο τον κάμπο.
Χρηστάρα welcome back αγόρι μου! Πράγματι η έκφρασή του μετά το γκολ όπου κοιτά στον ουρανό είναι συγκλονιστική
Ηρωϊκή μορφή ο Πατσατζόγλου, αλλά και ντροπή στις αθλητικές φυλλάδες που βλέπουν αυτήν την ομάδα από το οπαδικό τους πρίσμα. Αυτή η είδηση, μαζί με την αποχώρηση Ζαγοράκη, θα έπρεπε να είναι πρώτα θέματα σε όλες τις εφημερίδες. Πολύ ωραίο το ποστ, από έναν άνθρωπο που αγαπάει πραγματικά το ποδόσφαιρο.
Αnonymous, αν έχεις λεξικό Μπαμπινιώτη τσέκαρέ το ή δες τι λέει η Οδύσσεια (http://www.mikrosapoplous.gr/homer/odm11m.htm):
Κι ακόμα είδα το Σίσυφο φριχτά βασανισμένο·
κοτρώνα αυτός θεόρατη και με τα δυό βαστούσε,
και στυλωμένος έσπρωχνε, με πόδια και με χέρια,
την πέτρα απάνω στο βουνό· KI OTI EKANE NA ΦΤΑΣΗ,
και να περάση απ' την κορφή, τον έπαιρνε το βάρος
και προς τον κάμπο ανήλεη κατρακυλούσε η πέτρα.
Κι αυτός πάλι έσπρωχνε βαριά, και το κορμί του ο ίδρος
περέχυνε, και σκέπαζε την κεφαλή του η σκόνη.
Μη μου πεις ότι είχες την Νέκυια στο μυαλό όταν έγραφες για τον Πατσατζόγλου, γιατί θα πάω να μονάσω.
Ο Σίσυφος ήταν μια πολύ ξεχωριστή προσωπικότητα της αρχαιότητας. Ο Σίσυφος ήταν ιδρυτής και βασιλιάς της αρχαίας Εφύρας που στη συνέχεια ονομάστηκε Κόρινθος. Όλα αρχισαν όταν ο Δίας αποπλάνησε την Αίγινα. Η Αίγινα ήταν κόρη του ποταμού και θεού Ασωπού. Ο Ασωπός ζήτησε από τον Σίσυφο να του πει τι γνωρίζει και αυτός συμφώνησε αφού ο Ασωπός για αντάλλαγμα του έταξε ότι μια πηγή με νερό θα αναβλύζει ασταμάτητα από την ακρόπολη της πόλης του. Ο Σίσυφος γνώριζε πολλά για την υπόθεση και τα είπε στον Ασωπό. Στην συνέχεια ο Ασωπός καταδίωξε τον Δία. Αφού ο Δίας γλίτωσε, αποφάσισε να τιμωρήσει τον Σίσυφο. Έτσι έστειλε τον Σίσυφο στον Άδη. Όμως τότε ο Σίσυφος απέδειξε την εξυπνάδα και την πονηριά του καταφέρνοντας να φυλακίσει τον Άδη. Τότε όμως έγινε κατι πρωτοφανές. Ο Άδης, αδυνατώντας να πάρει τις ψυχές των θανατηφόρα τραυματισμένων ανθρώπων και ζώων, ο κόσμος γέμιζε σιγά-σιγά απο τραυματισμένα, ακρωτηριασμένα και ανήμπορα έμψυχα όντα. Oι θεοί αναστατώθηκαν και ο Άρης ελευθέρωσε τον Άδη από τα δεσμά του, στέλνοντας ξανά τον Σίσυφο στον Άδη. Πάλι όμως ο Σίσυφος είχε προνοήσει. Είχε πει στην γυναίκα του να μη θάψει το σώμα του. Έτσι ζήτησε απο τον Άδη τρείς μέρες για να επιστρέψει στη γη και να φροντίσει το ζήτημα. Ο Άδης δέχτηκε το αίτημα του Σίσυφου, όμως ο τελευταίος δεν επέστρεψε. Έτσι ήρθε η σειρά του Ερμή να τον πάει στον Άδη. Ο Σίσυφος τιμωρήθηκε για όλη αυτή τη συμπεριφορά. Οι 'κριτές των νεκρών' του έβαλαν ως βασανιστήριο να κουβαλάει ένα βράχο στην κορυφή ενός βουνού. Φτάνοντας στην κορυφή, η πέτρα δεν σταθεροποιείτο και έπεφτε από την άλλη. Αυτή η τιμωρία είναι αιώνια για τον 'νικητή' του Άδη
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AF%CF%83%CF%85%CF%86%CE%BF%CF%82
Έτσι.
Το βλέμμα αυτού του ανθρώπου μετά το γκολ ήταν απόλαυση. Και οι αγκαλιές των υπολοίπων (που καταλαβαίνουν πολύ καλύτερα από εμάς τι πέρασε!) επίσης υπέροχες.
Μπράβο ρε Old-boy. Το έθεσες άψογα.
Υπογραφή: συμβάζελος.
Από τη Wikipedia θα προτιμήσω ως πηγή την Οδύσσεια. Και δεν χρειάζεται να πας να μονάσεις.
Μπαμπάκη, το ποστ αυτό ήταν το 666ο (αλήθεια). Δεν θα μπορούσε λοιπόν παρά να είναι αφιερωμένο σε έναν παίκτη του γάβρου ;)
Επίσης από την ελληνική Wikipedia θα προτιμήσω την αμερικάνικη:
As a punishment from the gods for his trickery, Sisyphus was compelled to roll a huge rock up a steep hill, but before he reached the top of the hill the rock always escaped him and he had to begin again
(http://en.wikipedia.org/wiki/Sisyphus)
αλλο ενα εξοχο κειμενο.Πραγματι καλως ορισες πισω Χρηστο,το ηθος σου και η αξια σου θα ομορφαινουν τα γηπεδα,και η ιστορια σου θα ειναι προς μιμηση.Κι ας παιζεις για τον αντιπαλο,εμεις οι σκεπτομενοι Παναθηναικοι ποτε δεν κολλαμε σ'αυτα...ευχομαι σιδερενιος απο δω και περα.Κι ενα μπραβο στο Ρεχαγκελ παιδια,που στηριξε και στηριχτηκε πανω σ'ενα παικτη που τωρα παιρνει τα πρωτα παιχνιδια και στην ομαδα του.Παικτη αξιας ομως...
Οι Αμερικάνοι δεν ξέρουν που πέφτει η Ελλάδα στο χάρτη, δεν θα μας πουν για ελληνική μυθολογία. Ο Μπαμπινιώτης είναι λεξικό και δε στοχεύει στην ακριβή εξιστόρηση μύθων αλλά να δώσει μια σύντομη εικόνα για κάποιον που δεν ξέρει.
Σίγουρα (ήμουν εκεί!), ο βράχος έφτανε στην κορυφή και μετά έπεφτε. Σκέψου το: πως μπορούσε να πέσει ένας βράχος που ήταν σε ανοδική πορεία; Γιο γιο ήταν; Εφτανε και έπεφτε. Για την Οδύσσεια, ως πηγή, τι να πω; Μήπως κλαίγανε και τα άλογα του Αχιλλέα, όπως λέει μέσα;
http://www.typos.com.cy/nqcontent.cfm?a_id=5966
«Σκέψου το: πως μπορούσε να πέσει ένας βράχος που ήταν σε ανοδική πορεία;»
Τρίζουν τα κόκκαλα του Νεύτωνα (ενδεχομένως και τα νεύτωνα του Κόκκαλη).
«Μήπως κλαίγανε και τα άλογα του Αχιλλέα, όπως λέει μέσα;»
Με λυγμούς.
Θεε μου !!!
Και εδω, ανωνυμε, Τατιανιζουμε;
Μπραβο βαζελε, σε παραδεχομαι!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home